Odwet.pdf

Desmond Bagley

Odwet

Przekład: Jerzy ebrowski

Rozdział 1

Le ała na łó ku w niedbałej pozie, nie wiadoma ju obecno ci rosłych

m czyzn zapełniaj cych pokój, którzy sprawiali, e wydawał si on jeszcze

mniejszy ni był w rzeczywisto ci. Uleciało z niej ycie, a słusznego wzrostu

panowie przyjechali stwierdzi , dlaczego tak si stało - nie z czystej ciekawo ci,

lecz z przyczyn zawodowych. Byli bowiem policjantami.

Detektyw - inspektor Stephens nie zwracał uwagi na ciało. Rzucił na nie tylko

okiem, a potem zainteresował si pokojem, zauwa aj c tanie, zdezelowane meble

i wytarty dywan, który był zbyt mały, aby ukry zakurzone deski. Brakowało

szafy, a rzeczy dziewczyny le ały bezładnie porozrzucane, niektóre na oparciu

krzesła, inne na podłodze obok łó ka. Ona sama była naga jak opustoszała

muszla. Martwe ciało nie budziło po dania.

Stephens wzi ł z krzesła sweter i zauwa ył ze zdziwieniem, jak bardzo jest

mi kki. Spojrzawszy na metk z nazw firmy zmarszczył brwi, a potem podał go

sier antowi Ipsleyowi.

- Było j sta na dobre rzeczy. Co z ustaleniem to samo ci?

- Betts rozmawia z wła cicielk domu.

Stephens wiedział, ile to warte. Mieszka cy jego rewiru niech tnie rozmawiali

z policj .

- Niewiele mu to da. Dostanie tylko jakie nazwisko i to zapewne fałszywe.

Widział pan strzykawk ?

- Trudno było nie zauwa y , sir. My li pan, e to narkotyki?

- Mo liwe. - Stephens odwrócił si w stron komody z jasnego surowego

drewna i poci gn ł za jedn z gałek. Szuflada otworzyła si na szeroko cala, a

potem zaci ła si . Uderzył w ni kantem dłoni. - Czy zjawił si ju policyjny

lekarz?

- Pójd si dowiedzie , sir.

- Nie ma problemu. Przyjdzie we wła ciwym czasie. - Stephens odwrócił głow

w stron łó ka. - Poza tym jej si tak bardzo nie pieszy. - Szarpn ł szuflad ,

która znów si zaci ła. - Co za cholera!

Umundurowany policjant pojawił si w drzwiach, zamykaj c je za sob .

- Nazywała si Hellier, sir. June Hellier. Mieszkała tu od tygodnia.

Przyjechała w zeszł rod . Stephens wyprostował si .

- To niewiele nam daje, Betts. Widział pan j ju kiedy na swoim terenie?

Betts spojrzał w stron łó ka i pokr cił głow .

- Nie, sir.

- Czy wła cicielka domu znała j wcze niej?

- Nie, sir. Przyszła z.ulicy i poprosiła o pokój. Zapłaciła z góry.

- Inaczej by go nie dostała - stwierdził Ipsley. - Znam t star j dz - nie za

darmo, a za sze pensów niewiele.

- Czy miała jakich przyjaciół, znajomych? - zapytał Stephens. - Rozmawiała

z kim ?

- Nic mi o tym nie wiadomo, sir. Wygl da na to, e wi kszo czasu sp dzała w

pokoju.

Niski m czyzna z zaokr glonym brzuszkiem wcisn ł si mi dzy nich.

Podszedł do łó ka i poło ył torb .

- Przepraszam za spó nienie, Joe. Te cholerne korki s coraz gorsze.

- W porz dku, doktorze. - Stephens zwrócił si ponownie do Bettsa: - Niech

pan tu jeszcze pow szy i spróbuje si czego dowiedzie . - Podszedł do doktora,

stoj cego w nogach łó ka i spojrzał z góry na ciało dziewczyny. - Chodzi, jak

zwykle, o czas i przyczyn zgonu.

Doktor Pomray zmierzył go wzrokiem.

- Podejrzewa pan co ? Stephens wzruszył ramionami.

- Na razie nic nie wiem. - Wskazał na strzykawk i szklank , które le ały na

nocnej szafce z bambusa. - To mogły by narkotyki. Mo e przedawkowała.

Pomray pochylił si nad szklank i ostro nie j pow chał. Na dnie wida było

cieniutk warstw wilgoci. Ju miał j dotkn , gdy Stephens powiedział:

- Prosz tego nie robi , doktorze. Chciałbym, eby najpierw sprawdzono

odciski.

- To nie ma wi kszego znaczenia - odparł Pomray. - Jasne, e była

narkomank . Niech pan spojrzy na jej uda. Chciałem tylko sprawdzi , czym si

truła.

Stephens zauwa ył ju wcze niej lady ukłu i wyci gn ł własne wnioski,

stwierdził jednak:

- Mo e miała cukrzyc .

Pomray zdecydowanie pokr cił głow .

- S lady zakrzepu ylnego i zaka enia skóry. aden lekarz nie dopu ciłby do

tego u pacjenta z cukrzyc . - Pochylił si i ucisn ł jej skór . - S te pocz tki

ółtaczki. Oznacza to uszkodzenia w troby. Powiedziałbym, e to narkomania i

typowa beztroska w obchodzeniu si z igł . Ale dopiero po sekcji b dziemy mie

pewno .

- W porz dku, zostawiam to panu. - Stephens odwrócił si do Ipsleya i

powiedział jakby od niechcenia: - Mo e pan otworzy t szuflad , sier ancie?

- Jeszcze jedno - dorzucił Pomray. - Przy swoim wzro cie ma spor

niedowag . To kolejny dowód. - Wskazał na popielniczk zasypan niedopałkami

papierosów. - I bardzo du o paliła.

Stephens zobaczył, jak Ipsley delikatnie uj wszy kciukiem i wskazuj cym

palcem gałk komody, bez trudu otwiera szuflad . Odwrócił wzrok od jego

twarzy, na której malował si wyraz triumfu i stwierdził:

- Ja te du o pal , doktorze. To niewiele oznacza. - Pasuje do klinicznego

obrazu - przekonywał Pomray.

Stephens skin ł głow . - Chciałbym wiedzie , czy zmarła na tym łó ku.

Pomray wydawał si zaskoczony.

- Ma pan powody przypuszcza , e było inaczej? Stephens lekko si

u miechn ł.

- Bynajmniej. Po prostu jestem ostro ny.

- Zobacz , czego zdołam si dowiedzie - stwierdził Pomray.

W szufladzie znale li niewiele: torebk , trzy po czochy, par wymagaj cych

uprania majtek, p k kluczy, szmink , pas do po czoch i strzykawk ze złaman

igł . Stephens odkr cił szmink i zajrzał do rodka. Była zupełnie zu yta, a lady

wskazywały na to, e dziewczyna próbowała wykorzysta j do ko ca, co

potwierdziło odnalezienie w szczelinie szuflady starej zapałki z zabarwionym na

czerwono ko cem. Stephens specjalizuj cy si w interpretowaniu takich

szczegółów, wywnioskował, e June Hellier była w finansowych tarapatach.

Majtki miały z przodu dwie czerwonobr zowe plamy. W podobny sposób

zaplamiona była górna cz jednej z po czoch. Wygl dało to na zaschni t krew

i było zapewne efektem zrobionego nieumiej tnie zastrzyku w udo. Na

metalowym kółku znajdowały si trzy klucze, w tym jeden od stacyjki

samochodu. Stephens zwrócił si do Ipsleya:

- Niech pan pójdzie sprawdzi , czy dziewczyna miała samochód.

Drugi klucz pasował do luksusowej i wytwornej walizki, któr znalazł w

k cie; zajrzał do rodka - była pusta. Stephens chciał kiedy kupi podobn w

prezencie dla ony, ale zrezygnował z powodu ceny.

Trzeciego klucza nie potrafił do niczego dopasowa , zaj ł si wi c torebk ,

zrobion z mi kkiej skóry. Zamierzał j wła nie otworzy , gdy wrócił Ipsley.

- Nie ma samochodu, sir.

- Doprawdy? - Stephens zacisn ł wargi. Otworzył zatrzask torebki i - zajrzał

do jej wn trza. Papiery, bibułki, jeszcze jedna doszcz tnie zu yta szminka, trzy

szylingi i cztery pensy w drobnych, adnych banknotów.

- Prosz uwa nie posłucha , sier ancie - powiedział. - Przyzwoita torebka,

przyzwoita walizka, kluczyki do stacyjki, ale bez wozu, przyzwoite ciuchy, z

wyj tkiem po czoch, które s tanie, w szufladzie szminka w złotej oprawie, w

torebce szminka od Woolwortha - obie zu yte. Co pan o tym wszystkim my li?

- Musiała zbiednie , sir.

Stephens skin ł głow , tr caj c wskazuj cym palcem kilka monet. Nagle

zapytał:

- Mo e mi pan powiedzie , doktorze, czy ona była dziewic ?

- Nie była, ju to sprawdziłem - odparł Pomray.

- Mo e yła na kredyt - podsun ł Ipsley.

- Mo liwe - stwierdził Stephens. - Dowiemy si , je li b dzie trzeba.

Pomray wyprostował si .

- Na pewno zmarła na tym łó ku. S na to dowody. Wi cej nic tu nie

zdziałam. Mo na gdzie umy r ce?

- Na ko cu korytarza jest łazienka - odparł Ipsley. - Ale niezbyt tam czysto.

Stephens porz dkował niewielki plik papierów.

- Jaki był powód zgonu, doktorze?

- Powiedziałbym, e przedawkowanie narkotyku, ale dopiero sekcja wyka e,

co to było.

- Przypadkowe czy celowe? - zapytał Stephens.

- Z tym te trzeba poczeka do sekcji - odparł Pomray. - Je eli

przedawkowanie było naprawd spore, mo na wła ciwie mie pewno , e to nie

przypadek. Narkoman z reguły wie dokładnie, ile ma wzi . Je li przedawkowała

tylko troch , mogło si to sta przypadkowo.

- A wi c je eli to nie przypadek, mamy do wyboru samobójstwo albo

morderstwo - stwierdził z zadum Stephens.

- My l , e morderstwo mo e pan miało wykluczy - stwierdził Pomray. -

Narkomani nie lubi , eby inni wbijali im igły. - Wzruszył ramionami. - Ale

wska nik samobójstw jest wysoki w ród tych, którzy s ju na dnie.

Stephens mrukn ł cicho, natrafiaj c na wizytówk jakiego lekarza. Jego

nazwisko wydało mu si dziwnie znajome.

- Co pan wie o doktorze Nicholasie Warrenie? Czy to specjalista od

narkotyków?

Pomray przytakn ł.

- A wi c była jedn z jego dziewczyn, tak? - zapytał z zainteresowaniem. - Co

to za lekarz? Ma czyste r ce? Pomray zareagował gwałtownie.

- Mój Bo e! Nick Warren ma nieskaziteln opini . To jeden z najlepszych

fachowców w bran y. Nie jest adnym szarlatanem, je li o to panu chodzi.

- Z ró nymi ma si do czynienia - powiedział pojednawczo Stephens. - Sam

pan to dobrze wie. - Podał wizytówk Ipsleyowi. - To niedaleko st d. Niech pan

spróbuje go odnale , sier ancie. Nie zidentyfikowali my jeszcze tej dziewczyny.

- Tak jest, sir - powiedział Ipsley i ruszył do drzwi.

- Aha, sier ancie - zawołał Stephens. - Prosz mu nie mówi , e dziewczyna

nie yje.

Ipsley szeroko si u miechn ł.

- Nie powiem.

- Prosz posłucha - odezwał si Pomray. - Je eli spróbuje pan przyciska

Warrena, czeka pana spora niespodzianka. To twardy facet.

- Nie lubi lekarzy, którzy rozdaj narkotyki - odparł ponuro Stephens.

- Cholernie dobrze pan wie, jak to jest - burkn ł Pomray. - A lekarskiej etyce

Nicka Warrena nie zdoła pan niczego zarzuci . Je eli zastosuje pan tak taktyk ,

da panu nie le popali .

- Zobaczymy. Radziłem ju sobie z twardzielami. Pomray wyszczerzył nagle

z by w u miechu.

- Chyba zostan i popatrz sobie. Warren wie o narkotykach i narkomanach

tyle samo, co najlepszy specjalista w tym kraju, a mo e i wi cej. Ma na tym

punkcie lekkiego bzika. Nie przypuszczam, eby wiele pan z niego wyci gn ł.

Wróc , jak tylko domyj si w tej zafajdanej łazience.

Stephens spotkał si z Warrenem w ciemnym korytarzu przy wej ciu do

pokoju dziewczyny. Chciał wykorzysta psychologiczn przewag , któr uzyskał

nie informuj c doktora o mierci dziewczyny. Je eli zdziwiło go, e Warren

przyjechał tak szybko, nie okazał tego, lecz obserwował id cego po korytarzu

m czyzn z zawodow rezerw .

Warren był człowiekiem wysokim, o delikatnej, ale dziwnie nieruchomej

twarzy. Mówił zawsze z namysłem, robi c nieraz długie przerwy, zanim udzielił

odpowiedzi. Stephens odnosił wra enie, e Warren go nie słyszy albo nie zwraca

uwagi na zadawane pytanie, ale w chwili gdy zamierzał je powtórzy , Warren

zawsze odpowiadał. Ta pow ci gliwo dra niła Stephensa, chocia starał si tego

nie okazywa .

- Ciesz si , e pan przyjechał - powiedział. - Mamy pewien problem,

doktorze. Zna pan młod danie o nazwisku June Hellier?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: