pamiętnik 4 - Księżniczka na dworze.pdf - Pamiętnik księżniczki - milagre

Meg Cabot

PAMIĘTNIK KSIĘŻNICZKI 4

Księżniczka na dworze

Walterowi Schretzmanowi i wielu innym osobom,

które jak Nowy Jork długi i szeroki

okazują ludziom wielką szczodrość.

Niech wam się nie wydaje, że tego nie doceniamy

-z podziękowaniami

- Gdybym była księżniczką –

szepnęła do siebie - mogłabym szczodrze obdarowywać ubogich. Ale nawet jeśli

tylko udaję, że nią jestem, i tak mogę wymyślać różne drobne dobre uczynki. Będę

udawała, że spełnianie tych dobrych uczynków to szczodre obdarowywanie ludzi.

Frances Hodgson Burnett „ Mała księżniczka ”

przekład Wacława Komarnicka

Czwartek, 1 stycznia, północ, książęca sypialnia w Genowii

moje vosTflnowimm ?????????

?????? ??????? ????? misnoncne

?????? 7Hmmovoas ??????

1. Przestanę obgryzać paznokcie, ze sztucznymi włącznie.

2. Przestanę kłamać. Grandmere i tak wie, kiedy kłamię, a wszystko przez ten

mój nos, a właściwie moje zdradzieckie nozdrza, które mi się rozszerzają, ile razy

zmyślam, więc w sumie nie ma sensu nawet próbować mówić cokolwiek poza

szczerą prawdą.

3. Nigdy nie odejdę od ustalonego tekstu orędzia w czasie oficjalnego

wystąpienia telewizyjnego przed narodem Genowii.

4. W obecności dam dworu przestanie mi się wyrywać mer de.

5. Przestanę prosić Francois, mojego genowiańskiego ochroniarza, żeby mnie

uczył przeklinać po francusku.

6. Przeproszę Genowiańskie Stowarzyszenie Hodowców Oliwek za ten numer

z pestką.

7. Przeproszę pałacowego kucharza za to, że podsunęłam psu Grandmere

tamten kawałek oze gras (chociaż wielokrotnie informowałam pałacową kuchnię, że

nie jadam wątróbki).

8. Przestanę pouczać genowiańskich dziennikarzy na temat zagrożeń

związanych z paleniem tytoniu. Jeśli wszyscy mają ochotę nabawić się raka płuc, to

mają do tego pełne prawo.

9. Osiągnę samorealizację.

10. Przestanę tyle myśleć o Michaelu Moscovitzu.

Nie, zaraz. Przecież już mogę myśleć o Michaelu Moscovi-tzu, BO TERAZ TO JEST

MÓJ CHŁOPAK!!!!!!!!

MT + MM = WIELKA MIŁOŚĆ

Piątek, 2 stycznia, 14.00, książęca sypialnia w Genowii

Wiecie, podobno mam ferie. Poważnie. To znaczy, w końcu to jest moja przerwa

semestralna. Powinnam się bawić, naładować sobie mentalne akumulatory na

nadchodzący semestr, który wcale nie zapowiada się lekko, bo zacznę zajęcia z

algebry, stopień II, nie wspominając już o zdrowiu i zasadach bezpieczeństwa.

Wszyscy w szkole mówili: „Och, ty to masz szczęście, spędzisz Gwiazdkę w

pałacu, a wszyscy ci będą usługiwać".

No cóż, po pierwsze, mieszkanie w pałacu to żadna frajda. Zgadnijcie, czemu?

Bo w takich pałacach wszystko jest naprawdę stare. No dobra, nie żeby pałac został

zbudowany w czwartym roku naszej ery, czy kiedy tam moja przodkini, księżna

Rosamunda, rozpoczęła swoje panowanie. Tak czy inaczej, postawiono go chyba w

XVII wieku i pozwólcie, że wam przypomnę, czego ludzie w XVII wieku nie mieli:

1. kablówki

2. stałych łączy internetowych

3. toalet

Co nie znaczy, że nie ma tu teraz talerza telewizji satelitarnej, ale zaraz! - to w

końcu dom mojego taty; jedyne kanały, jakie sobie zaprogramował, to CNN, CNN

Serwis Finansowy i kanał golfowy. A gdzie MTV2, ja się pytam? Gdzie Kanał

Filmowy dla Pań Lifetime?

Co w zasadzie nie ma większego znaczenia, bo i tak przez cały czas mnie tu

poganiają jak wołu roboczego. Nie zdarza się, żebym znalazła jedną wolną chwilę dla

siebie, mogła wziąć pilota do ręki i zacząć się zastanawiać: „Hm-hm, ciekawe, czy

nie leci teraz akurat jakiś film z Tracey Gold?"

No, a toalety?... Pozwólcie tylko, że wam powiem jedno: w XVII wieku nie

znali się za dobrze na kanalizacji. Więc teraz, prawie czterysta lat później, jeśli

wrzucisz do muszli chociaż o jeden listek papieru toaletowego za dużo i próbujesz go

spuścić, wywołujesz, małe domowe tsunami.

To by było na tyle. Tak wygląda moje życie w Genowii.

Wszystkie inne znane mi dzieciaki spędzają ferie w Aspen na nartach albo

opalają się w Miami.

A ja? Co JA robię w czasie ferii?

No cóż, oto wpisy z nowego terminarza spotkań, który Grandmere dała mi w

prezencie na Gwiazdkę (no bo która dziewczyna nie chciałaby dostać pod choinkę

terminarza spotkań, prawda?), gdzie zanotowałam sobie, co robiłam do tej pory.

Niedziela, 21 grudnia, książęca sypialnia w Genowii

Przyjechałam do Genowii. Ponieważ podczas lotu zjadłam całą dużą paczkę

skittles, omal nie puściłam pawia w kierunku oficjalnego genowiańskiego komitetu

powitalnego, który pojawił się na lotnisku, żeby powitać mnie zaraz po wyjściu z

samolotu.

Minął już cały jeden dzień, odkąd po raz ostatni widziałam Michaela.

Usiłowałam dodzwonić się do domu jego dziadków w Baton, bo Moscovitzowie

pojechali tam do nich na ferie zimowe, ale nikt nie odpowiadał, może ze względu na

różnicę czasu, gdyż w Genowii jest tak ze sześć godzin wcześniej niż na Florydzie.

Poniedziałek, 22 grudnia, książęca sypialnia w Genowii

Podczas zwiedzania genowiańskiego krążownika marynarki wojennej HMS

„Książę Filip" potknęłam się o kotwicę i niechcący zepchnęłam admirała Pepina do

wody.

Ale nic mu się nie stało. Wyłowili go z genowiańskiej portówki za pomocą

harpuna.

Tylko dlaczego jestem jedyną osobą w tym kraju, która uważa kwestie ochrony

środowiska za istotne? Jeżeli ludzie mają dalej cumować swoje jachty w

genowiańskim porcie, naprawdę powinni zacząć zwracać uwagę na to, co wyrzucają

za burtę. Morświnom nosy więzną w plastikowych opakowaniach po sześciopakach z

piwem. Zwierzęta głodzą się na śmierć, bo nie mogą nawet otworzyć pysków, żeby

coś zjeść. Wystarczyłoby rozrywać te opakowania, zanim się je wyrzuca, i nic złego

by się nie działo.

No cóż, dobra, niezupełnie NIC złego, bo w końcu od tego się zaczyna, że nie

powinno się wyrzucać śmieci za burtę.

Po prostu nie mogę stać bezczynnie i przyglądać się, kiedy bezbronne morskie

stworzenia giną przez hordy turystów uzależnionych od Bain de Soleil, którzy

pielgrzymują tutaj w poszukiwaniu idealnej śródziemnomorskiej opalenizny.

Dwa dni, odkąd po raz ostatni widziałam Michaela. Dwa razy usiłowałam się

do niego dodzwonić. Za pierwszym razem nikt nie odebrał. Za drugim razem

odebrała babcia Michaela i powiedziała, że właśnie się z nim minęłam, bo przed

sekundą wyszedł do apteki wykupić dla dziadka talk do stóp robiony na receptę.

To takie do niego podobne, on zawsze najpierw myśli o innych, a dopiero

potem o sobie.

Wtorek, 23 grudnia, książęca sypialnia w Genowii

Podczas śniadania z członkami Genowiańskiego Stowarzyszenia Hodowców

Oliwek oświadczyłam, że nietypowa dla tej pory roku susza, która nawiedziła obszar

Morza Śródziemnego, to „na pewno pestka". Nikt nie uznał tego stwierdzenia za

specjalnie zabawne, a już zwłaszcza członkowie Genowiańskiego Stowarzyszenia

Hodowców Oliwek.

Trzy dni, odkąd po raz ostatni widziałam Michaela. Nie mam czasu dzwonić ze

względu na kontrowersje związane z użyciem słowa „pestka" przy hodowcach

oliwek.

Środa, 24 grudnia Rozkład książęcych zajęć

Wygłosiłam telewizyjne orędzie gwiazdkowe do narodu Genowii. Troszkę

odeszłam od ustalonego tekstu, wymieniając wysokość dochodów z parkometrów w

pięciu gminach Nowego Jorku, i wyraziłam nadzieję, że zainstalowanie parkometrów

w Genowii przyczyniłoby się znacznie do rozwoju gospodarczego kraju, a przy

okazji zniechęciłoby zbyt oszczędnych turystów do jednodniowych wypadów w

nasze granice.

Nie mam pojęcia, czemu Grandmere tak się na mnie wściekła. Parkometry w

Nowym Jorku WCALE nie są obrzydliwymi gargamelami psującymi uliczny

krajobraz. Przez większość czasu i tak się ich nie zauważa.

Cztery DOORWM (Dni Odkąd Ostatni Raz Widziałam Michaela).

Czwartek, 25 grudnia Rozkład książęcych zajęć

NARESZCIE ROZMAWIAŁAM Z MICHAELEM!!!!!! W końcu udało mi się

do niego dodzwonić.

Niestety, rozmowa trochę nam się nie kleiła, bo mój tata, babka i kuzyn Renę

siedzieli w pokoju, z którego dzwoniłam, a rodzice, dziadkowie i siostra Michaela

siedzieli w pokoju, w którym on odebrał telefon.

Zapytał mnie, czy dostałam coś fajnego pod choinkę, a ja mu powiedziałam, że

nie, że dostałam tylko terminarz spotkań i książęce berło. A tak naprawdę chciałam

dostać telefon komórkowy. Zapytałam Michaela, czy on dostał coś fajnego z okazji

Chanuki, a on stwierdził, że nie, że dali mu tylko kolorową drukarkę. To i tak o wiele

lepszy prezent niż mój, moim zdaniem.

Chociaż berło znakomicie nadaje się do odsuwania skórek przy paznokciach.

Tak bardzo mi ulżyło, że Michael nie całkiem o mnie zapomniał. Zdaję sobie

sprawę, że mój chłopak znacznie przewyższa wszystkich pozostałych przedstawicieli

swojego rodzaju - to znaczy innych facetów. Ale każdy przecież wie, że faceci są

podobni do psów - ich pamięć krótkoterminowa praktycznie nie istnieje. Mówisz

takiemu, że twoją ulubioną bohaterką filmową jest Xena, Wojownicza Księżniczka, a

za pięć minut słyszysz, jak komuś opowiada, że twoją ulubioną bohaterką filmową

jest ???? z Telemundo. Chłopcy po prostu nic nie mogą na to poradzić, a trzeba wziąć

jeszcze pod uwagę, że i tak mają już mózgi przesadnie pozapychane informacjami na

temat modemów, Star Treka Voyagera, Limp Bizkit i tym podobnych rzeczy.

Michael nie stanowi tutaj żadnego wyjątku od reguły. Och, wiem, że jest

pamiętnik 4 - Księżniczka na dworze.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: