Fizjoterapia kliniczna w CHNR – Fizjoterapia w wieku rozwojowym
Rehabilitacja w wieku rozwojowym
· Sadowska L.: Rehabilitacja w wieku rozwojowym. W: Kwolek A.(red): Rehabilitacja medyczna. Urban&Partner,2003.
· Szmugiel C. (red): Podstawy diagnostyki i rehabilitacji dzieci i młodzieży niepełnosprawnej. Wyd. AWF Kraków, 2000.
Pojęcie rehabilitacji rozwojowej wprowadził Teodor Hellbrugg z Monachium – twórca pediatrii społecznej.Jest ono rozumiane jako proces medyczno – społeczny, obejmujący wczesna diagnostykę, stymulowanie rozwoju oraz oddziaływanie psychopedagogiczne z integracja społeczną dzieci z wrodzonymi
Cele rehabilitacji rozwojowej:
§ Wczesna diagnostyka rozwoju psychomotorycznego i stymulacja neuromotoryczna dziecka z dysharmonią rozwoju lub wadami wrodzonymi, zmierzająca do ukształtowania właściwego engramu motoryki oraz brakujących funkcji i opóźnień w rozwoju fizycznym lub psychicznym,
§ Przygotowanie środowiska rodzinnego do współodpowiedzialności procesie opiekuńczo – wychowawczym i leczniczo – rehabilitacyjnym.
§ Plastyczność O.U.N. oraz niezakończony proces jego dojrzewania stwarzają możliwości kompensacyjne w zakresie funkcji i struktur morfologicznych, których ośrodkami są zarówno mózgowie, jak i inne narządy.
Skuteczność rehabilitacji rozwojowej:
© Skuteczność procesu rehabilitacji zależy od wczesnego wykrycia nieprawidłowości i jednocześnie wprowadzenia możliwie jak najwcześniej neurostymulacji.
© Na ostateczny wynik usprawniania dzieci z uszkodzeniem O.U.N. nakłada się wiele czynników takich jak: -- ograniczone zdolności kompensacyjne O.U.N.,
- umiejscowienie i rozległość uszkodzenia,
- przebieg i charakter procesu chorobowego,
- stan innych narządów, przede wszystkim układu krążenia.
Definicja rehabilitacji pulmonologicznej:
v Według American College of Chust Physicians: Rehabilitację pulmonologiczną można określić jako sztukę postępowania medycznego, polegająca na umiejętności opracowania indywidualnego wielospecjalistycznego programu obejmującego dokładne rozpoznanie, leczenie, wsparcie psychologiczne i edukację.
Cele rehabilitacji pulmonologicznej:
v Zatrzymanie lub odwrócenie zjawisk fizjo- i psychopatologicznych występujących u chorych na choroby układu oddechowego oraz podjęcie próby przywrócenia choremu najlepszej sprawności czynnościowej, na jaką tylko pozwalają występujące u niego zmiany w układzie oddechowym i jego ogólna sytuacja zyciowa.
Wybrane korzyści ze stosowania rehabilitacji pulmonologicznej:
v Poprawa jakości życia chorych,
v Zmniejszenie liczby hospitalizacji i zapotrzebowania na pomoc medyczną,
v Zmniejszenie nasilenia objawów,
v Zmniejszenie zaburzeń psychospołecznych (lęk, depresja, ograniczona samodzielność)
v Zwiększenie tolerancji wysiłkowej,
v Poprawa wydolności fizycznej,
v Poszerzenie zakresu wykonywanych codziennych czynności życiowych,
v Zwiększenie czasu przeżycia niektórych chorych (np. poprzez stosowanie ciągłej tlenoterapii przez chorych ze znaczna hipoksemią).
Wybrane wskazania do rehabilitacji pulmonologicznej:
v Choroby obturacyjne:
· POChP,
· Rozstrzenie oskrzeli,
· Mukowiscydoza,
· Zarostowe zapalenie oskrzelików.
v Choroby restrykcyjne:
*choroby śródmiąższowe (zwłóknienie śródmiąższowe, m.in. płuco reumatoidalne i zmiany w płucach wtórne do kolagenoz)
Inne wskazania do rehabilitacji pulmonologicznej:
v Pierwotne nadciśnienie płucne,
v Stan po operacji torakochirurgicznej,
v Przed i po przeszczepieniu płuc,
v Przed i po operacyjnym zmniejszeniu płuc,
v Stan uzależnienia od respiratora.
Yerba_Materka