Narzeczona mimo woli- CAŁOŚĆ.pdf

§NARZECZONA MIMO WOLI

ROZDZIA Ł PIERWSZY

PIERWSZY

Alice Cullen często nieoczekiwanie wpadała do biura brata i Belli

Swan wcale nie zdziwił jej widok. Uniosła oczy znad biurka i uśmiechnęła

się do przyrodniej siostry swojego szefa. Alice jednym susem znalazła się

przy niej i rzuciła na blat biurka ilustrowany magazyn.

- Zobacz, co tu mam! Na kolorowej okładce wielkie litery głosiły,

że w środku numeru znajduje się lista „dziesięciu najbardziej atrakcyjnych

kawalerów w USA”.

- To egzemplarz sygnalny, w kioskach będzie dopiero jutro.

Spójrz, co jest na piętnastej stronie!

Błysk w jej oku nie wróżył nic dobrego. Alice , wschodząca

gwiazda działu reklamy, miewała pomysły działające na pracowników

działu produkcji jak płachta na byka.

Bella rzuciła okiem na wskazaną stronę; lista wybrańców

prezentowała się naprawdę okazale. Figurowali na niej: syn byłego

prezydenta, milioner znany z telewizji, skandalizujący piosenkarz, pewien

dopiero co rozwiedziony senator, aktor wybrany niedawno „najbardziej

seksownym mężczyzną roku”, sławny autor kryminałów, gwiazda

koszykówki, a na ósmym miejscu...

Z ust Belli wyrwał się okrzyk.

- Edward Cullen!

Alice spojrzała na nią triumfalnie.

- Jak to się jutro ukaże, wszystkie kobiety w całym kraju rzucą się

na mojego brata! Wyobrażasz sobie? Edward stanie się obiektem

powszechnego pożądania!

ROZDZIA

Bella nie podzielała jej entuzjazmu. Pracowała w Cullen

Corporation od ponad roku i zdążyła już poznać swego szefa na tyle, by

wiedzieć, jak zareaguje na podobne „wyróżnienie” .

Edward całe życie poświęcił należącej do rodziny firmie i

bynajmniej nie łaknął takiego rodzaju sławy. Fakt, że po ukazaniu się owej

nieszczęsnej listy kobiety zaczną go ścigać, nie mógł zyskać jego aprobaty.

Alice z wyraźną niecierpliwością przestępowała z nogi na nogę.

- Jak myślisz, co on na to powie? Bella przez chwilę się

zastanawiała. Rodzina Cullen'ów była nieprzewidywalna, nigdy nie można

było mieć pewności, co im wpadnie do głowy i kto poniesie tego konse-

kwencje. Nie wiedziała zresztą, jaką rolę w całej tej aferze odgrywa jej

rozmówczyni.

- Może być niemile zaskoczony - powiedziała oględnie. - Pewnie

wolałby się znaleźć na liście najlepiej prosperujących biznesmenów w kraju.

Alice skrzywiła się z niesmakiem.

- Firma! Firma! Tylko jedno mu w głowie! Najwyraźniej

wyprowadzona z równowagi, zaczęła wielkimi krokami przemierzać

sekretariat jak lew zamknięty w klatce.

Zupełnie jak jej brat, pomyślała Bella. Wszystkich członków tej

rodziny rozsadzała energia; stale musieli działać, być w ruchu. Ciekawe, jak

się zachowują, kiedy się zbiorą w jednym miejscu... Na samą myśl o tym

Bella, osoba opanowana i zrównoważona, czuła, jak ogarnia ją

nieprzyjemny zawrót głowy.

- To nie człowiek, to robot! Mutant! - Podczas wędrówki od ściany

do ściany Alice nie przestawała mówić. - Pracoholik! Przecież on nie ma

żadnego życia osobistego, myśli tylko o interesach. W głowie ma komputer,

a w sercu dyskietki. Nic do niego nie dociera, nie ma żadnych ludzkich

uczuć. - Utkwiła w Belli baczne spojrzenie. - Widziałaś, żeby kiedyś okazał

jakieś emocje?

Sekretarka z trudem zachowała powagę.

- Owszem, tego dnia, kiedy Jessica Stanley z laboratorium

badawczego przyprowadziła swoje bliźniaczki. To był tak zwany dzień

otwarty i każdy mógł dziecku pokazać swoje miejsce pracy. Jej córeczki

postanowiły same przeprowadzić kilka doświadczeń. Edward wszedł, kiedy

właśnie posypywały się pudrem i polewały próbkami perfum. - Przełknęła

ślinę, by się nie roześmiać na wspomnienie miny szefa. - Zaskoczył je,

przestraszyły się i zrzuciły na podłogę półkę z próbkami. Edward był siny z

wściekłości. Chyba wtedy doświadczał właśnie „ludzkich emocji”, tak

przynajmniej myślę.

Alice wzruszyła ramionami.

- To się nie liczy, chodzi mi o sprawy firmy. - Zatrzymała się i

znowu spojrzała na pismo leżące na biurku. - Dobrze wyszedł na tym

zdjęciu, prawda? Chociaż to mój brat, muszę przyznać, że niezły z niego

facet.

Bella przyjrzała się mężczyźnie na fotografii. Niebieskie dżinsy,

białe polo ze znakiem firmy, wysoki, dobrze zbudowany, o silnie

zarysowanej szczęce, zielonych przenikliwych oczach i zmysłowych ustach

- niewątpliwie musiał przykuć na dłużej spojrzenie każdej czytelniczki.

Każdej bez wyjątku. Bella tego nie okazywała, ale od początku uważała

swojego szefa za wyjątkowo atrakcyjnego mężczyznę.

Nigdy nie zapomniała pierwszego spotkania, kiedy to czternaście

miesięcy temu zjawiła się u niego na rozmowie kwalifikacyjnej. Została

przyjęta i przez kilka tygodni przyzwyczajała się do jego obecności. Nigdy

przedtem żaden mężczyzna nie działał na nią w ten sposób: najmniejszy jego

gest, sam odgłos jego kroków - wprawiały ją w stan dziwnego podniecenia.

Serce biło jak oszalałe, ręce zaczynały drżeć, czuła, że się czerwieni. Na

szczęście nikt nic nie zauważył i mogła z udanym spokojem wysłuchiwać

opowieści bardziej doświadczonych koleżanek o wszystkich sekretarkach

nieszczęśliwie zakochanych w Edwardzie, które musiały odejść z pracy,

niezdolne pogodzić uczuć z zawodowymi obowiązkami.

Bella nie zamierzała podzielić losu swych poprzedniczek.

Przeczytała kilka książek na temat niebezpieczeństw, jakie niesie z sobą

biurowy romans i wiedziała, że nie zaryzykuje utraty pracy z powodu

fascynacji swym przełożonym. Z czasem emocje przygasły, serce na jego

widok przestało jej bić jak szalone i mogła spokojnie poświęcić się pracy.

W pewnym sensie uodporniła się na jego urok; miała zresztą zbyt

dużo zdrowego rozsądku, by popełniać błędy godne nastolatki. Zresztą,

nawet gdyby chciała je popełnić, nie miała żadnych szans: Edward patrzył

na nią nie widzącym wzrokiem, jak na jeden z biurowych sprzętów. Była

szybka i niezawodna jak komputer albo faks, i o wiele sprawniejsza niż

drukarka, która stale się psuła. Nie groziło jej z jego strony najmniejsze

zainteresowanie i mogła się czuć całkowicie bezpieczna.

Alice nie zamierzała ustąpić.

- Został uznany za jednego z najbardziej atrakcyjnych facetów w

USA - ciągnęła. - Pracujesz z nim po wiele godzin dziennie, jesteś samotna.

Jakie on na tobie robi wrażenie? Powiedz, ale szczerze...

Bella roześmiała się ze sztuczną swobodą.

- Nigdy się nad tym nie zastanawiałam. Szczerość z jej strony

byłaby niewybaczalną głupotą.

Nie miała złudzeń co do swojej sytuacji; od Edwarda dzieliła ją

przepaść. On wydawał jej polecenia, a ona skrupulatnie je wypełniała, ale

należeli przecież do dwóch różnych światów. Była wystarczająco mądra, by

to wiedzieć i się z tym pogodzić.

- Bądź spokojna - dodała Bella. - Z mojej strony nic mu nie grozi.

- Ja wcale... - zaczęła Alice i urwała. W progu ukazał się Edward

Cullen we własnej osobie, jeszcze przystojniejszy niż na fotografii. Przez

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: