36_2010.pdf

gOtuję Się Magda geSSler

Warszawska restauratorka, gospodyni programu

„Kuchenne rewolucje Magdy Gessler” w TVN

Szał pomidora

jest jednym z najwspanialszych kulinarnych cudów świata, jakie znam.

Pyszny, cudownie pachnący, obłędnie piękny pomidor. Objawia się

nam o tej porze roku we wszystkich odcieniach czerwieni i w całej

gromadzie rozmaitych kształtów. Pomidory malinowe, ananasowe,

wiśniowe, winogronowe, śliwkowe... Nie ma drugiego takiego warzywa,

które niosłoby ze sobą tak wielką potęgę owocu, pozwalając się wyko-

rzystać na tylu kulinarnych polach. Tak ogromna różnorodność tej

rośliny przekłada się oczywiście na całą gamę jej smaków i zapachów.

Najbardziej lubię pomidory bardzo ciemne, jakby podpalane czarnym

płomieniem, bo ich słodkość aż zaburza zmysły, a ich zapach jest dla

mnie wzorem pomidorowej woni. Tak naprawdę jednak smakuje

mi każdy pomidor, który sama zerwę z krzaka. Uwielbiam czuć jego

ciepło w dłoniach, gdy jest jeszcze świeżo

rozpalony słońcem.

Głównym bohaterem mojej ukochanej

sałaty, która od lat koi moje serce i podnieca

apetyt, jest dojrzały pomidor. Kwaśną, tłustą

śmietanę łączę z łyżką najzwyklejszego dę-

bowego octu, dodaję łyżkę cukru, łyżeczkę

soli i mieszam. Drobno siekam spory pęczek

obłędnie pachnącego zielonego koperku,

równie drobno kroję ioletową cebulę. Gru-

bo kroję duże, czerwone pomidory, posypuję

je lekko solą i pieprzem, dokładam cebulkę

i zalewam doprawioną śmietaną. Na białą

śmietanę wysypuję soczyście zielony ko-

perkowy trawnik, który z kolei przykrywam

całą masą... dojrzałych, tętniących purpurą

malin. Cóż za cudowne połączenie smaków

i kolorów! Genialna sałata. Najpyszniejsza

jest przygotowana tuż przed podaniem, bo pokrojony pomidor nie

powinien czekać na spożycie dłużej niż kwadrans.

Niedawno wróciłam z krótkich wakacji w Kanadzie. Tym razem

mieszkałam tam w malutkim domku nad jeziorem. Niewątpliwy

urok tego romantycznego miejsca zakłócały jedynie niewiarygodne

upały, których intensywność, mimo bezpośredniej bliskości jeziora,

przypominała nie tyle Kanadę ile amazońską dżunglę. Z każdą minutą

piekielnej pogody rosła we mnie dzika ochota na zimne, andaluzyjskie

gazpacho. Szybko okazało się, że chałupka jest, owszem, urocza ale za

to kompletnie niewyposażona w jakiekolwiek zdobycze kuchennej

cywilizacji. Jak zrobić gazpacho bez blendera? W szafce znalazłam

tarkę, pod zlewem czaił się moździerz. Dobra nasza, pomyślałam

i wrzuciłam do moździerza pięć obranych ząbków czosnku z łyżką

grubej soli. Ucierałam mozolnie, dolewając stopniowo oliwę z oliwek

i uzyskując w efekcie klasyczne alioli o kremowej konsystencji. Doda-

łam szczyptę kuminu, wymieszałam ponownie i odstawiłam. Potem

poszła w ruch tarka, na której starłam osiem dużych pomidorów,

cztery świeże, obrane ogórki, jedną słodką cebulę i trzy obłędnie

czerwone papryki. Po wymieszaniu wlałam do warzywnej pulpy

jedną trzecią szklanki winnego octu sherry i dorzuciłam zawartość

moździerza. Wymieszałam całość i gazpacho było gotowe. Ścieranie

pomidorów na tarce okazało się genialnym pomysłem, bo dzięki temu

nie musiałam osobno obierać ich ze skóry, sam chłodnik zaś zyskał

dzięki temu przyjemną konsystencję. Podczas przygotowywania

gazpacho warto pamiętać, że miarą jego

jakości jest stopień dojrzałości pomidorów.

Nie wolno robić gazpacho z pomidorów

niedojrzałych, z tego samego powodu nie

należy robić go zimą. Niewskazane jest

też dodawanie do niego cukru, bo dojrzałe

pomidory są wystarczająco słodkie.

Pyszny jest też pomidor smażony. Zdej-

mujemy skórkę z czterech pomidorów, kro-

imy je na ćwiartki i pozbawiamy nasion.

Do talerza obok wbijamy dwa jajka, które

rozprowadzamy sokiem z pokrojonych po-

midorów, który został na desce. Obtaczamy

w jajku cząstki pomidorów i panierujemy

je delikatnie w posiekanych na mączkę

orzechach włoskich, po czym wrzucamy

na rozgrzany olej słonecznikowy. Smażymy

szybko, jak tempurę. Jeszcze gorące obsy-

pujemy obsuszonym białym serem i posypujemy obicie posiekaną

kolendrą. Pyszne i lekkie wieczorne danie.

Pomidory to nie tylko smaczne, pachnące, piękne warzywa – to

również witaminowe bomby, zawierają bowiem mnóstwo witamin

A, B i C, a także spore ilości potasu i żelaza. Niedawno udowodnio-

no ponad wszelką wątpliwość, że ze względu na wysoką zawartość

likopenu spożywanie pomidorów przez mężczyzn znacznie redu-

kuje u nich ryzyko wystąpienia nowotworu prostaty. Jedzcie więc

pomidory, drodzy panowie, ale i paniom nie skąpcie. Właśnie teraz,

zanim skończy się to jedyne w swoim rodzaju letnie, pomidorowe

szaleństwo.

104

5 września 2010 | wprost

tak naprawdę smakuje mi każdy pomidor, który sama zerwę z krzaka.

O iarowany Europie w XV w. przez Krzysztofa Kolumba pomidor

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: