dawczyni śmierci_8.pdf

ROZDZIA Ł Ó SMY

Usłyszałam dźwięk przypominający zwierzę biegnące po ziemi, jednak w

ciemnościach nic nie mogłam dojrzeć Jedno uderzenie serca przed zderzeniem z

betonem,poczułamjakczyjeśramionaobejmująmniewtaliiiunosząwprzestrzeń

Wypuściłamgłośnopowietrze,bezwiedniezamknęłamoczydyszącidrżąc

- Alexia?Alexia,żyjesz?

Słyszałam gorączkowy głos Andora, więc wypuściłam powietrze, które nie

zdawałamsobiesprawyiżwstrzymuję,otworzyłamoczybynaniegospojrzeć

- T-takWszystkowporządku. – powiedziałam,niedokońcapewnaczybyłato

prawda.

- Skrzywdziłcię?

Wściekłośćwjegogłosienachwilęmniezaskoczyła,potrząsnąłmnądelikatnie,

byprzywrócićmojąuwagę

- Alexia―

- NieZłapałmnie,puściłistraciłamrównowagę

Słyszałam,jak wypuszczapowietrzenimprzesunąłłagodniedłoniąpomojej

głowie, zaplatając swoje palce w moich włosach Nie mogłam sobie przypomnieć

ostatniegorazu,gdyktośmniedotknąłwpodobnysposób,więczastygłampatrzącw

jego zmartwione oczy.

- Andor?

Spojrzeniejakiemiposłałbyłopełnegorącaipragnienia,niewspominająco

złości,którąwydawałsięodczuwaćzmojegopowoduByłotonajbardziejzdziczałe

spojrzenie jakie do tej pory u niego widziałam, z łatwością wyrażało jego drugą,

zwierzęcąnaturęKilkatygodnitemu,tenwzrokprzestraszyłbymnieorazsprawiłby,że

sięgnęłabympobrońTymrazemjednak,poczułamsilnepragnienie

- Alexia! Lex!

Podskoczyłam, gdy usłyszałam krzyk Lance’ja i zobaczyłam światło latarki

przeszukująceziemiebliskomuru,jednak my staliśmykilkastópdalejwciemnejuliczce

Słyszałam dźwięk butów uderzających o powierzchnię, dochodzący od strony

najbliższegopunktugranicznego,wiedziałamżetomnieszukaliZdałamsobiesprawę,iż

Andortrzymamniewramionachtużprzyswoimciele,przesuwającrękęwgóręiwdół

pomoichplecachwuspokajającymruchuOderwałamsięodniegobardziejgwałtownie

niżzamierzałam,aontylkostałprzyglądającmisię,jegotwarznieprzenikniona.

- Najpierw strzelą, a potem będą zadawać pytania Andor, musisz iść –

powiedziałamdrżącymgłosem

- Jesteśpewna,żewszystkowporządku?Niemusisztamwracać,wieszotym

Mogęcięochraniaćpotejstroniemuru

MojeserceprzyspieszyłonamożliwośćpójściadodomuzAndorem,mójmózg

zacząłkrzyczećnamniezatąobłąkańcząmyśl Chcę z nim odejść..? - spytałamsiebie

Byłamzszokowana,gdyodpowiedźniebyłanatychmiastowym„nie”Wiedziałamżenie

mogę,jakiniebyłomowy,abyresztaprzestałamnieszukaćOstatniąrzecząjakiej

chciałam to oskarżenie Andora o porwanie Jednak sama myśl powrócenia do

Georgetown,małegomiasteczkaprzygranicy,którybyłterazmoimdomem,byłamniej

zachwycającaniżpowinna

- Lex!

- NadchodząMuszęiść– powiedziałam

- Dobrze,alejeżelibędzieszmniepotrzebować―

- NiebędęDzięki,AndorzeUratowałeśmiżycie

- Comiztegoprzyjdzie,jeżeliznowupołożynatobieswojełapy?– spytałze

złością

- TaksięniestanieTeraz,gdyjużspróbował,wypełnięoficjalnezażalenieibędzie

musiałtrzymaćsięodemniez daleka.

- Jakośniesądzę,żebykawałekpapierugopowstrzymał

- Wtedybędęmusiałaużyćbroni

- Czytojesttwojaodpowiedźnawszystko?

Poczułamniemalżefrustracjęemanującąodniego,miałamnagłąchęćdodaćmu

otuchywkażdyznanymisposóbAlebyłojeszczezawcześnie,amojesprzeczneemocje

zbyt nowe.

- Jakdotądniemiałamztymproblemów– odparłam

Dźwiękbutówzbliżałsię,taksamojakikrzykiLance’ja,wiedziałamżezmierzałw

nasząstronęzestrażnikiem

- Jeszczerazdziękuję,AndorzeDowidzenia. – powiedziałamodwracającsięi

odchodząc

- Dowidzenia Alexio, przynajmniej na razie. – odpowiedział

Odwróciłamsię,bynaniegospojrzeć,alejegojużniebyło

- Lex!

- TujestemLanceTujestem!Wszystkowporządku– krzyknęłambiegnącpowoli

wichstronę

ByłoznimczterechludziiżadenznichniebyłLucianem,zacobyłamwdzięczna

Wszyscyzastyglinadźwiękmojegogłosu,aświatłolatarkizatrzymałosięnamnie

- Zabierztocholerneświatłozmojejtwarzy!

Od razu zrobili to o co prosiłamiprzezsekundęjedyne,cowidziałamtoplamy

PierśLance’japojawiłasięnaprzeciwmnie,jegoręcebłądziłypomoichramionachoraz

głowie

- Wszystkowporządku?Cosiędocholerystało?Jakimcudemżyjeszpotakim

upadku?

- Zabierz swoje cholerneręceŻyjęKtośmniezłapałKtośalbocośZłapałmnie

po czym zniknął, szukałam go, kiedy nadbiegliście – powiedziałam, niecierpliwie

odtrącającjegodłonie

Spojrzałamnatwarzewokółmnie,alewszyscysprawdzaliuliceorazalejkiwokół

nas. Lance patrzyłwgórę,nadachnajbliższegobudynkuByłampodwrażeniem

- GdziejestkurwaLucian?Tendupeksięnamnierzucił– powiedziałamwściekła

Lancesiędomnieodwrócił,jegotwarzbyłapełnafuriijakiej,nigdywcześniejnie

widziałamWstrząśniętazdałamsobiesprawę,żeniepowinienbyćtakbliskomiejsca,z

któregospadłamPowinienpatrolowaćniemalżepółtoramilidalej

- JestwdrodzedoCPG,byporozmawiaćzkimśktootejgodziniesprawujetam

swojąsłużbęMaszczęście,żenieskopałemmutyłkanamiejscu

- CóżtodobrzeTeżmuszęjużiśćzłożyćskargę

Przecisnęłam się koło niego i skierowałam w stronę najbliższego przejścia

granicznego,strażnicydeptalimipopiętachByłamwkurwiona,więcniebyłomowy

bympozwoliłaodejśćLucianowi,potymzajściubezszwankuLancezrównałsięzemną

krokiem,czułamnasobiejegospojrzenie,możesprawdzałczynapewnonicmisięnie

stałoOdzawszeistniałomiędzynamiostrożnezrozumienieWiedział,żesięznimnie

prześpię,ajawiedziałam,iżnigdyniebędziemyprzyjaciółmiPartnerowaliśmysobie

przynajmniejdwarazywtygodniu,zawszedobrzenamsięwspółpracowało,natyle

dobrze,żeniemalmuufałamNiemalJednakże,tajegonowaopiekuńczaskłonność

wobecmniebyłaniepokojącainiebyłampewna,jakpowinnamjąodebraćKierującsię

dostrażnicy,onwciążnieprzerwanieszedłobokmniewstronęCentralnegoPatrolu

Granicznego,wtedyzorientowałamsię,iżzachowujesięondokładnietaksamo,jak

AndorAlechociażuzmieniaczatodoceniałam,to zachowanieLance’jazaczynałograć

minanerwachCosięzemnądocholerydzieje?

- ProszęZnalazłemtonaziemiobokmuruMusiałaśtoupuścić,gdyzostałaś

złapanaprzezczymkolwiektocholerstwobyło

LancetrzymałmójpistoletOtworzyłamszerzejoczy,bardziejzszokużenie

zauważyłamjejbraku,niżztegoiżjejaktualnieniemiałamWzięłamjądelikatniezjego

rąkiwłożyłamdokabury

- Dzięki– powiedziałamcicho

- Nie ma za co.

- Wiesz,niemusiszzemnątamiśćSamasobieporadzę,ajeżelibędąpotrzebować

świadkatoktośdociebiezadzwoni

Milczałprzezmoment,myślałamżemożeodejdzieipozwolimizająćsiętym

samej.

- SpokoMojazmianataksięjużskończyłaWejdęztobą,żebyniemusielimnie

późniejbudzićpomojezeznania

Nie mogłamzaprzeczyćjegorozumowaniu,więctegoniezrobiłamDotarliśmydo

CPG,aonwyciągnąłrękęotwierającdlamniedrzwi,kolejny„pierwszyraz”dzisiejszego

wieczoruZmarszczyłambrwizpowodujegozachowania,aleonwpatrywałsięwśrodek

pomieszczeniazgrymasemniezadowoleniaOdwróciłamsiębywejść,zamarłamLucian

stałtamisięnamniepatrzył,jegospojrzeniebyłozaborczeorazbardziejniżtrochę

przerażająceZignorowałamje,weszłamdomałegobiurazLancemdepczącymmipo

piętach

- Lance, czyniepowinieneśbyćnamurze?– spytałLucianprzezzaciśniętezęby

- Gdziepowinienembyć,agdzienie,tonietwojasprawa– Lanceodpowiedział

spokojnie.

- CosiędocholerydziejeAlexio?Spadłaś?Takmipowiedzieliprzezradio,ale

dziewczyno, jak na ciebie patrzę to nie wyglądasz na kogoś, kto spadł z

piętnastostopniowejścianynabetonowychodnik

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: