Mój syn jest homoseksualny.pdf

Tytuł oryginału Mon fils est homosexuel!

Wydawnictwo W drodze, 2002

Redaktor Lidia Kozłowska

Redaktor techniczny Agnieszka Bryś

Projekt okładki i stron tytułowych Krzysztof Kwiatkowski

Cum permissione auctoritatis ecciesiasticae

ISBN 83-7033-438-5

Wydawnictwo Polskiej Prowincji Dominikanów W drodze, Poznań 2002 ul. Kościuszki 99, 60-

920 Poznań tel. i faks (061) 852 39 62 e-mail: sprzedaz@wdrodze.pl www.wdrodze.pl

Wprowadzenie

Autor tej książki jest teologiem katolickim. Poprosiliśmy go o wypowiedź z pozycji

humanisty, który odwołuje się do argumentów akceptowanej przez wszystkich,

wierzących i niewierzących, racjonalnej etyki — oprócz oczywiście tych stronic, na

których bezpośrednio omawia stanowisko Kościoła katolickiego wobec

homoseksualizmu.

Autor celowo ogranicza swą wypowiedź do dobrze sobie znanych realiów

homoseksualizmu męskiego. Wiele z jego refleksji dotyczy jednak, jak myślimy,

również homoseksualizmu kobiecego, chociaż zasługiwałby on też na odrębne

omówienie.

Marie-Claude Fragniere

Michel Salamolard

Redaktorzy serii „L'aire de familie"

w Editions Saint—Augustin

Pierwsze reakcje

Ojcze Xavier, w swojej ponad dwudziestopięcioletniej pracy

duszpasterskiej często stykał się Ojciec z zagubieniem rodziców, którzy

właśnie dowiedzieli się, że ich syn jest homoseksualny. Jak ci rodzice

reagowali? Czy wśród tych różnorodnych doświadczeń jest coś stale się

powtarzającego?

Rzeczywiście, przyjąłem dziesiątki rodziców, którzy właśnie odkryli, że ich dorosły

syn — sprawa wychodzi na jaw najczęściej pomiędzy osiemnastym a dwudziestym

piątym rokiem życia —jest homoseksualny. Łatwo sobie wyobrazić, że reakcje na

równie trudną nowinę są z uzasadnionych przyczyn bardzo zróżnicowane. Dlatego

pozwolę sobie przytoczyć kilka przykładów, w których oczywiście zmienię imiona,

by zachować tajemnicę zawodową.

Przypominam sobie, jak zatelefonowała do mnie pewna pani, a kiedy przyszła, miała

wyraźnie rumieniec na twarzy i zwracała się do mnie tak, jak gdyby odczuwała

pewien wstyd, wyznając to, co chciała mi przekazać. Po długim milczeniu zaczęła

cichym głosem: „Ojcze, zrobiłam coś, czego normalnie nie powinnam była zrobić.

Grzebałam w papierach mojego dwudziestoletniego syna, który obecnie

przygotowuje się do egzaminów na politechnikę. Podczas przerzucania jego osobistej

korespondencji zaintrygował mnie pewien adres, który często pojawiał się na

odwrotach kopert, i w końcu przeczytałam treść jednego z listów. Wszystko stało się

oczywiste! To, co sobie wyobrażałam — czy raczej to, czego nie ośmielałam się

sobie wyobrażać — było przed moimi oczami, czarno na białym miałam dowód, że

mój syn jest homoseksualny". Następnie pani ta wybuchnęła płaczem. Pozwoliłem jej

się wypłakać, mówiąc, że to nie wstyd, lecz że może nadeszła chwila, by wszystko to

podsumować. Pani ta była równie zmieszana odkryciem homoseksualizmu syna, co

popełnioną wobec niego niedyskrecją, bowiem bez żadnego upoważnienia naruszyła

jego intymność. Gdy napad płaczu minął, zapytała: „Czy powinnam przyznać się do

tego mężowi?". Podkreślam, użyła słowa „przyznać", jakby to była jej wina... Oto

pierwszy przykład. Druga sytuacja dotyczy małżeństwa zaangażowanych chrześcijan,

należących do ruchu katolickiego, mających trójkę dzieci i przekonanych, że tworzą

bardzo udaną rodzinę. Najstarsza córka, zamężna, matka małego dziecka, wiedzie

szczęśliwe życie. Drugi syn „nie stwarza problemów" — jest nastolatkiem i zdaje się

utrzymywać z dziewczętami relacje typowe dla swego wieku. Natomiast o trzecim

rodzice mówią: „Niepokoił nas od lat, nigdy nie zapraszał do domu przyjaciółek,

systematycznie unikał wszelkich tematów dotyczących seksualności — czy to w

rozmowie, czy w programach telewizyjnych". Słowem, stwarzał im tyle trosk, że w

końcu sprowokowali go do rozmowy. I oto ten syn — nazwijmy go Henri — po

chwili ciężkiego milczenia wykrzyczał; „No tak, tato, mamo... jestem tym, kogo

nazywa się »homo«!", i wybuchnął szlochem. Wszyscy byli porażeni, jakby

przytłoczeni nieznośnym, a jednak niezaprzeczalnym faktem! Otóż, jak przyznawali

rodzice, ten straszliwy sekret był łatwy do wykrycia, bo ich syn dawał w domu bar-

dzo liczne sygnały mogące stworzyć okazję do o wiele wcześniejszej z nim

rozmowy. Ojciec wyznał mi: „To prawda, teraz, gdy ponownie o tym myślę, widzę,

że Henri systematycznie odmawiał rozmowy o tej czy innej ze swoich koleżanek

jako o ewentualnej narzeczonej. Przejawiał pewien rodzaj niepokoju w odniesieniu

do seksualności, ale nie ośmielaliśmy się o tym mówić. Raz zdarzyło mi się nawet

natrafić w jego pokoju na magazyn porno o tematyce zdecydowanie

homoseksualnej... Lecz chociaż już wcześniej miałem wątpliwości, przyznam, że nie

odważyłem się go zapytać: »No powiedz, czemu kupujesz sobie tego rodzaju

pisma?«. Słowem, dziś zaczęliśmy inaczej rozmawiać z synem; lecz nie przeczę,

jesteśmy »znokau-towani«: Co mówić? Co robić?".

Trzeci przykład dotyczy dwudziestodwuletniego Francois. Zgodnie z relacją

rodziców wyraźnie stracił zapał do życia. W wieku lat osiemnastu przebył zresztą

dosyć poważną depresję. Francois dał wtedy matce do zrozumienia, że ma trudności

seksualne. Zawsze bowiem to właśnie z nią rozmawiał bardziej szczerze niż z ojcem.

Matka wysłuchała go wtedy, lecz uchem, które nie miało zbytnio ochoty usłyszeć, i

pomyślała coś w rodzaju: „Och! Przechodzi kryzys. To wciąż dorastający chłopiec,

który nie odkrył jeszcze naprawdę świata kobiet. To się kiedyś na pewno ułoży...

Zresztą studia tak bardzo go absorbują, że nie ma czasu na życie uczuciowe i

seksualne. Prawdopodobnie doskwiera mu brak związku. Gdy się obroni, wszystko

pójdzie lepiej".

Po bliższej obserwacji zorientowałem się, że matka Francois była w konflikcie

małżeńskim z mężem od co najmniej dziesięciu lat. Odnosiła też pewną psy-

chologiczną korzyść z zachowywania bliskości i poufnej płaszczyzny porozumienia z

synem, zrzucając na męża, wciąż nieobecnego i zaabsorbowanego problemami firmy,

przyczyny złego samopoczucia syna. Otóż pewnego dnia, po telewizyjnym

programie dotyczącym homoseksualizmu, Francois powiedział do niej:

„Mamo, mam Ci coś do powiedzenia: jestem jednym z nich!... ". Szok i ulga

jednocześnie! Szok, bo tak bardzo marzyła o tym, by móc zajmować się dziećmi

syna, móc powiedzieć własnej matce: „Zobacz, jakie mam udane i zrównoważone

dzieci!". Szok również dlatego, że w głębi serca miała mgliste, raczej negatywne

wyobrażenie o homoseksualizmie, zważywszy na niechętny stosunek społeczeństwa

do „pedałów". Lecz i ulga, bo odtąd można było nadać nazwę niepokojom:

„Niewątpliwie można leczyć te skłonności — powiedziała mi — być może nawet jest

to tylko trudny okres. Czy nie myśli ksiądz, że wszyscy chłopcy przechodzą fazę

braku identyfikacji, przybierającą postać wyłącznych przyjaźni?". Ulga w końcu, bo

już następnego dnia udało się jej po raz pierwszy od lat zamienić słowo z mężem i

odbyć dogłębną rozmowę na temat relacji z synem i ich własnego pożycia małżeń-

skiego. Zaczęła się dla nich nowa era...

Te trzy przykłady spośród wielu innych ukazują nam, że dla rodziców ujawnienie

homoseksualizmu syna jest zawsze rodzajem fali uderzeniowej, po której następują

reakcje bardzo zróżnicowane. Najczęściej obserwowałem fazę — nazywaną przez

psychologów fazą „porażenia" — gdy osoby są jakby zafascynowane problemem,

przed którym stanęły, niezdolne przez pewien czas przyjąć odpowiedniej postawy, a

niekiedy nawet znaleźć odpowiedniego słowa: „Brak mi słów" — mówią.

Po fazie tej przychodzi inny etap: czas głębokich refleksji nad miejscem i rolą

każdego w rodzinnym kręgu. Jest to także czas pytań, formułowanych w nowy

sposób, dotyczących sensu życia, szczęścia, nieszczęścia, tragizmu itd.

Nim całościowo zbadamy niektóre z tych kwestii, byłoby dobrze,

by Ojciec pomógł rodzicom zrozumieć, jaki problem dotyka ich

syna. A przede wszystkim, co oznacza określenie

„homoseksualista"?

W pierwszym odruchu powiem: nie używajcie nigdy słowa homoseksualista, lecz

zawsze słowa homoseksualny. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, by jak

najlepiej uszanować godność osoby, którą jest wasz syn. Mówić o nim, że jest

homoseksualistą, to sprowadzać jego osobowość do tego jedynego

psychologicznego rysu. Otóż osoba nie może być traktowana jak rzecz, której

przykleja się etykietkę... W przeciwieństwie do komputera nie da się jej zapro-

gramować ani nie jest już zaprogramowana. Stanowi jedyny i tajemniczy byt. Więc

jeśli chcę mieć jakąkolwiek szansę go poznać, muszę okazać mu nieskończony

szacunek, co między innymi oznacza, że nigdy nie mogę sobie wyobrażać, że lepiej

od niego znam jego sumienie, motywacje, wybory. Dlatego lepiej jest używać

przymiotnika — homoseksualny: osoba ta jest osobą homoseksualną. Dla ścisłości,

ideałem byłoby nawet mówić: seksualność tej osoby jest ukierunkowana homo

seksualnie.

Lecz co dokładnie oznacza słowo homoseksualny? Odpowiedź nie jest prosta, bo

wielu ludzi ucieka się często, by określić osobę homoseksualną, do terminu

„pedał", pochodzącego od słowa „pederasta". Ma to dwa bardzo niedobre skutki. Z

jednej strony wzmacnia reakcje społeczne, często zabarwione ironią lub nawet

pogardą dla tych osób, a z drugiej strony podtrzymuje pomieszanie pojęć pomiędzy

homoseksualizmem a pederastią. Otóż są to dwie rzeczywistości, które prawie nie

mają punktów wspólnych, poza tym, że pożądanie seksualne takich ludzi jest w obu

wypadkach skierowane w stronę osób tej samej płci.

Dla ścisłości, powinno się zachować określenie pederasta dla osób dorosłych,

których uczuciowe skłonności i poszukiwania erotycznej przyjemności zwrócone

saku dzieciom tej samej płci, przed ich okresem dojrzewania lub właśnie

dojrzewającym. Artykuły naukowe posługują się najczęściej słowem pedofilia, by

określić pociąg do dzieci płci przeciwnej.

W każdym razie, w moich odpowiedziach na Pani pytania wyrażenie „osoba

homoseksualną" będę stosował, mówiąc o osobie, która odczuwa w sposób wy-

łączny lub dominujący pociąg erotyczny i uczuciowy do dorosłych tej samej płci,

bez względu na to, czy utrzymuje z nimi stosunki seksualne, czy nie, czy po-

wstrzymuje się od erotycznych gestów, czy też nie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: