ZAKAŻENIE JATROGENNE: każde zakażenie związane z interwencją medyczną.
Specyficzną formą zakażenia jatrogennego jest ZAKAŻENE SZPITALNE: zakażenie, które nastąpiło w szpitalu, ujawniło się podczas hospitalizacji (minimum 48 godzin po przyjęciu) lub po wypisaniu pacjenta i zostało spowodowane przez udokumentowany epidemiologicznie czynnik chorobotwórczy pochodzący od innego chorego lub pracowników szpitala, ze środowiska szpitalnego, albo przez endogenny czynnik mikrobiologiczny.
Zakażenia jatrogenne, zwłaszcza zakażenia szpitalne, należą do najpoważniejszych problemów współczesnej medycyny i zdrowia publicznego, stanowiąc
· problem etyczny (łamiąc zasadę „primum non nocere” tj. „w pierwszym rzędzie nie szkodzić”);
· problem medyczny (niwecząc sukces terapeutyczny i osiągnięcia postępu medycyny);
· problem prawny (będąc przyczyną wnoszenia roszczeń o odszkodowanie);
· problem ekonomiczny (narażając na straty zarówno świadczeniobiorców jak świadczeniodawców usług medycznych).
W procesach o odszkodowanie za utratę zdrowia lub życia w następstwie zakażenia jatrogennego sąd coraz częściej ustala osobistą odpowiedzialność pracownika medycznego i jego obciąża kosztami odszkodowania. Zapobieganie zakażeniom jatrogennym jest więc, nie tylko obowiązkiem zawodowym i etycznym, ale także leży w najlepiej pojętym interesie każdego fachowego pracownika medycznego. Jednym z podstawowych warunków skutecznego działania w tym zakresie jest, obok dobrej znajomości i starannego przestrzegania procedur medycznych, rzetelna wiedza o procesie epidemicznym.
MMikulicz