SPŁAWIK.doc

(105 KB) Pobierz

 

 

Kilka słów:

Chyba najczęściej stosowaną metodą przez wędkarzy jest metoda spławikowa. Najważniejsza w tej metodzie jest oczywiście wędka, żyłka, haczyk i co najistotniejsze spławik, który musimy odpowiednio dobrać. Jeżeli mamy zamiar udać się na połów większych ryb musimy założyć cięższy spławik natomiast jeżeli planujemy łapać mniejsze ryby należy zamontować spławik lżejszy. Moment kiedy ryba bierze możemy zauważyć kiedy nasz spławik zacznie się dziwnie zachowywać. Może on pójść gwałtownie pod wodę, przytapiać się lub może być "prowadzony" czyli przesuwać się po powierzchni wody. Zależy to oczywiście od gatunku ryby jaka interesuje się naszą przynętą. Kolejną istotną rzeczą jest wcześniej wspomniana wędka która powinna mieć długość od 3,20m do 4,50m. Powinna być wygodna i zarazem lekka. Kolejną ważna sprawą jest głębokość połowu. Metodą spławikową łowi się od powierzchni wody po samo dno. Jeżeli chcemy aby nasza przynęta była blisko powierzchni wody należy ustawić mały grunt, natomiast jeżeli chcemy aby przynęta znajdowała się blisko dna ustawiamy grunt większy. Należy jednak pamiętać, że jeżeli spławik leży na wodzie oznacza to ze ustawiliśmy zbyt wielki grunt i należy go zmniejszyć.

Spławik to bardzo ważny element przy połowie ryb za pomocą metody spławikowej. Od jego właściwego doboru zależy sukces lub porażka nad wodą.

Spławiki przede wszystkim dzieli się ze względu na ich ciężar:

-  0,1-0,9gr. - spławiki najlżejsze, zazwyczaj małe i bardzo czułe. Służą do połowu małych ryb.
-  1-4,9gr. - spławiki nieco cięższe, o różnej wielkości. Służą do połowu średniej wielkości ryb.
-  5gr. i powyżej - spławiki cięższe, używane do łowienia większych ryb, oraz do łowienia na żywca.

Wędziska:
Dzisiaj produkuje się wędki w przedziale od 3,90 do 4,80 m. Wszystkie te wędziska wyposażone są w dużą liczbę przelotek na wysokiej stopce. Tego typu przelotki pozwalają wędkującemu na dalekie rzuty oraz zapobiegają przyklejaniu się żyłki do blanku, co wpływa na zmniejszenie oporów wysnuwającej się żyłki. Dolnik w takim wędzisku jest znacznej długości, co umożliwia wygodne oburęczne zarzucanie na dalekie odległości, dochodzące nawet do 80 m. Dolnik zazwyczaj pokryty jest korkiem dobrej jakości. Wędziska różnią się od siebie akcją i ciężarem wyrzutu. Najbardziej uniwersalne, najczęściej kupowane przez wędkarzy to od 5g do 20g.Cięższe odległościówiki mają zastosowanie przy łowieniu większych ryb np. karpi.

Kołowrotek:
Drugim ważnym elementem w tej metodzie jest odpowiedni kołowrotek , który powinien być wyposażony w szpulę do dalekich rzutów. Taki kołowrotek musi posiadać przynajmniej dwie szpule zapasowe w miarę płytkie i nienagannie działający hamulec. Bardzo istotne jest przełożenie , które powinno wynosić co najmniej 6 : 1 a nawet 6,2 : 1. Nawój żyłki przy jednym pełnym obrocie to około 90cm. Ważną cechą takiego kołowrotka (z uwagi na precyzję rzutów), jest odpowiedni profil nawiniętej na szpulkę żyłki. Nawój powinien być równy i zbliżony kształtem do walca lub stożka.

Żyłki:
Jej dwie najważniejsze cechy to : jak najmniejsza rozciągliwość i szybkie tonięcie. Najczęściej stosowane średnice żyłek mieszczą się w przedziale od 0,12 do 0,18. Spławiki w metodzie odległościowej możemy zamontować na dwa sposoby: na stałe lub przelotowo. Na stałe montujemy wówczas, kiedy głębokość łowiska nie przekracza długości wędki.

Przypon:
Tutaj obowiązuje dowolność. Należy jednak pamiętać o tym, że przypon musi być cieńszy od żyłki głównej. W razie zaczepu urwiemy tylko przypon, a nie cały zestaw.

Zgłoś jeśli naruszono regulamin