Zjadający towarzysze.pdf

Zjadający towarzysze

Tę obrazową nazwę nadawali Kahuni wszelkim duchom, demonom, oraz negatywnym

myślom. Rozumiemy, Ŝe duchy i demony objadają ludzi z energii, ale dlaczego to określenie

przysługiwało równieŜ złym myślom?

Kahuni wiedzieli, Ŝe na podtrzymywanie negatywnych myśli musimy zuŜyć bardzo duŜo

energii. Tak duŜo, Ŝe pielęgnując je zapadamy na zdrowiu. Organizm nie jest w stanie dłuŜej

pracować na zwiększonych obrotach i buntuje się. A bunt materializuje się w formie choroby.

Silnie negatywne myśli określano w wielu kulturach mianem demonów. I faktem jest, Ŝe

demony nie mają własnego Ŝycia, tylko są stwarzane przez koszmarne wyobraŜenia podszyte

strachem. Niektórzy ludzie specjalnie hodują swe “dobre” demony, by mogły one ich bronić

przed cudzymi “złymi” demonami. Aby je zasilać, rozdraŜniają całe otoczenie. A wtedy

rozzłoszczeni ludzie rozkojarzają się i nieświadomie zasilają demony swymi negatywnymi

emocjami.

Osób, które to czynią, jest niewiele, ale chyba wszyscy je spotykamy. Znacznie częściej

moŜna spotkać ludzi opętanych przez duchy. Oni teŜ mają niemiły wpływ na swe otoczenie.

Często nie da się z nimi wytrzymać, nawet jeśli treści, które przekazują, są na pozór

pozytywne. Czynią to jednak pod jakimś przymusem i z wielkim niepokojem wewnętrznym.

Bywa, Ŝe na dodatek zastraszają niedowiarków. Ale to akurat zdarza się wszystkim neofitom,

gdyŜ u nich jeszcze jakiś czas dominuje przyzwyczajenie do negatywnego motywowania

siebie i innych.

ZauwaŜono, Ŝe negatywna myśl, którą podtrzymujemy 3 dni, powoduje pogorszenie nastroju,

lub nawet lekką chorobę.

Po 3 miesiącach jej pielęgnowania samopoczucie wyraźnie pogarsza się, a owocem tego jest

powaŜniejsza choroba. Gdy nadal pielęgnujemy negatywne myśli, po 3 – 4 latach moŜemy się

dorobić choroby chronicznej. Ona moŜe objawiać się nieco inaczej, niŜ choroba pierwotnie

wywołana przez negatywne myśli, ale ma te same przyczyny. Trudniej ją wtedy leczyć.

Wreszcie po 12 latach pielęgnacji negatywnej myśli i choroby chronicznej, moŜe ona zmienić

się w chorobę karmiczną, która stanie się naszą zmorą w następnym Ŝyciu.

Kahuni dobrze orientowali się, Ŝe skutki pielęgnowania negatywnych myśli mogą być fatalne,

więc radzili wszystkim, by jak najszybciej się ich pozbywali, by zastępowali je myślami

pozytywnymi, którym towarzyszy poczucie piękna, radości, szczęścia, a przede wszystkim

miłości.

Aby uniknąć chorobowych skutków negatywnego myślenia, starali się jak najszybciej

pomagać w rozwiązywaniu problemów i w doprowadzaniu do harmonii wewnętrznej u swych

pacjentów.

Wiedząc, Ŝe poczucie winy moŜe spowodować tragiczne wypadki nawet przed upływem 3

dni, radzili, Ŝeby nikogo nie krzywdzić, a kiedy juŜ coś takiego się stało – dokonać

zadośćuczynienia.

Zadośćuczynienie to co innego niŜ pokuta czy kara. To naprawienie krzywdy. JeŜeli nie dało

się jej naprawić bezpośrednio, dokonywano tego w sposób pośredni. Jeśli np. ktoś zabił

człowieka, to powinien pomagać jego rodzinie. Zadziwiające jest to, Ŝe na Dolnym Śląsku

panował podobny zwyczaj. W średniowieczu zabójca mógł uniknąć kary, jeŜeli postawił na

miejscu zbrodni krzyŜ pokutny, wykuty własnoręcznie z kamienia i opiekował się do końca

Ŝycia rodziną swej ofiary. Obyczaj ten upamiętnia do dziś kilkaset krzyŜy pokutnych

rozsianych po Sudetach i pogórzu.

Zamiast zmagać się ze “zjadającymi towarzyszami”, warto Ŝyć tak, Ŝeby nie mieć Ŝalu i

pretensji ani do siebie, ani do innych.

Adeptom róŜnych ścieŜek rozwoju duchowego brakuje często znajomości trzech magicznych

słów, które ułatwiają i uprzyjemniają nam Ŝycie.

Owe magiczne słowa brzmią: proszę, przepraszam, dziękuję. śycie z nimi jest naprawdę

przyjemniejsze i łatwiejsze.

Według Huny nikt nie musi być nikomu wdzięczny. Wdzięcznym albo się jest, albo nie.

Jednak z wdzięcznością Ŝyje się milej i przyjemniej. Ponadto warto być miłym i przyjemnym

dla swego otoczenia.

W naszych warunkach boimy się często, Ŝe inni nas zaczną wykorzystywać, gdy tylko

staniemy się dla nich mili. Dlatego waŜne jest przekonać się, Ŝe warto być miłym i Ŝe to jest

bezpieczne.

Tu trafiamy na pewne dziwne zjawisko. OtóŜ pozytywnym myślom i zachowaniom często

towarzyszą negatywne wyobraŜenia. Wiemy, Ŝe bycie miłym, Ŝyczliwym, czy uprzejmym, to

pozytywne cechy, ale jednocześnie boimy się, Ŝe ich przejawianie zostanie źle zrozumiane i

Ŝe zostaniemy albo posądzeni o niecne zamiary, albo ktoś wykorzysta naszą naiwność, czy

dobroć. Podobnie sprawy się mają z miłością, szczęściem, czy zadowoleniem. Wiemy, Ŝe są

one pozytywne, ale… mamy wątpliwości i często czujemy się winni, Ŝe nam jest dobrze,

podczas gdy inni cierpią.

To kwestia naszej samooceny i skutek rzekomo dobrego wychowania. Zgodnie z jego

kanonem nie wypada być szczęśliwym, gdy inni cierpią.

Hm. A jaki moŜe być poŜytek z tego, Ŝe cierpi coraz więcej ludzi, bo nie wypada się cieszyć?

Efekty obserwujemy wokół. Coraz więcej nerwic, stresów i depresji. A gdyby tak przyjąć

wersję odwrotną? Ze swoimi problemami i zrzędzeniem nie wypada zakłócać innym dobrego

samopoczucia?

Wredny pomysł?

A moŜe jedyny sensowny? Bo jaki cel przyświeca tym, którzy męcząc się sami zamęczają

dodatkowo swoje otoczenie?

Znalazłszy się w towarzystwie takich ludzi czujemy się wyssani z energii, zamęczeni, boli nas

głowa i sami zaczynamy mieć negatywne myśli. A czy im w czymś pomogliśmy naszym

poświęceniem, by ich wysłuchać?

MoŜe dzięki temu poświęcaniu się kiedyś wreszcie pomoŜemy sobie rozumiejąc, Ŝe warto

zrezygnować z towarzystwa “zjadających towarzyszy”?

Nie wzywam do znieczulicy. Wręcz przeciwnie. Kahuni za najwaŜniejszą wartość uznawali

miłość. Miłość nie polega na wyraŜaniu zgody na bycie katowanym przez osoby nastawione

negatywnie do siebie i do całego świata. Miłość polega na tym, Ŝe zamiast katować innych,

obdarzamy ich tym, co najlepsze – radością, szczęściem, uśmiechem na co dzień. Wielu

jednak ludzi woli Ŝywić swoich “zjadających towarzyszy” i pielęgnować niezadowolenie,

panikarstwo i straszenie wszystkich wokół. Oni to uwaŜają się za zupełnie zdrowych i

normalnych. DraŜnią ich ludzie spokojni i zadowoleni. Tylko nie widzą związków między

swymi pasjami, a stanem zdrowia. A przecieŜ lęki i niezdecydowanie paraliŜują najpierw

umysł, a potem i ciało. Nienawiść przeradza się w raka.

A teraz zagadka. Kiedy, w jakich sytuacjach mówimy:

Coś mi leŜy na wątrobie?

Pomieszało mi się w głowie?

Flaki mi się przewracają?

Mdli mnie, kiedy… ?

Przykłady moŜna mnoŜyć.

Faktem jest, Ŝe te stwierdzenia pozostają w związku z negatywnymi myślami i emocjami. I

jak tu nie dostrzec ich wpływu na nasze Ŝycie?

Kiedy dostrzegamy związek między negatywnym myśleniem, a stanem naszego zdrowia,

zaczynamy zmieniać nasze myśli z negatywnych na pozytywne. Przestajemy w ten sposób

zasilać “zjadających towarzyszy”, zarówno tych, którzy wylęgli się w naszym umyśle, jak i

tych, którzy przybyli ze świata duchów, by się poŜywić naszą energią. Zmiana myślenia z

negatywnego na pozytywne wymaga determinacji i zrozumienia, po co się to robi i jakie są z

tego korzyści. A korzyści jest wiele. Lepsze zdrowie, łatwiejsze Ŝycie, mniej pracy, a więcej

pieniędzy i wreszcie coraz wyŜsza samoocena, dzięki której nasze Ŝycie nabiera sensu i

wartości.

Najskuteczniejszym sposobem na zaprzestanie zasilania “zjadających towarzyszy” jest jak

najczęstsze powtarzanie pozytywnych myśli. Tej sztuki warto nauczyć się albo czytając dobre

ksiąŜki, albo przechodząc kurs, np. Huny.

Leszek śądło

cudaducha.pl

Zjadający towarzysze

Tę obrazową nazwę nadawali Kahuni wszelkim duchom, demonom oraz negatywnym

myślom. Rozumiemy, Ŝe duchy i demony objadają ludzi z energii, ale dlaczego to określenie

przysługiwało równieŜ złym myślom?

Kahuni wiedzieli, Ŝe na podtrzymywanie negatywnych myśli musimy zuŜyć bardzo duŜo

energii. Tak duŜo, Ŝe pielęgnując je, zapadamy na zdrowiu. Organizm nie jest w stanie dłuŜej

pracować na zwiększonych obrotach i buntuje się. A bunt materializuje się w formie choroby.

Myślowe demony wywołują choroby

Silnie negatywne myśli określano w wielu kulturach mianem demonów. I faktem jest, Ŝe

demony nie mają własnego Ŝycia, tylko są stwarzane przez koszmarne wyobraŜenia podszyte

strachem. Niektórzy ludzie specjalnie hodują swe "dobre" demony, by mogły ich bronić przed

cudzymi "złymi" demonami. Aby je zasilać, rozdraŜniają całe otoczenie. A wtedy

rozzłoszczeni ludzie nieświadomie zasilają demony swymi negatywnymi emocjami.

Negatywna myśl, którą podtrzymujemy 3 dni, powoduje pogorszenie nastroju lub nawet lekką

chorobę. Po 3 miesiącach jej pielęgnowania samopoczucie wyraźnie pogarsza się, a owocem

tego jest powaŜniejsza choroba. Gdy nadal pielęgnujemy negatywne myśli, po 34 latach

moŜemy się dorobić choroby chronicznej, która moŜe objawiać się nieco inaczej, niŜ choroba

pierwotnie wywołana przez negatywne myśli, ale ma te same przyczyny. Trudniej ją wtedy

leczyć. Wreszcie po 12 latach pielęgnacji negatywnej myśli i choroby chronicznej, moŜe ona

zmienić się w chorobę karmiczną, która stanie się naszą zmorą w następnym Ŝyciu.

Poczucie winy wróg najgorszy

Kahuni wiedzieli, Ŝe skutki pielęgnowania negatywnych myśli mogą być fatalne, więc radzili

wszystkim, by jak najszybciej się ich pozbywali, by zastępowali je myślami pozytywnymi,

którym towarzyszy poczucie piękna, radości, szczęścia, a przede wszystkim miłości. Aby

uniknąć chorobowych skutków negatywnego myślenia, starali się jak najszybciej pomagać w

rozwiązywaniu problemów i w doprowadzaniu do harmonii wewnętrznej u swych pacjentów.

Wiedząc, Ŝe poczucie winy moŜe spowodować tragiczne wypadki nawet przed upływem 3

dni, radzili, Ŝeby nikogo nie krzywdzić, a kiedy juŜ coś takiego się stało zadośćuczynić.

Zadośćuczynienie to coś innego niŜ pokuta czy kara. To naprawienie krzywdy.

JeŜeli nie dało się jej naprawić bezpośrednio, dokonywano tego w sposób pośredni. Jeśli np.

ktoś zabił człowieka, to powinien pomagać jego rodzinie. Zadziwiające jest to, Ŝe na Dolnym

Śląsku panował podobny zwyczaj. W średniowieczu zabójca mógł uniknąć kary, jeŜeli

postawił na miejscu zbrodni krzyŜ pokutny wykuty własnoręcznie z kamienia, i opiekował się

do końca Ŝycia rodziną swej ofiary. Obyczaj ten upamiętnia do dziś kilkaset krzyŜy

pokutnych rozsianych po Sudetach i pogórzu.

W błędnym kręgu wpojonych zasad

W naszej kulturze trafiamy na pewne dziwne zjawisko. OtóŜ pozytywnym myślom i

zachowaniom często towarzyszą negatywne wyobraŜenia. Wiemy, Ŝe bycie miłym,

Ŝyczliwym, czy uprzejmym to pozytywne cechy, ale jednocześnie boimy się, Ŝe ich

przejawianie zostanie źle zrozumiane i Ŝe zostaniemy albo posądzeni o niecne zamiary, albo

ktoś wykorzysta naszą naiwność czy dobroć. Podobnie sprawy się mają z miłością,

szczęściem czy zadowoleniem. Wiemy, Ŝe są one pozytywne, ale... mamy wątpliwości i

często czujemy się winni, Ŝe nam jest dobrze, podczas gdy inni cierpią. To kwestia naszej

samooceny i skutek rzekomo dobrego wychowania: nie wypada być szczęśliwym, gdy inni

cierpią.

A jaki moŜe być poŜytek z tego, Ŝe cierpi coraz więcej ludzi, bo nie wypada się cieszyć?

Efekty obserwujemy wokół. Coraz więcej nerwic, stresów i depresji. A gdyby tak przyjąć

wersję odwrotną? śe swoimi problemami i zrzędzeniem nie wypada zakłócać innym dobrego

samopoczucia?

Wredny pomysł? A moŜe jedyny sensowny? Bo jaki cel przyświeca tym, którzy męcząc się

sami, zamęczają dodatkowo swoje otoczenie?

W towarzystwie takich ludzi czujemy się wyssani z energii, zmęczeni, boli nas głowa i sami

zaczynamy mieć negatywne myśli. A czy im w czymś pomogliśmy naszym poświęceniem, by

ich wysłuchać?

Nienawiść poŜywką dla raka

Nie wzywam do znieczulicy. Wręcz przeciwnie. Kahuni za najwaŜniejszą wartość uznawali

miłość. Miłość nie polega na wyraŜaniu zgody na bycie katowanym przez osoby nastawione

negatywnie do siebie i do całego świata. Miłość polega na tym, Ŝe zamiast katować innych,

obdarzamy ich tym, co najlepsze radością, szczęściem, uśmiechem na co dzień. Wielu ludzi

woli jednak Ŝywić swoich "zjadających towarzyszy" i pielęgnować niezadowolenie,

panikarstwo i straszyć wszystkich wokół. W dodatku uwaŜają się za zupełnie zdrowych i

normalnych. DraŜnią ich ludzie spokojni i zadowoleni. Tylko nie widzą związku miedzy

swymi pasjami a stanem zdrowia. A przecieŜ lęki i niezdecydowanie paraliŜują najpierw

umysł, a potem i ciało. Nienawiść przeradza się w raka.

A teraz zagadka. Kiedy, w jakich sytuacjach mówimy:

Coś mi leŜy na wątrobie

Flaki mi się przewracają

Mdli mnie, kiedy...

Przykłady moŜna mnoŜyć.

Faktem jest, Ŝe te stwierdzenia pozostają w związku z negatywnymi myślami i emocjami.

Kiedy dostrzegamy związek między negatywnym myśleniem a stanem naszego zdrowia,

zaczynamy zmieniać nasze myśli z negatywnych na pozytywne.

Przestajemy w ten sposób zasilać "zjadających towarzyszy", zarówno tych, którzy wylęgli się

w naszym umyśle, jak i tych, którzy przybyli ze świata duchów, by się poŜywić naszą energią.

Zmiana myślenia z negatywnego na pozytywne wymaga determinacji i zrozumienia, po co się

to robi i jakie są z tego korzyści. A korzyści jest wiele. Lepsze zdrowie, łatwiejsze Ŝycie,

mniej pracy a więcej pieniędzy, i wreszcie coraz wyŜsza samoocena, dzięki której nasze Ŝycie

nabiera sensu i wartości.

Najskuteczniejszym sposobem na zaprzestanie zasilania "zjadających towarzyszy" jest jak

najczęstsze powtarzanie pozytywnych myśli i... uśmiechanie się. Uśmiech, nawet z początku

wymuszony, w jakiś dziwny sposób jest połączony z mózgiem, który, czując, Ŝe usta wygięte

są w uśmiechu, zaczyna produkować hormony szczęścia i po jakimś czasie zaczynamy

naprawdę być zadowoleni, a nasz uśmiech naturalny...

Huna cz.8 Zablokowana ścieŜka

Modlitwa huny jest bardzo praktyczna i skuteczna. Kahuni potrafili posługiwać się nią niemal

doskonale i wręcz z zadziwiającymi efektami. Dla nich to było normalne. Czasem jednak

próbujemy modlitwy… i nic nie wychodzi. Wielu ludzi zaczynając zabawę z huną, po

kilkukrotnym wykonaniu modlitwy stwierdza, Ŝe to jakaś bajka i jedna wielka manipulacja.

Modlą się, starają, posyłają te modlitwy do WyŜszego Ja, posyłają manę do WyŜszego Ja… i

nic. śeby chociaŜ jakiś efekt, malutki, ale gdzie tam jak kamień w wodę.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: