Joan Elliott Pickart - Miłość z lat szkolnych.pdf - ● Harlequin Gorący Romans - leszek2050

Joan Elliott Pickart

Miłość z lat szkolnych

Tłumaczyła

Weronika Żółtowska

PROLOG

Nareszcie w domu, pomyślał Mark, stawiając na

podłodze ciężką walizkę. Wrócił do Bostonu z Pary-

ża, gdzie pracował przez cały rok. Czas dłużył mu się

tam w nieskończoność.

Został zaproszony do udziału w niezwykle cieka-

wym programie badawczym, który był dla niego

ogromnym wyróżnieniem i prawdziwym wyzwa-

niem. Nie praca, ale miasto, w którym ją wykonywał,

dało mu się we znaki. Trudność polegała na tym, że

obiegowe sądy Amerykanów na temat Paryża okazały

najzupełniej prawdziwe. Markowi wydawało się, że

gdziekolwiek poszedł, wszędzie otaczały go zakocha-

ne pary.

Zapewne w Bostonie również ich nie brakowa-

ło, ale raczej nie zwracał na to uwagi, natomiast

magia Paryża sprawiła, że stał się pod tym wzglę-

dem bardziej spostrzegawczy. Co gorsza, z jaw-

nym obrzydzeniem stwierdził, że uporczywie wra-

ca myślą do czasu, gdy sam był zakochany i z mło-

dzieńczą naiwnością oddał serce pewnej dziew-

czynie o promiennym uśmiechu i roziskrzonych

piwnych oczach.

JOAN ELLIOTT PICKART

Planowali wspólną przyszłość, zawsze mieli być

razem, rozmawiali godzinami o wspólnym domu,

dzieciach i szczęśliwym życiu, które będą wiedli, pó-

ki śmierć ich nie rozłączy. Okazało się jednak, że to

były puste słowa... przynajmniej dla dziewczyny

Marka. Złamała mu serce, więc zdumiony i rozgory-

czony postanowił, że nigdy już się nie zakocha.

Był przekonany, że uporał się z bolesnymi wspo-

mnieniami, że nie pamięta już o niej i o doznanym

rozczarowaniu, ale w Paryżu wszędzie otaczały go

pary, tandemy, parki, dwójeczki, więc usłużna pamięć

zaczęła podsuwać obrazy z przeszłości. Tam uświa-

domił sobie, że nie przebaczył swojej dziewczynie ani

o niej nie zapomniał.

Przez salon wszedł do otwartej kuchni. Przed wy-

jazdem do Paryża wynajął mieszkanie Erykowi, świe-

żo rozwiedzionemu lekarzowi. Pracowali w tym sa-

mym szpitalu. Gdy rozmawiali przez telefon, Eryk

powiedział, że w lodówce jest trochę jedzenia, a cza-

sopisma i nieliczne listy znajdowane od czasu do cza-

su w skrzynce leżą na blacie w rogu kuchni.

Mark rozgrzał patelnię, wbił cztery jajka, a potem

dorzucił garść startego żółtego sera oraz pokrojoną

szynkę. Z przyjemnością wciągnął w nozdrza miłą

woń smażącej się jajecznicy, ale radość nie trwała

długo. Po chwili znowu spochmurniał. Z pełnym ta-

lerzem i szklanką mleka podszedł do kuchennego sto-

łu, usiadł i mimo przykrych myśli z wilczym apety-

tem zabrał się do gorącego posiłku.

Tego mi było trzeba, uznał przekonany, że gdy

MŁOŚĆ Z LAT SZKOLNYCH

napełni żołądek i porządnie się wyśpi, znów będzie

sobą i przestanie myśleć o głupstwach. Mimo to jadł

z ponurą miną, powoli i metodycznie żując każdy

kęs.

Znów będzie sobą... Właściwie nie ma się z czego

cieszyć. Doktor Mark Maxwell, od prawie czternastu

lat samotny z wyboru, całkowicie zaabsorbowany

pracą, w wieku zaledwie trzydziestu dwóch lat uzna-

ny za geniusza w dziedzinie eksperymentalnych nauk

medycznych - sam jak palec, tak w Paryżu, jak i

w Bostonie. Dopiero teraz to sobie uświadomił.

- Cholera jasna - powiedział głośno, nabierając

kolejną porcję jajecznicy.

Był wyczerpany, dlatego nie panował nad swoją

uczuciowością i oddawał się przykrym rozmyśla-

niom. Rozżalony i wściekły, chwilowo nie potrafił też

przyjąć do wiadomości, że nie ma czasu spotykać się

z kobietami, ponieważ jest całkiem zaabsorbowany

karierą naukową.

Udało mu się urzeczywistnić wszystkie marzenia

i nadzieje. Pod tym względem rzeczywistość przeszła

jego najśmielsze oczekiwania, natomiast jeśli chodzi

o życie emocjonalne... Szkoda mówić. Mark nadal

czuł się jak skrzywdzony osiemnastolatek, rozzłosz-

czony, pozbawiony złudzeń, zgorzkniały i wściekły

jak diabli.

- Fantastycznie, prawda? - wymamrotał, z

obrzydzeniem kiwając głową. - I co dalej, Maxwell?

Jak zamierzasz się od niej uwolnić?

Nie znał odpowiedzi na to pytanie, ale postanowił

JOANELLIOTTPICKART

o tym pomyśleć, kiedy się porządnie wyśpi. Jednego

był pewny: nie zamierzał z jej powodu reszty życia

spędzić samotnie. Nie ma mowy.

- Później się z tym uporam - oznajmił, wstając.

- Na pewno to zrobię, ale teraz nie będę się nad tym

zastanawiać, bo mózg mi się lasuje.

Z gazetnika stojącego w rogu wziął kolorowe plot-

karskie czasopismo leżące na samym wierzchu, otwo-

rzył je i zaczął kartkować. Nagle znieruchomiał wpa-

trzony w tytuł jednego z artykułów.

- Ventura w Kalifornii: romantyczny ślub i bajko

we wesele - przeczytał głośno.

Serce waliło mu jak młotem, gdy popatrzył na

barwną fotografię przedstawiającą sporą grupę roze-

śmianych ludzi. Z podpisu można się było dowie-

dzieć, że to goście weselni z obu rodzin. Jedna miała

swe korzenie na wyspie Wilshire, druga w kalifornij-

skiej Venturze.

Mark jak urzeczony gapił się na kobietę stojącą za

dwiema parami szczęśliwych nowożeńców.

To przecież ona!

Zerwał się na równe nogi tak nagle, że krzesło

z łoskotem upadło na podłogę. Wpatrzony w zdjęcie

nie słyszał hałasu. Jakie to dziwne, pomyślał, wręcz

niesamowite. Przed chwilą wspominał tę swoją uko-

chaną i toczył wewnętrzną walkę, żeby się od niej

uwolnić, a teraz patrzy na jej zdjęcie.

Panuj nad sobą, skarcił się surowo. Podniósł krzes-

ło i usiadł na nim ciężko. Może to wcale nie jest takie

dziwne? A jeśli los daje mu... swego rodzaju znak

Joan Elliott Pickart - Miłość z lat szkolnych.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: