Hogan James P. - Najazd z przeszlosci.pdf - Hogan James P - ssaaggaa

JAMES P. HOGAN

NAJAZD

PRZESZŁOŚCI

PROLOG

- Panie i panowie, oto nasz dzisiejszy gość

honorowy: Henry B. Congreve - zakończył

przemówienie mistrz ceremonii i usunął się na bok,

robiąc przejście na podium krępemu, białowłosemu

mężczyźnie w smokingu i czarnej muszce. Trzystu

gości, zebranych w zespole hotelowym Hiltona na

zachodnich przedmieściach Waszyngtonu zaczęło

entuzjastycznie klaskać. Po chwili światła na sali

przygasły, widownia pociemniała. Zamiast tłumu

zebranych widać było tylko gęstwinę białych gorsów,

połyskujących szyj i palców oraz twarzy jak blade

maski. Dwa punktowe reflektory wyłowiły z mroku

mówcę, czekającego, aż ucichnie owacja. Mistrz

ceremonii po ciemku powrócił na swój fotel.

Pomimo sześćdziesięciu ośmiu lat szarpaniny z

życiem, Congreve stał wyprostowany. Był

muskularny jak buldog, ramiona miał kwadratowe,

głowę krótko ostrzyżoną. W surowej, jakby wyciosa-

nej toporem twarzy o twardych i zdecydowanych

rysach, gdy rozglądał się po sali, oczy błyszczały

dobrodusznie. Wielu zebranych dziwiło się, że

człowiek tak żywotny i nadal tak pełen wewnętrznej

siły ma wygłosić przemówienie z okazji swego

odejścia w stan spoczynku.

Niewielu z obecnych: młodszych wiekiem

astronautów, naukowców, inżynierów czy

urzędników, przypominało sobie, by na czele

Północnoamerykańskiej Organizacji Eksploatacji

Kosmosu stał inny prezes, niż Congreve. Dla wielu zaś

zmiana na tym stanowisku oznaczała coś

nieodwracalnego.

- Dziękuję ci, Matt! - zagrzmiał z rozstawionych

wokoło głośników szorstki baryton Congreve'a.

Prezes rozejrzał się, jakby chciał zapamiętać

wszystkich obecnych. - Ja... ach, ledwie tu trafiłem. -

Przerwał. Ostatnie szepty na sali umilkły. - W holu

jest napis, że pokaz skamielin odbywa się wyżej, w

pokoju dwanaście - zero - trzy. - Tego tygodnia u

Hiltona miało swe doroczne zebranie Amerykańskie

Towarzystwo Archeologiczne.

Congreve wzruszył ramionami. - Pomyślałem

sobie, że właśnie tam powinienem się udać. Na

szczęście w przejściu wpadłem na Matta, który

skierował mnie we właściwą stronę.

Na sali rozległy się śmiechy, przerywane pyry

niektórych stolikach okrzykami protestu. Congreve

odczekał, aż znów zapanuje cisza, po czym przemówił

już mniej żartobliwym tonem.

- Zacząć muszę od podziękowania wszystkim tu

obecnym, a także tym pracownikom POEK, którzy

nie mogli przybyć na zaproszenie. Oczywiście chcę

także powiedzieć, że bardzo sobie cenię to spotkanie,

a jeszcze bardziej cenię je jako wyraz waszych uczuć.

Dziękuję wam... Wam wszystkim.

Zrobił gest w stronę osiemnastocalowej

wysokości modelu ze srebra i brązu, jeszcze nie

wypróbowanej i bezimiennej sondy kosmicznej o

symbolu SP3, stojącej na podstawie z tekowego

drewna naprzeciwko jego miejsca na stole

prezydialnym. I jeszcze poważniej kontynuował:

- Nie chcę opowiadać anegdot ani snuć

wspomnień osobistych. Istnieje zwyczaj, że przy

okazjach takich jak dzisiejsza mówi się podobne

błahostki. Ale nie chcę, by moje ostatnie

przemówienie jako prezesa POEK było błahe. Nasze

czasy nie pozwalają na taki luksus. Zamiast tego chcę

mówić o sprawach dotyczących całej naszej planety,

sprawach, które wpłyną na życie każdej na Ziemi

istoty, a nawet na pokolenia jeszcze nie narodzone -

zakładając, że nastąpią po nas jakiekolwiek przyszłe

pokolenia.

Przerwał na chwilę. - Chcę mówić o

przetrwaniu... Przetrwaniu rodzaju ludzkiego.

Chociaż w sali było cicho, zdawało się, że po tych

słowach cisza stała się jeszcze głębsza. Tu i ówdzie

zebrani wymieniali zaciekawione spojrzenia. Było już

jasne, że przemówienie Congreve'a nie jest

zwyczajową mową, wygłaszaną z okazji odejścia na

emeryturę.

Kontynuował. - Już raz byliśmy na krawędzi

trzeciej wojny światowej, balansując ryzykownie na

jej skraju. Dziś, w roku 2015, upłynęły dwadzieścia

trzy lata od chwili starcia się radzieckich i

amerykańskich sił zbrojnych w Beludżystanie, z

użyciem taktycznych broni jądrowych. I chociaż

szybki rozwój gospodarki, opartej na

wykorzystywaniu reaktorów wodorowych, zapowiada

przynajmniej rozwiązanie problemów

energetycznych, które doprowadziły do owego

starcia, istnieją nadal jak istniały: zawiści, nieufności

i podejrzenia, które doprowadziły nas na skraj wojny

i były plagą ludzkości przez całą jej historię.

Dziś nasz przemysł woła o surowce mineralne,

tak mu konieczne do istnienia, jak niegdyś ropa

naftowa. Za pięćdziesiąt lat nasza umiejętność

wykorzystywania kontrolowanej syntezy jądrowej

wyeliminuje zapewne i tę przyczynę niedoborów.

Tymczasem jednak krótkowzroczne racje polityczne

znów tworzą klimat takiego napięcia i rywalizacji,

jakie w końcu ubiegłego wieku wywołał problem ropy

naftowej. Oczywiście w tym kontekście aktualne linie

postępowania mocarstw kształtowane są przez rolę,

jaką odgrywa Afryka Południowa, prawdopodobnym

zaś punktem zapłonu kolejnego starcia między

Wschodem i Zachodem okaże się region granicy

irańsko - pakistańskiej, którą Związek Radziecki, jak

oceniają nasi stratedzy, zakwestionuje, by uzyskać

dostęp do Oceanu Spokojnego jako etap na drodze do

poparcia tak zwanej wojny wyzwoleńczej czarnych

Afrykanów przeciw Południowi.

Congreve przerwał, obiegł salę spojrzeniem i

podniósł ręce w geście zniechęcenia. - Wydaje się, że

jako jednostki możemy być tylko bezradnymi

obserwatorami, patrzącymi na wydarzenia, które

pochwyciły i niosą nas wszystkich. Jeszcze bardziej

komplikuje sytuację pojawienie się i szybkie

umocnienie gospodarcze i militarne Chińsko -

Japońskiej Strefy Wspólnego Rozkwitu. Jej

ewentualne przymierze z nami i z Europejczykami to

dla Moskwy groźba, iż stanie w obliczu

niepokonalnego bloku mocarstw. Niemało krem-

linologów jest zdania, że najmniej ryzykowne dla niej

byłoby podjęcie rozgrywki z Zachodem już teraz, nim

sojusz taki się zrealizuje. Innymi słowy nie jest żadną

przesadą twierdzenie, że przyszłość rodzaju ludzkiego

nigdy jeszcze nie była bardziej zagrożona, niż

obecnie.

Congreve odepchnął się rękami od mównicy i

wyprostował. Gdy znów przemówił, głos jego

zabrzmiał nieco mniej uroczyście.

- Co zaś do spraw, które nas wszystkich tu

zgromadzonych dotyczą na co dzień, to rosnące w

ciągu dwóch minionych dziesięcioleci tempo rozwoju

Hogan James P. - Najazd z przeszlosci.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: