Dabala Jacek (Oakley Jack) -Powrót szakala.pdf

PANU FREDERICKOWI FORSYTHOWI - MISTRZOWI GATUNKU

„Przetrzymano go dwadzieścia cztery godziny i puszczono dopiero

wtedy, gdy otrzymano potwierdzenie z Paryża, że Szakal

rzeczywiście nie żyje

(F. Forsyth, „Dzień Szakala”)

PROLOG

Komisarz Claude Lebel, pierwszy policjant Francji, pogrążony był w

głębokim śnie, kiedy pięćdziesiąt kilometrów dalej rozpoczynał się

kolejny, najtragiczniejszy wątek jego życiorysu. Mijały właśnie dwie

doby od bezimiennego pogrzebania zwłok człowieka zwanego Szakalem,

płatnego mordercy, którego Lebel wyśledził i zastrzelił, ratując w ten

sposób życie generała Charlesa de Gaulle'a.

Dokładnie dwadzieścia trzy minuty po północy przy bramie

cmentarza w Montfort-l'Amaury zatrzymał się granatowy mercedes.

Mężczyzna siedzący za kierownicą wyłączył silnik i spokojnym ruchem

poprawił rękawiczki z cienkiej irchy. Przez chwilę czujnie nadsłuchiwał i

uważnie obserwował otoczenie. Dzięki kilkumetrowej jeździe ze

zgaszonymi światłami jego oczy bez trudu dostrzegały w ciemnościach

powyginane pręty parkanu i poruszające się na wietrze gałęzie drzew.

Wokoło nie działo się nic podejrzanego, a na rzadko używanej drodze

nie było śladu życia.

Mężczyzna odwrócił głowę w stronę siedzącego obok człowieka.

Cmentarny kancelista milczał z trudem opanowując strach. Poczuł

przenikliwe spojrzenie, ale nie zareagował, czekał. Kiedy kilkanaście

godzin wcześniej otrzymał dziwny telefon, w którym ktoś zapytał go, czy

mieli u siebie w ciągu ostatniej doby jakiś pogrzeb, chciał po prostu

odłożyć słuchawkę. Nieznajomy dodał jednak szybko, że

jeśli znajdzie w Montfort-l'Amaury to, czego szuka, dobrze zapłaci za

informację. Kancelista opowiedział mu więc o jednym pogrzebie, jaki

odbył się na miejscowym cmentarzu w ciągu ostatnich trzech dni.

Mężczyznę to zainteresowało, więc umówili się na spotkanie na

skrzyżowaniu rue de Paris z rue de Versailles, po jedenastej w nocy.

Kancelista, spodziewając się dużej zapłaty, zgodził się na wszystko.

Dopiero teraz, w ciemności, sam na sam z barczystym nieznajomym

zaczynał mieć wątpliwości czy dobrze postąpił.

- Idziemy - usłyszał szept, po którym język ze zdenerwowania

przykleił mu się do podniebienia.

Szli powoli, omijając rozsypujące się ze starości nagrobki i rosnące

dziko krzaki. Ta część cmentarza już od lat nie miała swoich opiekunów.

Po drodze kancelista wziął ze skrzynki przy bramie łopatę. Przestał się

bać, wciąż jednak czuł się nieswojo i dręczyła go ciekawość, kim jest

człowiek, który chce zapłacić za pokazanie zwłok mężczyzny

pochowanego w pośpiechu przed dwoma dniami.

- To tutaj - mruknął kancelista, pokazując łopatą świeżą mogiłę-

Nieznajomy kucnął, zapalając zapalniczkę. Na wystającej z ziemi

tabliczce odczytał niechlujny napis: „Nieznany turysta. Zginął tragicznie

25 sierpnia 1963 r.”.

Kiwnięcie głowy wystarczyło, aby kancelista zabrał się do pracy. Szło

mu nieźle, ponieważ przez wiele lat był na tym cmentarzu grabarzem.

Posadę kancelisty otrzymał dopiero przed rokiem. Po dwudziestu

minutach łopata natrafiła na wieko trumny.

- Gotowe - stęknął kancelista i wytarł rękawem spocone czoło.

- Chcę go zobaczyć - powiedział nieznajomy.

Kancelista końcem łopaty podważył wieko trumny i po chwili

płomień zapalniczki po raz drugi tej nocy rozbłysł na cmentarzu. Dłoń

kancelisty gwałtownie zacisnęła się na łopacie. Mimo że był

przyzwyczajony do niejednego widoku, tym razem z przerażeniem

odkręcił głowę.

- O Boże - westchnął. - Co mu się stało?

- Dostał serię z pistoletu maszynowego - wyjaśnienie tamtego

zabrzmiało jak podziękowanie za szklankę piwa w pubie. - Niech go pan

zapakuje do tego worka i zasypie dół.

- Tego nie było w umowie! - wybuchnął kancelista.

- Tu jest worek - mężczyzna rzucił mu pod nogi zwiniętą w rulon

folię. - Nie traćmy czasu.

Kancelista wzruszył ramionami i zaczął rozpakowywać worek. Znów

poczuł strach. Nie uspokajał go nawet fakt, że w ubraniu tamtego

dostrzegł coś śmiesznego. Elegancki, szary prochowiec, biała koszula,

krawat i idealnie wyprasowane spodnie nie pasowały do tanich,

sportowych trampek, jakie człowiek ten miał na nogach.

Sapiąc z wysiłku wsunął zwłoki do worka. Podniósł głowę i w tej

samej sekundzie otrzymał uderzenie. Jego kręgi szyjne chrupnęły, w

oczach mignęło zdziwienie i przestał żyć. Morderca wepchnął go do

trumny, zatrzasnął wieko i szybko zaczął zasypywać grób. Dochodziła

pierwsza i musiał się śpieszyć. Za pół godziny powinien znaleźć się w

Pontchartrain, gdzie zostawi ciało i znów będzie tylko flegmatycznym,

angielskim turystą na wakacjach.

Po raz ostatni przyklepał mogiłę. Worek z ciałem zarzucał sobie na

lewe ramię, w prawą dłoń wziął łopatę i ruszył z powrotem do

samochodu. Drogę powrotną zapamiętał bardzo dokładnie. Dzięki temu

niemal od razu odnalazł skrzynię, do której schował łopatę.

Lubił noc, a w ciemnościach czuł się prawie tak dobrze jak w dzień.

Dwie minuty później ciało znalazło się w bagażniku mercedesa.

Początkowo - jak poprzednio - jechał bez świateł. Zapalił je dopiero na

rue de Sance.

Obok kosza na śmiecie mężczyzna zatrzymał wóz i wysiadł.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: