Kurs postrzegania aury
AURA: Wprowadzenie
Nie ma nic paranormalnego we Wszechświecie, poza naszym ograniczonym rozumieniem Natury. To, co myślimy, że wiemy o świecie jest jedynie maleńką kroplą w Ocenie Wiedzy.
W odległej przeszłości ludzie podziwiali rzeczy, których nie mogli wyjaśnić i nazywali je "cudami". Dawno temu, ludzie byli zdolni widzieć aury. Zaawansowani duchowo ludzie tacy jak Budda, Chrystus i ich najbliżsi uczniowie byli malowani ze złotymi aureolami (tzw. halo) wokół głów, ponieważ niektórzy z malarzy potrafili postrzegać aury.
W Australii w niewielkim mieście West Kimberleys można znaleźć prehistoryczne malowidła jaskiniowe (po prawej), sprzed wielu tysięcy lat, przedstawiające ludzi ze złotymi aureolami (zdjęcie dzięki uprzejmości G.L. Walsha). Natura dała nam wszystko, czego potrzeba, aby zobaczyć aury. Wszystko, czego potrzeba, to wiedzy jak użyć zmysłów i świadomych wysiłków. Jeśli zdecydujesz się nie próbować, NIGDY nie zobaczysz aury. Z drugiej strony, kiedy zobaczysz coś sam, nie będziesz już więcej musiał polegać na cudzych słowach. Będziesz WIEDZIAŁ. I możesz wykorzystać swoją wiedzę, aby nauczyć się jeszcze więcej.
Wielu wielkich ludzi w przeszłości narzekało, że "mamy oczy, ale nie widzimy". W dalszej części tego artykułu odkryjesz, co mieli na myśli.
KAŻDY może w pewnym stopniu widzieć aurę. Zamiast tworzyć z nowo nabytej umiejętności tajemnicę, moim celem jest pokazanie wszystkim, do czego zdolne są nasze oczy. Kiedy niemal każdy (w tym dzieci) widzą podobne rzeczy, uważam że jest to częścią naszej Natury i że zasługuje na naszą uwagę.
Ta strona podsumowuje zawartość kursu poświęconego widzeniu i odczytywaniu aury Dr Toma J. Chalko. Poniższy tekst jest jedynie skrótem zawartości jego książek. Dla uzyskania lepszych efektów powinieneś od czasu do czasu korzystać z oryginalnych wydań.
Czym jest aura?
Wszystko we wszechświecie wydaje się być po prostu wibracją. Każdy atom, każda część atomu, każdy elektron, każda elementarna cząstka, nawet nasze myśli i świadomość są po prostu wibracjami. W związku z tym, możemy zdefiniować aurę jako elektrofotoniczne wibracje odpowiedzialne za zewnętrzne przejawy pewnych obiektów (jak np. światło atmosferyczne). Ta definicja jest wystarczająca dla celów czytania aury, pod warunkiem, że będziemy trenować się w widzeniu jej wibracji.
Aura wokół żyjących obiektów (ludzi, roślin) zmienia się w czasie, czasami bardzo szybko. Aura wokół przedmiotów martwych (kamieni, kryształów, wody) jest praktycznie niezmienna. Powyższe fakty były obserwowane przez rosyjskiego naukowca, który wykorzystał tzw. efekt kirlianowski do studiowania aur przez ostatnie 50 lat.
Aura wokół ludzi częściowo składa się z promieniowania elektromagnetycznego o zakresie rozpiętości od mikrofal aż po promieniowanie UV. Niska częstotliwość mikrofal i części widma (ciepłoty ciała) wydaje się być powiązana z niskimi poziomami funkcjonowania naszego ciała (struktura DNA, metabolizm, krążenie itp.), podczas gdy wysoka częstotliwość (promieniowanie UV) bardziej związana jest z naszą świadomą aktywnością, taką jak myślenie, twórczość, zamiary, poczucie humoru i emocje. Rosyjscy naukowcy, którzy wydają się wyprzedzać o jakieś trzy dekady pozostałych badaczy aury, przeprowadzają eksperymenty sugerujące, że nasze DNA może zostać zmienione poprzez oddziaływanie na jego mikrofalową aurę. Część aury o wysokiej częstotliwości jest niezwykle ważna i najbardziej interesująca, ale również najmniej odkryta. I ta część może być widziana naszymi oczami.
Dlaczego widzenie aury jest nam potrzebne?
Kolory i intensywność aury, zwłaszcza wokół i ponad głową mają szczególne znaczenie. Obserwując czyjąś aurę możesz dostrzec myśli tej osoby, zanim usłyszysz je wyrażone werbalnie. Jeśli nie zgadza się to z tym, co mówi ta osoba, zawsze zobaczysz, kiedy ktoś kłamie. Nikt nie może Ci niezauważenie skłamać, stojąc przed tobą. Nie możemy oszukać aury. Pokazuje ona prawdziwą naturę i intencje, które każdy może zobaczyć.
Aura jest także duchowym znakiem rozpoznawczym. Kiedy widzisz osobę z jasną, czystą aurą, możesz być pewien, że osoba taka jest dobra i duchowo zaawansowana, nawet jeśli on/ona jest osobą skromną i sama nie jest świadoma tego. Kiedy widzisz osobę z szarą lub ciemną aurą, możesz być prawie pewnym, że taka osoba ma nieczyste intencje, bez względu na to, jak jest imponująca, elokwentna, wykształcona, jak dobrze się prezentuje i jest ubrana.
SZCZEGÓLNIE ważne jest sprawdzanie aury wszelkich religijnych przywódców, "nauczycieli duchowych", "mistrzów" lub "guru". Takie osoby powinny mieć dobrze widoczne żółto-złote halo wokół głowy. Jeśli on/ona nie posiada go, lepiej trzymaj się od tej osoby z daleka.
Wstępowanie do sekt lub wyznawanie religii stworzonych przez niekompetentnych ludzi bez "dobrej" aury jest bardzo niebezpieczne dla twojej świadomości. Dlaczego niebezpieczne? Kiedy przychodzi czas prawdziwego wykorzystania informacji zgromadzonych w twojej świadomości w czasie obecnego życia, może okazać się, że nie ma w niej nic użytecznego, jeśli poświęcisz swoje życie na odprawianie rytuałów i ślepe podążanie za innymi ludźmi. W takich wypadkach konieczne jest ponowne nauczenie się wszystkiego od początku. Większość sekt, religii i politycznych liderów, myśli tylko o dwóch rzeczach: pieniądzach i władzy, by móc rządzić ludźmi. I Ty możesz to zobaczyć w ich aurach. Wyobraź sobie zmiany na ziemi, gdyby wszyscy ludzie zobaczyli aury swoich przywódców i zaczęli wybierać ich w oparciu o wygląd aur.
Dzięki odczytywaniu aury możliwa jest diagnoza dolegliwości ciała (chorób) na długo przed tym, zanim pojawią się ich fizyczne objawy. Poprzez świadome kontrolowanie swojej aury możesz leczyć się samodzielnie, na bieżąco.
Poza tym, leczenie ciała fizycznego jest niczym w porównaniu z tym, jak widzenie i odczytywanie aury może przyczynić się do rozwoju naszej świadomości, rozwoju duchowego i świadomości naszej Natury.
Każdy posiada aurę. Ale u większość ludzi na ziemi jest ona bardzo słaba i mroczna. Wydaje się to być konsekwencją stylu życia, podporządkowanego materialistycznym poglądom, uniemożliwiającym i tłumiącym rozwój świadomości, kultywującym strach, zawiść, zazdrość i inne podobne emocje. Takie podejście tłumi Prawdziwą Naturę tych ludzi, a ich aury wydają się być również przygaszone.
Kiedy będziesz uczyć się widzieć aurę, bądź przygotowany na naprawdę TRUDNE PYTANIE: "Czy możesz mi powiedzieć jak wygląda moja aura?" i sytuacje, kiedy nie widzisz żadnej aury lub widzisz coś, o czym nie chcesz mówić. Jedną z najlepszych odpowiedzi jest: "dlaczego nie nauczysz się jej widzieć samemu?". I to jest jeden z głównych powodów, dla których uczę ludzi widzieć aury.
Kiedy ludzie zdają sobie sprawę, że ich aura jest widoczna i wielu ludzi jest w stanie ją zobaczyć, zaczynają uważać na to, co myślą. Będą starać się widzieć i ulepszać swoją własną aurę. W procesie tym będą stawać się lepszymi i mądrzejszymi oraz nabędą zdolność do rozpoznawania zamiarów innych ludzi. Oczywiście, cały świat stanie się lepszym, jeśli ludzie zaczną widzieć i odczytywać aury.
Dzieci i aura
Bardzo małe dzieci (do 5 lat) widzą aury w sposób naturalny. Niemowlęta często patrzą PONAD osobę stojącą przed nimi. Jeśli nie podoba im się kolor aury nad głową lub jeśli jest on inny od koloru aury ich rodziców, płaczą bez względu na to, jak szeroko uśmiecha się ta osoba.
Dzieci mają dużo jaśniejsze i silniejsze aury niż większość dorosłych, którzy są zazwyczaj całkowicie zniewoleni przez świat materialistyczny, a ich Natura jest stłumiona przez powierzchowne wzorce postępowania. Kiedy nauczyłem mojego 12-letniego syna widzieć jego własną aurę, powiedział mi, że gdy był mały potrafił widzieć aurę prawie przez cały czas. Ale nikt nie zwracał na to uwagi, więc myślał, że jest to nieważne i może coś jest nie w porządku z jego wzrokiem. To typowy scenariusz. W mojej opinii dzieci powinny się uczyć widzieć i odczytywać aurę w podstawówce, aby nigdy nie utraciły swojej naturalnej zdolności.
Postrzeganie aury
Nasze oczy
Naszymi oczami możemy dostrzec niewielki zakres częstotliwości wibracji elektromagnetycznych (EM) od 0,3 do 0,7 mikrometrów - od fioletu do czerwieni. Połączenie częstotliwości wibracji we wspomnianym zakresie postrzegamy wzrokiem jako kolor. Możemy dokładnie mierzyć to połączenie poprzez rejestrowanie spektrum światła, używając w tym celu specjalnych instrumentów, zwanych spektrofotometrami.
Kolory postrzegane przez nasze oczy są tylko częścią dużo bardziej złożonej rzeczywistości: złożonych wibracji światła (jak również innych wibracji). To wyjaśnia, dlaczego musimy zdefiniować spektrum i wyjaśnić, w jaki sposób postrzegamy kolor za pośrednictwem naszych oczu.
Jak zobaczyć aurę: rozwijanie zdolności widzenia aurycznego
Chcąc zobaczyć aurę musimy:
• zwiększyć wrażliwość naszych oczu i
• rozszerzyć zakres postrzeganych wibracji poza widzialne światło.
Wydaje się, że możemy to osiągnąć poprzez:
• używanie i trenowanie widzenia peryferyjnego (bocznego)
• zwiększenie naświetlania
• poprawę procesów odbioru bodźców wizualnych w mózgu - poprawę komunikacji pomiędzy prawą i lewą półkulą mózgową
Widzenie peryferyjne
Dlaczego powinniśmy używać widzenia peryferyjnego? Nasza siatkówka (część oka złożona ze światłoczułych komórek) jest mniej zużyta po bokach niż w części środkowej. Centralna część siatkówki jest ciągle używana i przez lata doznaje wielu uszkodzeń pod wpływem nadmiernego i/lub sztucznego promieniowania (TV, komputery, sztuczne światło itd.). Także my ćwiczyliśmy widzenie centralne na wiele sposobów przez wiele lat.
Małe dzieci widzą aury znacznie łatwiej, ponieważ ich widzenie centralne nie jest jeszcze uszkodzone. Potem idą do szkoły - mówi się im, aby używały wzroku w pewien określony sposób i stopniowo tracą one naturalną zdolność do postrzegania aury.
Zwiększanie naświetlania
Kiedy chcemy zrobić zdjęcie na ciemnym tle, musimy zwiększyć czas naświetlania filmu. Możemy zastosować tę zasadę również w stosunku do naszych oczu, poprzez koncentrowanie się przez chwilę dokładnie na JEDNYM miejscu (30-60 sekund).
Kiedy wzrok przesunie się lub poruszy się obraz przed naszymi oczami, obraz jest uśredniany przez nasze oczy (25 klatek filmowych na sekundę wydaje się być ciągłym ruchem). Kiedy koncentrujemy się na konkretnym miejscu, zwiększamy naszą wrażliwość, ponieważ uśredniamy wpadające światło, kumulując jego efekt.
Nasze światłoczułe komórki (komórki zielone i niebieskie), działające jak sensory wibracyjne, przypominają odbiorniki radiowe nastawione na trzy "kolory" RGB. Kiedy chcesz osiągnąć wysokie wibracje, powiedzmy huśtawki - możesz to zrobić używając bardzo słabej siły nacisku, ale powtarzając tę czynność przez dłuższy czas. Koncentrując wzrok na jednym miejscu, osiągasz bardzo podobny efekt: poprzez bardzo małą stymulację możesz stopniowo rozkołysać swoje foto-czułe komórki do wysokich wibracji, co przyniesie efekty w postaci bodźców wzrokowych, otrzymywanych przez mózg.
Ćwiczenie koncentracji (1)
Ustaw rysunek około 1.5 metra przed oczami. Patrz dokładnie na czarny punkt przez 30 sekund lub dłużej i obserwuj kolorowe pola za pośrednictwem widzenia peryferyjnego. Oprzyj się pokusie patrzenia gdziekolwiek indziej poza czarną kropkę.
Zauważ, że kolorowe pola wydają się być otoczone przez aurę w różnych kolorach. Kiedy sensory peryferyjne są przez pewien czas stymulowane, otrzymujemy czucie kolorów zupełnie inne od tego, jakie pojawia się, gdy używamy wzroku centralnego. Im dłużej się koncentrujesz, tym jaśniejsza jest "aura" wokół kolorowych rysunków, ponieważ twoja wrażliwość wzrasta. Wczoraj mogłeś oglądać ten rysunek przez godziny i nie widzieć nic. Koncentracja na JEDNYM miejscu przez dłuższy czas jest kluczem. Ćwiczenie to ma na celu zademonstrowanie zasady jak patrzeć, aby zobaczyć ludzką aurę poprzez uświadomienie pewnych specyficznych zdolności twojego wzroku i percepcji.
Ćwiczenie koncentracji (2)
To ćwiczenie ma na celu stymulację komunikacji pomiędzy obiema półkulami mózgowymi, a tym samym zwiększenie "mocy działania" potrzebnej, aby zobaczyć aurę. Umieść poniższy rysunek około metr przed sobą. Wyciągnij ręce przed siebie tak, aby jeden z palców znalazł się pomiędzy i nieco poniżej kół.
To ćwiczenie okazuje się być wyjątkowo dobroczynne: wykonywanie go przez 5 minut zdaje się podwajać rozmiar aury elektrofotonicznej, zapisanej przez bioelektrograf.
Krzyż będzie początkowo pływał i wydawał się niestabilny. Eksperymentuj z odległością palca od oczu, aby osiągnąć obraz idealnego krzyża. Osiągniesz znaczące korzyści po 3-5 minutach utrzymywania obrazu idealnie zrównoważonego krzyża, najlepiej bez mrugania, ale magicznym czasem wydaje się być 45 minut koncentracji na raz, co da Ci odczucie PRAWDZIWEJ różnicy w mentalnych i aurycznych zdolnościach.
Eksperymentując z ćwiczeniami najlepiej jest zacząć od minuty lub dwóch i stopniowo zwiększać czas z każdym tygodniem. Krótka i intensywna koncentracja jest lepsza niż długa, przerywana z powodu braku umiejętności.
Stopniowo, z praktyką powinieneś być zdolny osiągnąć i utrzymać obraz krzyża bez palca. Podczas jego utrzymywania, spróbuj postrzegać dwa pozostałe koła, jak i wszystko dookoła używając wzroku peryferyjnego. Kiedy będziesz mógł badać otoczenie przy użyciu wzroku peryferyjnego, bez utraty obrazu krzyża (i koncentracji), jesteś gotowy do widzenia i odczytywania aury.
Zaawansowane stopnie koncentracji
Jedna belka krzyża wydaje się być zazwyczaj przed drugą. To oznacza, że jedna z Twoich półkul mózgowych dominuje nad drugą. Mężczyźni zazwyczaj widzą poziomą belkę przed pionową (dominacja lewej półkuli) a kobiety - pionową przed poziomą (dominacja prawej półkuli).
Spróbuj dostrzec "ukrytą" belkę przed sobą i utrzymać ją tak długo jak to tylko możliwe, za każdym razem gdy będziesz tego chciał. Ostatnim poziomem koncentracji jest otrzymanie i podtrzymanie idealnie zbalansowanego krzyża z czterema ramionami o podobnej intensywności, co jest równoznaczne z osiągnięciem doskonałej równowagi pomiędzy półkulami. Wielu ludzi doświadczyło niezwykłych efektów działania tego ćwiczenia. Po pierwsze, koncentracja staje się zdecydowanie głębsza. Po drugie, po 2-3 minutach wydaje się że tracisz wzrok, a jasne tło zmienia barwę na fiolet lub róż. Oznacza to, że twoja wrażliwość i świadomość wspaniale się zwiększa.
Kolory i ich auryczne pary
W ćwiczeniach koncentracji 1 i 2 zauważyliśmy, że faktyczny kolor obiektu otoczony jest aurą o innym kolorze. Te auryczne kolory nie są przypadkowe. Poniżej jest lista aurycznych par kolorów dla wszystkich czystych kolorów tęczy (kolory monochromatyczne).
czerwony daje turkusową aurę, turkusowy daje czerwoną aurę
pomarańczowy daje niebieską aurę, niebieski daje pomarańczową aurę
żółty daje fioletową aurę, fioletowy daje żółtą aurę
zielony daje różową aurę, różowy daje zieloną aurę
Powyższe zestawienie odnosi się także do pośrednich kolorów, na przykład żółtozielony daje różowofioletową aurę. Zauważ, że powyższe pary są INNE niż uzupełniające pary kolorów promowane przez naukę i sztukę na świecie. Każde dziecko może się zgodzić z tym, że powyższe pary kolorów są prawdziwe.
Uważne rozglądanie się wokół udowadnia, że Natura bardzo lubi auryczne pary. Weź jakiegokolwiek kolorowego ptaka i możesz być pewnym, że ptak ten będzie miał również turkusowe ubarwienie. To samo odnosi się do niebiesko-pomarańczowych, żółto-fioletowych i różowo-zielonych kombinacji, nie tylko w przypadku ptaków, ale i ryb, motyli, kwiatów, etc. - wszystko co jest żywo ubarwione przez naturę. Czy zauważyłeś, że większość kwiatów na ziemi, które rosną na drzewach i są otoczone zielonymi liśćmi są fioletowe, różowe lub czerwone? Auryczne pary w naturze są bardzo stymulujące i często wywołują obezwładniające poczucie piękna i szczęścia.
Musisz zapamiętać i dobrze znać powyższe auryczne pary. Dlaczego? Ponieważ jeśli widzisz różową aurę wokół kogoś w zielonej sukience, istnieje wysokie prawdopodobieństwo że widzisz aurę sukienki, a nie osoby.
To ćwiczenie jest zaprojektowane tak, aby zobaczyć aurę po raz pierwszy i/lub ćwiczyć się w jej widzeniu. Ważny jest wybór odpowiednich warunków: nie tylko widzisz aurę lepiej, ale także zwiększasz swoją pewność co do tego, co widzisz.
"Fotografia" aury
Po wystarczająco długiej koncentracji mającej na celu zobaczenie aury, zamknij oczy. Przez sekundę lub dwie będziesz widział tylko aurę. Bądź przygotowany. Masz tylko jedną, może dwie sekundy zanim twoje światłoczułe komórki przestaną wibrować i przesyłać bodźce wzrokowe do mózgu. Jeśli to przepuścisz, musisz zacząć koncentrację od nowa. Poeksperymentuj, jak szybko i wolno możesz zamknąć oczy.
Obserwacja aury innych ludzi
Najlepiej patrzeć bezpośrednio na czyjąś czakrę brwiową (trzecie oko lub oko mądrości, umieszczone 1.5 cm powyżej nosa, pomiędzy oczami) i próbuj osiągnąć stan umysłu podobny do technik koncentracyjnych opisanych powyżej przez co najmniej 30-60 sekund. Można także z podobnymi rezultatami patrzeć na czakry gardła i serca. Niemniej jednak, jeśli koncentrujesz się na czyjejś klatce piersiowej wygląda to tak niezwykle, że osoba, której aurę oglądasz jest zazwyczaj tym bardzo zaniepokojona. Natomiast patrząc na czyjąś czakrę brwiową, możesz nadal kontynuować konwersację.
Podsumowując, potrzebne ci bardzo delikatnie oświetlone tło, najlepiej bez cieni. Z czasem, każde jednolicie oświetlone tło (jak np. niebieskie niebo) będzie wystarczające.
Jak zobaczyć własną aurę?
Stań około 1.5 na przeciwko lustra odpowiednich rozmiarów. Na początku najlepiej jest, gdy tło za tobą jest białe i nie ma na nim cieni. Oświetlenie powinno być bardzo delikatne i jednolite, nie jaskrawe. Powtarzaj instrukcje zamieszczone powyżej dotyczące widzenia aury.
Ćwicz przez co najmniej 10-15 minut każdego dnia, aby zwiększyć wrażliwość i rozwinąć wzrok auryczny. Pamiętaj, że praktyka jest konieczna dla rozwoju widzenia aurycznego.
Widzenie aury a powidoki
Jednym z najczęściej zadawanych pytań jest: " czy moje oczy bawią się ze mną?" Odpowiedź brzmi "nie", po prostu nauczyłeś się właśnie zwracać uwagę na to, do czego zdolne są twoje oczy. Sensory światła w oczach (czerwony, zielony i niebieski) są sensorami wibracji, które w dużej mierze są nieliniowe i posiadają pamięć. Konsekwencją pamięci jest to, że może ona oscylować powyżej kilku sekund po przerwaniu stymulacji wzrokowej.
Ta pamięć stymulacji wizualnej jest często postrzegana jako powidok. Powidoki mają dokładnie ten sam kształt, co oryginalny obiekt. Powidoki przedmiotów otoczonych aurą są większe od oryginalnego obiektu. Zwiększenie powidoku przypisuje się wibracjom aury i obecnie nazywa się "fotografowaniem" aury. Jest zatem ważne, aby skupiać wzrok na jednym punkcie obserwując aurę i pokonując pragnienie zmiany punktu skupienia; w przeciwnym wypadku aurę można pomylić z powidokiem obiektu.
anisara