Informator 221 (sierpień 2007).pdf

nr 221

sierpień 2007

oraz 1 i 2 września

RELACJA

Z POLCONU

2007

2 INFORMATOR

MOJE IMPRESJE Z POLCONU-GIGANTA

Tegoroczny Polcon był moim piątym Polconem. Pierwszy zaliczyłem w Sobieszewie.

Ale były to jeszcze lata 80. – nie różnił się on więc dla mnie od wcześniejszych Norconów:

polegał głównie oglądaniu na wideo zaległości filmowych. Dwa pozostałe GKF-owskie

Polcony upłynęły albo w cieniu Nordconu (poloconowski dzień podczas PiN-u), albo

w cieniu Euroconu (połączenie konwentu ogólnopolskiego z ogólnoeuropejskim).

Wyraziście wspominam pobliski Polcon w Elblągu, choć byłem tylko jednodniowym

gościem w bloku komiksowym. Do tegorocznej Warszawy nie wybierałem się. Ale

spotkał mnie zaszczytny obowiązek reprezentowania GKF-u w kilku punktach programu,

zostałem też przez klub oficjalnie oddelegowany. Starałem się więc w ten pierwszy

weekend września uczciwie zapracować na owo wyróżnienie. Stąd m.in. ów

„postpolconowski” wstępniak…

Hotel „Gromada” znałem już. Przed rokiem byłem tam na służbowej delegacji, nb.

wraz z AlBertem. Wtedy popełniłem błąd komunikacyjny: jechałem z dworca Śródmieście

podmiejską kolejką (naczekałem się, potem jeszcze spory spacerek do hotelu); teraz,

dzięki informacji od Organizatorów, szybko dojechałem miejskim autobusem spod

Centralnego pod „Gromadę”. Wcześniej, w nocnym (sezonowym „kołobrzeskim”)

pociągu, nie było tłoku. Powrót samochodem (z Bogusiem, Krzysztofem i Januszem) też

nie był stresujący – sznur samochodów ciągnął w drugą stronę. Zaś piętrowe łóżko w

akademiku wytrzymało 100 kg żywej wagi – i nie spadłem w środku nocy na Papiera.

Jedynym moim dyskomfortem był potworny (i nie-kacowy!) ból głowy, męczący mnie

przez sobotnie popołudnie i wieczór.

W sobotę rano, natychmiast po akredytowaniu się, znalazłem salę, w której

zaplanowane było „wampiurze” spotkanie autorskie. Rozwiesiłem wystawkę z orygi-

nalnych plansz (w tym rewers okładki czwartego tomiku, z pieczątką cenzury z 2 czerwca

1989 r.!). Samo spotkanie odbyło się w równie miłym, co kameralnym gronie; mówiłem

o historii „Wampiurów”, fascynacjach komiksową groteską, środkach wyrazu

charakterystycznych dla tej dziedziny sztuki, perypetiach GKF-u z cenzurą, występowaniu

wulgaryzmów w sztuce; przez chwilę naszą grupkę sfilmowała ekipa Superstacji. Po

mnie, w tej samej sali, Papier przypomniał, z użyciem rzutnika multimedialnego, historię

Nordconów. Z uwagi na problemy techniczne – czasu starczyło tylko do Zakładu Karnego

(nb. ostatniego „mojego” Nordconu). Później, już na górze, głosowanie na Forum

Fantomu. Z czystym sumieniem i najgłębszym przekonaniem podniosłem rękę za

Gdańskiem. Ale „vox populi, vox Dei” – trzymam teraz kciuki, by w Łodzi wszystko udało

się jak najlepiej. Niezapomnianym (bo pierwszym) przeżyciem był dla mnie udział

w komisji liczącej głosy do Nagrody Zajdla, pod niezawodnym przewodem Lecha

Olczaka. A w międzyczasie zostałem pasowany na Smoka Fandomu (miło mi, że ta moja,

dość kameralna, działalność została zauważona i doceniona; dziękuję). Z dużą sympatią

obejrzałem prezentację klubów starwarsowych: te kostiumy i modele są naprawdę

porównywalne z dokonaniami bractw rycerskich! Nie pojawili się, wcześniej

zapowiedziani, autorzy „Jeża Jerzego” (a chciałem im wręczyć oryginał rysunku „Madey

y Yeż”, z dedykacją!). Wojciech Orliński opowiadał o kulturze popularnej, jej

niejednoznacznej definicji, relacjach między nią a kulturą wysoką oraz rozmaitych

teoriach na ten temat; ujednolicenie tego wszystkiego okazało się zresztą niemożliwe.

O uroczystości zajdlowsko-finałowej nie będę się rozpisywał, wszyscy wiedzą już

wszystko. Nazajutrz nie odbyło się spotkanie z Kulturą Gniewu nt. komiksu społecznego.

Lech Jęczmyk opowiadał o wydawaniu fantastyki w PRL-u: o płaceniu zagranicznym

pisarzom niewymienialnymi złotymi, o łagrowych wspomnieniach pisarzy z ZSRR,

o naciskach cenzury (to było gorsze niż Miller i Kaczyński razem wzięci!). Wojciech

Orliński mówił o Lemie (szczególnie smakowite były kawałki o grafomańskich

początkach przyszłego mistrza!). Na wykładzie księdza Kalemy o wierze w pisarstwie

Tolkiena nie mogliśmy już zostać: czas było ruszać...

Był to nader udany konwent – podziękowania i pozdrowienia dla Wszystkich!

JPP

GKF # 221 3

Drodzy październikowi Jubilaci!

Najlepszym urodzinowym

Prezentem dla Was

i dla nas wszystkich

byłoby dokonanie przez Was

WŁAŚCIWEGO WYBORU...

2 Mieczysław Sierociński

3 Andrzej Zimniak

10 Rafał Gosieniecki

Krzysztof Grzywnowicz

13 Tomasz Kołodziejczak

19 Karolina Górska

21 Grzegorz Kozubski

4 INFORMATOR

Tegoroczny Polcon pod wieloma względami miał być wyjątkowy - i rzeczywiście taki

był. Po pierwsze, odbywał się w Warszawie, co gwarantowało zwiększone zainteresowanie

mediów i wysoką frekwencję. Po drugie, pierwszy raz w historii Polcon był reklamowany

poprzez spoty w telewizji. Po trzecie, wartość zgromadzonych nagród sięgnęła według

organizatorów 70 tysięcy złotych. Po czwarte, nigdy wcześniej Polcon nie odbył się

w profesjonalnym centrum konferencyjnym (w hotelu Gromada). Impreza miała być

wyjątkowa również dla nas – ponieważ GKF ponownie zgłosił swoją kandydaturę do

organizacji Polconu. W Warszawie pojawiła się liczna delegacja klubu, a przed wyjazdem

przygotowaliśmy liczne plakaty, którymi chcieliśmy zarzucić cały teren imprezy.

Do stolicy przyjechałem w czwartek wieczorem. Pierwsze chwile poświęciłem głównie

na powitania z tysiącem znajomych i przyjaciół i na rozdawanie ulotek reklamujących Polcon

w Gdańsku; przed oficjalnym rozpoczęciem trafiły do dwustu osób. Nie było już czasu na

żadne punkty programu – pojawiłem się tylko na uroczystym otwarciu, w czasie którego

ekipa ze Śląska zaprezentowała zabawny spektakl „Córeczka tatusia” (Kuba Ćwiek

przekonująco umarł, Pewuc świetnie zagrał wyrachowanego tatusia). Zostałem jeszcze na

benefisie z okazji dwudziestolecia twórczości Marka Huberatha (bardzo sympatyczny).

Wieczorem trafiłem do trochę obskurnego akademika (niestety daleko od konwentu –

w odległości kilku przystanków autobusem lub pół godziny piechotą). Wpadłem jeszcze na

pół godziny do pobliskiego baru i dosiadłem się do Pawła Ostrowskiego z Agatą i Piotrka

Florka z połowicą. Potem stosunkowo wcześnie poszedłem spać, jako że przyjechałem

prosto z pracy.

Następnego dnia całe rano zajęło mi rozwieszanie giekaefowskich plakatów. Sporo

czasu spędziłem też na tarasie z malowniczym widokiem, na którym serwowano kaszankę

z grilla, między innymi w towarzystwie Puszona i Jacka Komudy. Na moment zajrzałem na

panel o tworzeniu z udziałem Tada Willimasa, Hala Duncana i Marka Huberatha. Potem

wziąłem udział w konkursie tolkienowskim. Poszło średnio, zresztą w środku musiałem

opuścić drużynę, bo zaczynało się spotkanie Smoków Fandomu, na którym zostałem

pasowany na Smoczka. Zaszczyt ten spotkał również Michała i PiPiDżeja, którzy dojechali

później. Następnie udałem się na prelekcję Maćka Górczyńskiego, który przedstawił swoją

interpretację Pana Kleksa (Era Wodnika, ezoteryka, pedofilia).

Kolejnym punktem programu był konkurs wiedzy o „Diunie”, przygotowany przez Fokę

z mężem i Marka Michowskiego. Utworzyliśmy drużynę z prezesem ksywa Prezes i była to

dobra decyzja, ponieważ po głównej części rywalizacji byliśmy ex aequo na pierwszym

miejscu. Przegraliśmy dopiero w dogrywce, ale i tak zarobiliśmy trochę konwentowych

kredytów (zamieniało się je na nagrody, później „kupiłem” za nie „Jeża Jerzego”).

Następne w programie było bardzo długie spotkanie o filmie, który powoli staje się

w fandomie legendą – czyli o „Gwiazdach w czerni” Staszka Mąderka. Niestety nie udało się

zakończyć produkcji i montażu, ale zaprezentowane fragmenty robiły duże wrażenie.

W piątek wieczorem odbyła się jeszcze prezentacja kandydatur do organizacji Polconu

2009. Razem z Michałem zaprezentowaliśmy naszą (Wydział Filologiczno-Historyczny UG,

parę pomysłów na program). Po nas wystąpił Tredo z Łodzi, który obiecał połączenie

Polconu z Międzynarodowymi Targami Fantastyki i współpracę z Wyższą Szkołą Filmową.

W tym momencie zaczęliśmy zastanawiać się, czy mamy jakiekolwiek szanse, ale

postanowiliśmy walczyć dzielnie do końca.

Następnego dnia miałem dużo zajęć. Najpierw wziąłem udział w spotkaniu Związku

Stowarzyszeń „Fandom Polski”. Zaraz po nim zebrało się Forum Fandomu, które miało

wybrać organizatora Polconu. Razem z Tredem powtórzyliśmy prezentacje. Rywalizacja

okazała się bardzo zacięta. Kiedy Szaman obliczył, że 38 głosów zostało oddanych na

Gdańsk, wydawało mi się, że wygraliśmy. Zaraz okazało się jednak, że nasi rywale dostali

41 głosów. 9 osób wstrzymało się. Pogratulowaliśmy zwycięzcom.

GKF # 221 5

Zaraz po Forum Fandomu udałem się na spotkanie z Tadem Williamsem, które

prowadziłem. Zaczęło się fatalnie, bo nie poradziłem sobie z tłumaczeniem symultanicznym

(dopiero wtedy zrozumiałem, jak piekielnie ciężka jest ta robota). Na szczęście poratowała

mnie w roli tłumacza Ania Studniarek, a ja już spokojnie poprowadziłem spotkanie po

polsku. Autor wyjątkowo ciekawie opowiadał o różnych wykonywanych zawodach (np.

sprzedawanie butów) i o tworzeniu świata powieści.

Potem pokręciłem się po konwencie, zwłaszcza w strefie wydawania kaszanki.

Pogadałem trochę z delegacją z Białegostoku, Markiem Huberathem i paroma innymi

osobami. Zajrzałem na salę, a której antropolog mówił o archetypach Junga. Miałem

nadzieję posłuchać Rafała Skarżyckiego i Tomka Leśniaka, autorów „Jeża Jerzego”; niestety

okazało się, że nie przybyli, obecny był tylko Jeż Jerzy we własnej osobie. Wobec tego

udałem się na prelekcję Michała Studniarka o filmach w systemie Machinima. Chwilę później

w zapchanej po brzegi sali Wojtek Orliński mówił o ogólnej teorii popkultury.

Potem było oficjalne zakończenie. ŚKF przedstawił aż dwa spektakle. Zajdle zostały

w rodzinie – za opowiadanie dostała go Maja Kossakowska za „Smok tańczy dla Chung

Fonga”, a za powieść – Jeremiasz za „Popiół i kurz”.

Tego dnia wieczorem zorganizowaliśmy imprezę klubową w pokoju Papiera, Bogusia

i PiPiDżeja. Do Michała i mnie dołączył później Harcerz. Opijaliśmy porażkę, ale jej gorycz

ostudziła nam zapojka. Tak zakończył się dla mnie konwent, bo w niedzielę nie wróciłem już

do „Gromady”, udając się prosto na pociąg.

Impreza nie była aż tak wyjątkowa, jak się zapowiadało (między innymi opóźniony był

druk informatora), ale nie zgadzam się z tymi, którzy na nią narzekają. Były tylko dwa

poważne mankamenty – duża odległość od akademika i wysokie ceny jedzenia, ale wynikało

to ze specyfiki Warszawy. Pewnym zgrzytem był też konflikt z częścią potencjalnych gości,

którzy nie chcieli płacić za wstęp na konwent.

Mimo wszystko warszawski Polcon był bardzo udany. Centrum konferencyjne idealnie

nadawało się na tego typu imprezę. Liczba uczestników pobiła wszelkie rekordy. Świetnym

pomysłem były targi popkultury ze stoiskami wydawców i innych firm. Ilość nagród robiła

wrażenie. Przez cztery dni punkty programu odbywały się jednocześnie w dziesięciu salach.

No i jak zwykle była świetna atmosfera, której służyło m.in. zorganizowanie miejsca spotkań

na tarasie.

Polcon w Warszawie przejdzie do historii jako jeden z najbardziej udanych. Miejmy

nadzieję, że kolejni organizatorzy zdołają utrzymać jego wysoki poziom. Pozostaną mi po

nim miłe wspomnienia.

Marcin Szklarski

P.S. Papiera: Jeszcze jeden mały minus, który odczułem na własnej skórze. W salach

prelekcyjnych organizatorzy umieścili dziadowskie laptopy (chyba przeznaczone dla

przedszkolaków). Kolejne slajdy mojej prezentacji potrzebowały 20 sekund, aby się

uwizualnić.

Nie doleciała!

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: