Terlikowski Tomasz P. - Operacja Chusta.pdf - Teologia - pawel2100

Tomasz P.Terlikowski

Operacja “Chusta”

Rozdział pierwszy

Biały budynek kurii w niczym nie przypominał budowli kościelnej.

Szklany fronton z wielkim symbolem kielicha przywodził na myśl

raczej siedzibę międzynarodowego koncernu branży winiarskiej. W

środku nie było inaczej - korytarze wyłożone czerwonymi

dywanami, a na ścianach, zamiast religijnych obrazów, wisiały

wyłącznie białe i czarne kwadraty, które symbolizować miały, jak

dowodził obecny arcybiskup warszawski, Boga Ojca w Jego

niepoznawalnej naturze.

Zakonnik w spranym brązowym habicie przepasanym białym

sznurem nie bardzo pasował do nowoczesnej rezydencji biskupiej.

Ojciec Jan miał tego świadomość i szybkim krokiem mijał kolejne

drzwi, by jak najszybciej dotrzeć do głównego gabinetu, w którym

od wielu lat rezydował arcybiskup Antoni Kiliańczuk.

Drzwi otwarły się bezszelestnie.

- Czekałem na ojca - uśmiechnął się zza szerokiego biurka

arcybiskup. Ubrany był, jak zwykle, w sportowy czarny T- shirt i

bordową biskupią marynarkę. - A ojciec wciąż wierny tym

starowierskim zwyczajom - roześmiał się w nieco wymuszony

sposób, taksując habit surowym spojrzeniem. - Mówiłem ojcu

wielokrotnie, że musimy dostosowywać się do społeczeństwa i

zaprzestać stwarzania niepotrzebnych barier strojem czy za-

chowaniem...

Ojciec Jan nie odpowiedział. Był przyzwyczajony do tego, że jego

ubiór budził niezadowolenie przełożonych. Habit kojarzył się im z

Soborem Trydenckim, o którym chcieli jak najszybciej zapomnieć.

Strój duchowny nie ułatwiał też życia w świecie. Mieszkańcom

Warszawy kojarzył się wyłącznie z fundamentalistycznym za-

grożeniem, jakie wywoływali rozmaici neotradsi. Policja miała nakaz

uważnego sprawdzania, czy osoby wchodzące do urzędów nie

mają na sobie symboli manifestacyjnie wyrażających religijność.

- Ekscelencja mnie wzywał - powiedział wreszcie, by przerwać

ciszę.

Arcybiskup znowu nieznacznie się skrzywił. - Tyle razy prosiłem,

by nie używał ojciec tych wykluczających i postfeudalnych słów -

zaczął. - W naszym świecie trzeba stawiać na równość, a nie

nieustannie budować mury między nami. Ojciec jako kapucyn, syn

świętego Franciszka, który nie wywyższał się nawet ponad

zwierzęta, powinien o tym wiedzieć najlepiej.

Zakonnik nadal milczał. Nie chciał wdawać się w polemikę z

biskupem na temat pop- Franciszka, którym od kilkudziesięciu lat

karmiono rzesze pop- katolików. Chciał dowiedzieć się, czego chce

od niego pasterz diecezji i wrócić do swoich obowiązków.

Spowiadać, odprawiać mszę świętą, zbierać datki na “wykluczo-

nych". Ale nic nie wskazywało na to, by spotkanie miało się szybko

skończyć. Arcybiskup wskazał mu ręką fotel.

- Nie o strojach i tytułach chciałem z ojcem rozmawiać -

powiedział już nieco przyjaźniej. - Chodzi o ojca pracę.

Ojciec Jan spojrzał na niego zaniepokojony. Od kilku lat zajmował

się wykluczonymi z systemu opieki społecznej. Pomagał im znaleźć

lekarzy, którzy nie zmuszali do przyjmowania środków medycznych

pochodzących z nieetycznych źródeł i nie denuncjowali tych, którzy

odmawiali sterylizacji lub aborcji z przyczyn socjalnych. Jak dotąd,

choć przełożeni zakonni wspominali mu o tym, że budzi to

wątpliwości pragnących zachować dobre relacje z państwem

biskupów, nikt nie robił mu z tego powodu problemów. Tym razem

nie chodziło jednak o “wykluczonych". Arcybiskup nawet o nich nie

wspomniał.

- Ojciec jest kustoszem relikwii, która wywołuje zbyt duże

zainteresowanie. Ta Chusta musi na jakiś czas zniknąć - wyjaśnił

hierarcha.

- Dlaczego? - zakonnik nie był w stanie wykrztusić z siebie nic

więcej. Przychodząc tu, nie spodziewał się niczego dobrego, ale

polecenia, by usunąć chustę z wizerunkiem Chrystusa, nie ręką

ludzką uczynionym, nigdy. Tłumy, jakie każdego dnia nawiedzały

ich sanktuarium, były wystarczającym powodem, by nie dopuszczać

do siebie takiej myśli. A badania naukowe, które ostatecznie

potwierdziły, że tego wizerunku nie dało się namalować w sposób

naturalny, wydawały się zapewniać mu bezpieczeństwo.

- Och, powodów jest wiele - lekceważąco machnął ręką

arcybiskup. - Zacznijmy od przyczyn religijnych, wyrastających z

ducha Ewangelii. Bóg nigdy nie chciał przymuszać ludzi do wiary,

wszak ma być ona aktem wolności, wyboru dokonywanego w

ostatecznej egzystencjalnej ciemności. A ta Chusta, przez sam fakt,

że rzekomo nie jest ręką ludzką uczyniona, wymusza wiarę i

pozbawiają tego, co w niej najważniejsze: wolności...

Arcybiskup mówił dalej, ale ojciec Jan się wyłączył. Znał te słowa

niemal na pamięć. Usuwaniu ze świątyń kolejnych cudownych

obrazów, pamiątek wielkich cudów i relikwiarzy nieodmiennie

towarzyszyły słowa o potrzebie dostosowania form religijności do

“ducha Ewangelii", który wykluczać miał ludowe pozostałości i

formy “pobożnościowego przymusu". Chwilę potem, gdy akurat

ojciec Jan kończył odmawiać kolejną dziesiątkę różańca, padły

jeszcze słowa o konieczności szacunku dla inaczej wierzących

muzułmanów. - Dla nich - tłumaczył arcybiskup - przekonanie o

śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa, których świadec-

twem jest Chusta, to herezja.

Najważniejszy argument padł jednak na końcu. - Władze usilnie

prosiły, byśmy zaprzestali wystawiania tej Chusty. Jeśli się nie

zgodzimy, zostaniemy pozbawieni, jako organizacja promująca

zacofanie i ciemnotę oraz religijny przymus, dotacji na rozbudowę

świątyni dialogu. Bardzo więc ojca proszę, by jutro w południe

przekazał ojciec relikwiarz wraz z całą dokumentacją panom z Biura

do Walki z Fundamentalizmem, którzy się do ojca zgłoszą -

podsumował Kiliańczuk.

- Nie mogę tego zrobić - przez zaciśnięte zęby odpowiedział

zakonnik. Usta mu pobladły, a zdenerwowanie niemal odebrało

głos. - Ksiądz arcybiskup nie może mi tego nakazać. Ta relikwia

została dana ludziom, by przez nią wierzyli, a nie po to, by zamykać

ją w archiwach - próbował tłumaczyć.

Arcybiskup nie chciał go słuchać. - To jest polecenie, które ojciec

musi wykonać. Od tego zależą dobre relacje z państwem, których

nie będziemy narażać na szwank tylko dlatego, że jakieś dewotki

Terlikowski Tomasz P. - Operacja Chusta.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: