Philip K. Dick - Wojna z Fnoolami www.bookswarez.prv.pl - Cholera jasna - zaklal kapitan Edgar Lightfoot z CIA. - Fnoolowie wrócili, majorze. Zajeli Provo, w stanie Utah. Major Hauk jeknal i zazadal od sekretarki, aby przyniosla materialy na temat Fnoolów z tajnego archiwum. - Jaka postac przybieraja tym razem? - zapytal. - Postac miniaturowych posredników sprzedazy nieruchomosci - odparl Lightfoot. Ostatnim razem, przypomnial sobie major, pojawili sie jako pracownicy stacji benzynowych. Na tym polegala cecha charakterystyczna Fnoolów - gdy jeden z nich przybieral jakas postac, wszyscy inni bez wyjatku upodabniali sie do niego. Oczywiscie agenci CIA mieli ulatwione zadanie. Ale z tego powodu Fnoolowie wychodzili na idiotów, a major Hauk nie lubil miec idioty za przeciwnika; glupota udzielala sie drugiej stronie i mogla nawet siegnac jego sztabu. - Myslisz, ze beda pertraktowac? - zapytal Nauk, w zasadzie przewidujac odpowiedz. - Moglibysmy poswiecic Provo. gdyby zgodzili sie ograniczyc do tego terenu. Moglibysmy nawet dodac te dzielnice Salt Lake City, które maja chodniki z potwornej czerwonej cegly. - Fnoolowie nigdy nie ida na kompromis, majorze - przypomnial Lightfoot. - Ich celem jest podbicie Ukladu Slonecznego. Na zawsze. - Oto materialy na temat Fnoolów - powiedziala panna Smith pochylajac sie nad ramieniem majora Hauka. Wolna reka zacisnela dekolt bluzki gestem wskazujacym albo na zaawansowana gruzlice, albo na przesadna skromnosc. Pewne fakty swiadczyly o tym, iz chodzilo o to drugie. - Panno Smith - poskarzyl sie major Hauk - oto Fnoolowie usiluja podbic Uklad Sloneczny, a mnie dokumenty przynosi kobieta majaca ponad sto centymetrów w biuscie. Czy to nie powód, zeby oszalec? - Odwrócil starannie wzrok, pomny na zone i dwoje dzieci. - Niech pani nosi cos innego w pracy, obcisnie sie gorsetem czy co. W koncu badzmy rozsadni, tu sie pracuje, tu sie walczy. - Dobrze, majorze - odparla panna Smith. - Ale prosze pamietac: zostalam wybrana losowo sposród personelu CIA. Nie napraszalam sie o to, by zostac panska sekretarka. Przy stojacym obok majorze Lightfoocie major Hauk wyjal z teczki dokumenty skladajace sie na dossier Fnoolów. W Smithsonian Institute znajdowal sie eksponat przedstawiajacy Fnoola naturalnej wysokosci okolo pól metra, wypchany i ustawiony w wielkiej gablocie zawierajacej ponadto fragment "naturalnego srodowiska". Dzieci szkolne juz od wielu lat podziwialy Fnoola ukazanego z pistoletem wymierzonym w grupe ziemskich niewiniatek. Naciskajac guzik dzieci powodowaly ucieczke Ziemian (nie wypchanych. ale imitacji}, po czym Fnool wykanczal ich za pomoca wymyslnego laserowca na energie sloneczna... i eksponat powracal do poprzedniego stanu, gotów na nowo do akcji. Major Hauk widzial eksponat i poczul sie nieswojo. Wiele juz razy oswiadczal, ze Fnoolowie to nie zarty. Jednak bylo w nich cos takiego... no, po prostu to idiotyczna forma zycia. Oto caly sens tej sprawy. W cokolwiek by sie przemienili, zawsze zachowywali wzrost karzelków: Fnool wygladal jak zabawka rozdawana za darmo w celach reklamowych, razem z balonikami i bukiecikami kwiatów. Niewatpliwie, myslal major Hauk, byla to cecha ulatwiajaca im przetrwanie: rozbrajala ich przeciwników. Albo ich nazwa. Po prostu nie mozna ich bylo brac powaznie, nawet w tej chwili, gdy nawiedzili Provo w stanie Utah w postaci roju miniaturowych agentów sprzedazy nieruchomosci. - Zlapcie Fnoola w jego obecnej postaci - poinstruowal major. - Przyprowadzcie go do mnie, a ja spróbuje pertraktacji. Tym razem chyba sie poddam. Walcze z nimi juz od dwudziestu lat i mam dosyc. Jesli postawimy choc jednego twarza w twarz z panem ostrzegl Lightfoot - moze mu sie powiesc imitacja pana i to juz bedzie koniec. Trzeba bedzie zlikwidowac was obu, aby miec pewnosc. Hauk zachmurzyl sie. - Na wszelki wypadek ustalmy teraz haslo. Bedzie to slowo... "przetrawic". Uzyje go w zdaniu, na przyklad: "Musze dokladnie przetrawic te dane". Fnool nie bedzie tego wiedzial... mam racje? - Tak jest, majorze. - Kapitan Lightfoot westchnal i zaraz opuscil dowództwo CIA spieszac do helikoptera, który mial go zawiezc do Provo, w stanie Utah. Mial jednak zle przeczucia. Gdy helikopter kapitana wyladowal na skraju wawozu Provo u granic miasta, natychmiast zblizyl sie do niego czlowieczek o wzroscie szescdziesieciu centymetrów, ubrany w szary garnitur, z walizeczka w reku. - Dzien dobry panu - zapiszczal Fnool. - Czy zechce pan zobaczyc niektóre wybrane parcele z wspanialym widokiem na okolice? Mozna je takze podzielic... - Wlaz do smiglowca - powiedzial Lightfoot mierzac ze sluzbowej broni kaliber 45. - Sluchaj, przyjacielu - powiedzial Fnool radosnie - widac, ze pan sie nigdy dobrze nie zastanowil nad znaczeniem faktu ladowania przedstawicieli naszej rasy na waszej planecie. Chodzmy do mojego biura i pogadajmy. - Fnool skinal reka ku pobliskiemu budyneczkowi, w którym przez otwarte drzwi widac bylo biurko i krzesla. Nad wejsciem wisial napis: BIURO POSREDNICTWA SPRZEDAZY NIERUCHOMOSCI "RANNY PTASZEK" - Kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje - obwiescil Fnool. - A zwyciezców sie nie sadzi, kapitanie. Wedle praw natury, jesli uda sie nam zajac wasza planete i podbic was, sily ewolucji i biologii stana po naszej stronie. - Na jego twarzy pojawil sie radosny usmiech. - W Waszyngtonie jest major z CIA - powiedzial Lightfoot - który tak latwo sie nie da. - Major Hauk pokonal nas dwukrotnie - przyznal Fnool. - Darzymy go szacunkiem. Ale on jest glosem wolajacym na puszczy, przynajmniej w tym kraju. Dobrze pan wie, kapitanie, ze przecietny Amerykanin, który oglada ten slynny eksponat w Smithsonian Institute, usmiecha sie jedynie poblazliwie. Nie ma po prostu poczucia zagrozenia. Tymczasem dwóch innych Fnoolów, równiez pod postacia agentów sprzedazy nieruchomosci ubranych w szare garnitury i z walizeczkami w rekach, zblizylo sie do helikoptera. - Popatrz - odezwal sie jeden z nich - Charley schwytal Ziemianina. - Nie - sprzeciwil sie drugi, to Ziemianin zlapal jego. - Wlazic do smiglowcu, cala trójka - zazadal Lightfoot wymachujac pistoletem. - Robi pan blad - powiedzial pierwszy Fnool potrzasajac glowa. - Ale jest pan jeszcze mlody, z czasem pan zmadrzeje. - Nagle odwrócil sie na piecie i wrzasnal: - Smierc Ziemianom! Szarpnal walizeczke do góry i ladunek czystej energii swisnal obok prawego ucha Lightfoota. Kapitan przykleknal blyskawicznie i nacisnal spust; Fnool, który juz stal w drzwiach smiglowca, upadl na twarz i lezal obok walizeczki. Dwaj pozostali patrzyli, jak Lightfoot ostroznie odsuwa ja noga. - Mlody - powiedzial jeden z nich - ale ma szybki refleks. Wiedziales, jak strzelil z kolana? - Ziemianie to nie zarty - zgodzil sie drugi. - Mamy jeszcze pod górke po drodze do naszego zwyciestwa. - Jak juz tu pan jest - ten pierwszy zwrócil sie do Lightfoota - moze da sie pan jednak namówic na kupno jakiegos kawalka ziemi? Podwioze pana na miejsce i mozna od razu obejrzec. Uzbrojenie terenu za niewielka dodatkowa oplata. - Wlazic do smiglowca - powtórzyl Lightfoot mierzac w nich pewna reka z pistoletu. W Berlinie Oberleutnant zachodnioniemieckiego urzedu bezpieczenstwa SHD (Sicherheitdienst) podszedl do swego dowódcy, zasalutowal w sposób skadinad zwany rzymskim i powiedzial: - General, die Fnoolen sind wieder zurück. Was sollen wir jetzt tun? - Fnoolowie wrócili? - jeknal przerazony Hochflieger. - Juz? Dopiero trzy lata temu wykrylismy ich siatke i zniszczylismy ja. - Skoczywszy na równe nogi zaczal przechadzac sie z rekami zalozonymi do tylu po ciasnym pomieszczeniu swego tymczasowego gabinetu w podziemiach budynku Bundesratu. - Tym razem w jakiej postaci? Wiceministrów finansów, jak poprzednio? - Nie, panie generale - odparl Oberleutnant. - Tym razem sa inspektorami obslugi z zakladów Volkswagena. Brazowy kombinezon, tablica z danymi technicznymi, grube szkla, w srednim wieku. Czepiaja sie wszystkiego. I, jak poprzednio, nur szescdziesiat centymetrów wzrostu. - Czego nie znosze u Fnoolów - powiedzial general - to bezlitosnego stosowania nauki w sluzbie zniszczenia, a szczególnie broni bakteriologicznej. Prawie nas pokonali tym wirusem ukrytym w kleju na odwrocie kolorowych okolicznosciowych znaczków pocztowych. - Desperacka bron - zgodzil sie jego podwladny - ale raczej zbyt fantastyczna, by mogla przyniesc zwyciestwo. Tym razem pewnie postawia na sile razenia w polaczeniu z absolutna synchronizacja dzialan. - Ma sie rozumiec - zgodzil sie Hochflieger. - Jednakze musimy przeciwdzialac i pokonac ich. Zawiadomcie Terpol. - Terpol byla to ogólnoswiatowa organizacja kontrwywiadu z kwatera glówna na Ksiezycu. - Gdzie dokladnie ich wykryto? - Jak dotad tylko w Schweinfurcie. - Moze trzeba zrównac z ziemia cala okolice? - To pokaza sie gdzie indziej. - Prawda - zamyslil sie Hochflieger. - Nalezy wiec doprowadzic operacje Hundefutter do pomyslnego zakonczenia. - Operacja Hundefutter polegala na wyhodowaniu odmiany ludzi o wzroscie szescdziesieciu centymetrów, którzy potrafili przyjmowac dowolne postacie. W ten sposób mogli przeniknac do siatki Fnoolów i rozsadzic ja od wewnatrz. Operacja Hundefutter, finansowana przez Fundacje Kruppa, zostala przygotowana na taka wlasnie ewentualnosc jak obecnie. - Uruchomie oddzial Kommando Einsatzgruppe II - powiedzial podwladny. - Mozna juz ich zrzucac w postaci antyFnooli na tyly obszaru zajetego przez wroga w okolicy Schweinfurtu. Do zachodu slonca sytuacja powinna juz byc opanowana. - Grüss Gott - powiedzial Hochflieger kiwajac glowa. - Prosze wiec przygotowac rozkazy dla Kommando, a potem bedziemy sledzic tok operacji Hundefutter. Zdawal sobie sprawe, ze jesli operacja sie nie powiedzie, potrzebne beda bardziej zdecydowane srodki. Los naszej rasy jest stawka w tej grze, powiedzial do siebie. Nastepne cztery ty...
minnesota