lofting Hugh - Poczta Doktora Dolittle.pdf - Lofting Hugh - ssaaggaa

HUGH LOFTING

Poczta Doktora Dolittle

WSTĘP

Prawie cała historia poczty doktora Dolittle (dowiecie się o tym z następnych

stronic tej książki) zdarzyła się w powrotnej drodze z Afryki zachodniej. Opowiem

wam najpierw, po co doktor udał się w tę podróż, i zacznę od tego, jak skierował swój

statek z Afryki do ojczyzny, do miasta Puddleby nad rzeką Marsh.

Otóż dwugłowiec po dłuższym pobycie w Anglii zaczął tęsknić do Afryki. I

chociaż był ogromnie przywiązany do doktora i nigdy nie opuściłby go na zawsze,

jednak pewnego zimowego dnia, gdy pogoda była wyjątkowo brzydka i dokuczliwa,

zapytał doktora, czy nie zechciałby wybrać się na kilka tygodni do Afryki.

Doktor powiedział, że owszem, gdyż już dość dawno nie ruszał się z miejsca,

a zresztą sam czuje, że podczas tych zimnych, grudniowych dni zmiana powietrza

dobrze mu zrobi.

Wkrótce więc wyruszył w świat. Oprócz dwugłowca zabrał ze sobą kaczkę

Dab-Dab, psa Jipa, prosię Geb-Geb, sowę Tu-Tu oraz białą mysz - wszystkich

wiernych towarzyszy, którzy kiedyś odbyli razem z nim pełną przygód podróż z

Kraju Małp do Anglii.

Żeby pojechać do Afryki, doktor kupił maty, stary statek, który wprawdzie był

już porządnie nadwerężony przez wichry i burze, ale jeszcze dzielnie się trzymał i

mógł przetrwać niejedną zawieruchę.

Popłynęli aż na południowy brzeg zatoki Benin, gdzie zwiedzili dużo państw

afrykańskich i poznali wiele osobliwych szczepów. Gdy przebywali na lądzie,

dwugłowiec mógł biegać po swoich dawnych pastwiskach i używać do woli

swobody.

Pewnego ranka doktor spostrzegł z radością, że jego stare znajome, jaskółki,

znowu krążą nad stojącym na kotwicy statkiem, szykując się do swojego dorocznego

odlotu na północ. Zapytały doktora, czy i on wybiera się z powrotem do Anglii, gdyż

mogłyby mu towarzyszyć, tak jak wówczas, gdy uciekał z królestwa Jolliginki.

Ponieważ dwugłowiec nie miał nic przeciwko temu, żeby wracać, doktor

podziękował jaskółkom i powiedział, że zgadza się chętnie na ich towarzystwo. Do

końca tego dnia wszyscy mieli pełne ręce roboty przy zaopatrzeniu statku w żywność

i przygotowaniach do tak długiej podróży.

Nazajutrz wszystko było gotowe i można było wyruszyć na morze.

Podniesiono kotwicę i statek doktora Dolinie popłynął z rozwiniętymi żaglami,

popędzany na północ pomyślnym wiatrem. I odtąd rozpoczyna się opowiadanie o

poczcie doktora Dolittle.

CZĘŚĆ PIERWSZA

ROZDZIAŁ I

ZUZANNA

Pewnego dnia w pierwszym tygodniu podróży, gdy doktor Dolittle wraz ze

zwierzętami siedział przy śniadaniu wokoło wielkiego stołu w kajucie, przyfrunęła

jaskółka i oznajmiła, że chciałaby pomówić z doktorem.

Jan Dolittle wstał natychmiast od stołu i wyszedł na korytarz, gdzie czekał na

niego przewodnik jaskółek, bardzo miły, zgrabny ptak o śmigłych skrzydłach i

bystrych, czarnych oczkach. Nazywano go więc „Kapitanem Śmigłym”. Pod tym

przydomkiem znany był w całym skrzydlatym świecie.

Śmigły był rekordzistą w łapaniu much i w akrobacji powietrznej na

wszystkich zawodach w Europie, Afryce, Azji i Ameryce. Przez długie lata zwyciężał

stale, a ostatniego roku pokonał nawet swój własny rekord: przeleciał Atlantyk w

jedenaście i pół godziny, lecąc z szybkością przeszło dwustu mil na godzinę.

- Dzień dobry, Śmigły! - powiedział doktor Dolittle. - Czego sobie życzysz?

- Doktorze - szepnął ptaszek tajemniczo - nieco na zachód, na milę odległości

od statku, zauważyliśmy czółno, w którym znajduje się zupełnie sama czarna kobieta.

Kobieta płacze rozpaczliwie i nawet odłożyła wiosła. Płynie na pełnym morzu daleko

od lądu - według moich obliczeń co najmniej o dziesięć mil, gdyż obecnie mijamy

zatokę Fantippo i rozpoznajemy z trudem brzegi Afryki. W tak malutkim czółnie na

otwartym morzu grozi jej wielkie niebezpieczeństwo. Ale najwidoczniej nie zdaje

sobie z tego sprawy. Siedzi na dnie łodzi i płacze, wcale nie próbując się ratować.

Czy nie mógłby pan z nią pomówić? Obawiamy się, że spotkało ją coś bardzo złego.

- Rozumie się - powiedział doktor. - Lećcie powoli w stronę czółna, a ja

skieruję statek za wami.

Jan Dolittle wszedł na pokład i kiedy skierował statek w ślad za lotem

jaskółek, ujrzał wkrótce małe, czarne czółno unoszące się i opadające na falach. Na

olbrzymiej powierzchni wody wyglądało ono tak nikle, że można było je wziąć za

kawałek drewna albo za kij, albo też w ogóle go nie zauważyć. W czółnie siedziała

kobieta z pochyloną głową.

- Co się stało? - zapytał doktor, gdy zbliżyli się o tyle, żeby móc z nią

rozmawiać. - Dlaczego oddaliła się pani tak bardzo od lądu? Czy pani nie rozumie, że

lofting Hugh - Poczta Doktora Dolittle.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: