Masterton+Graham+-+Sfinks.pdf

GRAHAM MASTERTON

SFINKS

(Przełożył Cezary Ostrowski)

Pamięci Ross Bristow - Jonem

Fellachowie powiedzą ci o dziwnych, okropnych

rzeczach.

Arabowie równocześnie boją się ich i nienawidzą.

Nigdy nie mówią o nich bezpośrednio.

Nazywają ich „tamtym ludem",

a nikt, kto choć raz podróżował po Afryce Północnej,

nie musi dwa razy pytać, co to znaczy.

Seabury Quinn

ROZDZIAŁ l

Nigdy nie zapomni chwili, gdy ujrzał ją po raz

pierwszy. Później żartował na ten temat i nazywał to

„miłością od pierwszego ugryzienia". Rzecz miała miejsce

w czasie koktajlu u Schirry, wydanego na cześć Henry'ego

Nessa, nowego sekretarza stanu. Celebrowano jego

niewytłumaczalne zaręczyny z niezwykle hałaśliwą, a przy

tym ambitną dziewczyną, Retą Caldwell. Jak zwykle u

Schirry, było mnóstwo do picia i prawie tyle samo do

jedzenia, a Gene Keiller znajdował się właśnie w centrum

rozmowy z tureckim dyplomatą o imponującym łupieżu.

Kiedy zatapiał zęby w świeżym crab vol-au-vent (nie jadł

cały dzień), połyskujące suknie i czarne fraki rozstąpiły się

jak Morze Czerwone, a do środka wkroczyła Lorie

Semple. Gene nie był jeszcze zblazowany pięknymi

kobietami. Zbyt krótko pracował dla Departamentu

Stanu, by mieć powyżej uszu tych trzepoczących rzęsami,

szepczących, eleganckich młodych panien, które kręciły się

wokół światka waszyngtońskiej socjety, nie mając na sobie

majtek i gorąco pragnąc każdego mężczyzny, o którym

choćby raz wspomniał William F. Buckley. Bezpośredni

przełożony Gene'a miał nosa do tego typu panienek i

nazywał je Departamentem Rozpostarcia... Lecz gdy Gene

uniósł głowę z ustami pełnymi nadzienia i fragmentem

kraba zwisającym przy policzku, nie troszczył się o to, czy

Lorie Semple należy do nich, czy nie.

- Hej, Gene - powiedział senator Hasbaum, pochylając

się - niezły kawałek dupeńki. Popatrz tylko na tę obwolutę.

Gene pokiwał głową i prawie się udławił. Sięgnął po

serwetkę, wytarł usta i przełknął na wpół pogryzione vol-

au-vent. Zdołał jedynie wykrztusić:

- Arthur, chociaż raz masz cholernie dużo racji.

Wyglądało na to, że jest sama. Była wysoka, wyższa niż

wszystkie kobiety w tym pomieszczeniu, a także niż

większość mężczyzn. Gene pomyślał, że może mieć około

pięciu stóp i jedenastu cali wzrostu. Później okazało się, że

odjął jej jedynie pół cala. Ten wzrost bynajmniej jej nie

krępował. Wkroczyła na środek pomieszczenia, pod

lśniący kandelabr, wyprostowana i z arogancko uniesioną

brodą.

- Jezu - wyszeptał Ken Sloane widziałeś już kiedyś

taką dziewczynę?

Gene milczał. Nawet turecki dyplomata, który

rozwodził się nad zgodą na umieszczenie w swym kraju

pocisków MARV, zauważył, że Gene już go nie słucha i

wlepia wzrok w Lorie Semple, jak ktoś mający religijne

objawienie.

- Panie Keiller - powiedział szarpiąc Gene'a za rękaw

- musimy omówić głowice bojowe!

Gene skinął głową.

- Ma pan absolutną rację. Tyle mogę powiedzieć. Ma

pan absolutną, cholerną rację.

Grzywa zaczesanych do tyłu włosów koloru piasku

opadała Lorie Semple na nagie ramiona. Jej twarz była

niezwykle piękna. Prosty nos, szerokie i zmysłowe usta

oraz nieco skośne oczy. Nosiła szmaragdowy naszyjnik i

nikt spośród zebranych ani przez chwilę nie pomyślał, że

mogły to być zielone szkiełka. Była ubrana w głęboko

wciętą suknię wieczorową z cielistego jedwabiu, tak

dopasowaną i ciasno opiętą wokół biustu, że gdy raz się na

nią spojrzało, trzeba to było uczynić powtórnie, gdyż

wyglądała, jakby była topless.

Miała olbrzymi biust i niewątpliwie nie nosiła stanika.

Jej sutki unosiły jedwab w lekko ocienione wzgórki, a gdy

się poruszała, rozchybotane piersi uciszały rozmowy i

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: