RozdziaĹ‚_3.pdf

Rozdział 3

Usłyszałam dźwięk budzika. Wstałam z łóżka i spojrzałam na

zegarek. Była 6:00. Poszłam pod prysznic, ubrałam się i zeszłam na dół na

śniadanie. Mama dzisiaj przygotowała grzanki z serem i jajecznicę, a do picia

kakao. Szybko zjadłam, wróciłam do pokoju po telefon i kluczyki do

samochodu. Wyszłam z domu i wsiadłam do mojego niebieskiego volvo C30.

Zajechałam pod szkołę, wysiadłam z samochodu i postanowiłam poszukać

sekretariatu. Rozglądałam się we wszystkie strony. Nagle na coś, a raczej na

kogoś wpadłam. Spojrzałam na tę osobę i zauważyłam, że to ten sam

chłopak, który złapał mnie wczoraj przed upadkiem.

- Przepraszam – powiedziałam.

- Nic nie szkodzi. Jestem Shane Manson, a ty?

- Kate Salton.

- Milo mi Cię poznać.

- Mi również.

- Szukasz czegoś, bo tak się rozglądałaś?

- Tak, jak widzisz jestem tu nowa i nie za bardzo się orientuję, gdzie może

znajdować się sekretariat.

- Zaprowadzę Cię, jeśli się zgodzisz.

- Z chęcią. – powiedziałam i poszliśmy w stronę budynku szkoły.

Przez pewien czas szliśmy w milczeniu, ale potem Shane zagadnął mnie.

- Do której idziesz klasy?

- Do drugiej, a ty?

- Ja też chodzę do drugiej. Morze będziemy mieli niektóre lekcje razem.

- Fajnie by było, wiesz znać już kogoś chociaż na jednej lekcji.

- Skąd przyjechałaś?

- Z Waszyngtonu.

Na tym skończyła się nasza rozmowa, ponieważ dotarliśmy do sekretariatu.

Shane powiedział „do zobaczenia” i odszedł.

Weszłam do sekretariatu. Pomieszczenie było średniej wielkości.

Ściany były pomalowane na lekko żółty odcień. W rogu stało biurko, za

którym siedziała w miarę młoda kobieta. Miała długie czarne włosy i lekko

piegowatą cerę. Przed nią stała w miarę wysoka, rudowłosa dziewczyna. Nie

mogłam ocenić, czy jest ładna, bo stała do mnie tyłem. Zamknęłam drzwi do

sekretariatu. Lekko trzasnęły, a rudowłosa odwróciła się w moją stronę.

Zauważyłam, że miała bladą, ale idealnie gładką cerę. Jej oczy miały rzadko

spotykaną u ludzi barwę – były fiołkowe. Uśmiechnęła się i powiedziała:

- Cześć

- Hej – odpowiedziałam jej i zwróciłam się w stronę sekretarki – Dzień dobry.

- Dzień dobry. A tobie w czym mogę pomóc?

- Przyszłam po swój plan lekcji. Nazywam się Kate Salton.

- Dobrze już szukam. – zajrzała do szafki i wyjęła z niej kartkę, a następnie

wyciągnęła ją w moją stronę – Proszę to twój plan lekcji.

- Dziękuję.

- Jaką masz pierwszą lekcję? – zapytała rudowłosa.

Spojrzałam na kartkę.

- Historię.

- Ja też. To chodźmy, bo zaraz dzwonek zadzwoni.

- Dobrze.

Wyszłyśmy z sekretariatu i skierowałam się za dziewczyną w stronę sal

lekcyjnych.

- Jak masz na imię? – zapytała. Wiedziałam, że mogła usłyszeć moje imię jak

podawałam sekretarce, ale zadała je pewnie z grzeczności.

- Kate, a ty?

- Karmen. Też jesteś tu nowa?

- Tak.

Karmen się zatrzymała przed białymi drzwiami. Widniał na nich napis

„HISTORIA”. Usłyszałyśmy dzwonek i weszłyśmy do klasy. W sali wszyscy

już zajmowali miejsca. Zauważyłam, że zaraz za nami wszedł nauczyciel.

Spojrzał na mnie i Karmen i powiedział:

- O widzę tu nowe twarze. Weźcie podręczniki z szafki na końcu Sali i

zajmijcie wolne miejsca. Rozejrzałam się po sali i zauważyłam w niej

Shane’a. Uśmiechnęłam się do niego. On odwzajemnił mój uśmiech i

pokazał, abym usiadła kolo niego. Najpierw poszłam po podręcznik, a potem

skierowałam się do ławki, w której siedział.

- Hej. Widzę, że poradziłaś sobie z dotarciem Sali.

- Tak, z małą pomocą.

- Proszę o ciszę! – powiedział nauczyciel – Teraz sprawdzę listę obecności.

Nauczyciel otworzył dziennik i zaczął czytać:

- Anabel Avalon

- Jestem.

Spojrzałam w stronę tej dziewczyny. Siedziała w drugiej przy oknie. Miała

krótkie blond włosy z fioletowymi pasemkami.

- Josh Culing.

- Jestem.

Chłopak był blondynem. Miał na sobie szeroką bluzę i luźne dżinsy.

- Karmen Glove.

- Jestem.

Spojrzałam na nią. Zauważyłam, że ona też się na mnie patrzy. Widać było

po jej twarzy, że jest na mnie wściekła. Ale za co? Zastanawiałam się.

Przecież dopiero co ją poznałam. Nie powinna mieć powodów, aby być na

mnie zła, bo ja jej nic nie zrobiłam. Spojrzałam na Shane’a z pytającym

wyrazem twarzy. Po jego twarzy wywnioskowałam, że wie o co mi chodzi. On

tylko wzruszył ramionami.

Nauczyciel przeczytał resztę nazwisk. Łącznie ze mną w klasie było

30 osób.

Lekcja była o odkryciu Ameryki przez Kolumba. Lubiłam ten temat,

więc uważnie słuchałam. Dowiedziałam się wielu nowych rzeczy, których nie

podali w mojej poprzedniej szkole, w której z materiałem byłam lekko do

przodu. Nagle zadzwonił dzwonek. Wszyscy się spakowali i zaczęli

wychodzić z klasy.

- Jaką masz następną lekcję? – usłyszałam głos Shane’a.

- Matematykę.

- Szkoda, ja mam biologię. Wiesz gdzie jest sala od matematyki?

- Nie bardzo.

- To z chęcią Cię zaprowadzę.

Shane po drodze wypytywał mnie o moje poprzednie miejsca zamieszkania.

Potem przystanął i powiedział:

- To tutaj. Ja lece do siebie na lekcje. Do zobaczenie później.

- Pa.

Reszta lekcji przed lunchem minęła szybko. Na jednej z nich

poznałam kilka fajnych osób. Na lunch szłam więc z Margaret, Damienem i

Sophie, z którymi chodzę na angielski. Margaret i Sophie to bliźniaczki

jednojajowe. Obie mają długie, kręcone, brązowe włosy. Mają one lekko

oliwkową cerę i oczy w odcieniu takiego samego brązu jak ich włosy. Różnią

się tylko ubiorem i tym, że Sophie ma małą bliznę na środku czoła.

Powiedziała mi, że ma ją odkąd w wieku pięciu lat dostała w czoło kamieniem

rzuconym przez Margaret. Obie Miały trochę wybuchowy charakter. Z kolei

Damien był bardzo spokojny. Był szatynem, z krótko ściętymi włosami. Miał

zielone oczy i ładny uśmiech.

Doszliśmy do stołówki. Podeszliśmy do bufetu z jedzenie, a następnie

do kasy. Kupiłam sobie pizzę z szynką i pieczarkami, a moi znajomi też wzięli

pizzę, ale z innymi składnikami. Poszliśmy zająć miejsca i zaczęliśmy jeść

oraz rozmawiać. Opowiadałam im o swoich poprzednich miejscach

zamieszkania, a oni opowiedzieli mi o sobie i o szkole. Podczas rozmowy

rozglądałam się po stołówce. Zauważyłam, że nie ma tu Shane’a i Karmen.

Doszły mnie też rozmowy innych osób. Rozmawiali o mnie i Karmen,

ponieważ jesteśmy tu nowe.

Zadzwonił dzwonek. Wszyscy skierowali się do swoich klas.

Pożegnałam się z bliźniaczkami i razem z Damienem poszłam na w-f.

* * *

Zadzwonił dzwonek na przerwę, na lunch. Nie przepadałem za ludzkim

jedzeniem, więc poszedłem do biblioteki. Zająłem krzesło w mało widocznym

miejscu. Zacząłem rozmyślać o Kate. Jakie to szczęście mnie spotkało, że

ona chodzi ze mną do szkoły. Teraz będę mógł ją lepiej poznać. Rozmyślania

przerwały mi bardzo ciche kroki zmierzające w moją stronę. Tak cicho może

chodzić tylko wampir. Uniosłem głowę i ujrzałem osobę, którą najbardziej

spodziewałem się zobaczyć. Była to Karmen.

- Czemu znowu mnie śledzisz? Nie dajesz mi nawet chwili wytchnienia.

- Widzisz zaniepokoiła mnie pewna rzecz. A mianowicie to, jak patrzysz na tą

nową – Kate. Patrzysz jakbyś się w niej do bólu zakochał. Na mnie nigdy tak

nie patrzałeś.

- Ktoś się robi bardzo zazdrosny. Bo widzisz ona ma w sobie coś czego ty nie

masz i nigdy nie będziesz miała.

- Co to niby takiego?

- Dobro.

- Wiesz co. Lepiej na nią dobrze uważaj jak Ci tak na niej zależy. Nigdy nie

wiadomo jakie wypadki chodzą po ludziach – powiedziała z szyderczym

uśmiechem. To jest właśnie to czego w niej nienawidzę. Pewnie teraz układa

sobie plan w głowie jak skrzywdzić tę dziewczynę. Jest w stanie zrobić

wszystko, nawet zabić tysiące ludzi, aby osiągnąć swój cel. Życie innych

kompletnie jej nie interesuje.

- Nie waż jej się nic zrobić!

Znowu się uśmiechnęła szyderczo i odeszła. Niedługo po jej odejściu

zadzwonił dzwonek. Poszedłem do klasy cały czas myśląc o tym co

powiedziała Karmen i o tym jak obronić Kate przed tym co zamierza jej

zrobić.

Clary321

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: