Orędzie sieci społecznościowe.pdf

http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/messages/communications/documents/hf_ben

-xvi_mes_20130124_47th-world-communications-day_pl.html

Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu

47ª ŚWIATOWY DZIEŃ ŁĄCZNOŚCI

"Sieci społecznościowe: Port of prawdy i wiary, nowe miejsca ewangelizacji."

[Niedziela, 12 maja 2013]

Orędzie Ojca Świętego

Drodzy Bracia i Siostry,

Przed Światowym Dniem Środków Społecznego Przekazu 2013 r. pragnę wam

zaproponować kilka myśli na temat pewnego zjawiska, które ma coraz większe znaczenie,

jeśli chodzi o sposób, w jaki dzisiaj ludzie komunikują się ze sobą. Chciałbym rozważyć

rozwój cyfrowych sieci społecznościowych, które sprzyjają tworzeniu się nowej „agory” –

otwartej przestrzeni publicznej, w której ludzie dzielą się swoimi pomysłami, informacjami,

opiniami i gdzie mogą również powstawać nowe więzi i formy wspólnoty.

Przestrzenie te, kiedy są dowartościowane w sposób właściwy i zrównoważony, przyczyniają

się do wspierania form dialogu i debaty. Jeśli dokonują się one z szacunkiem, dbałością o

prywatność, odpowiedzialnością i poświęceniem prawdzie, mogą umacniać więzy jedności

między ludźmi i skutecznie wspierać zgodę w rodzinie ludzkiej. Wymiana informacji może

stać się prawdziwą komunikacją, kontakty mogą dojrzewać do przyjaźni, połączenia mogą

ułatwić tworzenie wspólnoty. O ile powołaniem sieci jest realizacja tych wielkich

możliwości, to osoby w niej uczestniczące muszą starać się być autentyczne, ponieważ w

przestrzeniach tych nie tylko dzielimy się poglądami i informacjami, ale w ostateczności

przekazujemy samych siebie.

Rozwój sieci społecznościowych wymaga zaangażowania: osoby są wciągnięte w budowanie

relacji i znajdywanie przyjaźni, w poszukiwanie odpowiedzi na swoje pytania, rozrywkę, ale

również w twórczość intelektualną i dzielenie się swoimi umiejętnościami i wiedzą. Sieci,

łącząc osoby na podstawie tych podstawowych potrzeb, stają się w ten sposób coraz bardziej

częścią samej tkanki społeczeństwa. Sieci społecznościowe karmią się więc pragnieniami

zakorzenionymi w sercu człowieka.

Kultura sieci społecznościowych oraz zmiany form i stylów komunikacji stanowią poważne

wyzwania dla tych, którzy chcą mówić o prawdzie i wartościach. Często, jak dzieje się to

także w przypadku innych środków społecznego przekazu, znaczenie i skuteczność różnych

form wypowiedzi zdają się być bardziej określone przez ich popularność niż ich rzeczywistą

doniosłość i wiarygodność. Popularność jest ponadto często związana bardziej ze sławą lub

strategiami przekonywania niż z logiką argumentacji. Niekiedy dyskretny głos rozsądku

może być przytłumiony przez zgiełk zbędnych informacji i nie udaje mu się przyciągnąć

uwagi, zastrzeżonej natomiast dla tych, którzy wyrażają się bardziej przekonująco. Media

społecznościowe potrzebują zatem zaangażowania wszystkich, którzy są świadomi wartości

dialogu, rozsądnej debaty, logicznej argumentacji; osób starających się dbać o te formy

wypowiedzi i wyrażania się, które odwołują się do najszlachetniejszych dążeń ludzi

zaangażowanych w proces komunikacji. Dialog i debata mogą rozkwitać i wzrastać także

wtedy, gdy się rozmawia i traktuje na serio tych, którzy mają poglądy odmienne od naszych.

„Skoro istnieje różnorodność kulturowa, należy dążyć do tego, by ludzie nie tylko

zaakceptowali inne kultury, ale starali się też ubogacać się nimi i ofiarować im to, co w ich

własnej kulturze jest dobre, prawdziwe i piękne” (Przemówienie podczas spotkania z

przedstawicielami świata kultury, Belém – Lizbona, 12 maja 2010 r.).

Wyzwaniem, przed którym muszą stanąć sieci społecznościowe, jest to, aby były one

rzeczywiście powszechne: wspomagać je będzie wówczas pełny udział wierzących, którzy

pragną dzielić się orędziem Jezusa i wartościami godności ludzkiej, które krzewi Jego

nauczanie. Wierzący dostrzegają bowiem coraz bardziej, że jeśli Dobrej Nowiny nie będzie

można poznać także w świecie cyfrowym, to może być ona nieobecna w doświadczeniu

wielu osób, dla których ta przestrzeń egzystencjalna jest ważna. Świat cyfrowy nie jest

światem paralelnym ani czysto wirtualnym, lecz dla wielu ludzi, zwłaszcza najmłodszych,

stanowi część codziennej rzeczywistości. Sieci społecznościowe są owocem ludzkiej

interakcji, ale same z kolei nadają nowe kształty dynamice komunikacji, tworzącej relacje:

uważne zrozumienie tego środowiska jest zatem warunkiem wstępnym znaczącej w nim

obecności.

Umiejętność korzystania z nowych języków potrzebna jest nie tyle, aby nadążać za duchem

czasu, ale właśnie po to, żeby pozwolić nieskończonemu bogactwu Ewangelii znaleźć takie

formy wyrazu, które byłyby w stanie dotrzeć do umysłów i serc wszystkich ludzi. W

środowisku cyfrowym słowu pisanemu często towarzyszą obrazy i dźwięki. Skuteczna

komunikacja, jak przypowieści Jezusa, wymaga zaangażowania wyobraźni i wrażliwości

uczuciowej tych, których chcemy zaprosić na spotkanie z tajemnicą miłości Boga. Wiemy

zresztą, że tradycja chrześcijańska zawsze była pełna znaków i symboli: myślę na przykład o

krzyżu, ikonach, obrazach Matki Bożej, szopce, witrażach i malowidłach w kościołach.

Znaczącą część artystycznego dziedzictwa ludzkości stworzyli artyści i muzycy, którzy

próbowali wyrazić prawdy wiary.

Autentyczność ludzi wierzących w sieciach społecznościowych staje się wyraźna przez

dzielenie się głębokim źródłem ich nadziei i radości: wiarą w Boga bogatego w miłosierdzie

i miłość objawioną w Chrystusie Jezusie. Takie dzielenie się polega nie tylko na

jednoznacznym wyrażaniu wiary, ale również na świadectwie, to znaczy sposobie, w jaki

przekazuje się „wybory, preferencje, opinie, które są głęboko spójne z Ewangelią, nawet

wtedy, kiedy nie mówi się o niej w sposób wyraźny” (Orędzie na Światowy Dzień Środków

Społecznego Przekazu, 2011 ). Szczególnie znaczącym sposobem dawania świadectwa

będzie wola dawania siebie innym przez gotowość cierpliwego i naznaczonego szacunkiem

angażowania się w ich pytania i wątpliwości, na drodze poszukiwania prawdy i sensu

ludzkiego istnienia. Pojawienie się sieciach społecznościowych dialogu na temat wiary i

wierzenia potwierdza znaczenie i wagę religii w debacie publicznej i społecznej.

Dla tych, którzy otwartym sercem przyjęli dar wiary, najbardziej radykalna odpowiedź na

pytania człowieka o miłość, prawdę i sens życia – zagadnienia obecne w sieciach

społecznościowych – kryje się w osobie Jezusa Chrystusa. To naturalne, że ten, kto wierzy,

pragnie, zachowując szacunek i wrażliwość, dzielić się swą wiarą z ludźmi, których spotyka

w świecie cyfrowym. Ostatecznie jednak, jeśli nasze dzielenie się Ewangelią może wydać

dobre owoce, to dokonuje się to zawsze dzięki wewnętrznej mocy Słowa Bożego, które

porusza serca zanim jeszcze podejmiemy jakikolwiek wysiłek. Zaufanie w moc działania

Boga winno zawsze przekraczać wszelką pewność pokładaną w korzystaniu ze środków

ludzkich. Także w środowisku cyfrowym, w którym łatwo podnoszą się głosy nazbyt

rozpalone i konfliktowe, i w którym niekiedy grozi zdominowanie pogonią za sensacją,

jesteśmy wezwani do uważnego rozeznawania. W związku z tym pamiętajmy, że Eliasz

rozpoznał głos Boga nie w silnej, gwałtownej wichurze ani w trzęsieniu ziemi czy w ogniu,

ale w „szmerze łagodnego powiewu” ( 1 Krl 19, 11-12). Musimy ufać, że podstawowe

pragnienia człowieka, które sam Bóg zaszczepił w ludzkim sercu, by kochać i być

kochanym, by znaleźć sens i prawdę, żywią także ludzie naszych czasów, zawsze i wszędzie

otwarci na to, co błogosławiony kardynał John Henry Newman nazywał „łagodnym

światłem” wiary.

Sieci społecznościowe mogą być nie tylko narzędziem ewangelizacji, ale również

czynnikiem ludzkiego rozwoju. Na przykład, w niektórych sytuacjach geograficznych i

kulturowych, gdzie chrześcijanie czują się izolowani, mogą one umacniać poczucie ich

rzeczywistej jedności z powszechną wspólnotą wierzących. Sieci ułatwiają dzielenie się

bogactwem duchowym i liturgicznym, sprawiając, że ludzie mogą modlić się z żywym

poczuciem bliskości tych, którzy wyznają tę samą wiarę. Prawdziwe i interaktywne

zaangażowanie w pytania i wątpliwości tych, którzy są dalecy od wiary, powinno nam

uzmysłowić potrzebę podtrzymywania przez modlitwę i refleksję naszej wiary w obecność

Boga, jak i naszej aktywnej dobroczynności: „Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a

miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący” ( 1 Kor 13, 1).

Istnieją sieci społecznościowe, które w świecie cyfrowym stwarzają współczesnemu

człowiekowi okazje do modlitwy, medytacji lub dzielenia się Słowem Bożym. Mogą one

jednak otworzyć także podwoje na inne wymiary wiary. Wiele osób odkrywa bowiem

właśnie dzięki kontaktowi, który początkowo miał miejsce on line , znaczenie kontaktu

bezpośredniego, doświadczenia wspólnoty, a nawet pielgrzymki – będących nieustannie

ważnymi elementami na drodze wiary. Szukając sposobów uobecnienia Ewangelii w

środowisku cyfrowym, możemy zaprosić ludzi do przeżywania spotkań modlitewnych lub

celebracji liturgicznych w konkretnych miejscach, takich jak kościoły czy kaplice. Nie

powinno brakować nam konsekwencji czy spójności w wyrażaniu naszej wiary i świadectwa

o Ewangelii w rzeczywistości, w której przychodzi nam żyć – fizycznej czy cyfrowej. Kiedy

jesteśmy w jakikolwiek sposób obecni dla innych, jesteśmy wezwani, by umożliwić

poznanie miłości Bożej aż po krańce ziemi.

Modlę się, aby Boży Duch zawsze wam towarzyszył i oświecał. Jednocześnie z serca wam

wszystkim błogosławię, abyście umieli być naprawdę zwiastunami i świadkami Ewangelii.

„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” ( Mk 16, 15).

Watykan, 24 stycznia 2013 r., w święto świętego Franciszka Salezego

BENEDICTUS PP. XVI

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: