Bakker R Scott - Mrok ktory nas poprzedza.pdf - Bakker Scott R - ssaaggaa

R. Scott Bakker

Mrok, który nas poprzedza

The Darkness That Comes Before

Książę Nicości, Księga pierwsza

The Prince of Nothing, Book 1

Przełożyła: Maciejka Mazan

Wydanie oryginalne: 2003

Wydanie polskie: 2005

iMN

Sharron

Zanim Ciebie poznałem,

nie ośmielałem się mieć nadziei

Podziękowania

Pisarz pracuje w samotności i dlatego - paradoksalnie - tak wiele zawdzięczamy

innym. Kiedy więzy są nieliczne, muszą być mocne. W świetle tego faktu pragnę

podziękować:

Mojej partnerce Sharron O’Brien za to, że uczyniła tę książkę możliwie najlepszą

i za zrobienie ze mnie lepszego człowieka.

Mojemu bratu Bryanowi Bakkerowi za to, że uwierzył w moje dzieło, zanim się

w ogóle pojawiło.

Mojemu przyjacielowi Rogerowi Eichornowi za wyczerpującą krytykę,

przenikliwe uwagi i twórczość, która nieustannie przypomina mi, jak to się powinno

robić.

Moim wydawcom, Darrenowi Nashowi i Michaelowi Schellenbergowi, za to, że

nie pozwalają mi zejść z prostej drogi ani obniżać poprzeczki.

Nancy Proctor za jej cudowny i niezastąpiony dziennik czytelniczych reakcji.

Caitlin Sweet za przyjaźń i rady.

Nickowi Smithowi za otworzenie drzwi, i Kyung Cho za przeprowadzenie mnie

przez nie.

Wszystkim przyjaciołom i całej rodzinie za zachętę i wsparcie.

Mojej kotce Scully za wytrwałe towarzyszenie mi bez względu na wczesną

godzinę.

Chciałbym także podziękować wszystkim, którzy krytykowali moje rozdziały na

starym DROWW, a także Kanadyjskiej Radzie Nauk Społecznych i Humanistycznych

za zapewnienie chłopcu z klasy robotniczej edukacji, na którą nie byłoby go stać.

A skoro o tym mowa, pragnę również podziękować mojemu nauczycielowi z

siódmej klasy, panu Allenowi, za to, że mnie obudził.

Od tego czasu nie zasnąłem ani na chwilę.

Nigdy nie przestanę podkreślać pewnego drobnego istotnego faktu, którego tak

nie chcą uznać ci przesądni ludzie - mianowicie, że myśl przychodzi z własnej, nie

mojej woli...

Fryderyk Nietzsche, „Poza dobrem i złem”

Prolog

Dopiero potem rozumiemy to, co stało się przedtem, a więc nie rozumiemy nic.

Toteż duszę możemy zdefiniować następująco: to, co poprzedza wszystko.

Ajencis, „Trzecia analiza ludzkości”

2147 Rok Kła, Pustkowia Kûniüryjskie, góry Demua

Nie można odgrodzić się murem od tego, co zapomniane.

Cytadela Ishuäl poddała się w ogniu Apokalipsy. Jej murów nie sforsowała żadna

armia, ludzka czy nieludzka. Żaden smok o płomiennym sercu nie wyważył jej

potężnych bram. Ishuäl była tajną siedzibą Najwyższych Królów Kûniüryjskich i nikt,

nawet Nie-Bóg, nie mógłby oblegać tajemnicy.

Wiele miesięcy wcześniej Anasûrimbor Ganrelka II, Najwyższy Król

Kûniüryjski, uciekł do Ishuäl z resztą dworu. Jego strażnicy stanęli na murach,

patrząc w zadumie na ciemne lasy w dole. Nie mogli zapomnieć płonących miast i

zawodzących tłumów. Wiatr wył, a oni zaciskali palce na obojętnych kamieniach

Ishuäl, przypominając sobie rogi Sranców. Szeptali słowa otuchy. Czy nie umknęli

prześladowcom? Czy nie stoją na murach twierdzy Ishuäl? Czy istnieje lepsze

miejsce na przetrwanie końca świata?

Plaga zmiotła najpierw Najwyższego Króla, być może słusznie - Ganrelka potrafił

w Ishuäl jedynie płakać, ogarnięty wściekłością, do jakiej zdolny jest tylko władca

nicości. Następnej nocy dworzanie znieśli jego mary do lasu. Ogień stosu odbijał się

w wilczych ślepiach. Nie śpiewano żałobnych pieśni, zaintonowano tylko kilka

szeptanych modlitw.

Zanim poranny wiatr zdążył ponieść popioły w niebo, zaraza zmiotła dwie inne

ofiary: konkubinę Ganrelki i jej córkę. Atakowała coraz liczniejszych mieszkańców

dworu, jakby chcąc wytracić królewską krew do ostatniej kropli. Coraz mniej było

strażników na murach, a choć nadal obserwowali najeżony szczytami horyzont,

niewiele widzieli. Krzyki umierających zbyt ich przerażały.

Wkrótce zabrakło nawet strażników. Zległo pięciu rycerzy Trysë, którzy

uratowali Ganrelkę z Pól Eleneötu. Wielki wezyr, w złotych szatach splamionych

krwawym stolcem, leżał na magicznych księgach. Stryj Ganrelki, który w pierwszych

dniach Apokalipsy dowodził atakiem na bramy Golgotterath, wisiał w swojej

komnacie, kołysząc się z wolna na sznurze. Królowa utkwiła nieruchomy wzrok w

zachlapanych ropą prześcieradłach.

Ze wszystkich, którzy schronili się w Ishuäl, ocalał jedynie bastard Ganrelki oraz

kapłan-bard.

Chłopiec, przerażony dziwnym zachowaniem barda i jego zasnutym bielmem

Bakker R Scott - Mrok ktory nas poprzedza.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: