63. NURT NEOKLASYCZNYW TWÓRCZOŚCI KOMPOZYTORÓW XX WIEKU (NAWIĄZANIE DO FORM, GATUNKÓW ORAZ TECHNIK MINIONYCH EPOK)
Neoklasycyzm
Ø kierunek w muzyce współczesnej nawiązujący do muzyki przedromantycznej.
Ø Kierunek ten dominował w muzyce europejskiej w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku, oddziaływał na wielu kompozytorów amerykańskich.
Ø W XX w. neoklasycyzm. rozwijał się we Francji w latach 20-ych; jego ideologiem był E. Satie.
Ø przeciwstawiał się przesadnej ekspresji → neoromantyzmu i → ekspresjonizmu,
Ø postulował obiektywizm,
Ø nawiązanie do form i środków
o wczesnego klasycyzmu (S. Prokofiew)
o baroku (I. Strawiński, P. Hindemith, E. Křenek, F. Poulenc, A. Casella i in.), skrzyżowanych z językiem harmonicznym XX w.
Ø Neoklasycyzm. wywarł wpływ na wielu pol. kompozytorów (M. Spisak, A. Szałowski, G. Bacewicz, B. Szabelski).
Ø Pewną odmianą neoklasycyzmu. jest niem. → nowa rzeczowość.
Podstawowymi postulatami neoklasycyzmu było:
· doskonałość rzemiosła kompozytorskiego (stanowiło to pewną reakcję na postulaty dada
· przejrzysta i zwarta forma (częste nawiązania do barokowej fugi, do klasycznej sonaty)
· unikanie romantycznej uczuciowości
Za początek tego kierunku przyjmuje się powstanie Pulcinelli (1920) Strawińskiego, a zas umowny koniec - premierę jego opery Zywot rozpustnika (1951).
Do najwybitniejszych przedstawicieli nurtu należeli:
· Igor Strawiński
· Bela Bartok
· Paul Hindemith
· Dymitr Szostakowicz
· Sergiusz Prokofiew
W Polsce:
· Grażyna Bacewicz
· Michał Spisak
· Witold Lutosławski
margaritta_mg