Mur: -cegła pełna 6,5´12´25,

-cegła dziurawka, -pustaki –pustak poryzowany- zwieksza odpornosc przy przewodnosci ciepla

OBLICZANIE WSP. PRZENIKANIA CIEPŁA ZEWNĘTRZNYCH ŚCIAN WARSTWOWYCH 

-Opory cieplne warstw jednorodnych: R=d/l [mORMAT 2 K/W] d-grubosc warstwy materiału w komponencie[m] l-obliczeniowy wsp. Przewodzenia ciepła materiału W/(m*K)

-CAŁKOWITY OPÓR CIEPLNY RT płaskiego komponentu budowlanego składającego się z termicznie jednorodnych warstw prostopadłych do kierunku przepływu ciepła: RT= Rsi+R1+R2+…+Rn+Rse       Rsi-opór przejmowania ciepla na wewnętrznej powierzchni    R1,R2,Rn –obliczeniowe opory cieplne kazdej warstwy Rse-opor przejmowania ciepła na zewnętrznej pow.

-OPÓR CAŁKOWITY, WSP. PRZENIKANIA CIEPŁA U=1/RT [W/m2K] SKORYGOWANY WSP. PRZENIKANIA CIEPŁA UC=U+ DU       DU=DUr+DUf+DUr   DUr-poprawka na nieszczelnosci, DUf-poprawka na łączniki mech. DUr-poprawka na wpływ opadów na dach o odwróconym układzie warstw

SCIANY Z CERAMICZNYCH ELEM. BUDOWLANYCH

-jednowarstwowe –2,3 warstwowe –wielowarstwowe z warstwa wypełnioną powietrzem.

Ściany zewnętrzne: nośne lub osłonowe wewnetrzne: nośne lub działowe.

Ściany jednowarstwowe wymurowane są z jednego rodzaju elementów murowych na całej grubości ściany. Wyroby do budowy tych ścian powinny charakteryzować się dobrymi własnościami cieplno-wilgotnościowymi zgodnie z prawem ‘ochrona cieplna budynków”. Konstrukcja ścian 1-warstwowych pozwala na szybkie murowanie ścian bez spoin pionowych w systemie na suchy  styk lub na wpust-wypust, przy zastosowaniu zapraw i tynków ciepłochronnych.

Ściany dwuwarstwowe-ściany ocieplone od strony zewnętrznej, wykonane z jednorodnych elementow. Termoizolacja chroniona jest przez lekką okładzinę. Głównym zadaniem warstwy wewnętrznej jest przeniesienie obciazen na fundamenty. Ze względu na wytrzymałość ściany te wykorzystywane są do domów niskich i wysokich. Warstwa ochronna warstwy termoizolacyjnej jest stosunkowo nietrwała i na ogół nie przekracza 30 lat trwałości(potem ściana do remontu).

Ściana 3-warstwowa składa się z 2 warstw murów wymurowanych w odl. 5-15cm od siebie i połączonych ze sobą. Pozostałą szczeliną wypełnia się całościowo lub częściowo materiałem termoizolacyjnym.

Warstwa wewnętrzna- konstrukcyjna, przenosi obciążenia pionowe i poziome na fundamenty

Warstwa środkowa – termoizolacyjna, zapewnia odp. Izolacyjność cieplną ściany jako przegrody zewnętrznej.

Warstwa zewnętrzna – osłonowa, chroni ścianę przed wpływem czynników zewnętrznych.

ŚCIANA NOŚNA – przekazuje bezpośrednio na fundamenty obciązenia od scian wszystkich kondygnacji i stropów, dachu, wiatru, gruntu.

SAMONOŚNE-nie podpierają stropów i dachu, przenoszą natomiast na fundamenty obciążenia własne ściany z całej jej wysokości.

OSŁONOWE są nienośnymi ścianami zewnętrznymi przenoszącymi jedynie własne obciążenie z jednej kondygnacji na konstrukcje podpierającą.

DZIAŁOWE – także nośne ale wewnętrzne, przenoszą jedynie obciążenie wlasne z jednej kondygnacji na konstukcje podpierającą.

Mur to konstrukcja wykonana z elementów murowych, łączonych ręcznie z użyciem zapraw budowlanych. Elementy murów mogą być ceramiczne wapienno-piaskowe, ze zwykłego betonu komórkowego z naturalnych kamieni.

Budynek murowany – obiekt w którym ściany wykonane są z  murów.

Ściany to elementy konstrukcyjne przenoszące obciążenia ( głównie pionowe) i oddzielające pomieszczenia między sobą lub od środowiska zewnętrznego. W zależności od usytuowania ścian w budynku wyróżnia się ściany zewnętrzne i wewnętrzne.

Ściany zewnętrzne ze względu na funkcje statyczne mogący ścianami nośnymi lub osłonowymi. Ściany nośne przenoszą obciążenia  pochodzące dachu, z stropów i balkonów na fundamenty.

Ściany zewnętrzne przenoszą obciążenia poziome od parcia i ssania wiatru. Natomiast ściany osłonowe nie są obciążone stropami.

Wśród ścian wewnętrznych: wyróżnia się ściany nośne i działowe. Osobny rodzaj stanowią ściany kominowe.

Ściany jednowarstwowe-wymurowane są jednego rodzaju  elementów murowych na całej grubości ściany. Dla spełnienia wymogów normy „ochrona cieplna budynków” wyroby do budowy tego rodzaju ścian winny się charakteryzować dobrymi właściwościami cieplo-wilgotnościowymi. Wyroby o takich parametrach to ceramiczne pustaki poryzowane. Konstrukcja tych wyrobów pozwala na szybkie murowanie ścian bez spoin pionowych w systemie na suchy styk , lub na wpust-wypust, przy zastosowaniu zapraw i tynków ciepłochłonnych  o współczynniku przenikania ciepła U = 0,31 W/m2k.

Ściana dwuwarstwowa; (ocieplone) to mury wykonane z jednorodnego rodzaju (materiału) elementów murowych , do których od strony zewnętrznej mocuje się izolacje termiczną i lekką zewnętrzna okładzinę chroniącą termoizolacje przed zniszczeniem. Główne zadania znajdujące się od strony wewnętrznej warstwy murowej  jest przemieszczenie obciążeń ze stropów i innych elementów konstrukcji na fundamenty. Warstw ta przenosi tez ciężar termoizolacji i zewnętrznej okładziny. Umieszczenie termoizolacji od strony zewnętrznej chroni ścianę zimą przed przemarzaniem, a latem przed nadmiernym nagrzaniem. Zastosowanie izolacji termicznej o odpowiedniej grubości pozwala w prosty sposób na uzyskanie wartości współczynnika ciepła U o wartości poniżej 0,3 W/m2K. W zależności od wytrzymałości zastosowanych elementów murowych  ściany te nadają się zarówno do budynków parterowych jak i wysokich.

Ściany to charakteryzują się łatwością wykonania : najpierw muruje się jednorodną warstwę nośna wysokich ścian budynku, następnie mocuje się materiały termoizolacyjne i na końcu wykonuje się   zewnętrzna warstwę ochronną. Wadą tego rozwiązania

jest stosunkowo mała trwałość. Cienka warstwa ochronna nie chroni w zadowalający sposób termoizolacji przed zniszczeniem na skutek działania czynników zew. : mróz, wiatr, uderzenia. Z tego względu trwałość termoizolacji jest również niższa od trwałości muru i na ogół nie przekracza 30 lat. Po tym okresie ściana nadaje się zazwyczaj do naprawy.

Ściany działowe trójwarstwowe składają się z 2 warstw murowych wymurowanych w odległości 5-15cm od siebie i połączonych ze sobą kotwami. Powstała miedzy murami szczelinę wypełnia się całkowicie lub częściowo materiałem termoizolacyjnym. W tych ścianach występuje wyraźny rozdział funkcji poszczególnych warstw:

-warstwa wewnętrzna (konstrukcyjna)przenosi obciążenia pionowe i poziome

-warstwa środkowa(termoizolacyjna)zapewnia odpowiednia izolacyjność cieplna ściany jako przegrody zewnętrznej

-warstwa zewnętrzna(osłonowa) chroni ścianę przed wpływami zewnętrznymi.

Ściany 3-warstwowe charakteryzują się tak samo dobrymi wskaźnikami wytrzymałościowymi i termoizolacyjnymi jak ściany 2-warstwowe przy dużo większej trwałości (100-150lat). W związku z tym ze każda warstwa ściany 3-warstwowej ma inne zadania do spełnienia możliwe jest optymalne ich zaprojektowanie a tym samym optymalizacja całej przegrody. Wewnętrzna warstwa konstrukcyjna przenosi na fundamenty obciążenia pionowe od konstrukcji dachu i stropów oraz obciążenia poziome (np. parcie wiatru) przekazywane za pośrednictwem kotew z warstw osłonowych. Jednocześnie nie jest ona narażona na wpływ czynników atmosferycznych, dlatego tez praktycznie jedyny wymóg stawiany tej warstwie to odpowiednia wytrzymałość na ściskanie.

Rodzaje ścian: nośne, samonośne, działowe.

Ściany nośne przekazują bezpośrednio na fundamenty obciążenia od ścian wszystkich kondygnacji stropów, dachu, wiatru i gruntu. Ściany osłonowe są nienośnymi ścianami zewnętrznymi przenosszacymi jedynie własne obciążenia z jednej kondygnacji na konstrukcje podpierająca. Samonośne nie podpierają stropów i dachu, przenoszą nad fundamenty obciążenia własne ściany z całej jej wysokości. Dzialowe-także nośne, ale wewnętrzne przenoszą obciążenia własne z pierwszej kondygnacji na konstrukcje podpierająca.

Pod względem budowy ściany dzieła się na: jednorodne(na całej swej grubości wypełnione tym samym materiałem) i warstwowe (składają się, z co najmniej 2 warstwa pionowych rozdzielonych przestrzenia powietrzna lub materiałem termoizolacyjnym). Pod względem umiejscowienia w budynku_sciany zewnętrzne i wewnętrzne.

Ściany zewnętrzne powinny charakteryzować się:

-odpowiednia wytrzymałość

-dobra izolacja cieplno-wilgotnosciowa

-dobra izolacja akustyczna

-wieloletnia trwałość eksploatacyjna

-odporność na korozje

-wymagana ognioodporność

-wysoka akumulacja i stateczność cieplna

-niska wilgotność w stanie powietrzno-suchym.

Połączenia ścian działowych ze ścianami nośnymi:

-łączy się ściankę działowa poprzez wbudowanie ja w spoinach i występowanie tam spojeń w postaci prętów

-poprzez połączenie ½ cegły, i następuje zazębienie.

Fundamenty-podział

-ze względu na głębokość posadowienia płytkie i głębokie

-ze względu na sposób przekazywania obciążenia z fundamentu na podłoże gruntowe: pośrednie i bezpośrednie

-w domach jednorodzinnych najczęściej fundamenty w bezpośredni sposób posadowienia. Maja one najczęściej postać ław lub stóp fundamentowych, rzadziej rusztów lub płyt.

Przekroje ław: prostokątny, trapezowy, schodkowy.

Głębokość posadowienia budynku wynika z:

-usytuowania warstwy nośnej gruntu

-poziomu zwierciadła wody gruntowej

-wymogów użytkowych (podpiwniczenie)

-ukształtowania terenu

-głębokości przemarzania gruntu (zależnie od strefy klimatycznej, w Polsce 80-120cm)

Rodzaje fundamentów stopowy(prostokątne kwadratowe), stopowe zespolone, płytowy, rusztowy (może być z płyta lub może być sam ruszt bez płyty, żebra mogą być skierowane ku górze lub ku dołowi), skrzynkowy.

Belki dzielimy  zależnie od charakteru i rodzaju przenoszonych obciążeń :

-nośne

- samonośne

-osłonowe

- działowe

Nośne przekazują na fundamenty obciążenia od ścian wszystkich kondygnacji, stropów, dachu, wiatru gruntu.

Ściany zewnętrzne powinny się cechować

--odpowiednia wytrzymałością

- dobrą izolacją cieplno wilgotnościową

- dobrą izolacją akustyczną

- wieloletnią trwałością eksploatacyjną

- odpornością na korozję atm

- wymagana ognioodporność

- wysoka akumulacja i stateczność cieplna

-niska wilgotność w stanie powietrzno suchym

Ściany działowe tradycyjne  są najczęściej  murowane z cegieł lub pustaków ceramicznych, bloczków bądź płytek z autoklawizowanego betonu komórkowego, elementów gipsowych lub kamienno-piskowych. Ściany małej grubości muruje się zazwyczaj na zaprawie cementowej o grubości większej niż na zaprawie cementowo wapiennej.

Ściany działowe grubości ¼ cegły do 5 m i wysokie 2,5 m na ogół nie wymagają zbrojenia. Natomiast ściany działowe o większych wymiarach wymagają zbrojenia. Zbrojenie stanowią pręty o średnicy 6mm lub bednarka 1,5/25mm umieszczane powinno być nie rzadziej niż w co 4 spoinie. Zbrojenie nie powinno być kotwione w przylegających ścianach konstrukcyjnych.

Ściany działowe powinny być wykonywane po zakończeniu stanu surowego budynku i połączone ze ścianami konstrukcyjnymi. Na strzępia bądź w pozostawionych bruzdach. Ściana działowa powinna być oparta na konstrukcji stropu w sposób umożliwiający swobodę odkształceń stropu i ściany. Często pod pierwszą warstwą muru układa sioę warstwę papy natomiast szczelinę między ostatnią górną warstwą a stopniem wypełni materiałem trwale plastycznym.

Ściany działowe lekkie w budownictwie jednorodzinnym rozpowszechnione są ściany z płyt gipsowo kartonowych o szkielecia stalowym. Są one stosowane jako przegrody wew. Konstrukcję tej ściany stanowi szkielet nośny z giętych na zimno kształtowników(kształtowników blachy stalowej).

Ściany wew jednowarstwowe ocieplone są złożone z muru 1 warstwowego  warstwowego od zew warstwy izolacji termicznej. Stosowane w budownictwie nowo wznoszonych bądź są tworzone w wyniku ocieplenia istniejących ścian zew jednowarstwowych budynków istniejących. Wykonuje się metodą lekko mokrą lub apiobat tech. Ocieplenie budynku należy wykonać po wykonaniu stanu surowego konstrukcji pokrycia i obrubek blacharskich blacharskich po montażu okien i drzwi. Najpierw przygotowujemy podłoże – oczyszczenie zew warstwy ściany ocieplanej i wyrównaniu ubytków. Warstwę izolacji termicznej z płyt styropianu samogasnącego przyklejamy do ścian zaprawami lub masami klejącymi rozpoczynając odo dołu ściany. Należy zachować mijankowy układ spoin między płytami styropianu

Stopy żelbetowe stosuje się powszechnie jako fundamenty słupów mogą być obciążone osiowo lub mimośrodowo. Przy obciążeniu osiowym stopa ma zwykle kształt kwadratu a przy obciążeniu mimośrodowo prostokąta wydłużonego w płaszczyźnie działania obciążenia te stopy mają kształt prostopadłościanu, ostrosłupa lub schodkowy. Stopy o kształcie prostopadłościanu stosuje się gdy mają one niewielkie wymiary. Stopy o większych wymiarach wykonuje się jako ostrosłupowe lub schodkowe w celu zmniejszenia zużycia betonu w budynku jednorodzinnym najczęściej stosuje się stopy o kształcie prostopadłościanu górne wymiary stóp ostrosłupowych powinny być o 100mm większe od odpowiednich szerokości słupa umożliwia to oparcie deskowania przy betonowaniu słupa wysokość ich dolnych części przyjmuje się równą co najmniej 150mm. Długość boków podstawy i wysokości stopy powinny być wielokrotnością 50mm. Osadzki stóp schodkowych powinny mieć wysokość 400-500mm.

Stopy betonowe

Trapezowa              Prostokątna              Schodkowa

Ława betonowa                   Ława żelbetonowa

Łączenie ścian działowych o grubości ¼ i ½ cegły ze ścianami nośnymi- do murowania stosuje się zaprawe cementowa o proporcji składników cement:piasek jak 1:5; ściany można łączyc ze ścianami nośnymi na strzępia zazębione1/2 bądź tez za pomoca bruzdy w ścianie o głębokości 6 cm. Ściany działowe o grubości ¼ cegły nie  wymagają zbrojenia do długości 5m.

Sposoby wykonywania przewodów kominowych. Przewody kominowe prowadzi się z betonu komórkowego, pustaków gipsowych, szczelinowych itp. Trzony kominowe powinny być wydzielone wymurowane

z ceramicznej cegły pełnej klasy 150. Przewody z pustakow ceramicznych kominowych należy omurować pelna cegla ceram. Na grubość min. ½ cegły.

Drenaż opaskowy i powierzchniowy.

-opaskowy-jest to przewód rurowy okalający zazwyczaj obiekt w obszarze jego posadowienia; ma za zadanie odebranie wody zbierającej się i spiętrzającej przy ścianach i fundamentach oraz spływającej z drenażu powierzchniowego ułożonego pod podloga, a nastepnie doprowadzenie tej wody do studzienki zbiorczej i dalej do kanalizacji deszczowej lub innego ujecia.

Zasady proj:

-drenaz musi mieć równomierny spadek, w jego zasiegu powinny pozostawac wszystkie zagrozone przez wode elementy budynku,

-przy wszystkich punktach zalamania należy zaproj. studzienki kontrolne,

-najwyzszy punkt układu odwadniającego powinien znajdowac się poniżej poziomej izolacji w piwnicy, a najniższy powyżej podeszwy ławy fundamentowej;

-i=0,5%,zalecany 1%

-najczesciej stosuje się sączki o średnicy 100mm z tworzywa sztucznego sztucznego postaci przewodu perforowanego,przejmującego wode swoja calą powierzchnią,

-powierzchniowy-(podpodłogowy) przejmuje wode a nastepnie doprowadza ja do drenażu opaskowego; jego wykonanie jest konieczne gdy woda oddzialuje na podlogi  piwnic(np. dopływ wody od spodu budowli,duze wahania poziomu wod gruntowych)

Zasady proj.:

-na gruncie zaleca się polozenie maty filtracyjnej,

-warstwa drenująca o grubości min.0,2m wykonuje się zwykle ze zwiru o uziarnieniu jak do betonu,

-saczki o średnicy przewaznie 100mm należy układać w odstępach najwyżej 3,5m z min spadkiem 0,5% w kierunku do przewodu zbiorczego,zbiorczego którym powinny być polaczone pod katem ostrym względem kierunku odpływu.

Sposoby wykonywania przewodow kominowych- Z uwagi na przeznaczenie przewody kominowe dzieli się na wentylacyjne, dymowe i spalinowe. Do wykonywania przewodów kominowych można stosować ceramiczne i silikatowe (tylko do przewodów wentylacyjnych) cegły pełne klasy, nie niższej niż 15. W celu zapewnienia maksymalnego ciągu przewody powinny być prowadzone w ścianach ogrzewanych wewnętrznych, a nie należy ich lokalizować w nie ogrzewanych ścianach przylegających do klatek schodowych lub w ścianach zewnętrznych. Przewody wentylacyjne i dymowe mogą być łączone we wspólne bloki, co pomaga w ogrzewaniu się przewodów wentylacyjnych, a w konsekwencji poprawia siłę ciągu. Przewody dymowe należy prowadzić od otworów wycierowych do wylotów komina zgodnie z projektem budynku. Kanały dymowe opuszcza się poniżej najniższego paleniska, z reguły aż do piwnic. Otwory wycierowe usytuowane w piwnicach powinny znajdować się na poziomie od 1,0 do 1,2 m od podłogi i powinny być zamknięte hermetycznymi drzwiczkami. Dolna krawędź otworu wyciekowego przewodu z palenisk usytuowanych w pomieszczeniach, w których znajduje się wlot, powinna znajdować się na wysokości 0,3 m od podłogi. Otwory wycierowe powinny być łatwo dostępne, mieć osadnik na sadze i być zamknięte szczelnymi drzwiczkami. Wyloty przewodów dymowych należy umiejscawiać:

- przy dachach płaskich o kącie nachylenia 12°co najmniej o 0,6 m powyżej poziomu kalenicy;

- przy dachach stromych o kącie nachylenia powyżej 12° i pokryciu łatwo zapalnym jak wyżej;

- przy dachach stromych o kącie nachylenia powyżej 12° i pokryciu niepalnym, niezapalnym i trudno zapalnym co najmniej o 0,3 m powyżej powierzchni dachu oraz w odległości co najmniej 1,0 m;

Przewody spalinowe należy prowadzić od otworów rewizyjnych do wylotów komina  wg. projektu budynku; odległość pionowa pomiędzy otworem wlotowym a rewizyjnym powinna wynosić co najmniej 0,4 m (zalecane 1,5 m); Przewody wentylacyjne należy prowadzić od wlotu do wylotu komina. Wloty do przewodów powinny być zlokalizowane tuż pod sufitem. W pomieszczeniach pozbawionych okien należy przewidzieć 2 otwory wentylacyjne, jeden na górze pod sufitem, drugi na dole przy podłodze. Aby nie powodowa zawirowań przewody powinny być prowadzone w miarę możliwości pionowo, bez załamań. Ewentualne odchylenie przewodu od pionu nie powinno przekraczać 30°. Kanały mogą mieć przekrój kołowy albo kwadratowy. Minimalny przekrój przewodów kominowych z cegieł wynosi 140 x 140 mm.

Grubości przegród z cegieł między poszczególnymi przewodami oraz między tymi przewodami a licem muru wewnętrznego powinny wynosić ½ cegły. Przegrody między przewodami a licem muru zewnętrznego powinny mieć grubość co najmniej 1 cegły.

Do wykonywania kominów ponad dachem można używać cegieł licowych. W przypadku użycia cegieł bielicowych jest konieczne otynkowanie komina. W miejscu przejścia komina przez dach należy wykonać obróbkę blacharską zabezpieczające poddasze przed wodą opadową. Wierzch komina powinien być nakryty czapka żelbetową z kapnikiem. Pod czapką powinna być położona papa.

Izolacje przeciwwilgociowe w budynkach podpiwniczonych

W budynkach podpiwniczonych jest wymagane wykonanie:

- w ścianach zewnętrznych dwóch izolacji poziomych ( nad ławą fundamentową oraz min. 0,3 m nad poziomem terenu), a w ścianach wewnętrznych izolacji poziomej nad ławą fundamentową (zwykle na poziomie izolacji układanej w podłodze)

- pionowej izolacji wodochronnej ścian zewnętrznych stykających się z gruntem

- poziomej izolacji wodochronnej w podłogach układanych na gruncie

Po wykonaniu ław fundamentowych układa się izolacje poziome, dopasowując ich poziom do projektowanego usytuowania izolacji podłóg.

Izolacje poziome powinny powinny być wysunięte po 50-100 mm poza powierzchnię wznoszonej ściany, w celu ich właściwego połączenia z później wykonywanymi izolacjami, pionową ścian i poziomą podłóg.

Po wymurowaniu ścian piwnic na wysokość conajmniej0,3 m powyżej poziomu terenu układa się druga izolację poziomą, która powinna być połączona z zewnętrzna izolacja pionową.

Obie izolacje w strefie cokołu mają chronić ścianę przed zawilgoceniem od topniejącego śniegu i rozprysków deszczu.

Podłoże pod izolację należy wyrównać zaprawą cementową (zalecane są dodatki uszczelniające) i w zależności od rodzaju użytej izolacji również zagruntować.

Izolacje poziome wykonuje się najczęściej z pap asfaltowych przyklejanych do podłoża i sklejanych lepikiem między sobą.

Izolacje z mas nakłada się w co najmniej 2 warstwach, natomiast materiały rolowe, poza przyklejeniem do podłoża na ogół dodatkowo mocuje się mechanicznie na górnej krawędzi.

Bardzo starannie i dokładnie należy połączyć izolację poziomą i pionową. Izolacje pionowe należy chronić przed uszkodzeniami mechanicznymi, które mogą wystąpić przy zasypywaniu wykopu gruntem.

Wykonywanie wykopów Roboty ziemne związane z wykopyaniem wykopow składają się z czterech czynności: odspojenia, przerzutu, wydobycia, odwiezienia gr na miejsce skladowania.

Wykop dzieli się ze względu na wymiary na :

-waskoprzestrzenny-o szer. Dna 1,5m i długości 1,5m, stosuje się najczęściej pod ławy i mury fundamentowe.

-jamiste(punktowe)-o szer. Dna i dł. Nie większej niż 1,5m, stosowane głownie pod stopy fundamentowe.

-szerokoprzestrzenne-szer. I dł. wieksza niż 1,5m, stosowane głownie pod budynki podpiwniczone.

Rodzaje zabezpieczen ścian pionowych wykopu Stosuje się głownie deskowanie skarp, w przypadku wykopow szerokoprzestrzennych stosuje się zabezpieczenia skarp gdy:

-grunt jest malo spoisty i skarpy zajęłyby duzo miejsca,

-należy obniżyć poziom wody gr i zachodzi konieczność

prac w sciankach szczelnych,

-wykonanie skarp nie jest możliwe.

a)za pomoca deskowania szczelnego i zastrzałów,

zastrzałów,

b)za pomoca pali i szczelnego deskowania,

c)za pomoca słupow i odciągaczy,

d)za pomoca trójkątnych kozłów

Zasypywanie wykopów Wykonane wykopy należy zasypywac warstwami po 30cm. Jego zwięzłość musi być wyższa niż gruntu istniejącego. Zasypki powinny być wykonane z odpowiedniego gruntu lub kruszywa, układane warstwami i zagęszczane mechanicznie. Przy zasypywaniu ścian fundamentowych należy zadbac, aby roznica poziomow po obu stronach nie była wieksza niż 0,5m.Natomiast zasypywanie wykopow wokół ścian piwnicznych można rozpocząć dopiero po wykonaniu stropu nad piwnica.

Deskowanie betonowej ściany fundamentowej Ławę fundamentowa...