Kiedy kupujemy wyrób włókienniczy - czy jest to bluzka, czy dywan, nie zastanawiamy się prawie nigdy z czego się składa. A przecież właśnie budowa każdego produktu wpływa na wszystkie jego parametry. Tak jak chemiczne i fizyczne właściwości substancji zależą od atomów, tak cechy użytkowe wyrobów włókienniczych zależą od włókien.
Oczywiście samo włókno to jeszcze nie wszystko. Włókna łączy się w przędzę, z przędzy produkuje się wyroby płaskie (tkaniny, dzianiny, włókniny), a z nich z kolei tworzy się kolejne produkty. Na każdym etapie produkcji nadajemy wyrobowi końcowemu szczególne cechy, które w ostatecznym efekcie mają zaowocować wygodą i komfortem użytkowania. W tym artykule skupimy się jednak wyłącznie na włóknach.
Co to jest włókno? Włóknem nazywamy ciało o dużej smukłości, czyli coś co jest długie i cienkie. Nie wszystkie włókna nadają się do celów tekstylnych. Dzielimy je na włókna naturalne oraz wytwarzane przez człowieka. Te pierwsze znajdują się w przyrodzie, dostarczane przez zwierzęta i rośliny lub jako kopaliny i są gotowe do wykorzystania po odpowiedniej obróbce. Te drugie człowiek musi wytworzyć sam ze związków chemicznych znajdujących się już w przyrodzie (np. wiskoza powstaje z celulozy, czyli z masy drzewnej) lub syntetyzowanych w warunkach laboratoryjnych (np. poliamid czy poliester).
Włókna naturalne można dalej podzielić na pochodzenia roślinnego, zwierzęcego i mineralnego. Włókna roślinne mogą być włosami nasiennymi (bawełna) lub mogą być pozyskiwane z łodyg (len, konopie, juta, ramia), z liści (sizal, manila) i z owoców (włókna kokosowe). Do włókien zwierzęcych zaliczamy uwłosienie ssaków (wełna, sierść, włosie, szczecina) oraz jedwabie. Najczęściej wykorzystywane z włókien naturalnych, zwłaszcza w odzieżownictwie, są bawełna, wełna, len, i jedwab. Dlatego o tych włóknach warto dowiedzieć się więcej.
Jaszczur9