Czas naświetlania bez tajemnic - fragmenty książki.pdf - Fotografia nauka - Ketras

Czas naświetlania bez tajemnic - fragmenty książki

Prezentujemy ostatni już odcinek naszego sobotniego cyklu, w którym publikowaliśmy

fragmenty poradników wydawnictwa Galaktyka. W książce "Czas naświetlania bez

tajemnic" Bryan Peterson przybliża nam tajniki kreatywnego podejścia do czasów

naświetlania. Jasny styl i znakomite ilustracje ułatwiają zrozumienie poruszanych

zagadnień, a nacisk na praktyczne zastosowanie opisywanych technik zachęca do wyjścia w

plener.

MUSZĘ PRZYZNAĆ, że nigdy nie bytem zbyt wielkim fanem lampy błyskowej, a wszystko

zaczęto się we wczesnym okresie mojego fotografowania. Nie tylko uważałem, że flesz jest

niekorzystny dla moich obiektów, ale przez cale lata nie mogłem w pełni zrozumieć jego

działania. To, oczywiście, musiało ulec zmianie i tak się stało, ponieważ było to absolutnie

konieczne w mojej działalności profesjonalnego fotografa. Ale tam, gdzie tylko możliwe, staram

się korzystać ze światła zastanego. Najbardziej lubię być gdzieś w plenerze i fotografować w

świetle południa. Tak, nie mylicie się - Bryan Peterson fotografuje podczas okropnej pory dnia,

zwanej samym południem, i wiecie, co? Możecie naprawdę zrobić wtedy świetne zdjęcia,

podobne do studyjnych z użyciem flesza. Obraz z lewej pokazuje mój sposób na dobrą fotografię:

zwykły wazon wypełniony gazowaną wodą mineralną, spoczywający na powierzchni odbłyśnika

(srebrną stroną do góry) i gładki niebieski papier jako tło (można go kupić w sklepie z

materiałami dla plastyków).

Aparat z obiektywem makro ustawiłem na statywie i przy ISO 200 byłem w stanie zarejestrować

prawidłową ekspozycję przy f/10 i 1/500 s, ale dzięki magii formatu Raw zdecydowałem się

sfotografować te owoce niedoświetlone o dwa stopnie, przy f/10 i 1/2000 s, wiedząc doskonale,

że mogę odzyskać owe stopnie w obróbce komputerowej, ustawiając suwak "ekspozycji" w

Photoshopie tak, by uzyskać prawidłowy histogram (więcej na ten temat znajdziecie na stronie

138).

Głębia ostrości była tu istotna z powodu małej odległości fotografowania, tak więc w tej sytuacji

musiałem sięgnąć po wyższą o jeden stopień czułość (ISO 200) pozwalającą na użycie krótszego

czasu naświetlania i wymaganej głębi ostrości. Przy ISO 100 przysłona f/7.1 nie byłaby

wystarczająca. Gdy byłem już gotowy do zdjęcia, poprosiłem moją córkę Sophie, by wrzuciła

jedną truskawkę.

ISO 200, 1/2000 s przy f/10

Po kilku próbach przejrzałem rezultaty i okazało się, że mam zbyt wiele zdjęć, na których

truskawka była albo niedostatecznie oddalona, albo wpadła zbyt głęboko. Ale w tej mieszance

nietrafionych ujęć znalazłem także jedną lub dwie perełki. Wtedy pomyślałem, dlaczego

ograniczam się do jednej truskawki, gdy mogę spróbować z trzema naraz? (Kocham siłę trójki,

jeśli zastanawiacie się, dlaczego wybrałem właśnie trzy). Po kolejnych próbach zarejestrowałem

obraz trzech opadających truskawek, przebijających się przez powierzchnię wody.

ISO 200, 1/2000 s przy f/10

Zauważcie, jakie jest oświetlenie na obu zdjęciach. Truskawki są oświetlone z góry i dołu: słońce

pada na nie z góry, a promienie odbijające się od odbłyśnika oświetlają je od spodu. Kto mówi, że

potrzebne są flesze? Oczywiście, metoda ta nie ogranicza się do truskawek. Dajcie upust

wyobraźni, a wkrótce będziecie wrzucać wszystko, co zmieści się do wazonu.

1/250 s

Nie ma znaczenia, jaką akcję fotografujecie - jeśli podąża w waszym kierunku, można wtedy

bezpiecznie fotografować przy 1/250 s. Sprawdza się to szczególnie w sporcie. Bieg na sto

metrów w lekkoatletyce, samochody wyścigowe na torze w wyścigu NASCAR, samotny pływak

na mecie basenu, skrzydłowy biegnący do końca strefy czy chart z numerem cztery, wbiegający

na metę są tylko kilkoma przykładami zastosowania 1/250 s.

BYŁEM TYLKO na jednym wyścigu motokrosowym i mogę powiedzieć, że nie będzie to mój

ostatni raz! Nie wiem, czy na wszystkich motokrosach bywa to normą, ale przynajmniej w tym

przypadku udało mi się podejść absurdalnie blisko do tych chłopaków. Tak blisko akcji

sportowego wydarzenia nie bytem od czasu fotografowania meczu Zawodowej Ligi Futbolu

Amerykańskiego NFL w Pittsburghu w roku 1997. Zgoda, wyszedłem z tego dość brudny, ale

mimo błota bryzgającego w moim kierunku, było warto.

Na jednym odcinku trasy krosowcy okrążali narożnik, wychodzili na prostą przed zrobieniem

kolejnego nawrotu i wylatywali w powietrze nad jednym z wielu wzniesień. Każdy z jadących

bez wyjątku wydawał się podążać tymi samymi głębokimi koleinami w błotnistej drodze, a to

stanowiło dla mnie duże ułatwienie - musiałem jedynie nastawić ostrość na ten punkt i naciskać

spust migawki, gdy tylko jeździec pojawiał się w zasięgu wzroku. Pracując z aparatem na

statywie, wybrałem zatrzymującą akcję szybkość migawki 1/250 s, ponieważ krosowcy poruszali

się w moim kierunku. Następnie dobrałem przysłonę do prawidłowej ekspozycji f/11 i w ciągu

zaledwie pięciu minut zrobiłem więcej niż piętnaście zdjęć ubłoconych uczestników krosu, z

których jedno przedstawiam tutaj.

Obiektyw 70-200 mm, monopod, ISO 100, 1/250 s przy f/11

AMERYKA I SPORT: NIE TYLKO O UDERZANIU PIŁKI

Ameryka jest bardzo usportowionym krajem. Nie ma weekendu, który by się obyt bez jednego

lub kilku sportowych wydarzeń. Obok pierwszych kilku tygodni życia dziecka i rodzinnych

wakacji, aktywności związane ze sportem są prawdopodobnie najbardziej regularnie

fotografowanym rodzinnym tematem. Sport przemawia do mężczyzn i kobiet; zarówno młode

dziewczyny, jak i młodzi chłopcy uprawiają różne dyscypliny sportowe, jak futbol, koszykówka i

baseball.

Poza rejestracją akcji tych i innych sportów, wielu fotografów - amatorów i profesjonalistów -

pragnie uchwycić emocje uczestników tych imprez. Dla przykładu, jeden chce uchwycić moment,

gdy na twarzach dwóch piłkarzy zderzających się głowami pojawia się grymas, albo przestrach

kowboja wylatującego w powietrze, zaledwie sekundy po tym, jak został zrzucony z najbardziej

złośliwego byka na rodeo. Pamiętajcie o tych szczegółach, gdy na sportowych widowiskach

będziecie próbować sit z obiektywem.

1/1000 s

Na stronie 40 zapisałem, że brak 1/1000 s w mojej lustrzance dwuobiektywowej Dejur

powodował, iż czułem się trochę oszukany. Rzadko brakowało mi tego ekstrakrótkiego czasu

naświetlania, mimo to nadal dobrze pamiętam tamtą piękną jesienną sobotę, kiedy zdobyłem kartę

wstępu na mecz futbolu, rozgrywany na boisku miejscowej uczelni. Zgoda, nie zamierzałem

podbić świata zdjęciami zrobionymi moją dwuobiektywową lustrzanką, ale bytem zdecydowany

uzyskać przynajmniej jedno ujęcie gracza w powietrzu w końcowej strefie. Wyobraźcie sobie

moją frustrację tego wieczoru po wywołaniu trzech rolek czarno-białego filmu o czułości ISO

400, gdy okazało się, że dwa moje najlepsze zdjęcia wypełnione graczami w akcji byty na tyle

poruszone, że nie nadawały się do powiększenia; poruszenie to spowodował odrobinę za długi

czas naświetlania a mógł je wyeliminować jedynie czas 1/1000 s.

Czas naświetlania bez tajemnic - fragmenty książki.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: