Sześć wyzwalających aktywności.pdf

SzeŚĆ wyzwalajĄcych aktywnoŚci

Strona 1 z 10

WSTĘP

Jesienią 1970 roku, i wiosna 1971 roku mieliśmy wielką radość poniewaŜ mogliśmy

wysłuchać nauk Buddy w wykładzie Kalu Rinpocze, głównego nauczyciela Zakonu

Karma - Kadziupa, Buddyzmu Tybetańskiego. Jago nieograniczone współczucie dla

wszystkich czujących i cierpiących istot, pozwoliło mu znaleźć czas, prawie codziennie,

Ŝeby nauczyć nas podstawy drogi wiodącej do zakończenia cierpienia, nas, małej grupy

Europejczyków i Północnych Amerykanów. Nauki miały miejsce w jego klasztorze we

Wschodnich Himalajach a my nie będziemy nigdy w stanie wystarczająco mu za to

podziękować.

Ta broszura zawiera notatki dokonane po kaŜdej lekcji wysłuchanej z ust Kalu Rinpocze,

a które teraz mogą być dostępne dla wszystkich. Nauki te są dostatecznym środkiem dla

osiągnięcia mądrości o naturze umysłu, tej mądrości, która nas wyzwala.

Błogosławieństwo jakie my wszyscy odczuwamy przez czytanie tej ksiąŜki, a które

wzrasta ustawicznie, gdy uŜywamy jej dla naszej praktyki pochodzi od doskonałego

Buddy, wszechwiedzącego, wszechpotęŜnego Gjalła Karmapy, nazwanego przez

Tybetańczyków Klejnotem śyczenia, głowy naszej szkoły. W 1110roku, urodził się w

pierwszym ciele, które jest dla nas bezpośrednio waŜne, będąc tym ciałem, w którym

przełamał się on dla pełnego Oświecenia. pod nazwiskiem Dysum Cienpa, "znawcy

czasu przeszłego i przyszłego", stał się siódmym ogniwem w linii przekazania wyjątkowo

mocnych i skutecznych środków ku wyzwoleniu, nazywanych po tybetańsku

KARGYUDPA, czyli ustna tradycja. Od DORDśE CZANG, samej zasady Oświecenia

zostaje przekazane i przeszły przez dwój jogów indyjskich, TILOPĘ i NAROPĘ do

MARPY, który przeniósł je do Tybetu i przetłumaczył. Następnie nauki te przeszły do

MILAREPY, a ten z kolei inicjował swego ucznia GAMBOPĘ, nauczyciela pierwszego

KARMAPY.

Oprócz niego, równieŜ i wielu innych Lamów czynią to samo z ich nieograniczonego

współczucia dla wszystkich istot. TakŜe i my równieŜ ślubujemy, Ŝe nie zadowolimy się

nigdy naszym tylko wyzwoleniem i rodzić się będziemy dotąd, dopóki kaŜda istota

czująca nie otrzyma pomocy ku wyzwoleniu.

Hannah i Ole Nydahl

DROGI

Tak samo jak zdolny nauczyciel nie przekazuje wszystkich tych samych nauk wszystkim

swoim uczniom, lecz naucza ich odpowiednio do tego co oni są w stanie zrozumieć,

takŜe wszechwiedzący Budda, którego jedynym celem jest pomagać wszystkim

czującym istotom, udziela kaŜdemu dokładnie takich nauk, jakie moŜe on spoŜytkować,

które są dla niego odpowiednio dobrane. Dlatego z tych samych nauk pochodzą róŜne

drogi dla istot na róŜnych poziomach rozwoju i tak samo jak nie moŜemy dosięgnąć

najwyŜszego szczebla drabiny bez przejścia poprzedzających go szczebli, tak kaŜda z

dróg stanowi pewien fundament, z którego

moŜemy sięgać dalej.

Nasze umysłowe trucizny - nienawiść, pragnienie, głupota, egoizm, zazdrość i chciwość -

pojawiają się w niezliczonych kombinacjach. Kiedy popatrzymy na towarzyszące nam

istoty i na siebie samych, łatwo dostrzeŜemy w jak róŜny sposób się przejawiamy.

Trucizny są jak choroby, a Budda, wszechwiedzący lekarz, podaje nam lekarstwo w

2009-09-12

SzeŚĆ wyzwalajĄcych aktywnoŚci

Strona 2 z 10

postaci trzech głównych leków, które znamy jako TRZY DROGI. Jest rzeczą waŜną

pamiętać o tym, Ŝe te trzy kroki tworzą jedność, a my moŜemy się otworzyć dla

następnego tylko dlatego, Ŝe w tym Ŝyciu lub w poprzednich Ŝywotach wykonaliśmy juŜ

dwa poprzedzające. Wszystkie one są konieczne, co naleŜy podkreślić bardzo mocno.

Wspólną rzeczą dla wszystkich jest: zmęczenie kołowrotem egzystencji, wiara w drogę

prowadzącą do wyzwolenia i wiara w karmę. Podstawowym punktem widzenia buddyzmu

południowego, czyli Małej Drogi jest to, Ŝe świat uwarunkowany jest potworny, a więc

muszę wyzwolić się od cierpienia. W Wielkiej Drodze muszę osiągnąć wyzwolenie z

cierpienia abym mógł pomóc wszystkim istotom. Naszym dąŜeniem jest: niech wszystkie

ich cierpienia zostaną wchłonięte przeze mnie, a wszelki pokój i moja szczęśliwość niech

będzie wchłonięta przez nie. W Diamentowej Drodze świat tu i teraz jest końcem

cierpienia, świętym okręgiem niebiańskich istot. Gdy staniemy się oczyszczeni to

zobaczymy wówczas, Ŝe jest właśnie taki.

Mała Droga mówi nam dalej byśmy odsunęli nasze trucizny umysłu. Łatwo tego nauczać,

lecz trudno wykonać.

Wielka Droga uczy nas byśmy przemienili te trucizny na pięć mądrości, doskonałością

których jest stan Buddy. Są to: wszechprzenikliwa mądrość, mądrość podobna

zwierciadłu, jednocząca mądrość, rozróŜniająca mądrość i mądrość doświadczenia.

Zrozumienie tego i nauczanie jest trudniejsze, lecz łatwiejsze do wykonania, gdy

opanowało się technikę.

Diamentowa Droga mówi nam Ŝebyśmy przekroczyli zarówno poza dobro jak i zło.

Nauczanie i zrozumienie tego jest bardzo trudne, ale jest to najszybsza i najłatwiejsza

droga wiodąca do pełnego oświecenia. Niestety jednak istnieje tutaj duŜe ryzyko

błędnego jej zrozumienia, co moŜe prowadzić ludzi do złych praktyk przynoszących złe

odrodzenie. Dlatego teŜ Lama nie przekazuje nam tego dopóki nie będziemy

przygotowani, czynili tylko dobrze i posiadali współczucie dla innych.

A oto kilka praktycznych przykładów:

MAŁA DROGA: gniewamy się na kogoś i szybko oddalamy, aby nie wpaść w coś

gorszego. To przynosi pewną zasługę.

WIELKA DROGA: jesteśmy rozgniewani, lecz staramy się przemienić ten gniew na

współczucie. Prowadzi to do wielkiej zasługi, a umysł nasz zmienia się tak, Ŝe na drugi

raz nie ulegam zbyt łatwo gniewowi.

W DIAMENTOWEJ DRODZE przechodzimy całkowicie poza tą sytuację. Widzimy ją taką

jaką ona jest, rozumiemy warunki które tu działają. Jest to wyjątkowo mocne, chociaŜ

takŜe bardzo trudne, tak Ŝe nieustannie musimy prosić Schronienie o pomoc.

W MAŁEJ DRODZE piękną kobietę stanowiącą niebezpieczeństwo dla spokoju naszego

umysłu widzimy jako krew, limfę, kości, trupa itd. I pokuszenie zostaje stłumione.

W WIELKIEJ DRODZE patrzymy na kobietę jak na sen, złudzenie i pokuszenie nie

powstaje.

W DIAMENTOWEJ DRODZE kobieta jest istotą niebiańską, emanacją Buddy, doskonałą

czystością.

Kiedy modlimy się w MAŁEJ DRODZE modlimy się dla siebie samych. śyczymy sobie

osiągnięcia końca cierpienia. Postępujemy szlachetnie ośmioraką ścieŜka: właściwe

2009-09-12

SzeŚĆ wyzwalajĄcych aktywnoŚci

Strona 3 z 10

poglądy, właściwe myślenie, właściwa mowa, właściwe działanie, właściwy sposób Ŝycia,

właściwa wola, właściwa uwaga, właściwa medytacja. DąŜymy do tego aby stać się

podobnymi Buddzie, a przez praktykę poznajemy, Ŝe umysł nie posiada Ŝadnej własnej

natury, Ŝe nie ma tu nikogo, o kim moŜna by powiedzieć, Ŝe cierpi.

W WIELKIEJ DRODZE modlimy się z wielkim współczuciem dla dobra innych istot.

Cierpienie nie kończy się gdy tylko nieliczni się wyzwolą, dlatego modlimy się za

wszystkie Ŝyjące istoty. DąŜymy do doskonałości praktykując sześć wyzwalających

aktywności: hojność, moralność, cierpliwość, gorliwość, medytację i mądrość.

Dochodzimy do poznania tego, Ŝe nie tylko umysł nie posiada jakiejś własnej natury, lecz

równieŜ przedmioty ukazujące się jako takie wraŜenia zmysłowe, kształty, dźwięki,

wszystkie są pozbawione jakiejś własnej natury czy podstawy, są jak sen.

W DIAMENTOWEJ DRODZE mamy to samo poznanie co w Wielkiej Drodze, lecz

uŜywamy innych i szybszych metod. Przy pomocy skutecznych środków o bardzo

głębokim znaczeniu, czynimy świat uwarunkowany nieuwarunkowanym, a przez to nie

moŜemy juŜ związać się z nim ponownie.

W MAŁEJ DRODZE medytujemy nad ludzkim ciałem. W WIELKIEJ DRODZE

medytujemy nad ciałem wszystkich istot i rzeczy. W DIAMENTOWEJ DRODZE

przedmiotem medytacji jest Święta Forma. TakŜe w naszym stosunku do nauczyciela

istnieją róŜnice:

W MAŁEJ DRODZE szanujemy swego nauczyciela, ale nie modlimy się do niego.

Okazujemy mu wdzięczność za udzielenie nam świętych nauk. W WIELKIEJ DRODZE

modlimy się do Lamy, lecz nie uznaje się go za tak waŜnego jak w DIAMENTOWEJ

DRODZE, gdzie Lama jest najwaŜniejszy. Jest on Buddą, a poniewaŜ utrzymujemy z nim

najbardziej bezpośredni kontakt, jest on najwaŜniejszą formą Buddy. UwaŜamy go za

przejaw mądrości i skutecznych środków, za zjednoczenie wszystkich Buddów. Jest on

esencją ich ciał, mowy i umysłu, ich cnót, szczególnych właściwości i działań. Wszystkie

Święte Formy będące przedmiotami naszej medytacji są jego emanacjami i dlatego

nazywa się Rdzennym Lamą. Przez całkowitą wiarę w niego jest nam udzielana szybka

pomoc i ostatecznie stajemy się podobni do niego.

WIELKA DROGA

ZASŁUGA

Zasługę moŜna porównać do energii potrzebnej dla dźwignięcia rakiety od ziemi. Zasługa

jest absolutnie konieczna dla naszego rozwoju ku pełnemu oświeceniu. Zasługa jest

przyczyną wszelkiego dobra, a brak jej przyczyna wszelkiego zła. Bez zasługi nie

jesteśmy w stanie posiadać nawet zwykłego zadowolenia. Szczęście lub nieszczęście,

zdrowie lub choroba, wszystko to zaleŜy od zasługi. Poprzez róŜne działania moŜemy

zasługę zwielokrotniać i to jest bardzo poŜyteczne chociaŜ niewystarczające, poniewaŜ w

śmierci i odradzaniu się zasługa nie moŜe nam pomóc. Bez zasługi jednakŜe nie

osiągniemy nigdy oświecenia.

Gromadzenie zasługi jest nasieniem, z którego wyrasta szczęście. Dlatego, Ŝe wcześniej

dokonaliśmy jakiegoś dobra, obecnie posiadamy ludzkie ciało, które moŜe być uŜyte do

praktyki. Mamy obecnie moŜliwość czynienia dobra i uzyskania przez to większej zasługi.

W trzech niŜszych światach, istot piekielnych, duchów i zwierząt uwalniamy się od

poprzednich złych działań, słów i myśli ale nie jesteśmy w stanie aktywnie spełniać

dobrych uczynków, zaś w świecie bogów lub półbogów jesteśmy zbyt zajęci swymi

uciechami pochodzącymi z nagromadzonego dobra.

2009-09-12

SzeŚĆ wyzwalajĄcych aktywnoŚci

Strona 4 z 10

Gromadzenie zasługi jest łatwe. Wszyscy moŜemy to robić. Sześć wyzwalających

aktywności i odpowiednie metody Diamentowej Drogi wskazują jak to się robi. Dopóki nie

zrozumiemy pustki wszystkiego i wyŜszych medytacji, jedyna drogą do osiągnięcia tego

poziomu jest czynienie dobra, poświęcenie i nieustanny wysiłek.

SZEŚĆ WYZWALAJĄCYCH AKTYWNOŚCI

Sześć wyzwalających aktywności zmienia nasze umysły tak, Ŝe współczucie staje się

przyczyna wszelkiego naszego działania, myśli i mowy. Nasiona naszych poprzednich

egoistycznych nawyków myślowych zostają usunięte, a wszelka nasza aktywność staje

się wyrazem urzeczywistnienia jedności wszystkiego i wszystkich, doprowadzając nas w

ten sposób do zakończenia cierpienia.

SZCZODROBLIWOŚĆ

Pierwszą aktywnością jest szczodrobliwość. Gdy dajemy z egoistycznych pobudek mamy

bogate i przyjemne odrodzenie w kole uwarunkowanej egzystencji, lecz nie wydostajemy

się z niego. Gdy dajemy z głębokiego uczucia, wówczas nas to wyzwala, dokonuje się w

nas coś co prowadzi do stanu Buddy. Nawet jeśli nasze obecne współczucie jest słabe,

praktyka czyni go silnym. Ten rodzaj szczodrobliwości jest głębokim,

wszechprzekraczającym stanem umysłu. W swym umyśle udzielamy wszelkich dobrych

rzeczy, z którymi się stykamy, pięknego wschodu słońca, dobrego poŜywienia itd. Z

początku dajemy tym, których kochamy, lecz w miarę jak wzrośnie nasze zrozumienie

jedności wszystkiego, takŜe wszystkim czującym istotom. Musimy zawsze kaŜdemu

dawać dobro i jednocześnie usuwać zło jakie mu dokucza.

Musimy udzielać miłości i dobrej woli, uczyć się pomagać innym, tak Ŝeby się czuli

bezpieczni i szczęśliwi. Nasze współczucie, które jest jeszcze ograniczone będzie

wzrastać dzięki praktyce, tak Ŝe wkrótce nabierzemy miłej uprzejmości i staniemy się

podobni oświeconym i oczyszczonym.

Z tego, Ŝe udzielamy schronienia, tym którzy znajdują się w potrzebie, chorym i biednym,

kaŜdy odnosi korzyść. Kiedy dajemy ludziom poŜywienie, wówczas pomagamy im na

kilka godzin. Gdy ich właściwie wychowujemy, to pomagamy im na całe Ŝycie. Kiedy

jednak udzielamy Świętej Nauki i czynimy zrozumiałą przez własny przykład, pomagamy

im dla wszystkich przyszłych Ŝywotów. Musimy starać się najlepiej jak umiemy, według

naszych moŜliwości, pomagać na wszystkich poziomach. Nie jest waŜne ile dajemy,

waŜny jest sposób w jaki dajemy, gdyŜ ten się liczy. Dlatego wszyscy moŜemy to czynić

niezaleŜnie od tego czy jesteśmy bogaci czy biedni.

Gdy uczynimy coś dobrego wówczas waŜne jest abyśmy podzielili się swą zasługą z

innymi. Gdy zatrzymujemy coś dla siebie samych wówczas wybuch wściekłości lub jakaś

inna zła rzecz spowoduje, Ŝe zniknie to szybko jak kropla wody w słońcu i stracimy to.

Kiedy jednak w naszym umyśle dajemy coś wszystkim istotom, to jest to podobne do

wody wpływającej do morza. Staje się częścią całości dla dobra wszystkich i przez to nie

moŜe juŜ ulec zniszczeniu.

Największym ze wszystkich darów są Święte Nauki. Przez pomaganie ludziom w

praktykowaniu tych nauk, czynimy dla nich więcej niŜ gdybyśmy uratowali ich fizyczne

Ŝycie. Jednym sposobem w jaki moŜemy odpłacić za wszelkie dobro, które otrzymaliśmy

od drogich nam rodziców i od wszystkich Ŝywych istot jest praktykowanie świętych nauk.

Tylko poprzez osiągnięcie stanu Buddy moŜemy im naprawdę pomóc. KaŜda rzecz poza

tym stanem jest nietrwała, złoŜona, zmienna i związana z cierpieniem.

2009-09-12

SzeŚĆ wyzwalajĄcych aktywnoŚci

Strona 5 z 10

ETYKA

Etyka jest następna rzeczą, która musimy udoskonalić na swej drodze do stanu Buddy.

Etyka oznacza głównie unikanie trzech złych uczynków ciała, czterech złych uczynków

mowy i trzech złych uczynków umysłu, tj. zabijania, kradzieŜy, seksualnego naduŜycia,

kłamstwa, obmowy, plotkarstwa i szorstkiej mowy, nienawiści, złej woli i złych poglądów,

a zamiast tego czynienie ich przeciwieństw, ochraniania Ŝycia innych, nawet insektów,

dobroczynności na wszystkich poziomach, prowadzenia zdrowego Ŝycia seksualnego,

mówienie prawdy, mówienie tylko wtedy gdy to konieczne, rozszerzenie harmonii,

uprzejmej mowy, bycia zadowolonym z własnego losu, współczucia dla wszystkich istot i

praktykowania świętych nauk.

Trudno jest zapamiętać dobre i złe uczynki, dlatego musimy wyobrazić jak czulibyśmy się

gdyby rzeczy, które zamierzamy uczynić innym były uczynione nam. Kiedy myślimy o tym

jak bardzo nie chcielibyśmy być zabici, mieć skradzione rzeczy, być obmawianym itp., to

jasne się staje, Ŝe nie powinniśmy czynić tego innym. Wszystko co robimy tylko dla siebie

posiada małe znaczenie, natomiast rzeczy, które czynimy dla innych maja duŜe

znaczenie. Wszystko co robimy w dobrym stanie umysłu, w dobrej woli i co jest wolne od

wpływu zbyt mocnych trucizn umysłu, jest dobrym działaniem, podczas gdy wszelka

działalność staje się zła, gdy umysł jest zły, gdy trucizny umysłu są zbyt mocne.

Nasiona zła, które posialiśmy w tym Ŝyciu i we wcześniejszych niezliczonych Ŝywotach, a

które nie dojrzały nam jeszcze w formie cierpienia moŜemy usunąć przez okazanie

skruchy. W takim wypadku nasiona zła nie będą wzrastać, nie będą prowadzić do

cierpienia i nie spowodują dla nas odrodzenia w takich stanach egzystencji, w których nie

bylibyśmy w stanie pomagać innym ani sobie.

Spełnić musimy cztery następujące warunki: Po pierwsze, musimy odczuwać, Ŝe coś jest

złe, poprzez wyrzuty sumienia, lub obudzenie w sobie głębszego zrozumienia. Następnie

musimy przyznać się do tego cośmy zrobili. Po trzecie, musimy udać się z tym do Buddy

i głęboko tego Ŝałować. W końcu, obiecujemy nie czynić tego więcej, podobnie jak

człowiek, który zachorował od zaŜycia trucizny obiecuje, Ŝe juŜ nigdy więcej nie zaŜyje.

W naszej codziennej praktyce musimy starać się Ŝałować za wszystkie nowe popełnione

złe uczynki w ciągu jednej godziny. Wyznanie grzechów przy śmierci jest bezwzględnie

waŜne, a poniewaŜ śmierć moŜe przyjść teraz, musimy Ŝałować za nie właśnie teraz.

MoŜemy być pewni tego, Ŝe nawet gdy nie jesteśmy w stanie pamiętać wszystkich

dokonanych przez nas dziesięciu złych uczynków w tym Ŝyciu, to z pewnością

popełniliśmy je w którymś z poprzednich Ŝywotów i dlatego Ŝałujmy za nie ogólnie, Ŝeby

pozbyć się wszelkiego zła. Stopniowo zaczniemy dostrzegać, Ŝe w zasadzie wszyscy

jesteśmy tym samym, Ŝe róŜne rodzaje i kombinacje sześciu trucizn umysłu dokonują

wszelkich róŜnic i w ten sposób nauczymy się nie odróŜniać siebie od innych. To jest

doskonałością moralności. Kiedy zrozumiemy co znaczą szczodrobliwość i moralność, to

reszta jest łatwiejsza. Wówczas posiądziemy współczucie i poświęcenie, które dojrzeje w

cierpliwości.

CIERPLIWOŚĆ

Cierpliwość jest bardzo waŜna. Musimy stale pamiętać o tym, Ŝe wszystkie istoty

pogrąŜone w niewiedzy są nieszczęśliwe, a to z kolei jest przyczyną ich złego

postępowania. Wszyscy chcemy być szczęśliwi, ale nie wiemy jak się do tego zabrać.

Niewiedza i przyzwyczajenia utrudniają nam to.

Gdy ktoś jest dla nas nieprzyjemny to musimy właśnie zrozumieć, Ŝe jest to naszą

2009-09-12

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: