Andre Norton & Lyn McConchie - 03 - Władca Bestii i plaga.pdf - Andre Norton - Hosteen Storm - eyvailicous

Andre Norton

Lyn McConchie

Władca Bestii i plaga

PrzełoŜył Jarosław Kotarski

Tytuł oryginału Beast Master’s Ark

KsiąŜkę tę dedykujemy

Sharman Horwood,

która takŜe uwielbia Świat Czarownic,

oraz Jean Weber z Australii

w imię pamięci Minou.

Rozdział I

Za pustynią wznosiły się w niebo szczyty gór. Noc była gorąca — pora sucha

jeszcze się nie skończyła — powietrza nie poruszał najmniejszy nawet wietrzyk. Był

to czas, w którym Ŝadna Ŝywa istota nie spieszyła się, jeśli naprawdę nie musiała. A

przez pustynię właśnie gnał frawn. Przybywał z gór Peaks, ale od dłuŜszego czasu

znajdował się na pustyni zwanej przez ludzi Blue i nadal biegł. Miał ku temu bardzo

konkretny powód.

Frawny to silne i wytrzymałe zwierzęta, ale ten juŜ się zataczał. Poza tym kulał,

gdyŜ jedno z kopyt miał rozszczepione przez kamień. Gnał go strach silniejszy od

bólu i zmęczenia. Gorsze jeszcze niŜ ból było pragnienie; gwałtownie potrzebował

wody, bo coraz bardziej słabł. Biegł tak szybko, jak mógł, starając się zostawić

myśliwych jak najdalej.

Ale oni, choć poruszali się wolniej, nie robili Ŝadnych przerw, i gdy tylko ich ofiara

przystawała, zmniejszali dzielącą ich odległość. W końcu frawn nie mógł juŜ dłuŜej

biec. Opadł z sił na tyle, Ŝe mógł jedynie iść. ToteŜ szedł, zataczając się, kierowany

instynktem samozachowawczym. A myśliwi podąŜali jego śladem, kierowani

instynktem, który nakazywał im dopaść go i zabić. Nic innego ich nie interesowało;

to, jak długo będzie trwało polowanie, takŜe nie. Ani teren, ani brak wody nie były w

stanie zniechęcić ich do pościgu.

Uciekający frawn nagle stracił równowagę i padł jak podcięty. Zbyt mało wody,

zbyt wielki upał i zbyt długi bieg doprowadziły go do takiego stanu, Ŝe jego serce nie

wytrzymało. Zmarł chwilę przedtem, nim pierwszy ścigający go dopadł. PoniewaŜ

jego krew była jeszcze ciepła, prześladowcy zabrali się do uczty, choć przyjemność

byłaby większa, gdyby ofiara Ŝyła.

Na pokładzie statku kierującego się ku planecie, na której frawn właśnie przegrał

wyścig o Ŝycie, takŜe była noc. W kosmicznym laboratorium pracowała jedynie jedna

osoba — siostrzenica pary naukowców kierujących jego załogą, pozostająca pod ich

opieką po śmierci rodziców. Pracowała, gdyŜ zafascynowało ją to, co właśnie robiła, a

w takich wypadkach często zapominała o upływie czasu.

Tani była zajęta sprawdzaniem materiału genetycznego, gdy do laboratorium

wszedł jej stryj Brion. Zajrzał jej przez ramię i uśmiechnął się z aprobatą.

— Doskonale — pochwalił. — Potrzebujemy więcej fretek, bo to stadne

stworzenia. A to po co, moja droga?

Pytanie dotyczyło kostki do gry leŜącej na karcie genów. Tani zachichotała.

— A to twoja wina, stryjku. Powiedziałeś, Ŝe geny łączą się przypadkowo, więc

pomagam przypadkowi. Rzucam kostką, zapisuję liczbę punktów i sprawdzam, czy

dana kombinacja coś da albo czy jest w ogóle moŜliwa.

Nie musiała dodawać, Ŝe robi to tylko w wolnych chwilach, bo oboje o tym

wiedzieli. Jej głównym zajęciem było obecnie wyhodowanie fretek, i to takich, jakie

przydzielano w czasie wojny do zespołów Władców Bestii. Miały one niektóre cechy

ichneumonów — nie przejawiało się to w ich wyglądzie, ale w skłonności do tępienia

węŜy i w sporej odporności na ich jad. Fretki były ładne i miłe, toteŜ cieszyły się

powszechną sympatią. Przyczyniał się do tego między innymi fakt, Ŝe miały duŜe

oczy podkreślone jeszcze obwódką z sierści. Ludzie mieli zaprogramowany

opiekuńczy stosunek do wszystkich wielkookich istot, a fretki dodatkowo były

niezwykle rodzinne i walczyły jedynie wtedy, gdy zostały do tego zmuszone.

PoniewaŜ w grupie walczy się skuteczniej, to takŜe powodowało podświadome

przychylne reakcje ludzi.

— MoŜe coś ci z tego wyjdzie — zgodził się stryj z uśmiechem. — Tylko lepiej,

Ŝeby Jarro cię na tym nie przyłapał, bo dostanie zawału.

Dostrzegł, Ŝe spochmurniała, słysząc to imię, ale nie skomentował tego. Oboje

wiedzieli, Ŝe Jarro jest nadętym dupkiem, który nie potrafi dogadać się z nikim na

pokładzie. Brion podejrzewał, Ŝe wyŜywa się na Tani, ale poniewaŜ ta się nie

skarŜyła, nie mógł nic zrobić. Jarro był pełnoprawnym naukowcem, podczas gdy Tani

ledwie częściowo wykwalifikowaną i dopiero od niedawna pełnoletnią krewniaczką

szefostwa. Miało prawo go irytować jej kręcenie się po laboratorium.

Tyle Ŝe Tani okazała się naprawdę przydatna, a Jarra irytowało wszystko. I nie

tłumaczyło go to, Ŝe cierpiał z powodu zniszczenia ojczystej planety. Pochodził z

rodziny pierwszych kolonistów Ishan, ale na Ishan mieszkało wielu ludzi, a na Ziemi

jeszcze więcej. I po zmianie obu w radioaktywne pustynie naprawdę wielu znalazło

się w takiej jak on sytuacji.

Brion poklepał Tani po ramieniu i powiedział:

— Tylko się nie przemęczaj, za kilka godzin lądujemy na Arzor.

— Zaraz kończę — zapewniła go. — Chcę tylko umieścić te dwie ostatnie w

zbiornikach, Ŝeby zaczęły się juŜ rozwijać naturalnie.

Brion sprawdził wykaz i pokiwał głową.

— Trzy samice i cztery samce; nieźle. Mając materiał genetyczny od fretek z

Arzor, będziemy dysponowali całkiem urozmaiconym zestawem genów. To kolejny

gatunek, którego Xikom nie udało się całkowicie zniszczyć.

I uśmiechnął się z zadowoleniem.

— Wiem, ale tak wiele straciliśmy bezpowrotnie… —głos Tani zadrŜał. — A

część Władców Bestii to samoluby! Ten na Fremlynie nie dopuścił nas do zwierząt,

nie pozwolił nawet pobrać próbek genetycznych. Powiedział, Ŝe to je zestresuje, a

Marten przyznał mu rację!

— Wiem, ale Martena juŜ nie ma, a próbki pobraliśmy. Skończ z tymi fretkami i

rozchmurz się. Na Arzor zostaniemy przynajmniej trzy miesiące. Mandy nalata się do

woli, a kojoty będą miały aŜ za duŜo biegania — dodał Brion, siląc się na lekki ton.

Czasami zastanawiał się, czy nie popełnili błędu, zatrzymując Tani na pokładzie…

Jego siostra była tak jak i on czystej krwi Irlandką, mimo Ŝe od trzech pokoleń

rodzina Ŝyła w Arizonie. Ale ojciec Tani — Jasne Niebo — nie był Irlandczykiem.

Pochodził z plemienia Czejenów, z rodu wojowników i szamanów. W rok po ślubie i

krótko po narodzinach córki przeszedł pozytywnie stosowane testy i trafił do Sił

Specjalnych, a konkretnie do Władców Bestii. Alisha przyjęła to bez sprzeciwu, a

zespół, z którym połączyła go telepatyczna więź, traktowała jak nieodłączną część

męŜa. Tani zaś wręcz zakochała się w zwierzętach, a te postrzegały ją jak człowieka

będącego wodzem zespołu i takŜe nawiązały z nią telepatyczną więź.

Od pierwszych dni swego Ŝycia wychowywała się z dwoma wilkami, afrykańskim

orłem i parą mangust… A potem, w czasie próby odbicia planety zajętej przez

Imperium Xik, zginął cały zespół wraz z Jasnym Niebem. Alishi i Tani zawalił się

cały świat…

Tani miała wtedy pięć lat — była zbyt młoda, by pojąć, dlaczego tak się stało. Jej

matka natomiast doskonale rozumiała, dlaczego ziemskie dowództwo rzuciło

wszystkie rezerwy, w tym takŜe Siły Specjalne, do niezwykle ryzykownych zadań.

Ale Ŝal i ból spowodowały, Ŝe zamiast stawić czoło prawdzie, uciekła w szaleństwo i

kłamstwo. Uznała, Ŝe wykorzystywanie zwierząt do prowadzenia wojny jest

niemoralne, a więc Władcą Bestii moŜe zostać tylko ktoś z gruntu zły, skłonny

poświęcić zwierzęta, by ocalić własną skórę. Jedynym dobrym był jej mąŜ, ale

wyjątek, jak wiadomo, potwierdza regułę.

Była lekarzem. Zginęła dwa lata później, podczas rajdu Xików na Ziemię, próbując

ratować rannych, ale część z jej pokrętnych ocen i nauk została zapamiętana i

przyswojona jako prawda przez córkę. Brion nadal nie wiedział, jaka to część, ale

obawiał się, Ŝe spora.

Tani po ojcu odziedziczyła czarne włosy i dar telepatycznego łączenia się ze

zwierzętami, a po matce zielono–szare oczy i radość Ŝycia. Poza tym była zdrowa,

sprytna, nie bała się pracy i szybko się uczyła. Nie potrafił określić, czy była ładna —

dla niego i Kady była, ale w tej kwestii trudno im było o obiektywizm.

Od śmierci Alishy minęło dwanaście lat. W kilka dni po wylądowaniu Tani

skończyła dziewiętnaście. Co przypomniało mu, Ŝe najwyŜszy czas porozmawiać z

Ŝoną o stosownym prezencie urodzinowym dla niej.

Brion siedział w swojej kabinie, przeglądając informacje dotyczące planety Arzor.

Mieszkał na niej jeden Władca Bestii, wywodzący się z plemienia Navaho, Hosteen

Storm, przybrany syn Brada Quade’a, potomka jednej z pierwszych rodzin, jakie

osiedliły się na planecie. Quade miał duŜą posiadłość w rejonie zwanym Basin,

naleŜącym do najŜyźniejszych. Matka Storma zmarła na Arzor, pozostawiając mu

przyrodniego brata Logana, którego ojcem był Quade. W skład zespołu Storma

wchodziły dwie fretki, lwica i samica afrykańskiego orła. Materiał genetyczny ich

wszystkich stanowiłby cenne uzupełnienie tego, czym dysponowali…

Mógł mieć jedynie nadzieję, Ŝe ten cały Storm nie okaŜe się takim idiotą jak jego

towarzysz broni z Fremlyna, który zaŜądał w rewanŜu partnerów dla swoich zwierząt.

Brion przyznawał, Ŝe teŜ go poniosło — pomysł był nieakceptowalny, gdyŜ kilka

gatunków rozmnaŜających się w świecie, w którym nie powstały, mogło doprowadzić

do katastrofy całego systemu. Natomiast Marten miał rację — mogli mu dać

niepłodne osobniki i w ten sposób wszyscy byliby zadowoleni, a zwierzęta

szczęśliwe.

Wtedy uznał to za śmieszny i niedorzeczny pomysł — celem nie było zapewnianie

towarzystwa samotnym zwierzętom, lecz zebranie materiału genetycznego, by

odtworzyć jak największą część ziemskiej fauny. Materiał uzyskali po wydaniu

wyroku sądowego, tyle Ŝe przy jego pobieraniu jedno ze zwierząt zostało zranione i

nie udało się go uratować. A Marten złoŜył wymówienie.

Patrząc na to z perspektywy czasu, Brion przyznawał, Ŝe źle postąpił — mogli

uniknąć wszystkich tych problemów i śmierci niewinnego zwierzęcia, gdyby

posłuchał Martena. CóŜ, przeszłości nie był w stanie zmienić, natomiast nie miał

zamiaru powtórnie popełnić podobnego błędu.

Pozostało tylko mieć nadzieję, Ŝe ten Władca Bestii okaŜe się skłonniejszy do

współpracy.

Andre Norton & Lyn McConchie - 03 - Władca Bestii i plaga.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: