Hojny opiekun- Brendan Mary.pdf

Mary Brendan

H O J N Y

O P I E K U N

Rozdział pierwszy

- Jak śmiesz traktować swoje siostry w tak odrażający spo

sób? To niebywałe!

- Spokojnie, Helen, pohamuj gniew i z łaski swojej nie za

chowuj się w moim domu jak przekupka. Nie podoba mi się

twój ton. Doskonale wiesz, że nie jestem w żaden sposób

zobligowany do zapewnienia ci dachu nad głową. Nie muszę

też gościć Charlotte i nic nie zobowiązuje mnie do tego, by

ofiarować którejkolwiek z was złamany grosz.

- Zgoda, wedle litery prawa nie musisz tego robić, nie

mniej masz moralny obowiązek nie tylko zapewnić nam

schronienie, ale i zagwarantować stosowne wygody. Nie

wiem, jak możesz udawać, że nie jesteś tego świadom!

George Kingston nic a nic się nie przejął obrzydzeniem

i pogardą w jasnych oczach siostry. Z obojętną miną rozparł

się na krześle i dłubał w zębach srebrną wykałaczką.

Helen Marlowe, z domu Kingston, poczuła przykry ucisk

w brzuchu. Ogarnęła ją bezsilna wściekłość, jak zawsze na wi

dok apatii brata. Z irytacją odrzuciła kosmyki kruczoczarnych

włosów, które niesfornie opadały na jej białą niczym porcelana

twarz. Nawet nie próbowała ukrywać oburzenia.

- George, doskonale wiem, że w głębi serca nie chcesz być

dla nas podły, bo na pewno pamiętasz równie dobrze jak ja, ja

ki pogrzeb wyprawiłeś tacie. Nie prosimy o twoje pieniądze,

zależy nam wyłącznie na rencie, do której mamy pełne prawo.

Chyba nie muszę ci przypominać, że było wolą taty, aby West-

lea House pozostało na zawsze domem dla Charlotte i dla mnie.

- Na chwilę umilkła, aby nabrać powietrza w płuca i wygłosić

ostatni argument, który miał wstrząsnąć sumieniem George'a.

- Nasi rodzice byliby wzburzeni, gdyby wiedzieli, że zamierzasz

sprzedać dom, w którym mieszkają twoje siostry.

Helen mimowolnie zacisnęła pięści, uświadomiwszy so

bie, że brat wcale nie jest wstrząśnięty tym rozpaczliwym od

wołaniem się do nieżyjących rodziców. Z trudem hamował

irytację, tak samo jak po wszystkich jej apelach do sumienia

i zasad, których już dawno się pozbył, choć żadna z sióstr nie

umiała się z tym pogodzić.

- Iris, czyżbyś nie miała nic do powiedzenia w tej spra

wie? - zapytała bratową, odwracając się pospiesznie. - Czy

naprawdę to, że twój mąż dąży do usunięcia nas z naszego

własnego domu, nic a nic cię nie obchodzi? Masz sumienie

godzić się na to?

Iris energicznie podeszła do zwierciadła w pozłacanej ra

mie, aby przestudiować w nim swoje odbicie. Po chwili na

mysłu przekrzywiła nakrycie głowy raz w jedną, raz w drugą

stronę, sprawdzając, jak będzie się lepiej prezentowało na jej

jasnych włosach.

- Moje sumienie ma się dobrze. Obie możecie równie dobrze

zamieszkać gdzie indziej - prychnęła w końcu. - George już

oglądał pewien dom, zupełnie stosowny dla dwóch kobiet. Nie

pojmuję, czemu ty i Charlotte tak bard/n pragniecie utrzymać

status quo. Spełniacie wszystkie warunki konieczne do znale

zienia mężów. Jesteście atrakcyjnymi kobietami. Poszukajcie

sobie partnerów, a oni zapewnią wam utrzymanie. Takie jest

życie, Helen, to naturalna kolej rzeczy. - Iris zmarszczyła czo

ło. Niezadowolona z kwietnego ornamentu na nowym czepku,

ponownie przesunęła go na bok. - Charlotte to niekwestiono

wana piękność. Idę o zakład, że potrafiłaby upolować nie lada

zdobycz. Może bankiera albo kogoś równie majętnego i z wi

dokami na przyszłość.

- Charlotte ma już konkurenta. Kocha Philipa i oboje za

mierzają ogłosić swoje zaręczyny, o czym doskonale wiesz.

- Urocze, doprawdy, a jakie romantyczne! Szkopuł w tym,

że Philip nie ma grosza przy duszy i żadnych perspektyw,

o czym z kolei ty doskonale wiesz - odburknęła Iris.

Na widok zachmurzonego oblicza siostry George Kings

ton wstał pospiesznie. Doskonale wiedział, że choć Helen

sprawia wrażenie kruchej i delikatnej, potrafi zachowywać

się stanowczo, wręcz napastliwie, gdy w grę wchodzi dobro

Charlotte i jej samej. Jego żona i siostra obrzucały się zło

wrogimi spojrzeniami, więc na wszelki wypadek stanął po

środku dywanu, aby w razie kłopotów rozdzielić wojownicze

damy. Zająwszy tę strategiczną pozycję, wepchnął ręce do

kieszeni i zakołysał się w przód i w tył.

- Helen, powinnaś wiedzieć, że ty i Charlotte w żadnym

razie nie pozostaniecie bez dachu nad głową - zapewnił sio

strę. - Nie będziecie bezdomne. Właściwie już znalazłem dla

was coś odpowiedniego. Dzisiejszego popołudnia wynająłem

na pół roku dom przy Rowan Walk. Sześć miesięcy powinno

wam w zupełności wystarczyć na ułożenie sobie przyszłości.

- Rowan Walk? - wykrztusiła Helen drżącym głosem.

Wydawała się wstrząśnięta. Popatrzyła niespokojnie na

brata, lecz moment później powtórzyła nazwę ulicy zło

wróżbnie niskim tonem.

- Tak - wymamrotał George, świadom, że Helen lada

chwila wpadnie w furię.

Szanujące się damy z towarzystwa nie mieszkały przy Ro

wan Walk. George świetnie wiedział, że znajdują się tam miesz

kanka, gniazdka, czy jak to zwać, przeróżnych mniej lub bar

dziej dyskretnych pań, które w skromnych lub luksusowych

warunkach utrzymywali mniej lub bardziej zamożni dżentel

meni z wyższych sfer. Tacy jegomoście chętnie opłacali osobi

ste damy do towarzystwa, które zamieszkiwały wygodnie bli

sko, a ich apartamenty nie kosztowały absurdalnie dużo, jak

te w Mayfair. Wschodnie przedmieścia, przez które przebie

gała Rowan Walk, znajdowały się stosunkowo blisko bardziej

szacownych części miasta. Dzięki temu przejazd powozem nie

trwał na tyle długo, by zabrakło czasu na przyjemniejsze roz

rywki. Całkiem schludne tarasy tamtejszych domów miały od

powiednie rozmiary i jakość, a ponieważ okolice kojarzyły się

z półświatkiem, ceny były raczej przystępne.

- Jeśli choć przez moment zakładałeś, że którakolwiek z nas

przeprowadzi się na Rowan Walk, to znak, że ponad wszelką

wątpliwość postradałeś zmysły - oświadczyła Helen wyniośle

i zerknęła z ukosa na bratową, która nie kryła złośliwej satys

fakcji i nikczemnego rozbawienia. - Ale może twoje pieniądze

nie poszły na marne, George. Niewykluczone, że ktoś, kogo do

skonale znasz, doceni twój gest i chętnie wykorzysta dla swoich

celów dom dostępny w takiej dzielnicy.

George zacisnął usta. Doskonale pojął mało zawoalowaną

aluzję do krążących od dłuższego czasu uporczywych plotek.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: