Mroczna pokusa rozdział 14-16.pdf

The Darkest Seduction – Gena Showalter

Mroczne Uwodzenie

Rozdział 14

Otumaniona Sienna szła długim korytarzem. Tak jak jej przeszłość sunęła

wzdłuż ścian zamku, tak przeszłość Parysa grała na jej oczach koncert

kolorów, twarzy, głosów i ciał. Z obydwu stron, powyżej i poniżej niej

widziała wijące się

kobiety,

tak dużo kobiet. Najpierw zobaczyła je

uśmiechnięte, słyszała ich śmiech, każda jedna z ochotą przyjmowała, to, co on

im oferował, nie dbając o konsekwencje.

Dlaczego zresztą miałyby dbać? Cokolwiek chciały, on im dawał im. Dotyk,

pocałunek, lizanie. Łagodne ujeżdżanie. Szorstkie walenie. Uprawiał miłość z

nimi wszystkimi, wiedząc dokładnie gdzie uderzać i jak smakować dla

maksymalnej przyjemności. Precyzyjnie wiedział jak mocno nacisnąć, gdy

robił masaż ich piersi ich ud. Miękko dla niektórych, mocniej dla innych.

Wiedział w jakiej pozycji je układać. Na plecach, od tyłu, na jeźdźca, z boku.

Wiedział że niektóre chciały wolno, a niektóre szybko. Kochały go za to, a ich

przyjemność była niespotykana.

Potem je zostawiał a one płakały zanosząc się szlochem, ich ciała falujące,

tęskniące za nim, ich serca złamane. Pomiędzy wspomnieniami kobiet

przelatali się mężczyźni. Z nimi również Parys bywał i zostawiał ich podobnie

jak kobiety. Chcieli go i chociaż mężczyźni nie byli tym, co lubił, brał ich by

móc przetrwać. Kiedy pytali czy zostanie - wychodził.

Jedna z kobiet - Susan, była naprawdę piękna i Parys szczególnie się o nią

troszczył. Próbował być z nią w związku ale będąc sobą zranił ją w najgorszy

możliwy sposób. Wybrał przeżycie ponad serce.

Kiedy Sienna złapała obraz samej siebie, zatrzymała się, chwytając powietrze.

Obraz przyciemniony był przez inne obrazy. Parys leżał przywiązany do stołu

w kwaterze Łowców. Był nagi, światła przygaszono, a ona była nad nim. Nie

The Darkest Seduction – Gena Showalter

Mroczne Uwodzenie

potrzebowała wizji przypominającej tę scenę. Nigdy jej nie zapomniała.

Wtedy nie była zdolna zobaczyć go, ciemność pomogła jej się odprężyć,

poruszać na nim, ale i tak czuła jego nienawiść do niej i jeszcze większą do

samego siebie, kiedy pomagał jej, poruszając swoimi biodrami, by wzmocnić

jej przyjemność. Teraz, jednak widziała jego umysł. Cześć niego miała

nadzieję ukarać ją, po tym. Cześć niego-najgłębsza, najbardziej sekretna

chciała zatrzymać ją i nigdy nie wypuścić. Dla niego, była balsamem

niepodobnym do czegokolwiek.

Mdłości ogarnęły ciało Sienny. Myślał o niej takie piękne rzeczy a ona go

potępiała. Gniew ponownie zawładnął jej ciałem, zmuszając, by poszła dalej.

By zobaczyła wszystko. Potknęła się, jej stopy były ciężkie jak głazy. W

kolejnych scenach pełno było krwi i ktoś chyba podkręcił głośność, ponieważ

nagle słyszała chrząkania, jęki, stękania i krzyki. Krzyki przyjemności, bólu a

nawet

furii. Rozkosz podążała za błaganiem. Błaganie podążało za

przekleństwem. Czasami, kiedy Parys nie mógł znaleźć nikogo chętnego, jego

siła malała, jego wola życia zaczynała zamierać a wtedy jego demon

przejmował nad nim władzę. Mroczny bogaty zapach sączył się z porów

Parysa, odurzając każdego kto znalazł się w pobliżu, wabiąc bliżej. Ci ludzie

mogliby pieprzyć się z nim, bez względu na ich wcześniejsze zastrzeżenia, co

do niego, bez względu na osobisty wstręt do przypadkowego seksu. Wzięliby

go, albo pozwolili się mu wziąć, bez względu na konsekwencje. Kiedy to się

zdarzało, Parys zawsze walczył do samego końca, a potem czuł się winny,

wiedząc jak nikczemne rzeczy robił i że nie dawał im z siebie nic, tylko brał.

Ci kochankowie nie płakali gdy odchodził. Przyglądali mu się przez zwężone

oczy, nie znosząc go, wstydząc się, tego, co z nim zrobili, przerażeni tym, co

mogą wkrótce stracić. Szacunek ukochanego, rodzinę.

Parys

rozbijał

małżeństwa, popełniał cudzołóstwa i wykonywał akty płciowe które zostawiały

go zimnego i wstrząśniętego. Potem pozwalał by to samo czyniono jemu.

Dobrowolnie narzucał samemu sobie rodzaj kary, pomyślała. Wielu z tych

The Darkest Seduction – Gena Showalter

Mroczne Uwodzenie

spraw już dawno się domyślała, ale, to co zdziwiło ją najbardziej, to fakt, że

Parys nienawidził samego siebie bardziej niż jakikolwiek człowiek na ziemi.

Och, Parys, pomyślała. Był niebem i piekłem, dokładnie tak jak powiedział

Gniew. Rozkosz i przekleństwo w jednym ciele. Chciała zasłonić oczy, by

zablokować widoki. Chciała krzyczeć, i krzyczeć by zablokować dźwięki.

Każdy w tłumie teraz płakał. Nawet Parys. Ich łzy lały się z sufitu, spływając

w dół maltretując ją. Jej ręce jednak zostały przy bokach, a usta pozostały

zamknięte, jej stopy poruszały się automatycznie. Jej ciało nie było dłużej

połączone z mózgiem. Gniew chciał, żeby zobaczyła to wszystko, dlatego też

jej to pokazał.

Dźwięk znowu stał się głośniejszy, krzyki po lewej stronie narastały,

przyprawiając ją o mdłości. Następny krzyk zabrzmiał, a sceny bitwy

przeskakiwały przed jej oczyma. Krew szkarłatem moczyła ubrania. Ostrza

błyskały groźnie. Odgłosy wystrzałów padały jeden po drugim. Bomby

eksplodowały. Ciała pozbawione członków, wnętrzności wylewające się na

ziemię. Śmierć, wszędzie dookoła. Każda zadana przez Parysa. Parys –

doręczyciel rozkoszy i śmiertelnej ciszy. Nie odczuwał żadnej winy, żadnego

wstydu. Tylko zimną, twardą logikę. Zabij albo zostań zabity. Nie było miejsca

na emocje albo żale. Żadnej nadziei na coś lepszego.

To było to: cena jaką płacił za to kim był i jak żył. Walczył, o to w co wierzył,

ranił i zabijał bez skrupułów. Walczył, ranił, upadał i powstawał. Jednak nawet

jeśli demon Sienny wydawał się lubić Parysa z powodu jego demona, Gniew

był tylko Gniewem, ciągle mając nadzieję surowo zganić Parysa za wszystkie

krzywdy które popełnił. Demon nakłaniał ją by przespała się z Parysem a

potem go zostawiła. By złamała mu serce. By kazała mu szlochać i błagać o

następną szansę. Wtedy oczywiście miałaby dźgnąć go nożem, raniąc tak

mocno jak on ranił innych.

The Darkest Seduction – Gena Showalter

Mroczne Uwodzenie

Nie! Nie, nie, nie. Szarpnęła uwalniając się ze smyczy, której demon użył, by

kontrolować jej wolę. Dysząc przycisnęła ręce do żołądka, jak gdyby takie

żałosne działanie mogło przegonić wspomnienia i moc demona.

- Nie ukarzę go – krzyczała, dumna ze swojej siły i przekonania. Parys zrobił

te wszystkie rzeczy, tak. I nie, nie było żadnego usprawiedliwienia dla niego.

Chociaż był pod wpływem złego stworzenia, był odpowiedzialny za swoje

czyny. Mógł znaleźć inny sposób. Ale kogo ona chciała oszukać? Czy istniał

jakiś inny sposób. Nie.

Gniew nic nie powiedział, Sienna zmarszczyła brwi. To było niepodobne do

niego. Zazwyczaj walczył i rzucał się do upadłego. Ale być może Aeron,

poprzedni dozorca Gniewu zdążył zmienić odrobinę demona, lub jego

nastawienie do wojowników. Aeron i Parys żyli przez stulecia, to dużo czasu

dla demona by dostać czegokolwiek się zapragnie, albo wystarczająco dużo, by

wojownik mógł wymusić na nim posłuszeństwo. Jeśli

przyjdzie

jej

kiedykolwiek spotkać Aerona, jeśli będzie on w stanie naprawdę ją zobaczyć i

nie spróbuje jej zabić – zapyta się go o Gniew. Z pewnością zrobiłaby

wszystko by zwrócić mu Gniew, nawet jeśli taki czyn mógłby ją zabić.

- Sienna - ciepło dryfowało nad jej policzkiem, ślizgając wzdłuż jej szczęki.

Ciało ożyło, rozpalając ją z powrotem do życia, czyniąc jej skórę drżącą.

- Obudź się dla mnie. No dalej, właśnie tak, w ten sposób.

Tak. Ten głos... seksowny i pierwotny, dobitny męski... głos przyzywający, za

którym musiała pójść. Ten głos wiązał się z przyjemnością na którą czekała.

Obiecywał przyjemność. Tyle przyjemności.

Zamrugała otwierając oczy. Początkowo wszystko było zamglone, ale im

więcej mrugała, tym lepiej mogła widzieć. Była w środku jednej z sypialni na

drugim piętrze. Powietrze było tu zatęchłe i jakby lekko czekoladowe? Dziwne

The Darkest Seduction – Gena Showalter

Mroczne Uwodzenie

pomyślała, nim dostrzegła pochylonego nad nią Parysa. Oddech utkwił jej w

gardle. Był taki piękny, jego twarz tak nieskazitelnie wyrzeźbiona. Mógł

uwieść każdego, niezależnie od tego, gdzie się znajdował. Jego włosy mieniły

się najbogatszymi odcieniami czerni, najcieplejszymi tonami brązów i

najpiękniejszymi smugami złota. Jego oczy były lubieżnie krystaliczne, rzęsy

grube i czarne wieńczące jego powieki. Powieki, które zawsze miał na wpół-

przymknięte, kiedy przychodził do łóżka, by uwieść. Usta pełne i czerwone,

stanowiąc najbardziej zdeprawowaną część tego grzesznego ciała. Jego skóra

była jak potłuczone diamenty zmiksowane z miodem i bitą śmietaną. Jak biel

wycałowana przez słońce. Miał kilka zadrapań i ciemne cienie pod oczami, ale

żadne z nich nie czyniło go mniej doskonałym. Przeciwnie zwiększało tylko

jego urok, dodając mu głębi. Kochanek, wojownik... obrońca tych których

wybrał.

I był tutaj. Z nią.

- Jak się czujesz? - zapytał, słowa szorstkie, jakby były kawałkiem utkwionego

szkła w gardle. Czy to była nutka troski w jego głosie? Jeśli tak, to musi być

halucynacja. Parys nie przejmował się jej dobrobytem. Nie po tym wszystkim,

co stało się między nimi. Trzęsącą ręką, sięgnęła w górę i dotknęła opuszkami

palców jego zaróżowionego policzka. Solidny, ciepły. Realny.

Zaskoczona z trudem łapała powietrze.

- Naprawdę tu jesteś.

- Tak. Ja... Tak - źrenice rozszerzyły się ukrywając całą niebieskość, pod

pajęczyną czerni. - Jak się czujesz?

- Świetnie – nieznaczne rwanie w jej żołądku, wyraźny ból w skrzydłach, ale

nic co by było nie do opanowania. Bycie martwym jako gospodarz Gniewu

miało swoje plusy jak przypuszczała. Wielkość ran nie miała znaczenia, śmierć

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: