Skocz do: nawigacji, szukaj
Pokojowa Nobla Nagroda – nagroda ufundowana przez Alfreda Nobla. Wręcza się ją w Oslo, zawsze 10 grudnia, w rocznicę śmierci Alfreda Nobla.
Laureat Pokojowej Nagrody Nobla jest wybierany przez komitet Stortingu, norweskiego parlamentu.
Rok
Laureat
2009
Barack Obama, prezydent Stanów Zjednoczonych
2008
Martti Ahtisaari, były prezydent Finlandii, negocjator konfliktów międzynarodowych
2007
Al Gore i Międzyrządowy Zespół do spraw Zmian Klimatu, były wiceprezydent Stanów Zjednoczonych i działacz na rzecz ochrony środowiska
2006
Grameen Bank i jego założyciel Muhammad Yunus (Bangladesz)
2005
Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej i kierujący nią Mohamed ElBaradei (Egipt)
2004
Wangari Maathai (Kenia), działaczka ekologiczna
2003
Szirin Ebadi (Iran), działaczka na rzecz demokracji i przestrzegania praw człowieka
2002
Jimmy Carter, były prezydent Stanów Zjednoczonych i działacz na rzecz pokoju
2001
Organizacja Narodów Zjednoczonych i sekretarz generalny ONZ Kofi Annan (Ghana) za pracę na rzecz lepiej zorganizowanego i bardziej pokojowego świata
2000
Kim De Dzung (Korea Południowa) za jego działania na rzecz demokracji i praw człowieka, a szczególnie pokoju i pojednania z Koreą Północną
1999
Lekarze bez Granic, Bruksela
1998
John Hume (Wielka Brytania) i David Trimble (Wielka Brytania) za wysiłki znalezienia pokojowego rozwiązania konfliktu w Irlandii Północnej
1997
ICBL (Międzynarodowa Kampania na Rzecz Zakazu Min Przeciwpiechotnych) i Jody Williams (USA) za wysiłki na rzecz zakazu stosowania i wyeliminowania min przeciwpiechotnych
1996
Carlos Felipe Ximenes Belo (Timor Wschodni) i José Ramos-Horta (Timor Wschodni) za prace na rzecz sprawiedliwego i pokojowego rozstrzygnięcia konfliktu w Timorze Wschodnim
1995
Józef Rotblat (Polska/Wielka Brytania) i Pugwash Conferences on Science i World Affairs, za wysiłki w walce ze zbrojeniami jądrowymi
1994
Jaser Arafat (Palestyna), Shimon Peres (Izrael) i Icchak Rabin (Izrael) za negocjacje prowadzące do porozumień z Oslo
1993
Nelson Mandela (Republika Południowej Afryki) i Frederik Willem De Klerk (Republika Południowej Afryki), za działania na rzecz zakończenia apartheidu i stworzenia demokracji w Republice Południowej Afryki
1992
Rigoberta Menchú Tum (Gwatemala), za działania na rzecz praw człowieka, szczególnie wśród tubylców
1991
Aung San Suu Kyi (Birma), przywódczyni opozycji i orędowniczka praw człowieka
1990
Michaił Gorbaczow (ZSRR) za działania na rzecz zakończenia zimnej wojny
1989
Dalajlama XIV (Tenzin Gjaco – XIV Dalajlama) (Tybet)
1988
Misje pokojowe ONZ
1987
Oscar Arias Sanchez (Kostaryka) za zapoczątkowanie negocjacji pokojowych w Ameryce Środkowej
1986
Elie Wiesel (USA)
1985
Lekarze Przeciw Wojnie Nuklearnej
1984
Desmond Mpilo Tutu, biskup, (Republika Południowej Afryki) za walkę z apartheidem
1983
Lech Wałęsa (Polska), przywódca Solidarności i aktywista praw człowieka
1982
Alva Myrdal (Szwecja) i Alfonso García Robles (Meksyk), delegaci do Rozbrojeniowego Zgromadzenia Ogólnego ONZ
1981
Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR), ONZ
1980
Adolfo Pérez Esquivel (Argentyna), działacz na rzecz praw człowieka
1979
Matka Teresa (Indie)
1978
Mohamed Anwar Al-Sadat (Egipt) i Menachem Begin (Izrael) za negocjacje pokojowe między Egiptem i Izraelem
1977
Amnesty International, Londyn, za kampanię przeciw stosowaniu tortur
1976
Betty Williams i Mairead Corrigan, założycielki Północnoirlandzkiego Ruchu Pokoju (później przemianowanego na Wspólnotę Ludzi Pokoju)
1975
Andriej Sacharow (ZSRR), pisarz i działacz społeczny, za kampanię na rzecz praw człowieka
1974
Seán MacBride (Irlandia), przewodniczący Międzynarodowego Biura Pokoju i Komisji ds. Namibii ONZ; Eisaku Satō (Japonia), premier
1973
Henry A. Kissinger (USA) i Lê Đức Thọ (Wietnam, nie przyjął), politycy, za porozumienie pokojowe z Wietnamem
1972
nie przyznano
1971
Willy Brandt (Niemcy Zachodnie), kanclerz Niemieckiej Republiki Federalnej, za Ostpolitik (politykę wschodnią) Niemieckiej Republiki Federalnej, odnoszącą się do nowej postawy wobec krajów Europy Wschodniej i Niemieckiej Republiki Demokratycznej
1970
Norman Borlaug (USA), za pracę naukową w Międzynarodowym Ośrodku Uszlachetniania Kukurydzy i Pszenicy w Meksyku
1969
Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP = ang. ILO), Genewa
1968
René Cassin (Francja), przewodniczący Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
1966-1967
1965
UNICEF (Fundusz Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom)
1964
Martin Luther King, Jr. (Stany Zjednoczone), pastor i działacz na rzecz praw obywatelskich i równouprawnienia bez względu na kolor skóry
1963
Czerwony Krzyż i Czerwony Półksiężyc, Liga Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża, Genewa
1962
Linus Carl Pauling (USA) za kampanię przeciw próbom z bronią jądrową
1961
Dag Hjalmar Agne Carl Hammarskjöld (Szwecja), sekretarz generalny ONZ (przyznano pośmiertnie)
1960
Albert John Luthuli (Republika Południowej Afryki), przewodniczący Afrykańskiego Kongresu Narodowego
1959
Philip Noel-Baker (Wielka Brytania), za wytężoną pracę przez całe życie dla międzynarodowego pokoju i współpracy
1958
Dominique Pire OP (...
mateuszmakosz