Pedały.pdf

Pedały

Czyli krótki przewodnik po pedałach montowanych do rowerów.

Platformy

Najpospoliciej spotykanymi pedałami są platformy.

Żeby jazda na nich była efektywna należy pamiętać o kilku drobiazgach:

- na pedał należy naciskać przednią częścią stopy, czyli prawie palcami. Prawie,

tzn. palce z przodu pedału nie powinny wystawać więcej jak 1-3 cm.

Pedałowanie śródstopiem lub wręcz piętami tylko pozornie jest lżejsze. Polecam

pojeździć kilka godzin i porównać. :) I nie mówić, że z powodu pedałowania

palcami bardziej bolą nogi. Jeżeli na pierwszych przejażdzkach bolą, to tylko w

odpowiedzi na nowy rodzaj obciążenia. Po kilku przejażdżkach mięśnie się

przyzwyczają.

Inny sposób na wytłumaczenie, która częścią stopy należy naciskać pedał:

Stajemy na płaskim podłożu i wznosimy się na palce. Sprawdzamy która część

stopy dotyka w tej chwili podłoża. Ta sama cześć stopy powinna stykać się z

pedałem w czasie jazdy.

- Stopa nie powinna też wystawać na zewnątrz pedału.

- Stopa powinna stać równolegle do osi roweru. Dopuszczalne są male

wychylenia stopy na zewnątrz, lub do wewnątrz, ale bez przesady :)

Jeżeli chodzi o budowę, to raczej nie polecam pedałów zawierających w swojej

budowie plastik. Plastikowe obudowy łamią się, a plastikowe korpusy po

krótkiej eksploatacji są rozsadzane przez z trudem obracające się łożyska.

Pedały z noskami.

Tanim sposobem poprawienia efektywności jazdy jest zamontowanie do

pedałów nosków. Jest to rodzaj plastikowych koszyków z paskiem

przymocowanych do pedału, w który wkłada się czubek buta. Noski nie

pozwalają stopie spaść z pedału w czasie jazdy na wybojach i dzięki paskowi

pozwalają na podciąganie pedału podczas jego ruchu do góry. Noski są dość

skuteczne tylko wtedy, gdy pasek w miarę ściśle opina stopę. Mocne zaciśniecie

paska może utrudnić wyjęcie stopy gdy zajdzie potrzeba nagłęgo podparcia się.

Dlatego długość pasków dobiera się tak, żeby w miarę łatwo nogę można było

włożyć i wyjąć, ale w czasie jazdy stopa nie była zbyt luźna, albo (co polecam

na dłuższe trasy po łatwym i bezpiecznym terenie) rusza się z luźnymi paskami,

w czasie jazdy zaciska się, a przed zatrzymaniem znów luzuje.

Koszt dokupienia nosków to kilkanaście złotych, jednak nie do wszystkic

pedałów da się je zamontować. Dotyczy to szczególnie pedałów tanich.

Pedały zatrzaskowe.

Najdoskonalszym sposobem przeniesienia mocy z nóg rowerzysty na łańcuch są

pedały zatrzaskowe zwane tez klikami, lub e SP e D ami (od skrótu S himano

P edaling D ynamics - nazwy pedałów zatrzaskowych produkowanych przez

firmę Shimano.)

Na pedałach zatrzaskowych praktycznie nie da się jeździć w zwykłych butach,

gdyż pedały te nie mają powierzchni na której mogła by się oprzeć stopa.

Parę słów o butach.

Pedały zatrzaskowe wymagają specjalnego obuwia w podeszwach którego

przykręca się tzw. bloki (w nomenklaturze kolarzy szosowych zwane także

progami). Są to metalowe (w pedałąch szosowych plastikowe) elementy, które

zatrzaskują się w specjalnym mechanizmie w pedale, mocując w nim but w

sposób trochę podobny do wiązań narciarskich. Wypięcie następuje po

odchyleniu pięty w bok.

Buty do zatrzasków maja twarda podeszwę i nieraz dość skomplikowane

mechanizmy służące do jak najściślejszego umocowania w nich stopy. Tańsze

modele zwykle maja tradycyjne sznurówki, a trochę lepsze rzepy, kombinację

sznurówek i rzepów, lub specjalne klamry i zapięcia. Są tez buty pozornie

wyglądające na zwykle buty do chodzenia, w podeszwach których przewidziano

miejsce na zamontowanie bloków.

Stosowanie specjalnych pedałów w połączeniu ze spec. butami rozkłada nacisk

stopy na całej powierzchni podeszwy, dzięki czemu pozwala pedałować

wygodniej i mocniej. Noga na wybojach nie przesunie się i spadnie z pedału.

Ale przede wszystkim, oprócz naciskania na pedały pozwala je także ciągnąć.

Po odpowiednim treningu moc z nogi jest przekazywana na napęd w ciągu

całego obrotu korb. Na wyścigach zwiększa to moc, a na długich trasach

zmniejsza zmęczenie nóg, bo obciążenie rozkłada się na więcej mięśni..

Główną wada pedałów zatrzaskowych jest ich cena, bo zarówno buty jak i same

pedały to wydatek co najmniej 250-300 zł, a najlepsze zestawy butów i pedałów

mogą kosztować ponad 1tyś zł.

Zaczynając jeździć w takich pedałach z reguły trzeba nauczyć się wpinania, a

zwłaszcza wypinania. Bywa to bolesne (upadki) i trwa ok. 2 - 3 tyg., ale nam

kilku ludzi którzy w ogóle nie mieli problemów z oswojeniem się z zatrzaskami.

Po opanowaniu wpinanie i wypinanie staje się odruchem i nawet przy upadkach

noga nie pozostaje w pedale.

Nie polecam butów uniwersalnych, tj. wyglądających jak "cywilne", ale

posiadających możliwość zamontowania bloków. Nie mają one sztywnej

podeszwy, ani solidnego systemu mocowania stopy. Są półśrodkiem, który nie

pozwala w pełni skorzystać z zalet zatrzasków, a do chodzenia na codzień

zwyczajnie ich szkoda, bo są drogie i łatwo się niszczą.

Nie polecam również kupowania butów szosowych gdy jeżdzi się głównie

rowerem górskim. Co prawda nowe modele szosowych butów shimano mają

gwinty pozwalające przykręcić bloki do pedałów MTB i można je kupić taniej

niż wersja MTB, ale kształt ich podeszwy i całkowity brak bieżnika utrudni, lub

wręcz uniemożliwi chodzenie. A jakim by się siłaczem nie było, czasami z

rowerem przespacerować się trzeba :)

Noski, zatrzaski, a do czego to?

Żeby wyjaśnić jakie korzyści daje przymocowanie stopy do pedału wyobraźmy

sobie, ze w nodze są tylko 4 mięśnie:

1. do naciskania,

2. do cofania,

3. do podciągania,

4. do przesuwania nogi do przodu.

I teraz tak:

Jeżeli używamy zwykłych platform:

- pracuje tylko mięsień nr1. Przy pewnej wprawie możemy sobie trochę pomóc

mięśniem 2. Jedyny sposób żeby dać nogom odpocząć to przestać pedałować.

Podczas jazdy w trudnym terenie ruch jest bardzo skokowy, np. w piachu rower

zakopuje się zamiast przesuwać do przodu.

Jeżeli używamy nosków, lub zatrzasków: Możemy używać wszystkich 4 mięśni,

da to dużo większa moc i/lub duża płynność mocy przekazywanej na pedały.

Jest to bardzo przydatne przy szybkim podjazdach pod krótkie strome podjazdy,

przejazdach przez piach, ale także dynamicznym przyspieszaniu w normalnej

jeździe, bez zużywania glikogenu z mięśni ->patrz ładowanie węglowodanowe

Na długich trasach cały wysiłek rozkłada się na kilka mięśni, dzięki czemu

można jechać dłużej i/lub szybciej przy takim samym zmęczeniu Możemy

używać mięsni naprzemiennie, dzięki czemu mięśnie mogą odpoczywać.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: