Mynarek+Hubertus+-+Zakaz+myślenia.pdf

Hubertus Mynarek

ZAKAZ MYŚLENIA

Fundamentalizm w chrześcijaństwie i islamie

Prawdziwe słowa nie są przyjemne.

Przyjemne słowa nie są prawdziwe.

Laotse

Zwięźle, interesująco i rzeczowo opisuje Mynarek najróżniejszego rodzaju fundamentalizmy, które niczym

epidemie wyłaniają się z „postmodernizmu”: ich źródła religijne, agresywny fanatyzm, tendencję do zniewalania,

a także głupotę, szarlatanerię ich głosicieli, zwłaszcza chrześcijańskich, wśród których ci „najbardziej postępowi”

zawsze są najniebezpieczniejsi – zwykli, nowi inscenizatorzy starego repertuaru.

Karlheinz Deschner

Nasilanie się fundamentalizmu na całym świecie zagraża naszej sytuacji społeczno-

politycznej. Podczas gdy większość teologów traktuje to zjawisko jako przejaw upadku

pierwotnie czystej idei Dobrej Nowiny i nauki wiary, religioznawca prof. Hubertus Mynarek

przyjmuje bardziej radykalny punkt widzenia: w swej zaangażowanej polemice wykazuje, że

fundamentalizm religijny leży u podstaw zasadniczych prawd wiary wszystkich religii

monoteistycznych. Wszystkie one wcześniej czy później ustanawiają zakazy myślenia,

zamykające drogę rozumowi, których – jako że obstają przy wartościach absolutnych – nie

sposób pogodzić z religijną tolerancją.

Hubertus Mynarek urodził się w roku 1929 na Opolszczyźnie, w rodzinie pochodzenia

niemieckiego. Studiował teologię katolicką, filozofię i psychologię. W latach pięćdziesiątych

był księdzem na Śląsku. Od roku 1958 mieszka na stałe w Niemczech. Tam zrobił karierę

naukową. Wykładał – jako profesor – w Republice Federalnej Niemiec i w Austrii. W roku

1972 porzucił stan duchowny i w związku z tą decyzją wystosował krytyczny wobec Kościoła

list otwarty do papieża Pawła VI. Reakcją na to było pozbawienie go przez Kościół prawa

nauczania. Odtąd żyje jako osoba prywatna, ojciec rodziny. Wiele pisze i publikuje.

Szczególnie ważne w jego dorobku są następujące książki: Mystik und Vernunft (Mistyka a

rozsądek), Eros und Klerus (tytuł chyba zrozumiały bez tłumaczenia), Zakaz myślenia.

Fundamentalizm w chrześcijaństwie i islamie, Jezus i kobiety. Miłosne życie Nazarejczyka

(wydanie polskie Wydawnictwo URAEUS 1995).

Spis treści:

I. Niebezpieczeństwo fundamentalizmu

..........................................................................................

II. Jak rodzi się fundamentalizm?

....................................................................................................

III. Religijne źródła wszelkich fundamentalizmów

......................................................................

IV. „Czyste” i „doskonałe” źródła fundamentalizmu

...................................................................

V. Każdy monoteizm jest fundamentalistyczny

............................................................................

Nota o autorze

........................................................................................................................

Bibliografia

............................................................................................................................

Przypisy

................................................................................................................................

Wywód Mynarka jest wysoce kompetentny i nadzwyczaj pouczający.

Wirklichkeit und Wahrheit

Mynarek przekonuje szczerością i niezmienną kompetencją wykładu. Sugestywność relacji sprawia, że czytelnik

czuje się poinformowany dokładniej, niżby to zapewniły traktaty polityczne czy naukowe.

TAZ

Mynarek usiłuje uczynić „wolną religię” zrozumiałą także i nade wszystko dla ludzi współczesnych oraz uratować

ją na przyszłość, a jest w tych usiłowaniach zawsze przekonujący. Ponieważ w oficjalnym Kościele i jego nauce

teologicznej nadal brak odważnych publikacji tego rodzaju, Mynarek wyświadcza niebagatelną przysługę swoim

byłym kolegom. Trzeba jednak wykluczyć ich wdzięczność za tę pionierską działalność.

Prof. dr Horst Herrmann, Frankfurter Rundschau

Przy lekkości pióra, Mynarek łączy dogłębną znajomość faktów i związków między nimi z klarownością

przedstawiania poszczególnych zjawisk i umiejętnym puentowaniem.

Hessisch-Niedersachische Allgemaine

Ktoś znajomy, o niezwykłej odwadze, czym przypomina Lutra i Muntzera, bez tej nawet skłonności do kompromisu,

jaką wykazał Galileusz. Obce mu są oportunizm i konformizm – we wszelkiej postaci.

Prof. dr Werner Peiser, były ambasador, w piśmie okólnym genueńskiej gminy ewangelicko-augsburskiej

Mynarek pokazuje, jaka powinna być religia: niedogmatyczna, nigdy zamknięta, zawsze wymagająca korekty,

niesprzeczna z żadnym nakazem człowieczeństwa i ludzką wolnością, wciąż w swojej istocie gotowa do ofiary z

samej siebie. Powinna być zorganizowana na podobieństwo otwartego ustroju demokratycznego.

Mynarek opiera się w tym, co pisze, na niewątpliwie osobistym doświadczeniu i świetnej znajomości przedmiotu.

Udzielił on ważkich odpowiedzi na ciągle stawiane pytania o sens i duchowe oblicze człowieczeństwa.

Der Humanist

Mynarek potrafi pisać w sposób fascynujący. Nic boi się łamać tabu i czasem nawet posunąć się dalej, niżby to

wynikało z celów, jakie sobie stawia. Zawsze można się od niego czegoś nauczyć.

Freies Christentum

Mynarek pisze „nic po profesorsku i, co cieszy, konkretnie (...), sprawność literacka idzie w parze z przekonującym

wykładem psychologicznym.”

Dr Karlheinz Deschner

To połączenie obiektywizmu krytyka z nawiązaniem do własnych doświadczeń życiowych

trzeba uznać za w pełni udane.

Homo Humanus – Buchweiser

Mynarek „dokumentuje, w pewnych fragmentach wręcz dramatycznie, historię świata i historię umysłowości –

wszystko odnosi się do konkretnych ludzi i epok. Czytelnik staje się chętnym świadkiem burzliwych wydarzeń i

przemian duchowych.”

Unitarische Blatter

Sam autor okazuje się rzecznikiem radykalnej postawy etycznej.

Publik-Forum

Ten człowiek czerpie siłę swojego zaangażowania religijnego z własnych

doświadczeń życiowych i nic jest skory do kompromisów.

Vorgange. Zeitschrift für Gesellschaftspolitik

I. Niebezpieczeństwo fundamentalizmu

„Nie żyjemy dzisiaj pod znakiem Oświecenia, lecz w znacznie większej mierze pod

wszechstronnym wpływem prądów fundamentalistycznych.” Oto słowa Richarda von

Weizsackera, wygłoszone podczas mszy ekumenicznej z okazji rocznicy zbombardowania

Drezna 13 lutego 1945 roku. Rzeczywiście, różnego rodzaju fundamentalizmy – wielkie i małe,

ideologiczne i militarne, filozoficzne, teologiczne, ekologiczne i ekonomiczne, kulturalne i

społeczne, religijne i kościelne, polityczne i pozornie apolityczne, regionalne i ponadregionalne

– wyrosły jak grzyby po deszczu w naszej złożonej sytuacji u schyłku drugiego tysiąclecia, a

zagrażając pokojowi na świecie, zmniejszają w sposób bardzo istotny szansę przeżycia

ludzkości. W tej sytuacji kontynuował Weizsacker – „trzy religie Abrahamowe mogą i muszą

przyczynić się” do wyeliminowania niebezpieczeństw zrodzonych przez fundamentalizm. Czy

jednak nie oznacza to wpuszczenia wilka do owczarni? Czy judaizm, chrześcijaństwo, islam nie

mają same charakteru fundamentalistycznego i czy w pewnym stopniu same nie zainicjowały

prześladowań oraz wojen religijnych?

Nawet prezydent Republiki Federalnej Niemiec przyznaje we wspomnianym

przemówieniu, że „w imię każdej z tych trzech religii wyrządzono wiele krzywd i zadano wiele

cierpień. Żadna z nich nie może w historii dwu pozostałych znaleźć uzasadnionych powodów

do prowadzenia w ich pojęciu sprawiedliwych wojen.” Przede wszystkim chrześcijanie powinni

zrezygnować z „bezpodstawnych roszczeń”, aby uważano ich za „jedyną ostoję rozumu,

oświecenia i prawa.”

W istocie rzeczy fundamentalizmy pochodzenia chrześcijańskiego również dzisiaj w

dużym stopniu powiększają i pomnażają negatywny bilans naszej planety pod względem

politycznym, gospodarczym, społecznym i ekologicznym. Zacznijmy od szczególnie ważnego

fundamentalistycznego aspektu chrześcijaństwa rzymskokatolickiego, które w porównaniu z

chrześcijaństwem prawosławnym i protestanckim natychmiast rzuca się w oczy z powodu

liczby wiernych, których ilość sięgnie niebawem miliarda, co stanowi jedną piątą ludności

świata, a tym samym uczyni z Kościoła rzymskiego największą organizację wyznaniową na

naszym globie. Mam na myśli prowadzoną przez przywódcę tej organizacji, „namiestnika

Chrystusa”, i jego podwładnych fanatyczną, fundamentalistyczną wojnę z antykoncepcją. Nie

jest to wojna we własnych szeregach, w granicach własnego wyznania, chociaż byłoby to

wystarczającym złem. Jest to wojna, która w istotny sposób wpływa na ogólną sytuację

socjopolityczną i ekonomiczną na świecie. „Na całej kuli ziemskiej kościelny zakaz stosowania

antykoncepcji przyczynia się z całą mocą do pogłębienia nieświadomości, ucisku i cierpień

ludzi. Konserwatywna hierarchia Kościoła, wspierana przez równie konserwatywną kastę

lekarzy katolickich i prawicową organizację Opus Dei, czyni wszystko, aby zahamować

upowszechnianie zasad planowania rodziny i wychowania seksualnego. Ci ludzie dążą usilnie

do udaremnienia wysiłków, służących ochronie przed katastrofą demograficzną. Ich niechęć do

prezerwatyw sprzyja szerzeniu się AIDS. Ta doktryna katolicka powoduje więcej zła niż

polityka apartheidu” (Brenda Maddox).

„Książęta Kościoła” wykorzystują wszelkie kanały polityczne, dyplomatyczne, a – w

zakresie finansów, jak się okazało – nawet ciemne kanały mafijne, wywierają presję na

wszelkie dostępne ich wpływom rządy, administracje, media i szkoły wyższe, aby tylko

przeforsować swoje fundamentalistyczne zakazy myślenia i działania.

Nie wolno ani przez chwilę zapominać, że mocarzom kościelnym zawsze chodzi o

władzę, o władzę nad światem. Dlatego należy sobie uzmysłowić, jak wielka władza znajdzie

się w rękach namiestnika Boga w trzecim tysiącleciu, jeśli zdoła on zaprzęgnąć do swych celów

w dużym stopniu niewykształcone, fundamentalistycznie nastawione masy ponad miliarda

katolików. Nie ulega wątpliwości, że strategia Kościoła zmierza również w tym kierunku: im

bardziej bezwzględny zakaz kontroli urodzin – tym większa produkcja katolików w krajach

Trzeciego Świata! Albowiem w krajach wysoko rozwiniętych katolicy nie przejmują się już

prawie papieskim „lamentem na temat seksu” („Ojcze Święty, Pawle Szósty, już nie jęcz na

temat rozpusty”, napisał pewien oburzony czytelnik do „Spiegla” w związku z ogłoszoną

właśnie encykliką papieża Pawła VI Humanae vitae). Tylko 12 procent wiernych poniżej 50

roku życia i 25 procent powyżej tego wieku jest (co wynika z różnych ankiet) gotowych dawać

posłuch słowom papieży, dotyczącym moralności seksualnej. Zainteresowanie to zdaje się

jeszcze spadać w świecie zachodnim.

Po upadku fundamentalistycznego socjalizmu w Europie Wschodniej hierarchia

Kościoła katolickiego przymierza się już do przeprowadzenia nowej akcji misyjnej w Rosji i jej

niedawnych satelitach. Z Watykanu i konferencji biskupów państw zachodnioeuropejskich

dochodzą głosy, że w imię nowego ładu chrześcijańskiego należy zmienić oblicze Starego

Kontynentu. Głównym tematem czterodniowych tajnych obrad biskupów katolickich, które

odbywały się podczas sierpniowej konferencji w Fuldzie w 1991 roku, było właśnie

ustanawianie nowego porządku w Europie! Ich motto brzmiało: „Pragniemy zbudować Europę

nadziei chrześcijańskiej!”, Europę, która przypomni sobie „głębokie tchnienie nadziei

chrześcijańskiej”. Triumfalnie głosi się zwycięstwo Kościoła nad ideologią Wschodu. W

porównaniu z tego typu propagandowymi wypowiedziami instytucji kościelnych hasło Norberta

Bluma „Marks umarł; Jezus żyje” brzmi nieomal łagodnie. W rzeczywistości wszystko

przemawia za tym, że stoimy w obliczu nowej, wielkiej ofensywy chrześcijaństwa

rzymskokatolickiego. Papież daje sygnał do ataku na kruchą twierdzę Europy. Należy

zapoczątkować nową ewangelizację pogańskiej Europy, ponieważ zachodnioeuropejski

liberalizm i konsumpcjonizm, które grożą teraz zalaniem krajów na wschód od Łaby, produkują

„niewolników przyjemności”. W toku owej ewangelizacji prawa boskie (czytaj: kościelne)

należałoby wpoić na nowo z całą surowością, a ponadto – taki jest program Watykanu –

miałyby one obowiązywać jako „wieczne prawa natury ludzkiej”. Nie trzeba dodawać, że do

tych „wiecznych praw” należy naturalnie zakaz rozwodu, „sztucznej” regulacji urodzin, aborcji

i przedmałżeńskiego współżycia seksualnego. Wiara chrześcijańska w swej doktrynalnej,

dogmatycznej i fundamentalistycznej postaci, wolna od wszelkiej „liberalnej gadaniny”

postępowych teologów, ma stanowić jedyny możliwy fundament społecznego i państwowego

współistnienia w Europie. Stworzenie nowego ładu europejskiego jest możliwe wyłącznie na

„wspólnym gruncie chrześcijaństwa”. Państwa europejskie powinny również w swym

prawodawstwie podporządkować się w nowy, zdecydowany sposób katalogowi wartości

chrześcijańskich. Albowiem, jak mówi przewodniczący kongregacji do spraw wiary, kardynał

Ratzinger: „Władza państwowa, która nie chce nic wiedzieć o Bogu, staje się bandą

rozbójników.”

Karierę robi hasło „bioetyka”. Kościelni propagandyści mają tu na myśli zwłaszcza

rodzinę jako centrum zdrowego życia w społeczeństwie, życia polegającego na skanalizowaniu

i ograniczeniu pociągu seksualnego do spółkowania par połączonych ślubem kościelnym, z

absolutnym zakazem stosowania wszelkich „sztucznych” środków zapobiegających prokreacji.

„W planie boskim miłość seksualna zaczyna się dopiero w małżeństwie!”

Władcy kościelni podejmują bardzo wiele wysiłków w celu realizacji swego programu

fundamentalistyczno-chrześcijańskiego, Nowego Ładu w Europie. Obok Watykanu mamy tu

centralę „Ewangelizacja 2000”, ponieważ do końca tego tysiąclecia Europa ponownie ma stać

się chrześcijańska – co naturalnie znaczy katolicka. Filie tej organizacji ewangelizacyjnej

powstają we wszystkich krajach europejskich. Nowa fundamentalistyczna „fabryka myśli”

przedstawia: Chrystusa jako największego myśliciela w dziejach ludzkości; słowo Boże jako

niezłomną, niewątpliwą prawdę, jako jedyne światło, jedyną mądrość; Kościół jako jedyną

instytucję, która ma do zaoferowania wskazówki i motywacje do sensownego życia, dla „nowej

cywilizacji miłości”; papieża jako osobę, pod której wyłącznym przewodnictwem i

protektoratem marsz ku nowej szczęśliwej Europie może osiągnąć swój cel. Autonomia,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: