Kodeks Cywilny tekst jednolity.pdf

USTAWA

z dnia 23 kwietnia 1964 r.

KODEKS CYWILNY 1)

(Dz. U. z dnia 18 maja 1964 r.)

stan aktualny na czerwiec 2009

KSIĘGA PIERWSZA

CZĘŚĆ OGÓLNA

Tytuł I. PRZEPISY WSTĘPNE

Art. 1. Kodeks niniejszy reguluje stosunki cywilnoprawne między osobami fizycznymi i osobami

prawnymi.

Art. 2. (skreślony).

Art. 3. Ustawa nie ma mocy wstecznej, chyba że to wynika z jej brzmienia lub celu.

Art. 4. (skreślony).

Art. 5. Nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-

gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie

lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

Art. 6. Ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Art. 7. Jeżeli ustawa uzależnia skutki prawne od dobrej lub złej wiary, domniemywa się istnienie

dobrej wiary.

Więcej aktów prawnych z odnośnikami do praktyki znajdziesz na http://chomikuj.pl/ebook_maniak

Tytuł II. OSOBY

DZIAŁ I. OSOBY FIZYCZNE

Rozdział I

Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych

Art. 8. § 1. Każdy człowiek od chwili urodzenia ma zdolność prawną.

§ 2. (skreślony).

Art. 9. W razie urodzenia się dziecka domniemywa się, że przyszło ono na świat żywe.

Art. 10. § 1. Pełnoletnim jest, kto ukończył lat osiemnaście.

§ 2. Przez zawarcie małżeństwa małoletni uzyskuje pełnoletność. Nie traci jej w razie

unieważnienia małżeństwa.

Art. 11. Pełną zdolność do czynności prawnych nabywa się z chwilą uzyskania pełnoletności.

Art. 12. Nie mają zdolności do czynności prawnych osoby, które nie ukończyły lat trzynastu, oraz

osoby ubezwłasnowolnione całkowicie.

Art. 13. § 1. Osoba, która ukończyła lat trzynaście, może być ubezwłasnowolniona całkowicie,

jeżeli wskutek choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń

psychicznych, w szczególności pijaństwa lub narkomanii, nie jest w stanie kierować swym

postępowaniem.

§ 2. Dla ubezwłasnowolnionego całkowicie ustanawia się opiekę, chyba że pozostaje on jeszcze

pod władzą rodzicielską.

Art. 14. § 1. Czynność prawna dokonana przez osobę, która nie ma zdolności do czynności

prawnych, jest nieważna.

§ 2. Jednakże gdy osoba niezdolna do czynności prawnych zawarła umowę należącą do umów

powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia codziennego, umowa taka staje

się ważna z chwilą jej wykonania, chyba że pociąga za sobą rażące pokrzywdzenie osoby

niezdolnej do czynności prawnych.

Art. 15. Ograniczoną zdolność do czynności prawnych mają małoletni, którzy ukończyli lat

trzynaście, oraz osoby ubezwłasnowolnione częściowo.

Art. 16. § 1. Osoba pełnoletnia może być ubezwłasnowolniona częściowo z powodu choroby

psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych, w

szczególności pijaństwa lub narkomanii, jeżeli stan tej osoby nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia

całkowitego, lecz potrzebna jest pomoc do prowadzenia jej spraw.

§ 2. Dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo ustanawia się kuratelę.

Art. 17. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do ważności czynności prawnej,

przez którą osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych zaciąga zobowiązanie lub

rozporządza swoim prawem, potrzebna jest zgoda jej przedstawiciela ustawowego.

Zobacz katalog eBooków , które mogą być interesujące w podobnej tematyce...

Art. 18. § 1. Ważność umowy, która została zawarta przez osobę ograniczoną w zdolności do

czynności prawnych bez wymaganej zgody przedstawiciela ustawowego, zależy od potwierdzenia

umowy przez tego przedstawiciela.

§ 2. Osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych może sama potwierdzić umowę po

uzyskaniu pełnej zdolności do czynności prawnych.

§ 3. Strona, która zawarła umowę z osobą ograniczoną w zdolności do czynności prawnych, nie

może powoływać się na brak zgody jej przedstawiciela ustawowego. Może jednak wyznaczyć temu

przedstawicielowi odpowiedni termin do potwierdzenia umowy; staje się wolna po bezskutecznym

upływie wyznaczonego terminu.

Art. 19. Jeżeli osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych dokonała sama jednostronnej

czynności prawnej, do której ustawa wymaga zgody przedstawiciela ustawowego, czynność jest

nieważna.

Art. 20. Osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych może bez zgody przedstawiciela

ustawowego zawierać umowy należące do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących

sprawach życia codziennego.

Art. 21. Osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych może bez zgody przedstawiciela

ustawowego rozporządzać swoim zarobkiem, chyba że sąd opiekuńczy z ważnych powodów

inaczej postanowi.

Art. 22. Jeżeli przedstawiciel ustawowy osoby ograniczonej w zdolności do czynności prawnych

oddał jej określone przedmioty majątkowe do swobodnego użytku, osoba ta uzyskuje pełną

zdolność w zakresie czynności prawnych, które tych przedmiotów dotyczą. Wyjątek stanowią

czynności prawne, do których dokonania nie wystarcza według ustawy zgoda przedstawiciela

ustawowego.

Art. 22 1 . Za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą czynności prawnej niezwiązanej

bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

Art. 23. Dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda

sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania,

twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa

cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach.

Art. 24. § 1. Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać

zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może

on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do

usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w

odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać

zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel

społeczny.

§ 2. Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa,

poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.

§ 3. Przepisy powyższe nie uchybiają uprawnieniom przewidzianym w innych przepisach, w

szczególności w prawie autorskim oraz w prawie wynalazczym.

Więcej aktów prawnych z odnośnikami do praktyki znajdziesz na http://chomikuj.pl/ebook_maniak

Rozdział II

Miejsce zamieszkania

Art. 25. Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z

zamiarem stałego pobytu.

Art. 26. § 1. Miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce

zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska

lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej.

§ 2. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsce

zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale

przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania

określa sąd opiekuńczy.

Art. 27. Miejscem zamieszkania osoby pozostającej pod opieką jest miejsce zamieszkania

opiekuna.

Art. 28. Można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania.

Rozdział III

Uznanie za zmarłego

Art. 29. § 1. Zaginiony może być uznany za zmarłego, jeżeli upłynęło lat dziesięć od końca roku

kalendarzowego, w którym według istniejących wiadomości jeszcze żył; jednakże gdyby w chwili

uznania za zmarłego zaginiony ukończył lat siedemdziesiąt, wystarcza upływ lat pięciu.

§ 2. Uznanie za zmarłego nie może nastąpić przed końcem roku kalendarzowego, w którym

zaginiony ukończyłby lat dwadzieścia trzy.

Art. 30. § 1. Kto zaginął w czasie podróży powietrznej lub morskiej w związku z katastrofą statku

lub okrętu albo w związku z innym szczególnym zdarzeniem, ten może być uznany za zmarłego po

upływie sześciu miesięcy od dnia, w którym nastąpiła katastrofa albo inne szczególne zdarzenie.

§ 2. Jeżeli nie można stwierdzić katastrofy statku lub okrętu, bieg terminu sześciomiesięcznego

rozpoczyna się z upływem roku od dnia, w którym statek lub okręt miał przybyć do portu

przeznaczenia, a jeżeli nie miał portu przeznaczenia - z upływem lat dwóch od dnia, w którym była

ostatnia o nim wiadomość.

§ 3. Kto zaginął w związku z bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia nie przewidzianym w

paragrafach poprzedzających, ten może być uznany za zmarłego po upływie roku od dnia, w którym

niebezpieczeństwo ustało albo według okoliczności powinno było ustać.

Art. 31. § 1. Domniemywa się, że zaginiony zmarł w chwili oznaczonej w orzeczeniu o uznaniu za

zmarłego.

§ 2. Jako chwilę domniemanej śmierci zaginionego oznacza się chwilę, która według okoliczności

jest najbardziej prawdopodobna, a w braku wszelkich danych - pierwszy dzień terminu, z którego

upływem uznanie za zmarłego stało się możliwe.

§ 3. Jeżeli w orzeczeniu o uznaniu za zmarłego czas śmierci został oznaczony tylko datą dnia, za

chwilę domniemanej śmierci zaginionego uważa się koniec tego dnia.

Zobacz katalog eBooków , które mogą być interesujące w podobnej tematyce...

Art. 32. Jeżeli kilka osób utraciło życie podczas grożącego im wspólnie niebezpieczeństwa,

domniemywa się, że zmarły jednocześnie.

Więcej aktów prawnych z odnośnikami do praktyki znajdziesz na http://chomikuj.pl/ebook_maniak

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: