Mózg: 2,5% wagi ciała
20-25% zużycia tlenu
15% rzutu minutowego serca
Neurony (15-20 mld) stanowią jedne z najwyżej wyspecjalizowanych i zróżnicowanych morfologiczno – funkcjonalnie elementów organizmu żywego rozwijające się z nabłonka neuroektodermalnego.
Przekazywanie sygnału: dendryty à ciało komórki à akson
Neuroprzekaźniki:
· Aminokwasowe
o Pobudzające: kw. Glutaminowy
o Hamujące: GABA
· Aminowe:
o Pobudzające: NA, DA, Ach
o Hamujące: 5-HT (serotonina)
· Peptydowe (neuromodulatory):
neurotensyna cholecystokinina
wazopresyna angiotensyna
substancja P somatostatyna
endorfiny enkefaliny, VIP, ...
Układ cholinegriczny: Ch1-Ch4, Ch5-Ch6 Jądra podkorowe mózgu, ich aksony docierają do każdego miejsca w mózgu.
Zaburzenia: 1. metabolizmu, 2. neurotransmisji, 3. krążenia
Jest uwarunkowanym wiekiem postępującym stanem zwyrodnieniowym:
· Spadek liczby neuronów (szczególnie cholinergicznych)
· Pozakomórkowym gromadzeniem się płytek starczych
· Wewnąrzneuronalnym gromadzeniem się splotów neurowłókienkowych
· Zanik nerwów cholinergicznych
· Postępująca demencja
Choroba Alzheimera stanowi 60-65% demencji. Ma charakter polietiologiczny. Występuje w postaci spontanicznej lub rodzinnej, uwarunkowanej genetycznie.
Etiopatogeneza, czynniki ryzyka:
· Wiek: 60 lat – 1%
80 lat – 20%
90 lat – 33-50%
· Płeć żeńska
· Niski poziom wykształcenia
· Występowanie u rodziców lub rodzeństwa
· Uraz głowy
· Zaawansowany wiek rodzącej (ponad 40 lat)
· Podłoże genetyczne: 15 % mutacji w obrębie
o chromosomu 21 (gen odpowiadający za wytwarzanie białka b-amyloidowego – APP)
o chromosomu 19 (geny odpowiadające za syntezę ApoE4)
o chromosomu 1 i 14 (geny odpowiadające za syntezę preselin)
Białko preseliny: PS1 – 467 aminokwasów, PS2 – 448 aminokwasów
Najsilniejsza ekspresja preselin w komórkach Purkiniego i w hipokampie.
Mutacje genowe – w obrębie genu PS1 opisano 42 mutacje (kliniczne objawy w wieku 32-56 lat), w obrębie PS2 – 2 mutacje (kliniczne objawy w wieku 40-85 lat). Opisano je u Niemców Nadwołożańskich.
· Czynniki immunologiczno – zapalne:
- 25 % przypadków
- teoria zakłada że w wyniku infekcji wirusowych powstają autoprzeciwciała niszczące neurony
· Zatrucia egzogenne:
- Zatrucia glinem
- Zaburzenia homeostazy mózgowej żelaza
· Stres oksydacyjny – uszkodzenie tkanki mózgowej związane z redukcją enzymatycznych i nieenzymatycznych wykładników bariery antyoksydacyjnej.
Cechy makromorfologii:
· Zwężenie zakrętów
· Poszerzenie rowków
Układ cholinergiczny – powstawanie amyloidu:
a) APP (695) (amyloid precursor protein)
b) APPs – fragment rozpuszczalny APP, a - miejsce działania sekretazy a (pomiędzy 15 a 16 aminokwasem)
c) t-APP – skrócony rozpuszczalny APP, b i g miejsca działania sekretaz uwalniających amyloidogenny peptyd Ab
Sploty nerwowowłókienkowe – są cytoplazmatycznymi agregatami parzystych helikalnie skręconych włókienek (PHF)
- nadmiernie ufosforylowane białko t (tau) – efekt nadmiernej aktywacji kinaz bądź dezaktywacji fosfataz – nie wiadomo
- ubikwityna (uczestniczy w procesach obronnych)
Rozwój zmian:
NGF – nerve growth factor – czynnik wzrostu neuronów:
Zmiany w poziomie NGF i jego receptorów TrkA i p75NTR w chorobie Alzheimera.
NGF à ¯TrkA à p75NRT spowodowane zaburzeniem transportu aksonalnego
Układy dopaminergiczne:
- nigrostriatalny (istota czarna, prążkowie) (uszkodzony w ch. Parkinsona, spadek poziomu DA do 20%)
- mezolimbiczny (VTA)
- mezokortykalny (kora mózgu)
Częstość występowania choroby – 5%
Występowanie zespołu hipertoniczno – hipokinetycznego.
Objawy kliniczne:
· akinezja (spowolnienie ruchu)
· wzrost napięcia mięśniowego
· drżenie spoczynkowe – nasilające się podczas ruchu
· objawy wegetatywne: łzawienie, ślinotok, pocenie
Objawy parkinsonowskie mogą wystąpić w wyniku:
· zapalenia mózgu
· nowotworu mózgu
· urazu mózgu
· substancji toksycznych: CO, mangan
· po neuroleptykach
Patomechanizm:
1. Czynniki genetyczne – na chromosomie 4 – PARKIN1 odpowiedzialny za produkcję a‑symukleiny (rola nieznana)
2. Stres oksydacyjny (najbardziej prawdopodobny) – wzrost ilości wolnych rodników (OH۰) powstających w reakcji Fentona
3. Interakcja Fe i NO w rozwoju neurotoksyczności
Potencjalne źródła Fe2+:
- ferrytyna SN
- ferrytyna mikrogleju
- neuromelaniana
MPTP (zanieczyszczenie kokainy) à MPP+ (neurotoksyna egzogenna) uszkadza układ nigrostriatalny. Obraz morfologiczny jak w chorobiw Parkinsona z wyjątkiem braku ciałek Lewy’ego.
psychUW