analiza-ekonomiczna(1).pdf

ANALIZA EKONOMICZNA

-W I- 7-10-2006

I. PODSTAWY METODYCZNE ANALIZY EKONOMICZNEJ I OCENY

DZIAŁALNOŚCI

Analiza działalności gospodarczej przedsiębiorstwa zajmuje się badaniem i oceną

efektywności, sprawności i jakości działalności przedsiębiorstwa oraz przygotowanie

wniosków

II. CELE ANALIZY

• Ocena działalności przedsiębiorstwa przeszłości oraz ustalenie w niej

pozytywnych i negatywnych zjawisk

• Formułowanie

propozycji

umożliwiających

wykorzystanie

rezerw

wewnętrznych i okazji w otoczeniu

• Przygotowanie danych do podjęcia decyzji usprawniających działalność

przedsiębiorstwa i jej wyniki w przyszłości

III. KLASYFIKACJA ANALIZY

Ocena otoczenia:

Ocena warunków

społecznych i prawnych

Analiza rynku

Analiza konkurencji

Ocena ukierunkowana do wewnątrz przedsiębiorstwa:

ANALIZA EKONOMICZNA

Analiza finansowa

Analiza techniczno ekonomiczna

Synteza wyników analiz i przygotowanie decyzji przyszłych

Analiza finansowa- skoncentrowana na sprawozdaniu finansowym, finansowa strona

funkcjonowania przedsiębiorstwa:

• Analiza bilansu

• Analiza rachunku zysku i strat

• Analiza przedsiębiorstw pieniężnych

• Analiza wskaźnikowa kondycji finansowej przedsiębiorstwa

• Analiza przygotowawcza wyniku finansowego

Analiza techniczno ekonomiczna – nawiązuje do rzeczowej strony funkcjonowania

przedsiębiorstwa:

• Analiza produkcji

• Analiza zatrudnienia i płac

• Analiza wykorzystania środków trwałych

• Analiza gospodarki materiałowej

• Analiza gospodarki paliwowo energetycznej

• Analiza postępu technicznego technicznego nowych uruchomień

Prof. J. Engelhard

PB dla MJAŁ:)

ANALIZA EKONOMICZNA

-W I- 7-10-2006

IV. PODZIAŁ ANALIZ EKONOMICZNYCH

Kryterium

podziału

Podział

-Strategiczna

-Taktyczna

-Operacyjna

-Techniczno ekonomiczna

-Finansowa

Ranga problemu

analizy

Zakres

przedmiotowy

badań

-Całościowa – dotycząca całego przedsiębiorstwa

-Odcinkowa – dotycząca pewnych wycinków jego działalności

Szczegółowość

badań

-Ogólna – skoncentrowana na kilku podstawowych miernikach

-Szczegółowa – analizuje detale

-Funkcjonalna – (najbardziej popularna) każda komórka organizacyjna

w zakresie swojego działania dokonuje zestawień i analizy

ZALETY: szybka analiza, niskie koszty WADY: brak subiektywnej oceny

-Kompleksowa – dokonywana przez określony dział planujący i

analizujący

ZALETY: obiektywizm oceny WADY: wysokie koszty

-Decyzyjna – charater incydentalny

-Retrospekcyjna (ex post)

-Bieżąca

-Przyszłościowa (ex ante)

Według

metody

badań

Czas

częstotliwość

analizy

-Ciągła

-Doraźna

-Okresowa

Forma badań

-wskaźnikowa – polega na ocenie przedsiębiorstwa przy niewielkiej

ilości syntetycznych mierników (wskaźników) oceny; 5 głównych:

wynik finansowy, suma bilansowa, wielkość zatrudnienia, wielkość

inwestycji, zadłużenie

-rozliczeniowa – szczegółowe uzasadnienie wyników poszczególnych

parametrów (wskaźników) ekonomiczch

V. METODY

W analizie ekonomicznej można wyraźnie podzielić na dwie grupy metod badawczych:

• Metody jakościowe

o Metoda porównań

o Metoda rozbioru strukturalnego

• Metody ilościowe

o Metody deterministyczne 1

§ Metoda kolejnych podstawień

§ Metoda różnic końcowych

§ Metoda funkcyjna

o Metody stochastyczne 2

Metody deterministyczne – mające ściśle określony związek funkcyjny a=b+c

2 Metody stochastyczne – uwzględniają również występowanie czynnika losowego (statystyka+ekonomia)

Prof. J. Engelhard

PB dla MJAŁ:)

ANALIZA EKONOMICZNA

-W I- 7-10-2006

Metoda porównań – to jakościowa metoda analizy ekonomicznej polegająca na

porównaniu badanych zjawisk z innymi właściwościami oraz ustaleniu różnic miedzy

cechami porównywanych zjawisk.

W metodzie porównań zawsze analizuje i ocenia się dwie kategorie liczb z których

jedna wyraża określony stan faktyczny a druga stanowi podstawę porównań tj podstawę

odniesienia zwaną również bazą.

W efekcie uzyskuje się różnice dodatnie lub ujemne zachodzące pomiędzy

porównywanymi wielkościami zwane odchyleniami.

Można wyróżnić trzy techniki porównań:

• porównania w czasie

• porównania z wielkościami postulowanymi tj planistycznymi lub normatywnymi

• porównania w przestrzeni

Porównania w CZASIE polegają na ocenie zmian wskaźników okresu badanego w

stosunku do danych z okresów poprzednich lub wielkości przyjętych na okres przyszły tj

wskaźników planu.

W zależności od przyjętych podstaw wyróżnia się:

-porównania w czasie zwykłe

-porównania w czasie łańcuchowe (wielopodstawowe)

Porównania Z WIELKOŚCIAMI POSTULOWANYMI polega najczęściej na

odniesieniu osiąganych wskaźników do danych planu albo też na porównaniu danych

rzeczywistych rzeczywistych danymi kalkulacji wstępnej, kosztorysów, kosztu

normatywnego, lub szczegółowych limitów lub norm.

Porównania w PRZESTRZENI (międzyzakładowe) są uzupełnieniem (nie

podstawowym) analiz porównawczych gdyż pozwala na ocenę wyników działalności danego

przedsiębiorstwa w porównaniu z innymi firmami działającymi w branży lub na danym

obszarze.

Występują ograniczenia porównywalności danych liczbowych zmian tzw

zniekształcenia

Wyróżniamy zniekształcenia:

-metodologiczne (np. wynikfinansowy netto na przestrzeni lat nie jest wiarygodnym

wskaźnikiem porównań gdyż na przestrzeni lat zmieniały się sposoby naliczania podatku

dochodowego, właściwym miernikiem byłby wynik finansowy brutto)

-finansowych

-cenowych

-rzeczowych

-organizacyjnych

Najistotniejszym czynnikiem wywołującym zniekształcenia porównywanych danych

jest inflacja.

Można stosować uproszczone metody sprowadzania danych do wzajemnej

porównywalności z wykorzystaniem wskaźnika wzrostu cen publikowanych przez GUS.

Na ogół w cenach przelicznikowych stosuje się oficjalny indeks cenowy

Posiadając wartości liczbowe indeksów cenowych dla badanego okresu można dane

wielkości sprowadzić do porównywalności stosując dwa sposoby:

• dane okresu poprzedniego pomnożyć przez odpowiedni indem cenowy okresu

bieżącego uzyskując w ten sposób dane w wielkościach okresu bieżącego

Prof. J. Engelhard

PB dla MJAŁ:)

ANALIZA EKONOMICZNA

-W I- 7-10-2006

• dane okresu bieżącego podzielić przez odpowiedni wskaźnik cenowy okresu

bieżącego uzyskując w ten sposób dane w wielkościach okresu poprzedzającego

VI. METODA ROZBIORU STRUKTURALNEGO

Metoda rozwoju strukturalnego zjawisk gospodarczych polega na logicznym rozłożeniu

zagregatowanego zjawiska gospodarczego, na jego elementy składowe tak aby ich suma

odzwierciedlała w sposób możliwie pełny całość analizy.

W zależności od złożoności i charakteru rozpatrywanych zjawisk gospodarczych oraz

celów analizy mogą być stosowane różne rodzaje przekroju strukturalnego:

• przekrój rodzajowy przy badaniu zjawisk gospodarczych obejmujące jednorodne lecz

rodzajowo różne wielkości elementarne (środki trwałe wg rodzaju rzeczowego, koszty

własne wg rodzaju, załoga wg stażu pracy)

• przekrój czasowy który znajduje zastosowanie przy badaniu zjawisk gospodarczych w

ramach większego odcinka czasowego z uwzględnieniem odcinków czasowych

mniejszych (np. roczne wykorzystanie produkcji szelki się na kwartały, miesiące)

• przekrój przestrzenny wykazanie struktury składowych wielkości elementarnych

rozpatrywanego zjawiska gospodarczego (wykonanie produkcji wg zakładów,

wydziałów, oddziałów, koszty wg miejsca ich powstawania)

Prof. J. Engelhard

PB dla MJAŁ:)

ANALIZA EKONOMICZNA

-W II- 18-11-2006

I. ANALIZA RENTOWNOŚCI PREDSIĘBIORSTWA

Do badania rentowności przedsiębiorstwa analiza wykorzystuje wskaźniki – mierniki

które grupujemy na dwie grupy:

WSKAŹNIK RENTOWNOŚCI

BEZWZGLEDNEJ

WSKAŹNIK RENTOWNOSCI

WZGLEDNEJ

1. Wynik Finansowy

WF = P – K

P - przychody

K - koszty

1. Zwykle – wskaźniki relacji

ROS =

;

*; K

*wskaźnik poziomu kosztów

**wskaźnik pokrycia

2. Cash Flow – nadwyżka dochodów,

wskaźnik operacyjny

CF = P – W

CF = Zn + A

P - przychody

W - wydatki w ciężar kosztów powieszone o

podatek dochodowy

Zn - zysk netto

A - amortyzacja

2. Rentowność Kapitałów

Rentowność kapitału całkowitego

ROI

100

KAP

cał

Rentowność kapitału własnego

ROE

100

KAP

włłasn

3. Wartość Dodana

WD = P – K zew

P - przychody

K zew - koszty zewnętrzne

4. Zysk Ekonomiczny

EVA = EBIT ( 1 – T ) – K kap

EBIT - zysk przed spłata i opodatkowaniem

T - stopa podatkowa

K kap - kwota kapitałów zaangażowanych w

przedsiębiorstwie

3. Rentowność aktywów

ROA

100

calkowit

ROA=ROI bo KAP cał = AK całkowite

Aktywów trwałych

trwałr

Aktywów obrotowych

obrotowe

Ich wspólną cechą jest to ze mają charakter

różnicowy, wyrażane są w jednostkach

pieniężnych, mogą przybierać wartości

dodatnie i ujemne

Ich wspólną cechą jest ze przedstawiają

relacje pomiędzy wskaźnikami dając obraz

„kondycji” przedsiębiorstwa, ze względu iż

są to wartości stosunkowe wyrażone są w %

lub ułmkach

Prof. J. Engelhard

PB dla MJAŁ

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: