ep03r2.pdf
(
122 KB
)
Pobierz
ep03r2
Elektrotechnika podstawowa
23
ROZDZIAŁ 2
E l e k t r o s t a t y k a . K o n d e n s a t o r y
+
–
Nieruchome (niezmienne) ładunki elektryczne rozmieszczone w
Ļ
rodowisku dielektrycznym s
Ģ
Ņ
ródłami
pola elektrostatycznego
. W praktyce model taki mo
Ň
na stosowa
ę
tak
Ň
e przy wolno zacho-
dz
Ģ
cych zmianach ładunków, odnosz
Ģ
c go do pola elektrycznego wyst
ħ
puj
Ģ
cego w kolejnych chwi-
lach czasowych. Zało
Ň
enie quasistacjonarno
Ļ
ci pola elektrycznego stosuje si
ħ
m.in. do układów
izolacyjnych i kondensatorów przy napi
ħ
ciu sinusoidalnym o cz
ħ
stotliwo
Ļ
ci 50 Hz.
Własno
Ļ
ci izolacyjne
układów b
Ģ
d
Ņ
zdolno
Ļę
gromadzenia ładunków
w układach s
Ģ
zale
Ň
nie od
rodzaju stosowanych dielektryków i struktury przestrzennej elementów.
Kondensator
jest
urz
Ģ
dzeniem słu
ŇĢ
cym do gromadzenia ładunku elektrycznego. Kondensatory
mo
Ň
na ł
Ģ
czy
ę
na ró
Ň
ne sposoby, uzyskuj
Ģ
c okre
Ļ
lone warto
Ļ
ci pojemno
Ļ
ci zast
ħ
pczych.
Rzeczywiste dielektryki
nie s
Ģ
doskonałe, tzn. cechuj
Ģ
si
ħ
upływno
Ļ
ci
Ģ
(konduktywno
Ļ
ci
Ģ
), co po-
garsza ich trwało
Ļę
i inne parametry u
Ň
ytkowe. Ciepło wydzielaj
Ģ
ce si
ħ
w konduktancji rzeczywi-
stego dielektryka mo
Ň
e wywoływa
ę
w materiale zmiany starzeniowe, sprzyjaj
Ģ
ce wyładowaniom
niezupełnym, które prowadz
Ģ
do wyładowania zupełnego (przebicia izolacji).
Analiza układów z rzeczywistymi dielektrykami wykracza formalnie poza ramy elektrostatyki. Po-
dobnie rzecz si
ħ
ma z analiz
Ģ
procesów
ładowania i rozładowania kondensatora
ze
Ņ
ródła napi
ħ
-
ciowego. Umieszczenie tych zagadnie
ı
i elektrostatyki w tym samym rozdziale wydaje si
ħ
jednak
logiczne i potrzebne.
24
Elektrotechnika podstawowa
Oznaczenia wielko
Ļ
ci wyst
ħ
puj
Ģ
cych w rozdziale 2
C
pojemno
Ļę
elektryczna
d
odległo
Ļę
mi
ħ
dzy okładzinami kondensatora
D
indukcja elektryczna
E
stałe napi
ħ
cie
Ņ
ródłowe
E
nat
ħŇ
enie pola elektrycznego
F
siła
h
odległo
Ļę
mi
ħ
dzy ładunkami dipola elektrycznego
i
pr
Ģ
d (nat
ħŇ
enie pr
Ģ
du)
i
g
pr
Ģ
d upływno
Ļ
ciowy
i
e
pr
Ģ
d przesuni
ħ
cia
I
pr
Ģ
d stały (nat
ħŇ
enie pr
Ģ
du stałego)
J
g
ħ
sto
Ļę
pr
Ģ
du elektrycznego
l
długo
Ļę
kabla
p
E
ci
Ļ
nienie elektrostatyczne
p
moment dipola elektrycznego
P
polaryzacja elektryczna
q
ładunek; ładunek dipola
Q
ładunek
r
odległo
Ļę
; promie
ı
okr
ħ
gu
r
wektor odległo
Ļ
ci; promie
ı
R
rezystancja (opór elektryczny)
S
pole powierzchni
S
elastancja (odwrotno
Ļę
pojemno
Ļ
ci)
t
czas
U
napi
ħ
cie stałe
v
obj
ħ
to
Ļę
V
potencjał
W
praca, energia
x
współrz
ħ
dna długo
Ļ
ci; przesuni
ħ
cie
g
przewodno
Ļę
wła
Ļ
ciwa (konduktywno
Ļę
) materiału
e
przenikalno
Ļę
elektryczna
e
r
przenikalno
Ļę
elektryczna wzgl
ħ
dna
e
0
stała elektryczna (przenikalno
Ļę
elektryczna pró
Ň
ni)
r
q
przestrzenna (obj
ħ
to
Ļ
ciowa) g
ħ
sto
Ļę
ładunku elektrycznego
W
przestrzenna (obj
ħ
to
Ļ
ciowa) g
ħ
sto
Ļę
energii pola elektrostatycznego
s
pol
powierzchniowa g
ħ
sto
Ļę
ładunków polaryzacji
s
q
powierzchniowa g
ħ
sto
Ļę
ładunku elektrycznego
t
stała czasowa obwodu
c
podatno
Ļę
elektryczna dielektryka
Y
strumie
ı
indukcji elektrostatycznej; strumie
ı
elektryczny
Literatura do rozdziału 2
[2], [3], [4]
r
2. Elektrostatyka. Kondensatory
25
Wykład III.
INDUKCJA ELEKTRYCZNA. DIELEKTRYKI. POJEMNO
ĺĘ
ELEKTRYCZNA
Prawo Coulomba
Warto
Ļę
bezwzgl
ħ
dna sił oddziaływania elektrycznego
F
(N) dwóch ładunków punktowych o war-
to
Ļ
ciach bezwzgl
ħ
dnych
Q
1
i
Q
2
(C), umieszczonych w powietrzu (pró
Ň
ni) i oddalonych od siebie o
r
(m) - jak na rys. - wynosi
F
=
Q
1
×
Q
2
, (2.1a)
4
p
×
e
×
r
2
F
12
0
1
r
.1
gdzie e
0
» 8,85×10
-12
C
2
N
-1
m
-2
– przenikalno
Ļę
elek-
tryczna pró
Ň
ni (stała elektryczna); odwołuj
Ģ
c si
ħ
do jed-
nostki pojemno
Ļ
ci elektrycznej -
farada
(F), co obja
Ļ
niono
dalej,
r
+Q
1
+Q
2
F
21
1
r
.21
e
0
wyra
Ň
a si
ħ
w
faradach na metr
(F m
-1
).
Je
Ļ
li uwzgl
ħ
dnimy znaki
Q
1
i
Q
2
, a odległo
Ļ
ci
Q
2
od
Q
1
przypiszemy wektor
r
21
=
r
2
–
r
1
=
r
r
2
r
1
1
r.
21
, za
Ļ
odległo
Ļ
ci
Q
1
od
Q
2
– wektor o przeciwnym zwrocie
r
12
=
r
1
–
r
2
=
=
r
×
1
r.
12
= –
r
21
(
1
r.
12
i
1
r.
21
s
Ģ
wektorami kierunkowymi
odległo
Ļ
ci, maj
Ģ
cymi przeciwne zwroty a kierunek taki,
jak prosta wyznaczona przez poło
Ň
enie
Q
1
i
Q
2
), to siła
działaj
Ģ
ca na
Q
2
jest wektorem
z
y
F
=
Q
1
×
Q
2
×
1
; (2.1b)
21
4
p
×
e
×
r
2
r
.
21
0
x
natomiast siła działaj
Ģ
ca na
Q
1
–
F
=
Q
1
×
Q
2
×
1
=
-
F
. (2.1c)
12
4
p
×
e
×
r
2
r
.
12
21
0
Ze zmniejszania si
ħ
siły oddziaływania elektrostatycznego z kwadratem odległo
Ļ
ci od ładunku wy-
nika ograniczony zasi
ħ
g oddziaływania elektrycznego.
Pole elektrostatyczne w pró
Ň
ni
Pole elektryczne, wytworzone w pró
Ň
ni (idealnym
Ļ
rodowisku dielektrycznym) przez ładunki nie-
ruchome i niezmienne w czasie, nazywa si
ħ
polem elektrostatycznym
.
W odległo
Ļ
ci
r
=
r
1
r
od pojedynczego ładunku
Q
(rys.)
wyst
ħ
puje w pró
Ň
ni nat
ħŇ
enie pola elektrycznego
+Q
E
E
=
Q
×
1
; (2.2a)
r
4
p
×
e
×
r
2
r
0
V
1
r
i potencjał elektryczny
V
=
Ð
¥
E
×
dr
=
Q
. (2.2b)
4
p
×
e
×
r
r
0
Całka liniowa po drodze zamkni
ħ
tej wektora nat
ħŇ
enia pola elektrostatycznego, pochodz
Ģ
cego od
ładunku punktowego, jest równa zeru.
Je
Ļ
li w przestrzeni znajduje si
ħ
wi
ħ
cej ładunków elektrycznych, to wypadkowe nat
ħŇ
enie pola elek-
trostatycznego i potencjał elektryczny mo
Ň
na wyznaczy
ę
– w dowolnym punkcie przestrzeni – na
zasadzie superpozycji.
Całka wektora nat
ħŇ
enia pola jest sum
Ģ
całek wektorów pochodz
Ģ
cych od ka
Ň
dego z ładunków.
Całka liniowa po drodze zamkni
ħ
tej wektora nat
ħŇ
enia pola elektrostatycznego jest wi
ħ
c równa
zeru. Pole elektrostatyczne jest
polem bezwirowym
.
×
26
Wykład III
Zjawisko indukcji elektrostatycznej
Zakłada si
ħ
,
Ň
e ładunek +
Q
został umieszczony w
Ļ
rodku kuli o promieniu
r
, a powierzchnia tej kuli
jest pokryta cienk
Ģ
warstw
Ģ
przewodz
Ģ
c
Ģ
, która stanowi osłon
ħ
elektrostatyczn
Ģ
(ekran) ładunku.
Na zasadzie zjawiska indukcji elektrostatycznej (influencji), po wewn
ħ
trznej stronie osłony groma-
dzi si
ħ
ładunek −
Q
, a po zewn
ħ
trznej ładunek +
Q
. Rozwa
Ň
any układ przestrzenny jest symetryczny,
wobec tego powierzchniowa g
ħ
sto
Ļę
ładunku (po wewn
ħ
trznej stronie – ujemnego, po zewn
ħ
trznej
– dodatniego) wynosi
s
=
Q
. (2.3a)
a)
q
4
r
p
×
2
D
S
Je
Ļ
li, zamiast całej osłony, na powierzchni kuli znajduje si
ħ
tyl-
ko mała płytka przewodz
Ģ
ca o powierzchni
+Q
-
D
Q
+D
Q
E
S
(rys. a), to bez-
wzgl
ħ
dne warto
Ļ
ci ładunków, jakie indukuj
Ģ
si
ħ
w niej, po ka
Ň
-
dej ze stron, wynosz
Ģ
D
r
-
s
q
+s
q
Q
D
Q
=
×
D
S
. (2.3b)
4
p
×
r
2
b)
do
promienia (rys. b), to powierzchniowe g
ħ
sto
Ļ
ci i bezwzgl
ħ
dne
warto
Ļ
ci indukuj
Ģ
cych si
ħ
na niej ładunków s
Ģ
równe:
a
a
D
S
+Q
-
D
q
+
D
q
E
s
a
=
s
×
cos
, (2.3c)
r
-
s
q
a
+
s
a
a
q
q
q
Q
D
q
=
×
D
S
×
cos
a
. (2.3d)
4
p
×
r
2
Je
Ļ
li ładunek
Q
jest osłoni
ħ
ty dowoln
Ģ
, zamkni
ħ
t
Ģ
warstw
Ģ
przewodz
Ģ
c
Ģ
, to po zewn
ħ
trznej stronie
tej warstwy, niezale
Ň
nie od kształtu jej powierzchni
S
, indukuje si
ħ
ładunek o ł
Ģ
cznej warto
Ļ
ci
Q
:
Ã
D
q
=
Q
. (2.3e)
S
Indukcja elektrostatyczna i strumie
ı
indukcji elektrostatycznej
W zwi
Ģ
zku z zale
Ň
no
Ļ
ciami (2.3a) i (2.3d), wprowadza si
ħ
nast
ħ
puj
Ģ
ce wielko
Ļ
ci (rys.):
-
indukcj
ħ
elektrostatyczn
Ģ
ładunku punktowego
(w odległo
Ļ
ci od
niego
r
=
r
1
r
)
S
D
S
Q
D
=
s
×
1
=
×
1
=
e
×
E
, (2.4a)
+Q
E
D
q
r
4
p
×
r
2
r
0
r
a
1
r
-
strumie
ı
indukcji elektrostatycznej
DY
(oznaczenia rezerwowe
1
D
S
DF
e
)
przez element powierzchni
D
S
DY
=
D
×
D
S
=
D
×
D
S
×
cos
a
, (2.4b)
-
strumie
ı
indukcji elektrostatycznej
Y
(oznaczenia rezerwowe
F
e
)
przez powierzchni
ħ
S
ȩ
S
=
S
Ð
D
×
d
, (2.4c)
S
(w przypadku powierzchni
zamkni
ħ
tych – skierowany na zewn
Ģ
trz tych powierzchni).
Na podstawie: (2.4a), (2.4b) i (2.4c), otrzymuje si
ħ
nowy zapis zale
Ň
no
Ļ
ci (2.3d) i (2.3e):
S
D
S
= D
S
1
×
n
– wektor normalny do elementu powierzchni
D
D
q
=
ȩ
D
=
D
×
D
, (2.5a)
ȩ
=
Ð
D
×
d
S
=
Q
. (2.5b)
Gdy powierzchnia takiej płytki jest ustawiona pod k
Ģ
tem
gdzie
2. Elektrostatyka. Kondensatory
27
Twierdzenie Gaussa. Indukcja elektryczna i strumie
ı
elektryczny
Zale
Ň
no
Ļę
(2.5b) to analityczny zapis
twierdzenia Gaussa w elektrostatyce
. W słowach wyra
Ň
a si
ħ
ono nast
ħ
puj
Ģ
co: strumie
ı
indukcji elektrostatycznej przez powierzchni
ħ
zamkni
ħ
t
Ģ
, skierowany na
zewn
Ģ
trz tej powierzchni, jest równy obejmowanemu przez ni
Ģ
ładunkowi (tzn. znajduj
Ģ
cemu si
ħ
w
obszarze wewn
ħ
trznym, obj
ħ
tym t
Ģ
powierzchni
Ģ
).
Warto
Ļę
całki we wzorze (2.5b) jest w ogólnym przypadku ró
Ň
na od zera. Pole elektrostatyczne jest
wi
ħ
c
polem
Ņ
ródłowym
.
Powierzchnia mo
Ň
e obejmowa
ę
dowoln
Ģ
liczb
ħ
ładunków skupionych oraz ładunki rozmieszczone
powierzchniowo i przestrzennie. Na zasadzie superpozycji, strumienie indukcji elektrostatycznej,
pochodz
Ģ
ce od poszczególnych ładunków, dodaj
Ģ
si
ħ
algebraicznie. Wzór (2.5b) mo
Ň
na wi
ħ
c
przedstawi
ę
w postaci ogólnej:
ȩ
=
Ð
D
×
d
S
=
Ã
Q
i
+
Ã
Ð
Ã
Ð
s
qj
×
dS
j
+
r
qk
×
dv
k
. (2.5c)
i
j
S
k
v
j
k
rozszerza si
ħ
– ze
wzgl
ħ
dów obliczeniowych – na dowolne pole elektryczne, nazywaj
Ģ
c je:
D
–
indukcj
Ģ
elektryczn
Ģ
,
Y
Y
–
strumieniem elektrycznym
.
Jednostk
Ģ
indukcji elektrycznej jest
kulomb na metr do kwadratu
(C m
-2
), a strumienia elektryczne-
go –
kulomb
(C).
Chocia
Ň
powierzchniowa g
ħ
sto
Ļę
ładunku elektrycznego
q
i indukcja elektryczna
D
maj
Ģ
t
ħ
sam
Ģ
jednostk
ħ
(C m
-2
), s
Ģ
to ró
Ň
ne wielko
Ļ
ci fizyczne. Podobnie rzecz si
ħ
ma z ładunkiem elektrycznym
Q
i strumieniem elektrycznym Y, których jednostk
Ģ
jest C.
Przewodniki w polu elektrostatycznym
Powierzchnia i wn
ħ
trze przewodnika umieszczonego w polu
elektrostatycznym maj
Ģ
ten sam potencjał. Ładunki w przewod-
niku umieszczonym w polu elektrostatycznym, rozdzielone
wskutek zjawiska influencji i rozło
Ň
one na powierzchni, wytwa-
rzaj
Ģ
własne pole elektryczne, które jest „odpowiedzi
Ģ
” na dzia-
łanie pola zewn
ħ
trznego. Pole indukowane wewn
Ģ
trz przewod-
nika tym rozkładem ładunków całkowicie kompensuje pole ze-
wn
ħ
trzne (rys. obok). Ładunki układaj
Ģ
si
ħ
wi
ħ
c na powierzchni
w taki sposób,
Ň
e wewn
Ģ
trz nie ma pola elektrostatycznego.
Pole elektrostatyczne w dielektrykach
Pole indukowane wewn
Ģ
trz dielektryków – w wyniku przesuni
ħę
ładunków w strefie cz
Ģ
steczek –
jest równie
Ň
skierowane przeciwnie do pola zewn
ħ
trznego, lecz nie kompensuje go całkowicie.
Reakcje atomów i cz
Ģ
steczek dielektryków na zewn
ħ
trzne pole elektrostatyczne
E
, przedstawiono
pogl
Ģ
dowo na rysunkach (rys. a – bez pola zewn
ħ
trznego; rys. b – z polem zewn
ħ
trznym).
Model atomu: Model cz
Ģ
steczki niepolarnej (0
2
): Model cz
Ģ
steczki polarnej (H
2
O):
a) a) a)
s
– +
– +
– +
– +
– +
– – + +
– +
E
zewn
E
zewn
E
wewn
E
=
0
- -
- -
- + -
- -
- -
E
=
0
- -
- -
- + -
- -
- -
E
=
0
-
- -
- -
- + -
- -
- -
-
+
- -
- -
- + -
- -
- -
b) b) b)
+
-
- -
- -
- + -
- -
- -
E
E
E
- -
- -
- + -
- -
- -
- -
- -
- + -
- -
- -
- -
- -
- + -
- -
- -
-
+
Poj
ħ
cia indukcji elektrostatycznej
D
i strumienia indukcji elektrostatycznej
+
Plik z chomika:
gienek123
Inne pliki z tego folderu:
1-10 mini.doc
(50 KB)
20-28 mini.doc
(103 KB)
2001.01.30 Transformata Z i transmitancja.rar
(145 KB)
29-37 mini.doc
(34 KB)
38-44 mini.doc
(293 KB)
Inne foldery tego chomika:
Crocodile Clips v3.5
Elektrotechnika Podstawowa
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin