Benford Gregory - Centrum Galaktyki -01- W oceanie nocy.pdf

(1339 KB) Pobierz
Benford Gregory - Centrum Galak
GREGORY BENFORD
W oceanie nocy
Tom 1 sześcioksięgu Centrum Galaktyki
(Tłumaczył: Marek Pąkciński)
 
Dla Joan,
która zrozumie tę opowieść
Nie porzucimy poszukiwań
lecz gdy do kresu ich dotrzemy
żeśmy u źródła znów, poznamy
w nowym je blasku powitamy
T. S. Eliot
 
CZĘŚĆ PIERWSZA
1999
 
Ikar (ik« - b - rbs) - “Encyklopedia Britannica”, wydanie siedemnaste, rok
2073.
Planetoida oznaczona numerem 1566. Poruszała się po orbicie
eliptycznej o średnim mimośrodzie najbardziej oddalonym od Słońca
ze wszystkich znanych planetoid (e=0,83), a równocześnie najkrótszej
wielkiej półosi (a=l,08), zaś perihelium jej orbity było najbardziej
zbliżone do Słońca (28 000 000 kilometrów). Została odkryta przez
Waltera Baade’ego w Obserwatorium Mount Palomar w 1949 roku.
Perihelium orbity Ikara znajdowało się wewnątrz orbity Merkurego,
apohelium na zewnątrz orbity Marsa. Zbliżała się do Ziemi na
odległość 6 400 000 kilometrów. Obserwacje radio-astronomiczne
wykazały, że średnica Ikara wynosiła około 0,8 kilometra, a okres
obrotu wokół własnej osi 2,5 godziny. Nietypowa orbita tej planetoidy
budziła dość ograniczone zainteresowanie do czerwca 1997 roku, gdy
nagle Ikar zaczął emitować chmurę gazowo-pyłową. Ponieważ
dotychczas uważano Ikara za planetoidę kamienną typu Apollo, jej
przekształcenie się w quasi-kometę wzbudziło znaczne poruszenie
wśród astronomów. Osobliwość ta skupiła na sobie uwagę opinii
publicznej, kiedy w październiku 1997 roku dokonano obliczeń, które
wykazały, że moment pędu wywołany przez ogon tej quasi-komety
zmienia jej orbitę. Zmiana ta, jak przewidywały obliczenia, wciągu
kilku lat mogła spowodować kolizję Ikara z Ziemią. Gdyby nowo
powstała kometa składała się wyłącznie z rozrzedzonych gazów,
pozostałych po planetoidzie, zderzenie z Ziemią byłoby nieszkodliwe.
Jednak głowa komety Ikar, z powodu znacznej emisji gazu i pyłu, była
wówczas niewidoczna i niektórzy naukowcy przypuszczali, że
kamienne jądro - dawna planetoida-mogło pozostać wewnątrz obłoku.
A w takim wypadku...
Ikar
Według mitologii greckiej - syn Dedala, znanego architekta i
rzeźbiarza, który po wybudowaniu Labiryntu dla kreteńskiego króla
Minosa, utracił łaskę i poparcie władcy. Skonstruował dla siebie i
Ikara, skrzydła z wosku i ptasich piór, dzięki czemu udało im się uciec
 
w kierunku Sycylii. Jednak Ikar w trakcie lotu zanadto zbliżył się do
Słońca, skrzydła stopiły się, a młodzieniec spadł do morza i utonął.
Wyspę, na którą morze wyrzuciło ciało, od tamtej pory nazywano
Ikarią. Legendę tę przywołuje się często jako symbol ludzkiej pogoni
za wiedzą i poszerzaniem horyzontów myślowych, niezależnie od
kosztów, jakie trzeba za to ponieść. Ikar stał się tematem arcydzieła
Hovena “Upadek Ikara”(1997), które stanowi alegorię zmierzchu
dominującej roli kultury Zachodu w rozwoju ludzkości...
 

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin