ROZDZIAŁ XVIII. Założenia ogólne.pdf

Strona: 80 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE © Copyright by GALL s.c. Katowice 2001

CZĦĺĘ II. OSNOWA SZCZEGÓŁOWA III KLASY

ROZDZIAŁ XVIII. ZAŁO ņ ENIA OGÓLNE

§ 47

Charakterystyka szczegółowej osnowy poziomej III klasy

Osnowħ III klasy stanowi zbiór punktów bħdĢcych rozwiniħciem osnowy I i II klasy, słuŇĢcych do nawiĢzania

osnowy pomiarowej i wykonywania szczegółowych pomiarów geodezyjnych.

Osnowħ III klasy zakłada siħ zgodnie z instrukcjĢ technicznĢ " G-1 Pozioma osnowa geodezyjna".

Punkty osnowy poziomej III klasy mogĢ byę wyznaczane:

a) w wyniku pomiarów sieci lub ciĢgów poligonowych,

b) w wyniku pomiarów wciħę punktów pojedynczych lub grup punktów,

c) metodĢ fotogrametrycznĢ - aerotriangulacja analityczna,

d) innymi metodami (w tym poligonotriangulacji, powierzchniowych sieci triangulacyjnych, powierzchniowych

nieregularnych sieci kĢtowo-liniowych itp.).

Punkty poziomej osnowy szczegółowej III klasy powinny byę wyznaczane w nawiĢzaniu do punktów I i II klasy,

przyjmowanych jako bezbłħdne.

Na obszarach, gdzie sieci III klasy zostały wyrównane w nawiĢzaniu do punktów zmodernizowanej osnowy I i II

klasy moŇna w uzasadnionych przypadkach jako punkty nawiĢzania przyjmowaę uprzednio wyrównane punkty

osnowy III klasy, przy czym liczba tych punktów nie powinna byę wiħksza od 30 % ogólnej liczby punktów

nawiĢzania sieci.

Do III klasy zalicza siħ punkty, których Ļredni błĢd połoŇenia wzglħdem punktów nawiĢzania, traktowanych jako

bezbłħdne, nie przekracza 0,10 m (m p £ 0,10 m).

Punkty osnowy poziomej III klasy powinny posiadaę współrzħdne obliczone w paıstwowym układzie współrzħdnych

"1965".

WysokoĻci punktów poziomej osnowy III klasy powinny byę wyznaczone (w miarħ potrzeb dla danych robót

geodezyjnych) w paıstwowym układzie wysokoĻci normalnych odniesionych do zera mareografu w Kronsztadzie.

Nowo zakładane punkty poziomej osnowy geodezyjnej III klasy naleŇy lokalizowaę tak, aby były:

- równomiernie rozłoŇone w terenie,

- łatwo dostħpne,

- stabilne,

- nie naraŇone na zniszczenie.

PołoŇenie punktów powinno umoŇliwiaę:

- nawiĢzanie osnów pomiarowych,

- wykonanie szczegółowych pomiarów sytuacyjnych, w tym równieŇ do celów opracowania map

wielkoskalowych.

Stopieı zagħszczenia punktami III klasy (łĢcznie z punktami I i II klasy) zaleca siħ, aby wynosił:

Strona: 81 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE © Copyright by GALL s.c. Katowice 2001

1) na terenach intensywnie zainwestowanych

- 1 punkt na 10 - 20 ha,

2) na terenach rolnych i leĻnych

- 1 punkt na 20 - 50 ha przy opracowaniu mapy zasadniczej w skali 1:2 000 lub

- 1 punkt na 50 - 120 ha przy opracowaniu mapy zasadniczej w skali 1:5 000.

W przypadku gdy stabilizowanĢ osnowħ pomiarowĢ wyznacza siħ metodĢ aerotriangulacji, zagħszczenie

punktami III klasy powinno byę odpowiednio mniejsze, lecz dostosowane do metody aerotriangulacji. tj.

zabezpieczenia punktami III klasy granicy opracowania (bloków aerotriangulacji).

10.

W okresie, w którym korzysta siħ ze współrzħdnych punktów wyznaczonych i sklasyfikowanych według uprzednio

obowiĢzujĢcych przepisów technicznych przyjmuje siħ:

1) jako równorzħdne punktom osnowy III klasy - nastħpujĢce punkty osnowy poziomej wyznaczone ze

Ļrednim błħdem połoŇenia (z dotychczasowego wyrównania) nie wiħkszym od 0,15 m:

- sieci triangulacji lokalnego znaczenia III i IV klasy,

- poligonizacji precyzyjnej I i technicznej I klasy,

- poligonizacji precyzyjnej i technicznej II klasy, której boki pomierzono z dokładnoĻciĢ okreĻlonĢ w §

49 ust.2.

2) jako punkty nawiĢzania nowo zakładanych sieci III klasy

- punkty wyŇszych klas oraz punkty przyjħte jako równorzħdne punktom zakładanym (punkt 1).

3) po zmodernizowaniu osnowy I klasy i uzyskaniu nowych współrzħdnych punktów I i II klasy naleŇy

sukcesywnie wyrównaę zbiór obserwacji, na podstawie których wyznaczono dotychczasowe punkty zaliczone

do III klasy i ostatecznie je sklasyfikowaę.

§ 48

Zasady numeracji punktów osnowy III klasy

Numeracja punktów szczegółowej osnowy poziomej III klasy przyporzĢdkowana jest arkuszom mapy topograficznej

opracowanym w paıstwowym układzie współrzħdnych "1965" w skali 1:10 000.

Numer punktu składa siħ z dwóch członów uszeregowanych w nastħpujĢcy sposób

I człon

II człon

Człon I jest liczbĢ szeĻciocyfrowĢ oznaczajĢcĢ numer arkusza mapy w skali 1:10 000 - instrukcja techniczna K-2 .

Człon II oznacza właĻciwy numer punktu, jest to liczba z przedziału <1 000 – 1 999>.

Numer punktu jako główny identyfikator, powinien pozostaę niezmienny poczĢwszy od prac projektowych po

wywiadzie terenowym, poprzez rejestracjħ danych, przetwarzanie, aŇ do wyprowadzenia wyników. Dlatego teŇ

punkty przyramkowe i leŇĢce na granicach stref zachowujĢ numer nadany im w fazie prac projektowych, nawet w

przypadku gdy w wykonaniu prac dalszych stwierdzono ich połoŇenie na innym arkuszu mapy topograficznej w skali

1:10 000.

Na opracowaniach mapowych (mapy robocze, szkice sieci) rodzaj osnowy i klasħ punktu okreĻlajĢ odpowiednie

Strona: 82 Wydruk z programu STANDARDY GEODEZYJNE © Copyright by GALL s.c. Katowice 2001

znaki umowne.

KaŇdy z punktów opisany jest liczbĢ, stanowiĢcĢ II człon numeru.

§ 49

Zasady oceny i adaptacji istniej Ģ cych materiałów obserwacyjnych

Do przeprowadzenia oceny istniejĢcych materiałów geodezyjnych naleŇy wykorzystaę dokumentacjħ technicznĢ

sieci geodezyjnych.

W szczególnoĻci naleŇy wykorzystaę:

a) mapy przeglĢdowe punktów osnowy poziomej (1:10 000 lub 1:25 000),

b) katalogi punktów triangulacyjnych i poligonowych,

c) katalogi punktów niwelacyjnych,

d) zestawienia wyników pomiarów istniejĢcych w terenie sieci osnowy poziomej,

e) opisy topograficzne.

Zestawienia kĢtów i długoĻci pomierzonych w sieciach dawnych powinny byę wykorzystane przy wyznaczaniu

punktów nowej sieci, jeŇeli Ļrednie błħdy ich pomiaru:

- przy zakładaniu osnowy metodĢ poligonizacji, nie sĢ wiħksze od wartoĻci podanych w § 52 , ust. 2, tablica 8,

- przy zakładaniu osnowy metodĢ wciħę, nie sĢ wiħksze od dwukrotnych wartoĻci podanych w § 58 , ust. 1,

tablica 10

ZnajdujĢce siħ na danym terenie znaki geodezyjne punktów z poprzednich pomiarów:

- jeŇeli sposób stabilizacji, stan i połoŇenie punktów umoŇliwia wykorzystanie ich jako punkty nowego pomiaru

, powinny byę włĢczone do projektowanej sieci III klasy,

- jeŇeli sposób stabilizacji i stan techniczny odbiega od zaleceı podanych w " G-1.9 Katalog Znaków

Geodezyjnych" dla znaków poziomej osnowy III klasy, a lokalizacja umoŇliwia ich wykorzystanie jako punkty

III klasy, znaki te powinny byę włĢczone do projektowanej sieci III klasy, po zmianie lub ich uzupełnieniu do

stanu obowiĢzujĢcego.

IstniejĢce w terenie ciĢgi poligonowe, których punkty sĢ zastabilizowane znakami w sposób zgodny z

obowiĢzujĢcymi przepisami naleŇy:

1) adaptowaę, gdy wyniki obserwacji spełniajĢ warunki podane w § 55 , nawet w wypadkach, gdy boki sĢ

krótsze od 150 m.

W wypadku, gdy przeciħtna długoĻę boku w ciĢgu jest mniejsza od 200 m, a jednoczeĻnie długoĻę ciĢgu jest

wiħksza od 2 km, ciĢgi te powinny mieę nawiĢzania boczne, kĢtowe.

2) gdy wyniki dotychczasowych obserwacji nie spełniajĢ warunków podanych w § 52 , tablica 6, lub gdy nie

ma zestawieı wyników pomiarów:

a) adaptowaę tylko czħĻę znaków istniejĢcego ciĢgu, tak aby długoĻci boków spełniały warunki podane

w § 52 , ust. 1, p. 4, jeŇeli warunki terenowe pozwalajĢ na przebudowħ ciĢgu. Punkty nie adaptowane

do osnowy III klasy, naleŇy włĢczyę do osnowy pomiarowej,

b) jeŇeli warunki terenowe nie pozwalajĢ na przebudowħ ciĢgu (np. zwarta staromiejska zabudowa),

powinno siħ adaptowaę wszystkie istniejĢce w terenie znaki, nawet w wypadku, gdy długoĻci boków

ciĢgu nie spełniajĢ warunków podanych w § 52 , ust. 1 punkty 4 i 5.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: