Słownik Aniołów by Bella_swan_.pdf

Słownik Aniołów powstał oczywiście dzięki

„wójkowi” Google. Mam nadzieję, że

niejednemu z Was przyda się on. Za wszelkie

błędy przepraszam. Życzę miłego korzystania.

Bella_swan_

A'albiel - anioł służebny archanioła Michała (zob. M. Gaster, Wisdom of the Chaldeans).

Aariel ("lew Boży") - imię anioła zapisane na ofickim (gnostyckim) amulecie obok imienia boga

Jaldabaota (zob. Bonner, Studies in Ma-gical Amulets).

Aba - wysoki dostojnik anielski, zajmujący się sprawami ludzkiej seksualności, którego można

przywołać podczas magicznych obrzę-dów kabalistycznych. Aba pełni także funkcję anioła

służebnego króla Sarabotesa, który jest piątkowym władcą aniołów powietrza; ~ Aba-lidot (zob. de

Abano, Heptameron; Barrett, The Magus; Masters, Eros and Evil).

Ababaloj - anioł przywoływany w zaklę-ciach Salomonowych. Imię Ababaloja wymienia księga

czarów, Grimorium Verum.

Abachta (Abagta) - w literaturze rabinac-kiej, jeden z siedmiu aniołów zamętu; sześciu

pozostałych nosi imiona: Barbona (Harbona), Bigta, Karkas, Bizta, Mehuman i Zeter. Abachta jest

również jednym z "wygniataczy tłoczni wi-na' (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 4, s.

374).

Abaddon (Abbadon, "niszczyciel") - hebraj-skie imię greckiego Apollyona, anioła Czeluści (Ap 9,

11); także anioła, który związał Szatana na tysiąc lat (Ap 20). W Księdze Hymnów (któ-rych kopia

znajduje się wśród rękopisów od-krytych w Qumran) mowa o "otchłani Abad-don" i "potokach

Beliala [które] wdarły się do Abaddon' [por. Tyloch, Rękopisy z Qumran nad Morzem Martwym, s.

264, przyp. 32, s. 267 -przyp. tłum.]. W apokryfie z I w., Księdze staro-żytności biblijnych-Pseudo-

Filom, mowa o Abad-donie jako miejscu (szeolu, piekle), a nie duchu czy demonie. Podobnie

Milton w Paradise Re-gained (IV, 624) posługuje się pojęciem Abaddon jako określeniem miejsca,

to jest otchłani. Zgod-nie ze współczesną wiedzą, po raz pierwszy pojęcie to upersonifikował autor

Apokalipsy św. Jana, gdzie stało się ono imieniem anioła. W Dziejach Tomasza z III w. Abaddon

jest imie-niem demona, lub samego Szatana, i tak też rozumie je Bunyan w Wędrówce pielgrzyma.

We-dług Mathersa, autora The Greater Key of Solo-mon, Abaddon to imię Boga, którego użył

Moj-żesz, prosząc Stwórcę o zesłanie plagi gradu na Egipt. Kabalista Józef ben Abraham Gikattila

używa słowa Abaddon jako określenia szóstej z siedmiu "warstw piekła", której zarządcą jest anioł

Pasjel (por. Cohen, Talmud, s. 380). Klop-stock w Mesjadzie nazywa Abaddona "ciemnym aniołem

śmierci". O "szponiastych skrzydłach" Abaddona pisał Francis Thompson w wierszu To the

English Martyrs (~ Apollyon). Abaddon jest również utożsamiany z aniołem śmierci i zniszczenia,

demonem czeluści, z władcą de-monów podziemnego świata oraz Samaelem i Szatanem (zob. De

Plancy, Słownik wiedzy ta-jemnej, s. 9; Grillot, A Pictorial Anthology of Witch-craft, Magic and

Alchemy, s.128). W tym ostatnim dziele Abaddon występuje jako "Anioł znisz-czenia z

Apokalipsy". W The Magus Barretta Abaddon przedstawiony jest na kolorowej ry-cinie jako jeden

z "demonów zła".

Abadon - określenie piekła (-~ Abaddon). Pisownia (z jednym "d") wzięta z Zoharu (Deu-

teronomium 286a).

Abagta ~ Abachta

Abaj - anioł należący do chóru panowań (zwierzchnictw), przywoływany w kabalistycz-nych

zaklęciach magicznych.

Abalidot - dostojnik niebiański, zajmujący się, podobnie jak Aba, sprawami ludzkiej se-ksualności.

Abalidot jest aniołem służebnym Króla Sarabotesa, piątkowego władcy aniołów powietrza (zob.

Barrett, The Magus, t. 2; Masters, Eros and Evil).

abalim (arelim) - chór aniołów znany w an-gelologii chrześcijańskiej jako ~ trony. W The Magus

Barretta mowa o "tronach, które Hebraj-czycy nazywają abalim, aniołach wielkich i po-tężnych".

Najwyższymi inteligencjami (tj. anio-łami) tego chóru są Zafkiel i Jofiel.

Aban - w religiach starożytnej Persji Aban jest (lub był) aniołem października. Był też władcą

dziesiątego dnia każdego miesiąca (zob. Hyde, Historia Religionis Veterum Persarum).

Abariel - w traktatach poświęconych obrzę-dom magicznym, anioł, którego imieniem po-

sługiwano się w zaklęciach przywołania. Imię Abariela widnieje na drugim pentagramie Księ-życa

(zob. Mathers, Greater Key of Solomon).

Abaros ~ Armaros

Abasdarhon - najwyższy rangą anioł włada-jący piątą godziną nocy (zob. Waite, The Leme-

geton).

Abatur Muzania (Abiatur) - w kosmologii mandajskiej uthra (anioł) Gwiazdy Polarnej. Pil-nuje

wagi, na której w momencie śmierci wa-żona jest ludzka dusza; ~ Aszriel; Monker (ma-hometański

czarny anioł) - obaj aniołowie wypełniali podobne funkcje (zob. Drower, The Mandaeans of Iraq

and Iran; por. Rudolph, Gnoza, s. 313).

Abbadon -~ Abaddon

Abbadona - upadły anioł, serafin, niegdyś wierny towarzysz Abdiela. W pieśni XXI Me-sjady

Klopstocka, Abbadona żałuje, że przyłą-czył się do buntu, i zwany jest "aniołem po-kutującym".

Trzeba jednak zaznaczyć, że zgod-nie z doktryną chrześcijańską, upadły anioł nie odczuwa skruchy

- starczy, że raz zgrzeszył, a staje się zatwardziały w złu, i jego umysł już na zawsze jest zwrócony

ku ciemnej stronie bytu.

Abbaton - imię Boga lub świętego anioła, używane w zaklęciach Salomonowych do przy-

woływania demonów (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon). Słowo to oznacza śmierć, i w

tym sensie Abbaton jest utożsamiany z aniołem śmierci; pełni on także funkcję strażnika w piekle

(zob. koptyjskie fragmenty Ewangelii Bartłomieja w: M.R. James, The Apocryphal New

Testament).

Abdal ("zastępca") - w tradycji muzułmań-skiej imię siedemdziesięciu tajemniczych du-chów, od

których zależy los świata, a których tożsamość znana jest jedynie Bogu. Kiedy jedna z tych boskich

istot umiera (tak więc Abdale nie są nieśmiertelne), Bóg w tajemnicy wyzna-cza następnego, aby

go zastąpił. Spośród sie-demdziesięciu Abdali czterdzieści mieszka w Syrii. (Podobną funkcję

pełnią "sprawiedli-wi" w tradycji żydowskiej oraz lamowie).

Abdia ("sługa") - imię anioła widniejące na zewnętrznym kręgu pentagramu Salomona. Wspomina

o nim Waite w The Lemegeton (ryc. 156). Wymienienie imienia anioła w księdze czarnej magii nie

oznacza, że jest on zły. W "podręcznikach czarostwa" pojawia się wie-le imion świętych aniołów,

którzy, przebywając w piekle, wypełniają polecenia Boga. Podobnie w niektórych sferach nieba

przebywają źli anio-łowie (np. ~ grigori, zwani też czuwającymi).

Abdiel ("sługa Boży") - najwcześniejsza wzmianka o Abdielu pochodzi z Księgi Razjela,

żydowskiego dzieła kabalistycznego, powstałe-go w średniowieczu i napisanego po hebraj-sku;

autorstwo Księgi przypisuje się Eleazarowi z Wormacji. W Raju utraconym (V, 973, 1085; VI,

469-472) Abdiel jest "serafinem rozpłomienio-nym", który pierwszego dnia walki w niebie gro-mi

Ariela, Arioka i Ramiela (zbuntowanych anio-łów z zastępów Szatana). Pod potężnym cio-sem

miecza Abdiela ugina się sam Szatan (VI, 235-243). Milton sławi serafina słowami: "Pośród

niewiernych, on wierny jedyny, / Nieporuszo-ny wśród nieprzeliczonych, / Nieustraszony,

nietrwożny, niezłomn~' (V, 1086-1088). West w swojej pracy Milton and the Angels (s. 124)

twierdzi, że Abdiel został wymyślony przez Mil-tona; w innym miejscu (s. 154) przyznaje jednak,

że wzmiankę o Abdielu zawiera Księga 1Zazjela. W Biblii (1 ICrn 5, 15) Abdiel nie jest imieniem

anioła, ale człowieka, syna Gada, mieszkańca Gi-leadu. Wzmianka w Biblii stanowi niewątpliwie

pierwotne źródło tego imienia. Jako anioł, Abdiel występuje również w powieści Anatola France'a

Bunt aniołów, gdzie na czas swojej ziemskiej dzia-łalności przybiera imię Arkadiusz.

Abdizriel (Abdizuel) - w kabale jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca (zob.

Barrett, The Magus). Imiona wszystkich 28 aniołów podano w Apendyksie.

Abedumabal (Bedrimulael) - w księdze cza-rów Grimorium Verum, anioł przywoływany w

zaklęciach magicznych.

Abel ("łąka") - jeden z dwunastu aniołów zrodzonych z boga Jaldabaota; sądzi dusze tra-fiające do

nieba. Jest także jednym z aniołów czwartego nieba oraz władcą Dnia Pańskiego (niedzieli)

przywoływanym ze wschodu. W Te-stamencie Abrahama (13, 1) Abel jest aniołem "przed którym

musi się stawić na sąd każda dusza, kiedy tylko Henoch, niebiański skryba, przedłoży księgę, w

której zapisane są ludzkie uczynki" (zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics;

Barrett, The Magus, t. 2).

Abelech ( Helech) - w okultyzmie, imię Bo-ga lub anioła przywoływanego w zaklęciach przeciw

demonom (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).

Abezi-Tibod ("ojciec czczej rady') - we wczesnej tradycji żydowskiej Abezi-Tibod jest

utożsamiany z Samaelem, Mastemą, Uzą i in-nymi diabłami. Jest potężnym duchem, który walczył

z Mojżeszem w Egipcie, zatwardził serce faraona i wspomagał jego czarnoksięż-ników. Razem z

Rahabem utonął w Morzu Czerwonym (tj. Morzu Sitowia). Abezi-Tibod i Rahab są książętami

Egiptu. W Testamencie Salomona ("Jewish Quaterly Review", London 1889, XI) Abezi jest synem

Beelzeboula (Bel-zebuba) i demonem Morza Czerwonego; jak sam twierdzi, jest "potomkiem

archanioła". Abhejel - jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.

Abiou - anioł pokrewny -~ Ejaela. Abiressia - w tradycji gnostyckiej, jeden z dwunastu aniołów

zrodzonych z boga Jal-dabaota (~ Abel; zob. Doresse, The Secret Books of the Egyptian Gnostics

II).

Ablati - w Salomonowych traktatach magicz-nych, anioł przywoływany w zaklęciach Uriela.

Zarazem jest to "jedno z czterech słów, które Bóg wypowiedział do swego sługi, Mojżesza";

pozostałe trzy słowa to: Josta, Agla i Kaila (zob. Grimorium Verum; Shah, The Secret Lore of

Magic; Waite, The Book of Ceremonial Magicy.

Aboezra - anioła o tym imieniu wzmiankuje Waite w The Book of Ceremonial Magic ("prze-

najświętszy Aboezra"). Zgodnie z zaleceniem Grimorium Verum, Aboezrę przywołuje się w

błogosławieństwie soli.

Abrael ~ Abru-El

Abragate - duch lub anioł przywoływany w modlitwie Salomonowej przez mistrza cere-monii

(zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).

Abrakadabra ("błogosławię zmarłym") - jed-no z trzech świętych imion wypowiadanych w

zaklęciu miecza. Jest to także jedno z najstar-szych słów magicznych; uważa się, że pochodzi od

hebrajskiego wyrażenia ha bracha dabara, co znaczy: wypowiadać błogosławieństwo. Imię to,

zapisane na kawałku pergaminu zawieszonego na szyi, służyło jako amulet przeciw chorobie.

Przyzywając Abrakadabrę, inwokant jedenasto-krotnie wypowiadał jego imię, za każdym razem

opuszczając jedną literę, aż dobrnął do końco-wego "a" (-~ Abraksas).

Abraksas (Abraksis, Abrasaks itd.) - w gno-styckiej teogonii, Najwyższy Nieznany; w mi-tologii

perskiej, źródło 365 emanacji. Imię "Ab-raksas" często grawerowano na ozdobach uży-wanych

jako amulety (tzw. gemmy) lub jako "przybory" do odprawiania obrzędów magicz-nych. W kabale

Abraksas jest księciem ~ eo-nów. Imię to jest wzmiankowane w takich dzie-łach, jak Miecz

Mojżesza, Księga Razjela, oraz w wielu innych traktatach magicznych i mistycz-nych. Według

starszych źródeł Abraksas jest, lub był, demonem, jednym z bóstw starożytne-go Egiptu. Od jego

imienia, jak się zdaje, po-chodzi słowo "abrakadabra". Pierwotnie był to termin określający - w

systemach gnostyc-kich - eony i cykle stworzenia; w głębszym sensie oznaczał samego Boga.

Gnostyk Bazyli-des, który, jak się uważa, "wymyślił" Abraksa-sa, nauczał, że jest on archontem

władającym 365 niebiosami oraz pośrednikiem między ży-wymi stworzeniami zamieszkującymi

ziemię i Bogiem (zob. Forlong, Encyclopedia of Religions; zob. też obrazowe przedstawienie

Abraksasa z głową kogucią w: Budge, Amulets and Talis-mans, s. 208; Rudolph, Gnoza, s. 27).

Abramus ~ Abrimas

Abrasjel - anioł siódmej godziny dnia, słu-żący pod Barginielem (zob. Waite, The Pauline Art, w:

The Book of Ceremonial Magic, s. 67). Abrid - w okultyzmie, anioł letniego zrów-nania dnia z

nocą; jego imię wypisywano na amuletach mających chronić przed urokiem ("złym okiem"). Zob.

Trachtenberg, Jewish Ma-gic and Superstition, s. 139, gdzie Abrid jest wy-mieniony wśród sześciu

innych ~ memunim, tj. aniołów służebnych.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: