Pokojowa Nagroda Nobla.doc

(185 KB) Pobierz
Pokojowa Nagroda Nobla

Pokojowa Nagroda Nobla

[edytuj]

Z Wikipedii

Skocz do: nawigacji, szukaj

Pokojowa Nobla Nagroda – nagroda ufundowana przez Alfreda Nobla. Wręcza się ją w Oslo, zawsze 10 grudnia, w rocznicę śmierci Alfreda Nobla.

Laureat Pokojowej Nagrody Nobla jest wybierany przez komitet Stortingu, norweskiego parlamentu.

Lista laureatów [edytuj]

Rok

Laureat

2009

Barack Obama, prezydent Stanów Zjednoczonych

2008

Martti Ahtisaari, były prezydent Finlandii, negocjator konfliktów międzynarodowych

2007

Al Gore i Międzyrządowy Zespół do spraw Zmian Klimatu, były wiceprezydent Stanów Zjednoczonych i działacz na rzecz ochrony środowiska

2006

Grameen Bank i jego założyciel Muhammad Yunus (Bangladesz)

2005

Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej i kierujący nią Mohamed ElBaradei (Egipt)

2004

Wangari Maathai (Kenia), działaczka ekologiczna

2003

Szirin Ebadi (Iran), działaczka na rzecz demokracji i przestrzegania praw człowieka

2002

Jimmy Carter, były prezydent Stanów Zjednoczonych i działacz na rzecz pokoju

2001

Organizacja Narodów Zjednoczonych i sekretarz generalny ONZ Kofi Annan (Ghana) za pracę na rzecz lepiej zorganizowanego i bardziej pokojowego świata

2000

Kim De Dzung (Korea Południowa) za jego działania na rzecz demokracji i praw człowieka, a szczególnie pokoju i pojednania z Koreą Północną

1999

Lekarze bez Granic, Bruksela

1998

John Hume (Wielka Brytania) i David Trimble (Wielka Brytania) za wysiłki znalezienia pokojowego rozwiązania konfliktu w Irlandii Północnej

1997

ICBL (Międzynarodowa Kampania na Rzecz Zakazu Min Przeciwpiechotnych) i Jody Williams (USA) za wysiłki na rzecz zakazu stosowania i wyeliminowania min przeciwpiechotnych

1996

Carlos Felipe Ximenes Belo (Timor Wschodni) i José Ramos-Horta (Timor Wschodni) za prace na rzecz sprawiedliwego i pokojowego rozstrzygnięcia konfliktu w Timorze Wschodnim

1995

Józef Rotblat (Polska/Wielka Brytania) i Pugwash Conferences on Science i World Affairs, za wysiłki w walce ze zbrojeniami jądrowymi

1994

Jaser Arafat (Palestyna), Shimon Peres (Izrael) i Icchak Rabin (Izrael) za negocjacje prowadzące do porozumień z Oslo

1993

Nelson Mandela (Republika Południowej Afryki) i Frederik Willem De Klerk (Republika Południowej Afryki), za działania na rzecz zakończenia apartheidu i stworzenia demokracji w Republice Południowej Afryki

1992

Rigoberta Menchú Tum (Gwatemala), za działania na rzecz praw człowieka, szczególnie wśród tubylców

1991

Aung San Suu Kyi (Birma), przywódczyni opozycji i orędowniczka praw człowieka

1990

Michaił Gorbaczow (ZSRR) za działania na rzecz zakończenia zimnej wojny

1989

Dalajlama XIV (Tenzin Gjaco – XIV Dalajlama) (Tybet)

1988

Misje pokojowe ONZ

1987

Oscar Arias Sanchez (Kostaryka) za zapoczątkowanie negocjacji pokojowych w Ameryce Środkowej

1986

Elie Wiesel (USA)

1985

Lekarze Przeciw Wojnie Nuklearnej

1984

Desmond Mpilo Tutu, biskup, (Republika Południowej Afryki) za walkę z apartheidem

1983

Lech Wałęsa (Polska), przywódca Solidarności i aktywista praw człowieka

1982

Alva Myrdal (Szwecja) i Alfonso García Robles (Meksyk), delegaci do Rozbrojeniowego Zgromadzenia Ogólnego ONZ

1981

Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR), ONZ

1980

Adolfo Pérez Esquivel (Argentyna), działacz na rzecz praw człowieka

1979

Matka Teresa (Indie)

1978

Mohamed Anwar Al-Sadat (Egipt) i Menachem Begin (Izrael) za negocjacje pokojowe między Egiptem i Izraelem

1977

Amnesty International, Londyn, za kampanię przeciw stosowaniu tortur

1976

Betty Williams i Mairead Corrigan, założycielki Północnoirlandzkiego Ruchu Pokoju (później przemianowanego na Wspólnotę Ludzi Pokoju)

1975

Andriej Sacharow (ZSRR), pisarz i działacz społeczny, za kampanię na rzecz praw człowieka

1974

Seán MacBride (Irlandia), przewodniczący Międzynarodowego Biura Pokoju i Komisji ds. Namibii ONZ; Eisaku Satō (Japonia), premier

1973

Henry A. Kissinger (USA) i Lê Đức Thọ (Wietnam, nie przyjął), politycy, za porozumienie pokojowe z Wietnamem

1972

nie przyznano

1971

Willy Brandt (Niemcy Zachodnie), kanclerz Niemieckiej Republiki Federalnej, za Ostpolitik (politykę wschodnią) Niemieckiej Republiki Federalnej, odnoszącą się do nowej postawy wobec krajów Europy Wschodniej i Niemieckiej Republiki Demokratycznej

1970

Norman Borlaug (USA), za pracę naukową w Międzynarodowym Ośrodku Uszlachetniania Kukurydzy i Pszenicy w Meksyku

1969

Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP = ang. ILO), Genewa

1968

René Cassin (Francja), przewodniczący Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

1966-1967

nie przyznano

1965

UNICEF (Fundusz Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom)

1964

Martin Luther King, Jr. (Stany Zjednoczone), pastor i działacz na rzecz praw obywatelskich i równouprawnienia bez względu na kolor skóry

1963

Czerwony Krzyż i Czerwony Półksiężyc, Liga Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża, Genewa

1962

Linus Carl Pauling (USA) za kampanię przeciw próbom z bronią jądrową

1961

Dag Hjalmar Agne Carl Hammarskjöld (Szwecja), sekretarz generalny ONZ (przyznano pośmiertnie)

1960

Albert John Luthuli (Republika Południowej Afryki), przewodniczący Afrykańskiego Kongresu Narodowego

1959

Philip Noel-Baker (Wielka Brytania), za wytężoną pracę przez całe życie dla międzynarodowego pokoju i współpracy

1958

Dominique Pire OP (...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin