Meyer Stephanie - Zmierzch.pdf - Zmierzch - tysia2o

Zmierzch

Stephenie Meyer

Mojej starszej siostrze Emily, bez której być może nigdy nie ukończyłabym tej książki

Ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz,

niechybnie umrzesz.

Księga Rodzaju 2, 17 (BT)

Nigdy wcześniej nie zastanawiałam się nad tym, jak chciałabym umrzeć - nawet mimo

wydarzeń ostatnich miesięcy. Ale choćbym próbowała, z pewnością nie wpadłabym na coś

podobnego.

Sparaliżowana wpatrywałam się w ciemne oczy drapieżcy stojącego na przeciwległym

końcu długiego pomieszczenia, a on przyglądał mi się z uśmiechem.

Oto miałam oddać życie za kogoś innego, za kogoś, kogo kochałam. To dobra śmierć,

bez wątpienia. Szlachetny postępek. Coś znaczącego.

Gdybym nie przeniosła się do Forks, nie stałabym teraz oko w oko z mordercą,

wiedziałam o tym dobrze, ale mimo to nie potrafiłam zmusić mego kołaczącego serca do

pożałowania decyzji o przeprowadzce. Właśnie tu spotkało mnie szczęście, o jakim nawet nie

marzyłam, i nie warto było rozpaczać, że słodki sen dobiegał końca.

Nie zmieniając przyjaznego wyrazu twarzy, mroczny łowca ruszył w moją stronę, by

zadać ostateczny cios.

1. PIERWSZE SPOTKANIE

Jadąc z mamą na lotnisko, szeroko otworzyłyśmy samochodowe okna. W Phoenix

były dwadzieścia cztery stopnie w cieniu przy absolutnie bezchmurnym niebie. Miałam na

sobie moją ulubioną koszulkę - bez rękawów, z białej siateczki - włożoną specjalnie z okazji

wyjazdu. Do samolotu zamierzałam wziąć kurtkę.

Celem podróży było miasteczko Forks położone na północno - zachodnim krańcu

stanu Waszyngton, na półwyspie Olympic. Pada tam częściej niż w jakimkolwiek innym

miejscu w Stanach i jest to jedyna rzecz, jaka wyróżnia tę mieścinę. To właśnie przed tymi

posępnymi, deszczowymi chmurami uciekła moja matka, gdy miałam zaledwie parę miesięcy.

Ona uciekła, ale ja musiałam spędzać w Forks bite cztery tygodnie każdego lata. Wreszcie,

jako czternastolatka, zbuntowałam się i od trzech lat jeździłam z tatą, co roku na

dwutygodniowe wakacje do Kalifornii.

Mimo to zgodziłam się tam wrócić. Sama skazałam się na wygnanie. Byłam

przerażona. Nienawidziłam tego miejsca.

Za to Phoenix uwielbiałam. Kochałam je za słońce i upał, za bijącą od tego miasta

żywotność, za tempo, z jakim się rozwijało.

- Bello - odezwała się mama w hali odlotów - pamiętaj, że nie musisz tego robić. -

Powiedziała to po raz setny i niewątpliwie ostatni.

Moja mama wygląda zupełnie tak jak ja, jak ja z krótkimi włosami i pierwszymi

zmarszczkami mimicznymi. Spojrzałam jej w oczy - ma wielkie oczy dziecka - i poczułam

narastającą panikę. Jak mogłam zostawiać samą tak nieobliczalną i nieprzytomną osobę? Czy

sobie poradzi? Oczywiście, miała teraz Phila, rachunki będą, zatem płacone w terminie,

lodówka i bak pełny, a jeśli się gdzieś zgubi, będzie miała, do kogo zadzwonić, ale mimo to...

- Ale ja naprawdę chcę jechać - skłamałam. Nigdy nie byłam uzdolnionym kłamcą,

ale ostatnio powtarzałam to zdanie tak często, że brzmiało już niemal przekonująco.

- Pozdrów ode mnie Charliego.

- Nie zapomnę.

- Niedługo się zobaczymy - powiedziała z przekonaniem w głosie. - Możesz wrócić

do domu w każdej chwili. Tylko zadzwoń, a zaraz się pojawię.

Miałam świadomość, że ta obietnica sporo ją kosztuje.

Meyer Stephanie - Zmierzch.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: