Odkupienie - Rozdział 2.pdf - Księga pierwsza - Odkupienie - niebanalna4

ROZDZIAŁ 2

Do dużego gabinetu zastawionego regałami ze szkolną dokumentacją

wkroczył Jasper ubrany podobnie jak w sobotę - z tą różnicą,że miał na

sobie tym razem czarną koszulę z długim rękawem i do tego luźno

zawieszony czerwony krawat.Za nim wszedł Alex w jedynych ciuchach

jakie dostał.Przy dużym dębowym biurku w wygodnym fotelu siedziała

dyrektorka.

- Witam panie Brooks - powiedziała z lekkim uśmiechem.

Jej oczy miały teraz barwę rubinu - miała zaspokojony głód krwi.

- Musimy porozmawiać na pana temat.Usiądź - wskazała na krzesło

przed biurkiem.Chłopak posłusznie usiadł i patrzył na nią spokojnie.

- A dokładniej ? - zagadnął i spojżał za nią.Duże okna zakryte były

czarnymi, przepuszczającymi minimum światła firanami.

- Eh te wampiry - powiedział do siebie w myślach.

- Dokładniej o pana przebywaniu na naszym terenie.Jeśli chce pan tu

przebywać i być bezpiecznym,to musi pan dołączyć do grona naszych

uczniów - odpowiedziała i rozsiadła się wygodniej - Więc?

- Mam u was dług,więc w taki sposób chcę się wam odwdzięczyć -

powiedział po dłuższym zastanowieniu - Czyli dołącze do was.

Julia Austen sięgnęła do jednej z szafek biurka i wyciągneła

formularz.Złożyła zgrabne podpisy na kartce i podała ją Alexowi,który

przejżał ją dokładnie.

Dlaczego pani złożyła podpis również jako opiekun ? - spytał ją z

ciekawością.

A ktoś inny Ci to podpisze? Szczerze wątpie - uśmiechnęła się

jadowicie.

Podpisał się ostrożnie dwa razy "Alexander Julius Brooks" i oddał kartkę

dyrektorce.

- Kiedy zacznę? - spojżał na nią,a w jego oczach błyszczała ciekawość.

- Jutro.A teraz pójdziesz do internatu chłopców i znajdziesz pokój numer

320.Tam będziesz mieszkał - powiedziała patrząc wymownie na drzwi -

Możesz odejść.Po południu ktoś Ci przyniesie plan,książki i inne

potrzebne rzeczy.

- Do widzenia i jeszcze raz dziękuję za wszystko Pani - powiedział i

ruszył w stronę drzwi.Nacisnął klamkę i wyszedł na korytaż,który był

pusty.

- No pięknie - westchnął.Pierwsza chwila bez przewodnika i już czuł się

zagubiony.Po minucie wpadł mu do głowy alternatywny pomysł na

wydostanie się na zewnątrz.Podszedł do okna i otworzył je.Po chwili stał

już na parapecie i nie dbając o to czy jest obserwowany zeskoczył z

wysokości drugiego piętra ,czyli około sześciu metrów.

Lot był szybki,a lądowanie zgrabne,na równej trawie.

Było około dziewiątej rano,więc na dziedzińcu były pojedyńcze osoby.

Dziedziniec był w ształcie okręgu,w którym można by było wybudować

kilka pokaźnych domów z wielkimi ogrodami.Pośród trawy były

kamieniste ścieżki wiodące do potężnej drewnianej bramy zdobionej

roślinnymi motywami,budynku głównego i sześciu pomniejszych.Alex

podszedł do jednej z wielu ławek i usiadł na niej dając promieniom

słonecznym dotykać swojego ciała.Przez godzinę siedział tak nie myśląc

o niczym.Wkońcu usłyszał głosy dochodzące z różnych stron.Otworzył

oczy i poraziła go ilość młodych osób przebywających na dziedzińcu.

Do jego uszu dobiegały szepty :

- Patrz,to on!

Uśmiechnął się do siebie.W zwykłych szkołach też zwracano na niego

uwagę.Widział,że coraz więcej osób przygląda się mu.

Kim jest,jak ma na imię,ile ma lat,jaki jest - słyszał takie pytania

częścieś,ale starał się tym specjalnie nie przejmować.

- Ot plotki i domysły dzieciaków - mruknął do siebie.

Do jego nozdrzy dotarł nagle niezwykle silny zwierzęcy zapach.Spojżał

w odpowiednim kierunku i zobaczył jak przez otwartą bramę wbiega

grupa wysokich,dobrze zbudowanych,z krótko ściętymi włosami ludzi w

strojach sportowych.Na ich czele biegł najwyższy z nich,ciemnoskóry

młodzieniec,który od czasu do czasu wykrzykiwał hasła do towarzyszy.

Alex prychnął na ich widok.Jego nos raził ich wilczy,a na dodatek

śmieszyłą go powaga jaka zapanowała wśród uczniów na ich

widok.Wszyscy stali prosto,w ciszy jakby obok nich przejeżdżał właśnie

król w towarzystwie swojej rycerskiej świty.On wstał i ruszył w stronę,z

której nadbiegali mięśniacy.Nie zamierzał się im stawiać,nic z tych

rzeczy.Gdy mijał się z ciemnoskórym nastolatkiem,ten potrącił go

parkiem.Alex zachwiał się i na pięcie odwrócił się w ich stronę.Z jego

gardła wydobyło się ostrzegawcze warknięcie.Kolumna natychmiast

zatrzymała się i po chwili dowodzący grupą stał naprzeciw młodego

nosiciela demona.Jego czarne oczy wwiercały się w sylwetkę

Alexa.Najwidoczniej był przyzwyczajony do tego,że ludzie mu

ustępywali,gdy przechodził.

-Jakiś problem ? - zapytał go wilkołak.Był o dwie głowy wyższy i o

wiele szerszy od Alexa.Jego ciało wręcz kipiało energią,której upust

mógł prowadzić jedynie do walki.Alex jednak stał i spokojnie patrzył mu

w oczy.Czasami miewał i gorszych wrogów.Nie przemieniony wilkołak

nie stanowił wielkiego zagrożeniamhedaj wciąż był niebiezpiecznym

przeciwnikiem.

-Tak,jest problem.Duży i ciemny zarówno ciałem jak i umysłem. -

Podpuszczał przeciwnika i nader szybko mu się to udało.Prawa pięść

wilkołaka wystrzeliła w kierunku jego twarzy.Alex odsunął się zgrabnie

o krok i uśmiechnął się.

-Pudło stary - uniknął kilku następnych ciosów odsuwając się co cios o

krok.Czarnoskóry chłopak rzucił się nagle na niego,całym ciałem

przygniatając go do ziemii.

Powietrze uciekło całkowicie z płuc Alexa,gdy został przybity do

podłoża przez giganta.Miał zablokowane kończyny,co oznaczało zdanie

się na łaskę przeciwnika.

-Ledwo opuściłeś jednych wrogów i już znalazłeś sobie nowych -

mruknął do siebie patrząc na wielkie,wściekłe cielsko,a raczej górę

mięśni od których biło nieznośne gorąco.

Widział jak lewa pięść przeciwnika unosiła się by zadać cios.

- Steven co ty robisz ?! - Ktoś krzyknął.Po chwili na wielkiej pięści

czarnoskórego młodzieńca pojawiła się filigranowa,lekko opalona

dziewczęca dłoń.Zaraz po niej Alex zobaczył dziewczynę,która pojawiła

się w jego śnie.

- Czy to był przypadek ? - zadał sobie pytanie w myślach.

- Ile razy miałam Ci powtarzać,że masz się zachowywać odpowiednio ? -

w jej głosie słychać było wyrzuty kierowane do wilkołaka,który o dziwo

wyglądał na skruszonego.Wstał pospiesznie i wrócił do swoich

towarzyszy.Alex podniósł się i otrzepał z kurzu.Po chwili przyjżał się

blondynce,która była ubrana w białą sukienkę ciasno opinającą jej

kształtne ciało.Światło igrało w jej jasnych włosach wesołymi

błyskami.Demon mruknął coś niezrozumiale i rozejżał się.Tłum

przerzedzał się,wszyscy szli na kolejne lekcje.Młodzieniec postanowił

rozejżeć się i znaleźć internat chłopców i pokój numer 320.Ruszył w

kierunku trzech dużych,podobnych do siebie budynków zbudowanych

niedaleko murów.

Alex zatrzymał się przed nimi zastanawiając się co odróżnia je od

siebie,by wejść do właściwego.z nich.Po chwili zauważył,że budynek

położony najbliżej murów ma zasłonięte wszystkie okna tak jak w

gabinecie dyrektorki.

- Tam zapewne mieszkają blade pijawki 0 powiedział cicho do siebie i

spojżał na pozostałe dwa budynki.

- Który z nich to ten właściwy ? - mruknął do siebie.

Postanowił poczekać i zobaczyć do którego będą się kierować inni

chłopcy.Usiadł pod drzewem,ukryty w jego cieniu.Zaczął się

zastanawiać nad postacią tajemniczej blondynki,gdy przed jego oczami

zaczął latać skąpany w tęczowych barwach koliber.Alex zamrugał,a

przed nim zamiast kolibra stała włoda dziewczyna o jasnej

cerze,zielonych oczach i burzy loków opadających do jej ramion.Miała

na sobie różowy t-shirt z nadrukiem,ciemne jeansy i czarne trampki.Na

jej twarz wypełzł rumieniec,gdy uchwyciła jego spojżenie.

- Cześć - powiedziała po chwili i podeszła o krok bliżej do niego.

Cześć - opowiedział jej Alex i przyjżał się uważniej - Zielonooki

zmiennokształtny? Niebywałe.

Przepadał za niezwykłymi osobami.

Mieszaniec - odparła mu - Ojciec to zmiennokształtny,a matka

wampirzyca - uśmiechnęła się ukazując przy tym dłuższe kły - Na

szczęście nie odziedziczyłam po niej wielu cech.Tylko kły,wyostrzone

zmysły i kilka innych jeszcze - mówiła dalej.

Kobieto ile ty mówisz - przeszło mu przez głowę.Spojżał na nią

ponownie.Istotnie miała wampirze cechy.Posiadało ciało idealnej

modelki,równocześnie nie wpadając jeszcze w postać

anorektyczki.Zachował się nieodpowiednio pozwalając by jej słowa

przepływały obok niego.

- Jestem Nicole,Nicole Maddison - dotarło do niego na sam koniec jej

długiego monologu.

- Alex Brooks - przedstawił się nie zwracając na nią specjalnej uwagi.

- Słyszałam kilka nowinek o Tobie,może mi je potwierdzisz? - spytała go

i usiadła obok niego.

- Zaczynaj.

- Niektórzy mówią,że omal nie zginąłeś dwa tygodnie temu w nocy przy

murze Akademii.Wampiry wyczuły w powietrzu zapach krwi ludzkiej i

uratowały Cię.Zrobiły to tylko dlatego,że w Twojej krwi było coś

jeszcze.Coś trudnego do opisania.Nie wiem ile jest w tym prawdy.Tak

samo jak w tym,że masz jakieś symbole na ciele.Musi to być przesada,ja

nic nie widze.

- Posłuchaj mnie uważnie Nicole - zaczął chłodno Alex,a dziewczyna

umilkła - Wszystko co powiedziałaś jest prawdą.A teraz powiedz mi

który z tych budynków - wskazał na trzy budynki - należy do

chłopaków.

- Ten - powiedziała wskazując na prawy budynek.

- Dzięki - rzucił i po chwili przekraczał już próg internatu.

Odkupienie - Rozdział 2.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: