Rozdział 6.....pdf

,,Cierpienie wymaga wi ę cej odwagi ni ż ś mier ć ÔÔ

N.Bonaparte

JPOV

-Przepraszam Panie Cullen, ale nie możemy już dłużej czekać na Panią Swan. To program na żywo..

Nieobecność oznacza dyskwalifikacje..

-Panie Albertson ja naprawdę rozumiem, ale musiało się stać coś naprawdę ważnego.. Marzyła o tym

konkursie od dziecka… Błagam niech Pan jej nie przekreśla i da jeszcze 5 minut.. Błagam Pana…

-Gdyby nie to, że znam pana dobrze, i to że tak wierzysz w tą dziewczynę… Och, będę tego żałował, ale..

dam reklamy..masz 5 minut..

-Dziękuję .. Jestem pana dłużnikiem. –uścisnąłem mu dłoń i znów wykręciłem numer do Belli.. Co się do

jasnej cholery z nią działo? Próbuję dzwonić 17 raz.. Angela też nie odbiera… Cholera może utknęły w

korku? Jak tu przyjdzie i nie będzie miała porządnej wymówki własnoręcznie ją zabiję.. Nie daruję jej tego..

-Panie Cullen zostały 2 minuty –krzyknął mężczyzna z obsługi.

-Jasper? –usłyszałem za sobą cichy szept. Odwróciłem się i wtedy ją zobaczyłem. Była blada jak ściana i

miała rozmazany makijaż.

-Bella do kurwy nędzy w co ty pogrywasz? Ja rozumiem stres i w ogóle ale, to..

-Jasper ja nie dam rady.. To nie stres..

-Została minuta!

-Już idzie!- wyciągnąłem chusteczkę i starłem jej rozmazany makijaż..

-Nie, ja.. – Jej oczy wyrażały jednocześnie i ból i pustkę.. Nie wiedziałem jak się zachować.. Czułem, że

jest bliska rozpaczy.

-Bello, posłuchaj mnie.. Spójrz na mnie –uniósł jej podbródek tak, że patrzyła teraz prosto na niego.

-Ja wiem, ze ty jesteś najlepsza! Masz niesamowity talent! I dostałaś teraz szansę, żeby zmienić całe

swoje życie.. Nie zmarnuj jej..

-Jasper.. Nic nie rozumiesz.. To.. To Angela.. Ona jest poważnie chora –łzy znów zalśniły w jej oczach.

-Kochana to wystąp dla niej.. i dla twojej mamy.. Jesteś silna.. Dasz radę. –mocno ją przytulił, wziął za

rękę i zaprowadził za kulisy.

-15 sekund!.. …

-10 sekund!.. … -Widziałem jak drży, i jak słaba jest.. ale nie mogłem pozwolić jej zmarnować tej okazji..

-5 sekund! … - w oddali słychać było mężczyznę, który zapowiadał następną artyskę..

-3, 2 , 1 ! Idź!

Posłała mi smutny uśmiech i weszła w blask fleszy..

BPOV

Gdy weszłam na scenę oślepił mnie blask fleszy. Czułam, że nie udźwignę tego.. Zrobiłam krok w tył,

chciałam uciec najdalej gdzie się da.. Tam gdzie nie ma bólu, smutku i problemów..

Spojrzałam na widownię i miałam wrażenie, że Ją widziałam.. że stała tam i uśmiechała się do mnie..

Ona zawsze we mnie wierzyła.. I chciała bym była silna… Obiecałam, że jej nigdy nie zawiodę.. I nie

zrobię tego.

-Przepraszam, ale nastąpiła zmiana repertuaru. Piosenkę, którą zaśpiewam chciałabym zadedykować

komuś, kto zawsze we mnie wierzył i sprawił, że jestem dziś sobą. Dziękuję mamo …

Usiadłam do pianina i melodia sama popłynęła:

[ Zapraszam do sĀuchania: Hilary Duff-,,Someone watching over meÔÔ]

Aô]fle[ôdpj\c]ôkf[Xpôô

G_ôAô]fle[ôdpj\c]ôXe[ôiXeôXnXpôô

:lkôjfd\k_`e^ôglcc\[ôd\ôYXZbôô

L_\ômf`Z\ôf]ôi\XjfeôAô]fi^fkôAô_X[ôô

9ccôAôbefnô`jôpfli\ôefkô_\i\ôkfôjXpôô

O_XkôpflôXcnXpjôlj\[ôkfôjXpôô

:lkô`kjôni`kk\eô`eôk_\ôjbpôkfe`^_k&ôô

KfôAônfekô^`m\ôlgôô

Ff$ôAônfekôYi\Xbô[fneôô

Kffe\iôk_Xeô`kôj\\djôc`]\ôkliejôXifle[ôô

9e[ôAôn`ccôY\ôjkife^ô\m\eô`]ô`kôXccô^f\jônife^ôô

O_\eôAdôjkXe[`e^ô`eôk_\ô[XibôAccôjk`ccôY\c`\m\ôô

Kfd\fe\jônXkZ_`e^ôfm\iôd\&ôô

Am\ôj\\eôk_XkôiXpôf]ôc`^_kôô

9e[ô`kjôj_`e`e^ôfeôdpô[\jk`epôô

K_`e`e^ôXccôk_\ôk`d\$ôô

Xe[ôAônfekôY\ôX]iX`[ôô

Lfô]fccfnô\m\ipn_\i\ô`kjôkXb`e^ôd\ôô

9ccôAôbefnô`jôp\jk\i[Xpô`jô^fe\$ôô

Xe[ôi`^_kôefnôAôY\cfe^ôô

Lfôk_`jôdfd\ekôkfôdpô[i\Xdj&ôô

KfôAônfekô^`m\ôlgôô

Ff$ôAônfekôYi\Xbô[fneôô

Kffe\iôk_Xeô`kôj\\djôc`]\ôkliejôXifle[ôô

9e[ôAôn`ccôY\ôjkife^ô\m\eô`]ô`kôXccô^f\jônife^ôô

O_\eôAédôjkXe[`e^ô`eôk_\ô[XibôAccôjk`ccôY\c`\m\ôô

Kfd\fe\jônXkZ_`e^ôfm\iôd\&ôô

Akô[f\jekôdXkk\iôn_Xkôg\fgc\ôjXpôô

9e[ô`kô[f\jekôdXkk\iô_fnôcfe^ô`kôkXb\j&ôô

:\c`\m\ô`eôpflij\c]ôXe[ôpflccô]cpô_`^_ôô

9e[ô`kôfecpôdXkk\ijô_fnôkil\ôpflôXi\ôô

:\ôkil\ôkfôpflij\c]$ôXe[ô]fccfnôpfliô_\Xik&ôô

KfôAônfekô^`m\ôlgôô

Ff$ôAônfekôYi\Xbô[fneôô

Resztę wieczoru pamiętam jak przez mgłę. Po moim występie na scenę weszło 4 innych uczestników.

Przewodniczący wygłosił mowę.. Patrzyłam na miejsce, gdzie wydawało mi się widzieć mamę.. Stało

teraz puste.. Tak chciałam, by była tu teraz ze mną.. Żeby powiedziała, że jest ze mnie dumna.. Nie

rozumiem życia.. Dlaczego los zawsze odbiera mi to co kocham najbardziej? Zabrał mi mamę.. poniekąd

zabrał i ojca… a teraz chce zabrać mi jeszcze przyjaciółkę? Nie ma Boga.. Gdyby był nie pozwoliłby na to,

aby człowiek jak Angela, młoda matka cierpiała na taką chorobę..

Nagle ktoś rzucił mi się na szyję. Usłyszałam piski, a z góry spadło konfetti.

-Gratulację!

-Gratulujemy!

Ludzie podchodzili do mnie i mnie ściskali.. Nie wiedziałam o co chodzi.. Poczułam jak znów ktoś

obejmuje mnie w pasie i szepcze do ucha: ,,Wiedziałem, że wygrasz’’.

Nie mogłam w to uwierzyć!

Przewodniczący podszedł do mnie wręczył mi czek, oraz zaprosił na rozmowę do jego biura jutro.

Paparazzi zaczęli coś krzyczeć, ludzie podchodzili i mnie przytulali.. ale ja byłam tu tylko ciałem..

Nie potrafiłam cieszyć się, z tego , że moje marzenie się spełniło.. Gdybym mogło to coś zmienić..

Oddałabym wszystko, żeby pomóc przyjaciółce..

Ocknęłam się gdy ktoś dotknął mojego policzka.

-Bello, jesteśmy już w domu..

-Co? .. Jak to?

-No nie czułaś się dobrze, więc poprosiłem Eddiego żeby wykorzystał swój urok i kontakty i udało mu się

zwolnić cię z After Party.. i jesteśmy.

-Boże Jasper dziękuję Ci! Edwarda?

-Tak.. przyszedł ci pogratulować, i zobaczył, jaka blada jesteś.. Wytłumaczyłem, że to przez te emocje..

Ale Bello co się stało? Mówiłaś coś o jakiejś Angeli? To twoja koleżanka tak?

-Muszę do niej iść! –Szybko wysiadłam z samochodu i ruszyłam w stronę jej domu.

-Bello zaczekaj! Co się dzieje?

-Pogadamy jutro.. Muszę iść.. Dziękuję ci za wszystko..

-Czekaj .. Jeszcze jedno.. –podszedł do bagażnika i wyciągnął z niej małe, turkusowe pudełko.

-Jeszcze raz gratuluję ci wygranej..

-Dziękuję. –ucałowałam go w policzek i pobiegłam do Angie.

~Następnego ranka~

-Bello twoja automatyczna sekretarka jest zapchana gratulacjami i wiadomościami od gazet i

dziennikarzy.. Może byś je w końcu odłuchała.

-Potem.. Chodź napijemy się kawy w ogrodzie, dopóki Zac śpi..

-Poczekaj.. Chciałam cię przeprosić..

-Za co?

-Za to, że zniszczyłam ci twoje marzenie.. Przeze mnie nie mogłaś się nim cieszyć..

-Angelo proszę przestań! Cieszę się, że wygrałam.. ale zdałam sobie wczoraj sprawę z tego, że to nie

sława czy pieniądze są najważniejsze.. Mogę żyć bez tego.. ale nie mogę cię stracić.. –Przytuliłam mocno

przyjaciółkę.

-Nie dam się tak łatwo zabić Bello.. Mam dla kogo żyć.. Nie poddam się..

EPOV

-Znowu wychodzisz o tej porze?

-Tak.. coś ci nie pasuje?

-Skąd!

-Ta twoja ironia.. Mówiłam, że idę do klubu 69.. Nie chcesz, to nie będę cię zmuszać, żebyś mi

towarzyszył! –Rose właśnie kończyła się malować.

-Przed chwilą co wróciłem z konkursu i After Party.. Nie mogłaś tam iść ze mną?

-Zabawa dla plebsu..

-No cóż.. skoro tak uważasz królewno.. ach, i wygrała przyjaciółka Jazza..

-Co mnie to obchodzi? A teraz wybacz, wychodzę. Nie czekaj na mnie, bo wrócę późno.

Ubrała szpilki i trzasnęła drzwiami. Miałem dość jej fochów.. Rano jest potulna, wieczorem kąsa jak

żmija.. To nie ta Rose, którą kochałem..

Rosalie skierowała się w stronę hotelu, po przeciwnej stronie alei.

-Witam, rezerwacja na nazwisko Jacksen. –odebrała kluczyki i ruszyła do pokoju 2002.

Otwarła drzwi i skierowała się do sypialni.

-Witaj James…

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: