28. Nierzetelny zarzut nierzetelnosci (2010).pdf

PRZEGLĄD PRASY KREACJONISTYCZNEJ

NIERZETELNY ZARZUT NIERZETELNOŚCI

prąd” z grudnia 2009 roku i

stycznia 2010 roku ukazała się

pierwsza część mojego tekstu "Dziesięć

największych błędów Darwina". [1] Redakcja

„Idź pod prąd” tekst ten pod koniec stycznia

tego roku opublikowała w Internecie w popu

larnym Salonie24. [2] Pod tekstem wywiązała

się dyskusja. Między innymi bloger o nicku

Matt Kaboom napisał równie krótki, co nie

przyjemny komentarz o następującej treści:

"Nierzetelnie pani cytuje. Pozwoliłem sobie to

s k o m e n t o w a ć o s o b n o : salon24

4.pl/152931 , m i e s i e c z n i k i d z p o d p r a d

nierzetelnosccytowania". Pod podanym

adresem znajduje się niewielki tekst, który zarzut

nierzetelności hm, jak by to nazwać? rozwija. Po

zapoznaniu się z jego treścią uznałam, Ŝe szkoda

czasu odpowiadać na niego. Jednak jeden z moich

bliskich znajomych namawiał mnie mocno, Ŝebym

jakoś zareagowała, co niniejszym czynię. Robię to

nie tylko dla niego, ale i dlatego, Ŝe jest okazja, by

oprócz odpowiedzi na marnej jakości zarzut trochę

temat podrąŜyć.

Mattowi Kaboomowi nie spodobał się nastę

pujący fragment mojego tekstu:

"Darwin wiedział więc, Ŝe znany w jego cza

sach zapis kopalny nie potwierdza jego teorii. Ale

szukał przekonujących usprawiedliwień, dlaczego

zapis kopalny jest niekompletny, oraz wierzył, Ŝe

mimo trudności w miarę upływu czasu potwierdze

nia takie, choć nie wszystkie, będą znajdowane w

dostatecznych ilościach, by na ich podstawie od

tworzyć historię Ŝycia na Ziemi. W pierwszym osią

gnął sukces. Jego argumenty, Ŝe zapis kopalny

musi być niekompletny, powtarzają ewolucjoniści

do dzisiaj. Ale jego wiara, Ŝe sytuacja będzie się

poprawiać, poniosła spektakularną, choć mocno

przez ewolucjonistów maskowaną, klęskę. [...]

Oczekiwania Darwina i jego bezpośrednich następ

ców się nie sprawdziły. Wybitny paleontolog David

Raup twierdzi, Ŝe sytuacja w omawianej sprawie

jest dzisiaj nawet gorsza niŜ w czasach Darwina:

"Jesteśmy obecnie 120 lat po Darwinie i znajomość

zapisu kopalnego znacznie się powiększyła. Mamy

teraz ćwierć miliona skamieniałych gatunków, ale

sytuacja nie zmieniła się zbytnio. Zapis ewolucji jest

nadal niespodziewanie szarpany i moŜemy z ironią

stwierdzić, Ŝe mamy nawet mniej przykładów

przejść ewolucyjnych niŜ w czasach Darwina.""

Co się Mattowi Kaboomowi nie podoba? Nie

podoba mu się to, jak zacytowałam Raupa. Napisał:

"Rzetelnie podała źródło cytatu [...], ale juŜ sam

cytat jest nierzetelny". Dlaczego? Bo jego zdaniem

dalszy ciąg wypowiedzi Raupa w Ŝaden sposób nie

uzasadnia mojego twierdzenia, Ŝe sytuacja dziś jest

nawet gorsza niŜ w czasach Darwina. Matt Kaboom

oskarŜył mnie więc o to, Ŝe wycięłam przy cytowa

niu Raupa fragment jego wypowiedzi, oraz Ŝe ten

pominięty przeze mnie fragment niezgodny jest z

wnioskiem, jaki z wypowiedzi Raupa wyciągnęłam.

Zgadzam się, Ŝe przy cytowaniu pominęłam

resztę krótkiego artykułu Raupa, ale to jest nieod

łączna cecha cytowania, na tym ono polega, i nie

sądzę, by Matt Kaboom miał mi to za złe. Przyjrzyj

my się więc, czy ma on rację, uwaŜając, Ŝe to, co

pominęłam, podwaŜa mój pogląd, Ŝe według Raupa

sytuacja jest dzisiaj gorsza niŜ w czasach Darwina.

Podkreślam, Ŝe nie była to moja opinia. Ja tylko

streszczałam własnymi słowami to, co o tym myśli

Raup, i właśnie to streszczenie Matt Kaboom za

kwestionował. UwaŜał on przy tym, Ŝe moje stresz

czenie tylko dlatego mogłam sformułować, bo celo

wo (nierzetelnie) nie przytoczyłam pewnego frag

mentu.

Jego zarzut nie dotyczy więc obiektywnego

stanu rzeczy, ale tego, co powiedział Raup. Skoro

Matt Kaboom kwestionuje moje streszczenie poglą

dów Raupa, Ŝe dzisiaj sytuacja, jeśli chodzi o pale

ontologiczne przykłady darwinowskiej ewolucji, jest

jeszcze gorsza niŜ w czasach Darwina, to znaczy,

Ŝe jego zdaniem Raup uwaŜa, Ŝe dzisiejsza sytu

acja nie jest gorsza niŜ w czasach Darwina (czyli Ŝe

jest taka sama lub lepsza). Jak to Matt Kaboom

uzasadnia? Trzeba powiedzieć, Ŝe uzasadnia w

dziwny sposób. Przytacza mianowicie ten pominięty

przeze mnie fragment, takŜe w oryginale, zostawia

jąc całą resztę czytelnikowi. To czytelnik po prze

czytaniu słów Raupa i po ich przemyśleniu ma

przyznać rację Mattowi Kaboomowi.

Całą wypowiedź Raupa, a więc włącznie z

tym, co pominęłam, Matt Kaboom przytacza tak:

"(...) mamy nawet mniej przykładów przejść ewolu

cyjnych niŜ w czasach Darwina, (...) które wydawały

się być prostym postępem, kiedy to stosunkowo

niewiele danych było dostępnych; teraz wydaje się,

Ŝe są one znacznie bardziej złoŜone, a znacznie

mniej gradualistyczne." Ten pominięty przeze mnie

fragment znajduje się po nawiasie z wielokropkiem:

"które [przykłady przejść ewolucyjnych w czasach

Darwina] wydawały się być prostym postępem,

kiedy to stosunkowo niewiele danych było dostęp

nych; teraz wydaje się, Ŝe są one znacznie bardziej

złoŜone, a znacznie mniej gradualistyczne." W

istocie rzeczy pominięty przeze mnie fragment jest

większy, niŜ to przedstawia Matt Kaboom, co widać,

gdy przyjrzymy się angielskiemu oryginałowi. On

teŜ pominął pewien fragment.

Cała omawiana wypowiedź Raupa składa się

z czterech zdań. Ja zacytowałam pierwsze trzy z

nich, a Matt Kaboom uwaŜa, Ŝe zrobiłam to nierze

telnie, bo powinnam zacytować takŜe i ostatnie

czwarte, a przynajmniej jego część, jak to sam

zrobił. śebyśmy mogli wydać osąd, kto z nas ma

rację ja, Ŝe to ostatnie zdanie nie zmienia w istot

ny sposób sensu pierwszych zdań, czy on, Ŝe jed

nak zmienia przytoczę juŜ cały omawiany frag

ment:

bardziej złoŜone i znacznie mniej gradualistyczne."

Ja nie widzę w tym ostatnim zdaniu niczego,

co by podwaŜało moje streszczenie poglądów Rau

pa, Ŝe w sprawie przykładów przejść ewolucyjnych

sytuacja dzisiaj jest nawet gorsza niŜ w czasach

Darwina. W cytowanym przeze mnie fragmencie

powiedział on przecieŜ, Ŝe mamy dzisiaj mniej

przykładów ewolucyjnego przejścia niŜ w czasach

Darwina. Skoro mniej, to jest gorzej to chyba

oczywiste. Ostatnie zdanie – to, które pominęłam

niczego tu nie zmienia. Raup wyjaśnia w nim, dla

czego uwaŜa, Ŝe mamy dzisiaj mniej przykładów

ewolucyjnego przejścia ano dlatego, Ŝe niektórych

przykładów, akceptowanych w czasach Darwina,

dzisiaj juŜ nie moŜemy akceptować, bo więcej wie

my na temat zapisu kopalnego.

Ale Matt Kaboom po przytoczeniu tego ostat

niego, pominiętego przeze mnie zdania, twierdzi:

"Nieprawdą więc jest, Ŝe Raup twierdził, iŜ z zapi

sem kopalnym jest dziś jeszcze gorzej niŜ w cza

sach Darwina. Raup twierdzi, Ŝe te przejścia, które

kiedyś wydawały się prostsze, dziś wydają się

bardziej złoŜone."

Matt Kaboom uwaŜa więc, Ŝe gdy Raup twier

dzi, Ŝe przejścia dawniej uznawane za ewolucyjne,

dziś wydają się bardziej złoŜone, to jednak nadal są

to przykłady ewolucji, tylko bardziej skomplikowane.

Niestety, taka interpretacja ostatniego zdania Rau

pa jest wyraźnie niezgodna z tym, co powiedział

wcześniej: "mamy nawet mniej przykładów przejść

ewolucyjnych niŜ w czasach Darwina". Mniej przy

kładów, a nie tyle samo (lub więcej), tylko bardziej

złoŜonych. Skoro jest mniej przykładów, to miałam

prawo napisać, Ŝe sytuacja w tej sprawie jest obec

nie gorsza.

Poza tym Raup nie napisał, Ŝe przejścia

ewolucyjne są bardziej złoŜone, jak jego słowa

przetłumaczył Matt Kaboom, sugerując, Ŝe wg

Raupa to nadal są przejścia ewolucyjne. RóŜnica

jest subtelna, ale charakterystyczna. Raup mowi:

"to, co wydawało się" dawniej być przejściem ewo

lucyjnym, obecnie widzimy, Ŝe jest duŜo bardziej

skomplikowane. Dla Raupa to nie są juŜ przejścia

ewolucyjne. To jest coś duŜo bardziej złoŜonego. I

dlatego uwaŜa on, Ŝe przykładów jest dzisiaj mniej

niŜ w czasach Darwina.

Zwykła analiza tekstu, jaki Matt Kaboom

przytacza, pozwala odeprzeć jego zarzut, Ŝe nierze

telnie cytowałam Raupa i Ŝe przekręciłam jego

myśli. Raup swoje poglądy powtarzał w innych

publikacjach, nie tylko w tym niewielkim tekście, jaki

cytowałam w artykule "Dziesięć największych błę

dów Darwina". Uwzględnienie ich stanowi dodatko

wy argument, Ŝe Matt Kaboom się myli i bezpod

stawnie zarzuca mi nierzetelność..

Oto wypowiedź Raupa z innej publikacji, w

której przyznaje, Ŝe przewidywania Darwina zakoń

czyły się fiaskiem:

"Darwin przewidywał, Ŝe zapis kopalny powi

nien ujawniać dość gładkie continuum par złoŜo

nych z przodka i potomka oraz wystarczająco wiele

form pośrednich między większymi grupami. Darwin

nawet posunął się tak daleko, Ŝe uznał, iŜ gdyby

tego nie znaleziono w zapisie kopalnym, to jego

ogólna teoria ewolucji byłaby powaŜnie zagroŜona.

W czasach Darwina takich gładkich przejść nie

znaleziono i wyjaśniał on częściowo ten stan rze

czy, odwołując się do niekompletności zapisu geo

"Jesteśmy obecnie 120 lat po Darwinie i

znajomość zapisu kopalnego znacznie się powięk

szyła. Mamy teraz ćwierć miliona skamieniałych

gatunków, ale sytuacja nie zmieniła się zbytnio.

Zapis ewolucji jest nadal niespodziewanie szarpany

i moŜemy z ironią stwierdzić, Ŝe mamy nawet mniej

przykładów przejść ewolucyjnych niŜ w czasach

Darwina. [Tyle ja przytoczyłam, a teraz ostatnie

zdanie, z powodu którego Matt Kaboom oskarŜył

mnie o nierzetelność:] Rozumiem przez to fakt, Ŝe

niektóre z klasycznych przykładów przejścia ewolu

cyjnego w zapisie kopalnym, jakimi dysponowali

śmy w czasach Darwina, takie jak ewolucja konia w

Północnej Ameryce, musieliśmy porzucić lub zmo

dyfikować w wyniku zdobycia bardziej szczegóło

wych informacji to, co wydawało się pięknym

prostym postępem, gdy dostępnych było względnie

niewiele faktów, obecnie wygląda na znacznie

POD PRĄD” NR 78/7273/2010

W podwójnym numerze „Idź pod

„ „„ „ I D Ź POD PRĄD”

POD PRĄD”

logicznego, a częściowo do braku badań tego zapi

su. Znajdujemy się obecnie ponad sto lat po Darwi

nie, a sytuacja niewiele się zmieniła. [...] Faktycznie

moŜemy mieć mniej przykładów gładkiego przej

ścia, niŜ mieliśmy w czasach Darwina, gdyŜ niektó

re z dawnych przykładów okazały się nietrafne, gdy

je szczegółowo przebadano." [3]

W dalszej części Raup napisał, Ŝe odkryto

kilka nowych form pośrednich lub przejściowych,

ale nie wiadomo, czy uwaŜa, Ŝe jest lepiej czy go

rzej niŜ w czasach Darwina. Na pewno dobrze dla

darwinowskiego ewolucjonizmu nie jest. Dane

kopalne nie popierają tego modelu historii Ŝycia, o

czym napisał w jeszcze innej publikacji:

"Spora liczba niezłych uczonych spoza biolo

gii ewolucyjnej i paleontologii przyswoiła sobie,

niestety, ideę, Ŝe zapis kopalny jest bardziej darwi

nowski, niŜ jest on w istocie. Przypuszczalnie jest

tak wskutek nadmiernego uproszczenia, nieuchron

nego w drugorzędnych źródłach: podręcznikach

szkolnych, półpopularnych artykułach i tak dalej.

Istnieje teŜ prawdopodobnie do pewnego stopnia

myślenie Ŝyczeniowe. Po Darwinie jego obrońcy

mieli nadzieję odnaleźć przewidywane progresje.

Ogólnie rzecz biorąc, nie odnaleziono ich jednak

ten optymizm nie ginął i pewna doza czystej fantazji

wkradła się do podręczników." [4]

Oczywiście, David Raup jest ewolucjonistą.

Ale nie jest ewolucjonistycznym propagandystą.

Uczciwie przedstawia niewesoły dla ewolucjonizmu

stan rzeczy w dziedzinie, na której się zna – w

paleontologii.

Przypisy:

[1] Idź pod prąd grudzień 2009 styczeń 2010, nr

121 (6566), s. 1214.

[2] http://idzpodprad.salon24.pl/152683,dziesiec

najwiekszychbledowdarwina

[3] David M. Raup, "The Geological and

Paleontological Arguments of Creationism", w:

Larie R. Godfrey (ed.), Scientists Confront

Creationism, W.W. Norton & Company, New York

London 1983, s. 156.

[4] David M. Raup, "Evolution and the Fossil

Record", Science 1981, vol. 213, s. 289.

DO KATAKUMB?

Niestety większości z nich się skutecznie pozbyto,

a biskupi dogadali się z władzą i sprzedali

(dosłownie) Polskę nowym okupantom. Przez ostat

nie lata udawało się ten handel jeszcze skrzętnie

maskować, ale dziś juŜ chyba nikt nie ma wątpliwo

ści, komu słuŜy katolicki episkopat (nie twierdzę, Ŝe

nie ma w szeregach duchowieństwa ludzi prawych,

ale są oni w zdecydowanej mniejszości). Jeśli reszt

ka narodu ma przetrwać jako zaczyn przyszłej,

wolnej Polski, musimy na trwałe przyswoić sobie

oczywistą prawdę – kościół katolicki broni przede

wszystkim swoich interesów globalnych, a popiera

narodowe tylko wtedy, kiedy są zbieŜne z jego

interesami. Tak było, jest i będzie. Elita, która tego

nie rozumie, musi w dłuŜszej perspektywie prowa

dzić naród do klęski.

no myśl o prawie kaŜdego człowieka do wolności w

kwestii przekonań religijnych i o wyŜszości prawa

naturalnego nad prawem cesarskim czy papieskim.

To polska delegacja na sobór w Konstancji prawie

w całości publicznie wystąpiła przeciwko planowa

nej zbrodni na Janie Husie (jeden odszczepieniec,

Mikołaj Trąba, został nagrodzony za swą niegodzi

wość tytułem pierwszego prymasa Polski – jakŜe te

analogie do teraźniejszości nachalnie cisną się do

głowy…). Nic dziwnego, Ŝe taki naród (i jego pań

stwo) doznał ogromnego BoŜego błogosławieństwa

w śmiertelnym zmaganiu z Zakonem Najświętszej

Marii Panny, a w dobie reformacji szybko rozpoznał

głos Prawdy, uznając masowo wyŜszość Słowa

BoŜego nad naukami papieskimi. Bóg pobłogosławił

Złotym Wiekiem. Niestety, niebawem nastał czas

kontrreformacji i jezuickiej rekonkwisty. Jego skutki

ciąŜą nam do dziś.

Jednostka, nawet najszlachetniejsza, nie

potrafi bez Boga wznieść się na wyŜyny swoich

moŜliwości ani skutecznie oprzeć się pokusom.

Potrzebuje duchowej rewolucji wewnętrznej, zwanej

w Biblii nowym narodzeniem. To BoŜy wstrząs,

który przemienia wewnętrznie człowieka i daje mu

dzięki zaufaniu Chrystusowi siłę do trzymania się

dobra. Religie postchrześcijańskie porzuciły tę

prawdę o odradzającej mocy osobistej wiary w

Chrystusa i zastąpiły ją obrzędowością oraz kultem

znaków, obrazów czy rytuałów. Bez powrotu do

źródeł chrześcijaństwa nie uchowamy naszej naro

dowej resztki w stanie podobającym się Bogu. Tu

nawet gorliwość nie pomoŜe.

Gdzie nie ma rozwagi, tam nawet gorliwość

nie jest dobra; Przyp. 19:2

Bo muszę im wydać świadectwo, Ŝe pałają

Ŝarliwością ku Bogu, nie opartą jednak na pełnym

zrozumieniu. Albowiem nie chcąc uznać, Ŝe uspra

wiedliwienie pochodzi od Boga, i uporczywie trzy

mając się własnej drogi usprawiedliwienia, nie

poddali się usprawiedliwieniu pochodzącemu od

Boga. A przecieŜ kresem Prawa jest Chrystus, dla

usprawiedliwienia kaŜdego, kto wierzy. Rz 10:24

(BT)

chcemy ochronić? Obecnie nie mamy

państwa oraz nie mamy uświadomionego i kierowa

nego mądrymi elitami narodu. Tych wartości nie

musimy juŜ bronić… Mamy, mówiąc językiem biblij

nym, resztkę – formę przetrwalnikową narodu,

niewielką mniejszość, która ma świadomość trage

dii i nie godzi się na niewolę. To niestety moŜe być

faza schyłkowa narodu. MoŜemy w krótkim czasie

stracić nawet tę resztkę – jeśli nie odzyskamy mą

drości i BoŜego błogosławieństwa. Bo chyba nikt

nie ma wątpliwości, Ŝe w te tarapaty zabrnęliśmy z

własnej winy. śe dopuszczając kolejne klęski, Bóg

apeluje do naszych serc i umysłów o nawrócenie.

Tylko tak moŜna sensownie wytłumaczyć suweren

ne panowanie Boga nad narodami.

Czy Ten, który uczynił ucho, nie słyszy? Czy

nie widzi Ten, kto ukształtował oko? Czy Ten, co

wychowuje narody, nie karci ; On, który uczy

człowieka poznania? Ps. 94:910

A więc jak mamy dalej postępować z tą reszt

ką ? NaleŜy zapytać, na co ona jest naraŜona?

Moim zdaniem są to: zniechęcenie, poczucie osa

motnienia, brak mądrej wizji oraz pokusy wroga i

erozja wewnętrznej szlachetności.

Potrzebujemy więc oddolnej samoorganizacji.

Nie moŜe to być jedna, centralna organizacja, którą

łatwo przejąć lub rozbić. Nie mogą to być organiza

cje o otwarcie politycznym charakterze, bo staną

się łatwym celem dla mediów i władz (ekstrema

„Solidarności”). Potrzebujemy sieci lokalnych sto

warzyszeń, kół, klubów, forów itp., które realizując

jakiś cel neutralny, będą jednocześnie grupować i

po części kształtować ludzi prawych. Tu napotyka

my na problem braku lokalnych liderów. Obecny

system partyjny skutecznie eliminuje z Ŝycia spo

łecznopolitycznego ludzi uczciwych i wybitnych, a

promuje biernych, miernych, ale wiernych. Jak

sobie z tym brakiem poradzić, to temat do oddziel

nej analizy.

Potrzebujemy edukacji, dostępu do rzetel

nych informacji oraz kształcenia samodzielności

myślenia. Za komuny powstawały w tym celu tzw.

uniwersytety robotnicze przy niektórych parafiach

czy duszpasterstwach katolickich. Dziś podobną

rolę spełnia Internet, ale nic nie zastąpi osobistego

kontaktu z wybitnymi jednostkami.

W tym kontekście naleŜy nadmienić o rzeczy

arcywaŜnej – o roli kościoła katolickiego. Za komu

ny był on uwaŜany za ostoję oporu wobec opresyj

nej władzy. Po części tak było – szczególnie na

niŜszym szczeblu hierarchii. Wielcy księŜa i Polacy,

np. Popiełuszko, Zych, Suchowolec, Niedzielak,

Jancarz, Wójcik, IsakowiczZaleski, Małkowski – nie

zaszli wysoko po kościelnej drabinie awansu…

„4 lipca 2010r. to koniec III RP. Tej rozmemłanej,

złodziejskiej, trzymanej na smyczy przez ubecką

oligarchię. To był ubekistan, ale ubekistan samoo

graniczający się, gdy chodzi o metody. Próbowali

śmy zrobić z niego niepodległą Polskę, a oni się

tego bali. Bali się naszego sarmackiego ducha,

anarchii, skłonności do buntu, zdolności do jedno

czenia się w najtrudniejszych chwilach. Po 4 lipca

2010r. juŜ nie będą się bać. Przekonali się, Ŝe nie

ma czego.” Piotr Lisiewicz, GP

Potrzebujemy wreszcie BoŜego błogosławień

stwa i ludzi o niezłomnym sercu. Celowo połączy

łem te dwie sprawy, poniewaŜ mają one wspólny

mianownik. Zarówno na poziomie indywidualnym,

jak i zbiorowym pozytywne zmiany zasadniczo

związane są z tym samym – z właściwą relacją z

Bogiem. Szlachetność i umiłowanie prawdy osiąga

swoje apogeum u ludzi, którzy zechcieli odpowie

dzieć na wezwanie do osobistego zaufania Chrystu

sowi. Błogosławieństwo narodu zaleŜne jest od

stopnia, w jakim rozpoznaje on BoŜe objawienie i

idzie za nim.

Wyraźnie widać to takŜe w historii Polski.

Choć polskie chrześcijaństwo miało rodowód śre

dniowieczny, a co za tym idzie skaŜony powaŜnymi

naleciałościami pogaństwa, to jednak elita naszego

narodu potrafiła dobrze rozpoznać jego istotę na

gruncie społecznopolitycznym. To Polska juŜ w XI

w udzieliła schronienia śydom, wykazując się nie

zwykłą jak na owe czasy tolerancją dla religijnej

odmienności (tendencja ta uwidaczniała się takŜe

później w kontaktach z prawosławiem, islamem czy

husytyzmem). To z polskiej elity (Paweł Włodkowic)

wyszedł niezwykły w średniowieczu głos o koniecz

ności nawracania dobrem i prawdą, a nie ogniem i

mieczem czy o prawie narodów niechrześcijańskich

do samostanowienia i równorzędnego traktowania

na płaszczyźnie politycznej. JuŜ wtedy sformułowa

W czasach Jezusa działało wśród śydów

stronnictwo zelotów (gorliwych). Widzieli oni mizerię

swojego narodu, jego okupację i potrzebę zmiany.

Nie dostrzegali jednak, Ŝe ten stan jest zawiniony

odejściem narodu od Boga i próbowali „wziąć spra

wę w swoje ręce”, nie oglądając się na Niego. Swą

niepowiązaną z posłuszeństwem Bogu walką do

prowadzili do największego i najdłuŜszego w dzie

jach swojego narodu wygnania (od roku 70 do 1948

n.e.). NiechŜe będzie to dla nas wymownym ostrze

Ŝeniem i jednocześnie wskazaniem właściwego

kierunku dla polskiej resztki .

„ „„ „ I D Ź POD PRĄD”

POD PRĄD” NR 78/7273/2010

cd. ze str.2

POD PRĄD”

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: