Marshall+Paula+-+Tajemnice+Opactwa+Steepwood+16+-+Odnaleziona+markiza.pdf

PAULA MARSHALL

ODNALEZIONA MARKIZA

Tłumaczyła Anna Kruczkowska

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Jesień 1812 roku

- No nie - odezwał się Marcus, lord Angmering, w typowy dla niego, prostodusznie

żartobliwy sposób - przecież małżeństwo to absurd! Nie rozumiem, dlaczego wszyscy tak się do

niego palą. Utrzymanka jest znacznie wygodniejszym rozwiązaniem. Taka kobieta nie ma

prawa wtrącać się do twego życia i spotykasz się z nią tylko wtedy, kiedy masz na to ochotę.

- Jak zatem chcesz rozwiązać problem ciągłości rodu? W naszej sferze dziedziczenie to

bardzo istotna kwestia; chodzi przecież o majątek i tytuł - cedząc słowa, zapytał jego nowy

przyjaciel, Jack. Był podobno dalekim krewnym rozgałęzionej rodziny Percevalów, - To jest

przecież możliwe tylko w ramach uświęconego związku, czyli małżeństwa.

- Dobry Boże - odparł Marcus, który nadal trwał w żartobliwym nastroju. - w mojej

sytuacji nie ma z tym żadnego problemu. Nie muszę się żenić; mam przecież dwóch

dorastających przyrodnich braci. Niech inni mężczyźni dają się zakuwać w kajdany, ja wolę zo-

stać kawalerem.

Marcus nie dodał, że nieudane małżeństwa - a znał ich wiele - skutecznie go zniechęcały

do ożenku. W jego przypadku było to zupełnie zrozumiałe. Dziś tylko dlatego pozwolił sobie na

taką szczerość w tej kwestii, że wypił o parę kieliszków za dużo i miał lekko zaćmiony umysł.

Rzadko sobie na to pozwalał, a nigdy się nie upijał. Jednak dzień dzisiejszy był

wyjątkowy; jeden z jego bliskich znajomych, Nick Cameron, ożenił się właśnie ze znaną z

urody i inteligencji panną Ateną Filmer i oblewał tę uroczystość w gronie przyjaciół.

- Odnoszę wrażenie, jakby zapanowała jakaś epidemia. Co chwila ktoś staje na ślubnym

kobiercu. Nigdy przedtem tego nie było - mówił dalej Marcus, pociągając kolejny łyk porto,

chociaż w zasadzie nie przepadał za tym trunkiem. - Moja siostra również wychodzi za mąż;

ślub został zaplanowany na Boże Narodzenie. W domu z tego powodu panuje taki zamęt, jakby,

nie przymierzając, chodziło o koronowaną głowę. Nie mogę zrozumieć, dlaczego wszyscy tak

się tym ekscytują. Widocznie jest to bardzo zaraźliwe. Co do mnie, na pewno nie poddam się

tej modzie i nie porzucę wolnego stanu.

- Możemy się założyć? - zapytał przeciągle Jack.

- Dlaczego nie? Pieniądze będą jak darowane, bo wiem, że wygram.

- Doskonale. Kelner! - zawołał Jack gromkim głosem. - Przynieś mi papier i pióro.

Szybko, zanim mój przyjaciel się rozmyśli.

- W żadnym razie - zapewnił go Marcus. Spojrzał na niego z pogardą znad swego

wydatnego nosa. Tylko taki idiota jak Jack może sądzić, że on, Marcus Cleeve, jest

chorągiewką, która zmienia kierunek za każdym razem, kiedy wiatr powieje inaczej. Jeżeli tak

uważa, to znaczy, że zupełnie go nie zna.

Jego prześladowca wciąż na niego spoglądał i uśmiechał się domyślnie, tak jak gdyby

tylko on jeden z całego towarzystwa znał przyszłość Marcusa. Po chwili zadyszany kelner

przyniósł żądane przedmioty.

- A teraz - oznajmił Jack, uśmiechając się promiennie - pozostaje tylko pytanie, o jaką

sumę się zakładamy? Pięćset gwinei? Utrzymujesz, że nie ożenisz się przed upływem roku? Ja

jestem innego zdania. Jeżeli przegrasz, zapłacisz mi sumę wymienioną w umowie.

Marcus nie był na tyle pijany, żeby nie brać pod uwagę takiej ewentualności. Jeśli

przegra, pięćset gwinei pójdzie w błoto, choć teraz przysiągł sobie pozostać do końca życia

kawalerem. Kto wie, co się może zdarzyć? Nie sprzeciwi się przecież ojcu, jeżeli ten uzależni

przekazanie mu rodowego majątku i tytułu od poślubienia jakiejś posażnej panny. Prawdę

mówiąc, ojciec wielokrotnie czynił uwagi na ten temat w rozmowie ze swoim najstarszym

synem.

- Czas najwyższy, abyś się wreszcie ustatkował, Marcusie. Małżeństwo wpływa

stabilizująco na mężczyznę.

- Myślę, że i bez tego jestem wystarczająco stateczny - zazwyczaj ripostował wtedy

Marcus i ucinał rozmowę. Nie chciał sprzeczać się z ojcem.

W tej chwili, mimo że mocno podchmielony, odpowiedział Jackowi z powagą:

- Pieniądze to nie wszystko.

Nazajutrz rano miał pomyśleć posępnie, że wyłącznie pijaństwu zawdzięcza, że tak

lekkomyślnie zaryzykował całkiem spore pieniądze. Szkoda, że nie zwalił się pod stół

nieprzytomny, zanim zaczął wychwalać zalety kawalerskiego stanu.

- Nie przepadam za hazardem - dodał jeszcze na zakończenie.

- Czas najwyższy, abyś zaczął - odparł Jack. Był namiętnym graczem i chciał zarazić

swą pasją Marcusa. - Nie próbuj udawać biedaka, Angmering. Wszyscy wiemy, że twój ojciec

zrobił wielki majątek podczas pobytu w Indiach.

- To prawda, ale ja nie jestem moim ojcem. Niech będzie dwieście pięćdziesiąt i przy tej

sumie zostańmy.

Nie mógł już wycofać się z zakładu, to nie byłoby godne dżentelmena, nie mówiąc już o

utytułowanym potomku wysokiego rodu.

- Trzysta - zaproponował z nadzieją w głosie Jack. Nie wiadomo dlaczego, ale przyszło

mu do głowy, że taki gorący zwolennik kawalerskiego stanu jak jego przyjaciel może

faktycznie być zagrożony utratą tej tak cennej dla niego wolności.

- Dwieście pięćdziesiąt i ani grosza więcej - oświadczył stanowczym tonem Marcus. -

W przeciwnym razie nici z zakładu.

- Dobrze, niech ci będzie. Jack nagryzmolił warunki umowy, podpisał się i podsunął

papier Marcusowi, aby zrobił to samo. Następnie przekazał dokument swym podpitym towarzy-

szom, którzy niepewną ręką złożyli na nim podpisy w charakterze świadków.

- A więc załatwione. A teraz, panowie, proponuję zmienić lokai. Kto jest za tym, aby

odwiedzić „Węglową Jamę”?

- Ja rezygnuję - oświadczył Marcus, który miał już dość na dzisiaj towarzystwa Jacka. -

Nie byłbym w stanie się tam dowlec - dodał, kładąc głowę na zaśmieconym stole i zamykając

oczy. Zasnął albo, jak podejrzewali koledzy, udawał, że się zdrzemnął.

Marcus nie symulował, żeby pozbyć się męczącej kompanii. Po godzinie kelner, który

ich uprzednio obsługiwał, z trudem zdołał go dobudzić. Pomógł mu dojść do drzwi i wezwał

powóz, żeby go odwiózł do domu. Słowo „dom” w wypadku Marcusa nie było może adekwatne

do rzeczywistości. Budynek przy Berkeley Square był londyńską siedzibą jego ojca i miejscem,

które Marcus rzadko odwiedzał, ponieważ nigdy nie był pewien, jak zostanie przyjęty.

Kiedy znalazł się w łóżku, zasnął kamiennym snem i spał przez wiele godzin. Obudził

go lokaj, przypominając, że po południu obiecał swej siostrze Sophii, iż zabierze ją na

przejażdżkę do Hyde Parku. Byli tam umówieni z jej narzeczonym księciem Sharnbrook, który

chciał ich przedstawić jednej ze swych nobliwych ciotek.

Lokaj przyniósł mu do łóżka śniadanie oraz tacę ze szklanką i karafką. Marcus wypił

porto, krzywiąc się niemiłosiernie, ale trunek i jedzenie uspokoiły nieco jego podrażniony

żołądek. Jest nadzieja, że jeszcze pożyje!

Na przyszłość muszę uważać z piciem, przyrzekł sobie solennie. Weźmy tylko przykład

Sywella, popatrzmy, dokąd go ono zaprowadziło. Od dawna leży w grobie i na dodatek, jak

okropnie zszedł z tego świata!

Poczuwszy się lepiej, postanowił wstać z łóżka i przywitać nowy dzień. Nie

przypuszczał, aby ojciec był jeszcze w domu, a Sophia z pewnością wkrótce zacznie się

szykować na spotkanie z narzeczonym. Świetnie byłoby mieć dom dla siebie, poczytać

„Morning Post”, zadzwonić po kawę, poprzeciągać się, poziewać, a nawet trochę podrzemać.

Zasługiwał na małe wakacje i odrobinę spokoju po ciężkich trudach zarządzania północnymi

włościami ojca. Szczęśliwie doprowadził je wreszcie do kwitnącego stanu. Zanim do tego

doszło, pod rządami ostatniego dzierżawcy przedstawiały obraz zupełnej ruiny.

Los jednak zrządził inaczej. Schodząc na dół, przy wejściu na klatkę schodową zobaczył

młodą kobietę. Marcus nigdy przedtem nie widział równie uroczego stworzenia. Stała, jakby

specjalnie na niego czekała. Miała lekko kręcone włosy, których złoty odcień przypominał

kruszec wydobywany we francuskiej kolonii zwanej Gwineą i tak jak on przebłyskiwał tonami

delikatnej czerwieni. W jej powabnej twarzyczce szczególną uwagę zwracał mały zuchowaty

nosek i usta tak słodkie i kruszące, że Marcus od razu poczuł ochotę, aby je ucałować.

Figurę miała również powabną - zręczną i zgrabną, co sprawiało, że wyglądała jak mała

Wenus. Marcus uwielbiał ten typ urody u kobiety. Ubrana była tak, jak lubił, z gustowną

prostotą, cechującą prawdziwą elegancję. Miała na sobie jasnozielony wyjściowy kostium z

wykończeniami w delikatnym cytrynowym kolorze, który doskonale pasował do barwy jej oczu

i płomienistych włosów.

Urocze stworzenie było w towarzystwie służącej, która stała za nią z wielkimi pudłami

w rękach. Lokaj w nieznanej Marcusowi liberii co chwila wnosił do holu dalsze podobne pudła.

Wydawali się czekać i żadne z nich nie spostrzegło schodzącego ze schodów mężczyzny.

Może to gość? Nie słyszał jednak, aby lokaj anonsował czyjeś przybycie.

Marcus, zaintrygowany i rycerski jak zwykle, zwrócił się do damy z pytaniem:

- Gzy mogę pani w czymś pomóc, madame?

Jego mała Wenus odwróciła się zaskoczona i obrzuciła go uważnym spojrzeniem. Stał

przed nią postawny, krzepki i muskularny mężczyzna. Spoglądał na nią z wysoka. Oceniła, że

mierzył nie mniej niż sześć stóp.

- Z kim mam przyjemność, sir?

Głos również pasował do jej ujmującej powierzchowności. Był dźwięczny i melodyjny.

Mówiła z akcentem, który wskazywał, że może być z pochodzenia Francuzką. Jej twarzyczka

wydała mu się znajoma. Odniósł wrażenie, jakby już gdzieś ją widział, a zarazem gotów był

przysiąc, że nigdy jej przedtem nie spotkał. Z pewnością by zapamiętał takie prześliczne

stworzenie.

Skłonił się nisko.

- Jestem Marcus Angmering, do usług. Najstarszy syn hrabiego Yardleya, jak

przypuszczalnie pani wiadomo. A ja, z kim mam przyjemność, madame? Czyżby lokaj nie

zaanonsował pani? To nieładnie pozwalać, żeby pani czekała w holu.

- Bardzo to uprzejmie z pana strony - odparła półgłosem dama - ale proszę się nie

kłopotać. Lokaj właśnie poszedł powiadomić lady Sophię i jej matkę o moim przybyciu. Jestem

madame Felice, modiste * . Mam zaszczyt projektować ślubną suknię lady Sophii i jej małżeńską

wyprawę.

Ta odpowiedź wyjaśniała wszystko - pudła, lokaja oraz francuski akcent; większość

* * modiste - modystka

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: