Świątynia Pogańska we Wrocławiu
W 1033 roku, w okresie tzw. Reakcji Pogańskiej, źródła informują o budowie świątyni pogańskiej w mieście na Ostrowiu Tumskim. Powstała tam budowla o wymiarach 9 na 4,5 metra. Część budowli była zdobiona od wewnątrz dębowymi zaostrzonymi dranicami, tworzącymi palisadę. Odnaleziono jedną z takich desek ukrytą pod ziemią. Odnaleziona deska ma swoje odpowiedniki w budowlach kultowych Połabszczyzny, Zwłaszcza w Świątyni w Gross Raden, Inne zdobienia ścian wnętrza budynku to tzw. plecionka. Czas powstania budowli datuje się po badaniach dendrochronologicznych na póżną jesień 1032 do wczesnej wiosny 1033 roku. W środku Świątyni odkryto również ofiarę zakładzinową pod belką podwalinową, była to złożona w ofierze czaszka końska. Pod belką odkryto również naczynie ceramiczne. Wewnątrz znaleziono liczne fragmenty tkanin takich jak jedwab, len, wełna. Odkryte tkaniny przewyższają swoją jakością jak i liczebnością znaleziska w innych wykopach wrocławskich. Cechą szczególną Światyni są zwłaszcza jedwab i złotogłów, podobnie jak w Światyni Świętowita w Arkonie. Niestety nie odnaleziono posągu, dlatego nie wiemy jakiemu Bogu została poświęcona ta Świątynia. Czas funkcjonowania tego ośrodka kultu trał dość długo jak na tamte warunki bo do roku 1057, więc przeszło dwadzieścia lat. Wiadomym jest, że świątynia ta powstała na miejscu zniszczonego przez Wrocławian kościoła katolickiego, który znów powstał na miejscu jeszcze starszej świątyni pogańskiej sprzed przyjęcia przez Mieszka I chrześcijaństwa.
slawcio