Rodzaje porodów
Poród jest bardzo męczący. Wymaga od kobiety sporo wysiłku. Obecnie istnieje możliwość wybrania sobie rodzaju porodu. Może być to poród naturalny, rodzinny, w wodzie, poprzez cesarskie cięcie. Ciężarna pani sama powinna zadecydować, w jaki sposób chce urodzić maleństwo. Wszystko zależy od jej indywidualnych potrzeb. Każda forma porodu ma swoje wady i zalety, z którymi warto się zapoznać.
Cięcie cesarskie to forma porodu, którą stosuje się zazwyczaj przy przedłużającym się porodzie. Niektóre kobiety same decydują się na cesarskie cięcie. Poród nie wymaga wtedy tyle wysiłku i nie sprawia bólu. Do najtrudniejszych i najbardziej wyczerpujących zadań należy bezpieczne dotarcie do szpitala. Od momentu trafienia pod opiekę fachowców rodząca nie uczestniczy aktywnie w porodzie. Jest to zabieg pod znieczuleniem. W większości szpitali w zabiegu może uczestniczyć podtrzymujący na duchu partner.
Cięcie cesarskie jest zabiegiem operacyjnym. Po przybyciu na salę operacyjną smaruje się brzuch płynem o działaniu przeciwbakteryjnym i przykrywa się jałowymi chustami. Wiele kobiet w trakcie operacji zasypia. W przeciwnym wypadku ogranicza się rodzącej widok nacinanego brzucha. Następnie kobiecie podaje się cewnik dożylny. Ułatwia on szybkie podanie leków w razie potrzeby.
Przed cięciem cesarskim kobiecie zostają podane środki przeciwbólowe. Mogą mieć one działanie miejscowe bądź ogólne. Po tych drugich kobieta zasypia, ale stosuje się je głównie wtedy, gdy wymagane jest, aby poród przebiegał sprawnie i szybko. Trzeba jeszcze chwilę poczekać, aż znieczulenie zacznie działać. Potem nacina się dolne części macicy. Błona płodowa jest wtedy przebijana. W tym czasie odsysa się płyn owodniowy. Po tych czynnościach pozostaje już jedynie wydobycie maleństwa z brzucha mamy. Lekarz może wyciągnąć noworodka rękami lub używając specjalnych kleszczy. W momencie, gdy dziecko przedostanie się do świata zewnętrznego, pozostaje już tylko odessanie z oczu i nosa noworodka zalegającej wydzieliny i odcięcie pępowiny.
Dziecko już się urodziło. Teraz zadaniem lekarza jest wyciągnięcie łożyska i sprawdzenie, czy narządy rozrodcze są w dobrym stanie i czy nie zostały uszkodzone. Jeżeli wszystko będzie w porządku, zaszywa się nacięcie na brzuchu. Podczas zszywania podaje się kobiecie zastrzyk domięśniowy lub kroplówkę. Ma to na celu zmniejszenie krwawienia. Już po wszystkim. Teraz czas na zasłużony odpoczynek i cieszenie się rodzicielstwem. Pomimo wielu niewątpliwych zalet wynikających z faktu, że poród jest mniej bolesny, ma też spory minus, zostaje po nim blizna na brzuchu.
Innym coraz bardziej popularnym porodem jest poród w wodzie. Stosuje się go od lat 70. w Stanach Zjednoczonych. W Polsce pierwszy taki poród odbył się w roku 1996 w Klinice Perinatologii Instytutu Ginekologii i Położnictwa AM w Łodzi. Obecnie porody w wodzie przeprowadza się w: Tychach, Łodzi, Lublinie, Sokółce, Oławie, Pucku, Policach, Bytomiu i Tarnowskich Górach.
Poród pod wodą ma wiele zalet. Przede wszystkim sprawia dużo mniejszy ból, zwłaszcza w pierwszej fazie porodu. Dzieje się tak dlatego, że ciepła woda wpływa na rozluźnienie mięśni, a tym samym zmniejsza ból wywołany przez skurcze. Przebywanie w wodzie wpływa też na fakt, że szyjka macicy zaczyna się szybciej rozwierać. Poród przebiega więc szybciej. Przy tym rodzaju porodu praktycznie nie używa się żadnych środków znieczulających. Woda może jednak wpłynąć na opóźnienie porodu. Jej działanie jest podobne do działania środków narkotycznych.
Przebieg porodu w wodzie jest zależny od fazy porodu. Woda znajduje się na wysokości pępka rodzącej. Poród rozpoczyna się w momencie, kiedy szyjka macicy jest rozwarta na około 5 cm. W tym okresie kobieta może przebywać w wodzie przez pół godziny, z 30-minutową przerwą, po której ponownie wchodzi do wody. Poród cały czas musi być kontrolowany za pomocą telemetrii. Trzeba zadbać o odpowiednią temperaturę. W sali powinna ona wynosić około 26 stopni lub więcej, natomiast temperatura wody od 36-37 st. C. Woda powinna być co jakiś czas zmieniana. W tym porodzie może uczestniczyć partner, który dodaje swej ukochanej otuchy.
W drugiej fazie porodu następuje wydostawanie się dziecka na świat. Odbywa się to właściwie tak jak przy tradycyjnym porodzie, ale dziecko rodzi się bezpośrednio w wodzie. Jeżeli zachodzi konieczność nacięcia krocza, przeprowadza się je pod wodą. Ból jest wtedy znacznie mniejszy. Dziecko jest wydobywane z wody od części potylicznej głowy. Tuż po urodzeniu nie może przebywać w wodzie dłużej niż minutę. Następnie dziecko należy ułożyć na brzuchu matki. Zapobiega się tym samym jego wyziębieniu. Pozostaje już tylko przecięcie pępowiny. Może się tym zająć partner.
W trzeciej fazie porodu pozostaje jeszcze urodzenie łożyska. Powinno się to odbyć się poza wodą. Można to uczynić poprzez wydalenie łożyska nad powierzchnią wody lub poprzez jej wypuszczenie. Obowiązują przy tym takie same zasady, jak przy porodzie naturalnym. Jeżeli łożysko zostanie urodzone, lekarz powinien skontrolować, czy w jamie macicy nie pozostały jego żadne fragmenty.
Taki poród musi być cały czas monitorowany. Sprawdza się stopień rozwarcia szyjki macicy oraz zstępowanie części przodującej kanału rodnego. Przy każdym skurczu podwodnym za pomocą detektora sprawdza się tętno płodu. Przy zastosowaniu telemetrii i rejestru komputerowego na bieżąco kontroluje się, jak pracuje serce dziecka. Zwraca się uwagę na krótkoterminową lub długoterminową zmianę czynności serca dziecka. W przypadku kobiety sprawdza się ciśnienie, tętno. Kontroluje się też temperaturę ciała oraz częstość oddechów.
Poród naturalny jest najczęściej stosowany. Dziecko przedostaje się na świat przez kanał rodny kobiety. Poród odbywa się na sali porodowej pod kierunkiem lekarza. Kobieta rodzi o własnych siłach. Taki poród wymaga od niej sporo wysiłku. Najtrudniejszą jego częścią jest parcie. Wymaga od rodzącej dużo siły. Podczas parcia kobieta nabiera powietrza do ust, zaciska przy tym oczy i usta. Jest to czynność bardzo męcząca. Trzeba ją powtarzać 3-4 razy, aby doszło do jednego skurczu. Każdy skurcz powoduje, że dziecko jest coraz bliżej świata zewnętrznego. Po urodzeniu odcina się pępowinę. Naturalnemu porodowi mogą towarzyszyć różne przykre dolegliwości, np. nudności, wymioty, bolesność. W niektórych wypadkach używa się kleszczy, szczególnie jeżeli główka jest źle ustawiona. W porodzie może uczestniczyć partner. Powinien on podtrzymywać rodzącą na duchu.
Zdarza się, że z różnych przyczyn poród rozpoczyna się poza szpitalem. Najczęściej dzieje się tak wówczas, gdy dochodzi do nagłego odpłynięcia wód płodowych Można spróbować zawieźć kobietę do szpitala, ale musi się ona powstrzymywać się od parcia. Nie zawsze jednak jest taka możliwość. Jeżeli poród rozpocznie się w domu, trzeba natychmiast zadzwonić po lekarza, aby uczestniczył w porodzie. Najlepiej, by był to lekarz prowadzący całą ciążę. Rodzącej trzeba zapewnić fachową opiekę. Bardzo ważne jest, aby nie wpadać w panikę. Taki poród jest mniej bezpieczny. W domu nie ma odpowiedniego sprzętu medycznego. Jeżeli poród odbędzie się bez komplikacji, wszystko powinno się udać.
W dawnych czasach naturalne było rodzenie w domu. Obecnie wiele kobiet dalej chce kontynuować tę praktykę. Jest to jednak dość ryzykowne. W przypadku ewentualnych komplikacji może dojść do nieszczęścia. Kobietom, które pomimo wszystko pragną rodzić w domu, proponuje się tzw. poród rodzinny. Odbywa się on w klinice, jednak różni się on od tradycyjnej formy. Przede wszystkim personel medyczny ma mniejszy wpływ na rodzącą - reaguje jedynie wtedy, gdy zachodzi taka potrzeba. Kobieta rodzi wśród osób bliskich, głównie z partnerem. To on pomaga jej przejść przez cały poród. Ponadto warunki stwarzane przy porodach rodzinnych są dużo bardziej komfortowe. Ciężarna ma zapewnioną intymność. Rodzi w sali, której wystrój przypomina nieco pokój w domu. To sprawia, że czuje się pewniej. Nie przytłacza jej gmach sali porodowej. Warunki przypominające domowe dodają pewności siebie. Ściany są pomalowane na ciepłe kolory. W oknach zawieszone są firanki. Ściany ozdobione są obrazami. Na środku jest ustawiony stół z dwoma fotelami. Można regulować światło w pomieszczeniu, by nie rozpraszało rodzącej. Istnieje możliwość posłuchania muzyki. Często podczas takiego porodu stosuje się muzykę relaksacyjną. W pomieszczeniu znajduje się także czajnik bezprzewodowy. Partner może przygotować dla swojej ukochanej herbatę. W każdym pokoju znajduje się łazienka do dyspozycji rodzącej pary.
W trakcie porodu kobieta może przybierać różne pozycje. Może posługiwać się rożnymi akcesoriami, np. piłką, którą może trzymać z całej siły, materacem, kanapą, uchwytami na ścianach, poduszkami, workiem sacco itp.
Porody rodzinne są coraz bardziej rozpowszechnione na całym świecie. W Stanach Zjednoczonych i na zachodzie Europy obecność bliskich przy porodzie jest czymś naturalnym. W Polsce taka możliwość istnieje od niedawna. Nic dziwnego, że jest ona dość kontrowersyjna. Wiele par nie decyduje się na to. W niektórych kręgach dalej istnieje przekonanie, że poród jest zadaniem kobiety. Na taki poród decydują się tylko niektórzy. Trzeba pamiętać, że poród wspólnie z partnerem ma wiele zalet. Uważa się, że ojciec jest bardziej związany emocjonalnie z dzieckiem.
Dodatkowym atutem porodu rodzinnego jest to, że tuż po wyjściu maleństwa na świat można je do siebie przytulić. Możliwy jest też przez cały czas bezpośredni kontakt matki z dzieckiem. Umożliwia to system rooming-in. Polega on na tym, że na czas pobytu w szpitalu kobieta ma do dyspozycji pokój. Tam może karmić dziecko piersią. Może na drzwiach przywiesić karteczkę, żeby jej nie przeszkadzać, wówczas personel medyczny nie wchodzi do jej pokoju. W razie potrzeby istnieje możliwość skonsultowania wątpliwości z pielęgniarkami. Doradzą one, jak karmić noworodka, pokażą, jak go przewijać itp.
Rodzenie w sali przypominającej pokój jest jednak możliwe w sytuacji, gdy poród odbywa się bez komplikacji. Personel medyczny, choć stara się zapewnić rodzącej dużą swobodę, musi nadzorować poród. Jeżeli zaistnieje potrzeba wykonania cięcia cesarskiego, ciężarna zabierana jest na salę porodową, gdzie wykonywany jest zabieg. Para przed porodem zostaje poinformowana o tym, że w razie komplikacji rodząca nie będzie przebywała w pokoju.
Niektóre kliniki wymagają, aby przed porodem ukończyć kurs w szkole rodzenia. Poród odbywa się przy minimalnym udziale personelu. Nie zawsze lekarz może wyrazić zgodę na poród rodzinny, zwłaszcza w sytuacji, gdy istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia komplikacji. Dobrze jest przed porodem zaznajomić się z wyglądem szpitala, sal. To doda pewności siebie. Ciężarna nie będzie się czuła tak obco.
Niestety, obecnie porody rodzinne to pewnego rodzaju luksus. Szpitale domagają się dodatkowej odpłatności za taką możliwość. Niektóre placówki wymagają ukończenia kursu w szkole rodzenia. W ten sposób dochodzi do powstania nierówności w dostępie do opieki medycznej. Być może za jakiś czas taki poród będzie traktowany jako coś naturalnego i wszystkie kobiety będą miały do niego równy dostęp.
jarkus22