Jordan_Nicole_-_Rozkosze_damy.pdf

Niezwykłe przypadki miłosne

w przesyconej humorem powie Ł ci

wielkiej gwiazdy zmysłowego romansu historycznego

Marcus Pierce, przystojny arystokrata o podejrzanej reputacji dziedziczy po wuju tytuł,

maj ĥ tek i - aczkolwiek bez entuzjazmu - prawn ĥ opiek Ī nad trzema siostrami, swoimi dalekimi

kuzynkami. Aby pozby ě si Ī problemu, postanawia natychmiast wyda ě je za m ĥō . Jednak ō adna

z dziewcz ĥ t nie chce słysze ě ani o zam ĥō pój Ł ciu, ani o pomocy Marcusa w tym wzgl Ī dzie. Na

domiar złego najstarsza z sióstr wzbudza w swoim opiekunie zupełnie nieodpowiednie uczucia…

NICOLE JORDAN to ameryka Ķ ska autorka błyskotliwych

romansów historycznych o nami Ī tnej miło Ł ci.

Została uhonorowana najwa ō niejszymi nagrodami gat u n ku ,

Romantic Times Book Reviews Career Achievement Award 2007

za całokształt dorobku literackiego, RITA Award,

Romance Writers of America Award.

Wydane w milionach egzemplarzy powie Ł ci Nicole Jordan

regularnie trafiaj ĥ na ameryka Ķ skie listy bestsellerów.

Romans historyczny

Mog Ī si Ī zało ō y ě , ō e nowy hrabia zrujnuje nam ō ycie.

Chce nas wyda ě za m ĥō i traktuje jak hodowlane jałówki.

Arabella Loring w liŁcie do Fanny Irwin

Londyn, maj 1817 roku

M ałōeĶstwo. Juō samo to słowo brzmiało groŋnie. Nowy hrabia Danvers nie mógł

jednak dłuōej ignorowaě problemu.

- Wielka szkoda, ōe ostatni hrabia odszedł na tamten Łwiat - oŁwiadczył,

podkreŁlajĥc swoje słowa pchniĪciem rapiera. - Inaczej sam bym go tam wyprawił za

to, ōe zostawił mi pod opiekĥ te trzy panny.

Ta skarga, której towarzyszył szczĪk krzyōujĥcych siĪ kling, wywołała nieco

sceptyczny Łmiech jego przyjaciół.

- Pod opiekĥ, Marcusie? Chyba przesadzasz.

- Przesadzam? Wszak jestem ich opiekunem.

- Raczej swatkĥ. To bardziej odpowiada prawdzie.

Swatka. Cóō za poniōajĥca sytuacja.

Marcus Pierce, wczeŁniej baron Pierce, a obecnie ósmy lord Danvers, skrzywił

siĪ ze zniechĪceniem. Zazwyczaj nie unikał wyzwaĶ, teraz jednak z radoŁciĥ

pozbyłby siĪ nadzoru nad trzema Łlicznotkami bez grosza - a nade wszystko

obowiĥzku wyszukania im mĪōów.

Rzecz w tym, ōe odziedziczył siostry Loring wraz z nowym tytułem, wiĪc

wczeŁniej czy póŋniej bĪdzie musiał spełniě swój obowiĥzek.

Lepiej, ōeby to było póŋniej.

Przez trzydzieŁci dwa lata wiódł przyjemny ōywot kawalera i nie lubił poruszaě

tematu małōeĶstwa.

Dzisiaj jednak, w ten piĪkny wiosenny poranek, zmusił siĪ wreszcie do

rozmowy o protegowanych z dwoma najbliōszymi przyjaciółmi, z którymi ěwiczył

szermierkĪ w swej rezydencji w Mayfair.

- Ale rozumiecie moje rozterki? - zapytał, odparowujĥc sztych równie jak on

zrĪcznego fechtmistrza, Andrew Moncriefa, ksiĪcia Arden.

- O tak! - potwierdził Drew, przekrzykujĥc zgrzyt stali. - Chcesz wydaě za mĥō

podopieczne, ale obawiasz siĪ, ōe z powodu skandalu w ich rodzinie nie bĪdzie

wielu kandydatów.

- WłaŁnie. - Marcus uŁmiechnĥł siĪ kwaŁno. - DomyŁlam siĪ, ōe wy siĪ nie

oŁwiadczycie?

KsiĥōĪ, uskakujĥc przed pchniĪciem, posłał mu wymowne spojrzenie.

- Z chĪciĥ bym ci pomógł, przyjacielu, lecz za bardzo ceniĪ sobie wolnoŁě, ōeby

siĪ tak poŁwiĪciě, nawet dla ciebie.

- Chyba oszalałeŁ, Marcusie, jeŁli myŁlisz, ōe namówisz nas do oōenku. -

Rozbawiony okrzyk dobiegł spod Łciany salonu, który słuōył hrabiemu za salĪ do

szermierki. Heath Griffin, markiz Claybourne, czekajĥc na swojĥ kolej, siedział na

kanapie i kreŁlił w powietrzu wzory floretem.

- Podobno sĥ piĪkne - kusił hrabia. Heath rozeŁmiał siĪ głoŁno.

- I stare. Ile lat ma najstarsza z panien Loring? DwadzieŁcia cztery?

- Prawie.

- Mówi siĪ, ōe to wiedŋma.

- Tak mi powtarzano - przyznał Danvers niechĪtnie. Jego notariusz opisał

ArabellĪ Loring jako czarujĥcĥ, ale bardzo upartĥ osóbkĪ. Upierała siĪ przede

wszystkim, ōe nie chce niczyjej opieki.

- Nie widziałeŁ jej jeszcze? - zdziwił siĪ Heath.

- Nie. Udało mi siĪ na razie tego uniknĥě. Panien Loring nie było, kiedy je

odwiedziłem przed trzema miesiĥcami, ōeby złoōyě kondolencje po Łmierci wuja.

Potem korespondencjĥ z siostrami zajĪli siĪ moi plenipotenci. W koĶcu jednak bĪdĪ

musiał siĪ z nimi spotkaě. - Westchnĥł. - Chyba pojadĪ do Chiswick w przyszłym

tygodniu.

PosiadłoŁě Danversów leōała na wsi, w pobliōu małej wioski Chiswick, jakieŁ

szeŁě mil na zachód od modnej londyĶskiej dzielnicy Mayfair. Mieszkało w niej wielu

zamoōnych arystokratów. TĪ odległoŁě pokonywało siĪ doroōkĥ w mgnieniu oka, ale

Marcus nie miał złudzeĶ, ōe jego zadanie da siĪ wypełniě równie szybko.

- Z tego, co słyszałem - rzekł Drew, szykujĥc siĪ do zadania pchniĪcia -

rzeczywiŁcie bĪdziesz miał z nimi kłopot. Trudno je bĪdzie wydaě, zwłaszcza

najstarszĥ.

Marcus, krzywiĥc siĪ, skinĥł głowĥ.

- Trudno, tym bardziej ōe zdecydowanie sprzeciwiajĥ siĪ małōeĶstwu.

Zaproponowałem, ōe zapiszĪ kaōdej w posagu pokaŋnĥ sumĪ, aby zachĪciě zalotników,

one jednak odmówiły.

- Marzy im siĪ emancypacja, co?

- Na to wyglĥda. Szkoda, ōe nie mogĪ namówiě was do pomocy.

To by było Łwietne wyjŁcie z sytuacji, pomyŁlał. Dziedziczĥc tytuł hrabiego, wraz z

nim otrzymał w spadku podupadłĥ posiadłoŁě Danvers oraz odpowiedzialnoŁě za losy

jej mieszkanek, sióstr Loring. Wszystkie trzy mogły siĪ poszczyciě nienagannym

pochodzeniem, manierami i urodĥ. Niestety, wszystkie były teō niezamĪōne.

StaropanieĶstwo zawdziĪczały nie tyle brakowi szczĪŁcia, ile horrendalnemu

rodzinnemu skandalowi. Cztery lata temu ich matka uciekła na Kontynent z

kochankiem Francuzem, a niecałe dwa tygodnie póŋniej ojciec zginĥł w pojedynku.

Został zastrzelony przez mĪōa którejŁ z jego licznych kochanek. To definitywnie

połoōyło kres nadziejom, ōe córki znajdĥ dobre partie.

Marcus, chcĥc pozbyě siĪ kłopotu, wpadł na pomysł, ōe obdarzy podopieczne

pokaŋnym posagiem i tym samym zwiĪkszy ich szanse na zamĥōpójŁcie. Było to

jednak, zanim odkrył, jak bardzo siostry Loring sĥ niezaleōne. Listy najstarszej

jednoznacznie wyraōały ich pragnienie zachowania wolnoŁci.

- Zgodnie z prawem mam siĪ nimi opiekowaě do czasu, aō skoĶczĥ dwadzieŁcia

piĪě lat - wyjaŁniał. - Najstarsza, Arabella, bardzo siĪ temu opiera. W zeszłym miesiĥcu

pisała do mnie cztery razy.

Twierdzi, ōe ani ona, ani siostry nie potrzebujĥ opiekuna, bo sĥ dorosłe. Niestety jestem

zobligowany warunkami testamentu.

Przestał krĥōyě wokół przeciwnika i przeciĥgnĥł rĪkĥ po kruczoczarnych włosach.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: