Tomasz Szymanek
Sosik i Sip
VOIP-(ang. Voice over Internet Protocol ) – technologia cyfrowa umożliwiająca przesyłanie dzwięków mowy za pomocą łączy internetowych lub dedykowanych sieci wykorzystujących protokół IP, popularnie nazywana „telefonią internetową”.
Dane przesyłane są przy użyciu protokołu IP, co pozwala wykluczyć niepotrzebne „połączenie ciągłe” i np.wymianę informacji gdy rozmówcy milczą.
Najczęściej praktykowane jest wykorzystanie VOIP do realizacji połączeń zagranicznych, których koszt jest wielokrotnie mniejszy niż telefonii tradycyjnej czy komórkowej.
Poszczególne systemy różnią się nie tylko ceną połączeń ,lecz również sposobem podłączenia się .
W przypadku bramki VOIP lub komunikatora internetowego , połaczenie wykonujemy korzystając z posiadanego łącza internetowego , towarzyszącego numeru telefonii stacjonarnej, co pozwala na odbieranie rozmów przychodzących.
Obecnie dla tego typu połączeń mamy możliwość dzwonienia na dowolny numer telefoniczny na całym świecie (niektórzy operatorzy ograniczają możliwości połączeń na płatne infolinie i telefony alarmowe.
Oprócz płatności pre –paid (opłacone z góry) niektórzy operatorzy oferują również wersję post –paid (opłata po wykonaniu usługi).
Niektóre protokoły VOIP:
SIP (bardzo popularny) , H.323 (bardzo popularny) , Skinny Klient ControlProtocol, Megaco, Minet, MGCP , JAX, Single.
Do najczęściej używanych metod kompresji mowy w telefonii VOIP należą :
iLBC ,GSM ,Speex ,G.729 ,G.723.1 ,G.711 ,G.726 , G.728.
Najsprawniejsze wykorzystanie VOIP to niezależne urządzenia od komputera to bramka VOIP i telefon VOIP.
Oprogramowanie można podzielić na trzy grupy:
Pierwsza , to programy stworzone z myślą o komunikacji głosowej. Druga grupa to komunikatory internetowe, których funkcjonalność została poszerzona o możliwość przekazywania głosu. Trzecią grupę stanowią serwery służące do obsługi połączeń VIP i centralek PBX, np. Customer Interaction Center.
Największym problemem, z jakim boryka się telefonia VoIP, jest jakość połączenia. Obecna struktura Internetu uniemożliwia często zapewnienie minimalnego stałego przesyłu danych (QoS), wymaganego dla idealnej jakości rozmowy.
Dodatkowym utrudnieniem są większe opóźnienia, które w skrajnych sytuacjach uniemożliwiają płynną konwersację. W większości przypadków udaje się jednak obejść ten problem poprzez użycie zaawansowanych metod kompresji mowy. Zresztą przy połączeniu 256kb/s jakość rozmowy przy zastosowaniu QoS jest już bardzo dobra.
Kolejnym utrudnieniem jest brak w większości przypadków możliwości dzwonienia pod numery alarmowe. Związane jest to z trudnością lokalizacji rozmówcy i tym samym odpowiedniego pszekierowania jego zgłoszenia do najbliższej jednostki alarmowej.
Najbardziej zaniedbywanym problemem jest obecnie bezpieczeństwo połączeń poprzez VoIP. Szacuje się, że telefonia internetowa zawdzięcza swoją konkurencyjną cenę właśnie ze względu na brak np. stosowania polityki bezpieczeństwa wdrażania oraz eksploatowania takich systemów (np. w firmach itp.). Świadomość zagrożenia jest tutaj niezwykle niska.Jak się okazuje przeprowadzenie udanego ataku na serwer lub użytkownika telefonii jest niezwykle łatwe. Możliwe jest np. spreparowanie pakietu, który po dotarciu do węzła rozłącza rozmówców itp.
Jednym z bardziej podatnych na atak protokołów jest SIP (protokół sygnalizacyjny), który jest bardzo często stosowany w praktyce.Innym zagadnieniem bezpieczeństwa jest atak pasywny, który może polegać na podsłuchu (Sniffer).Dostępne jest darmowe oprogramowanie, które potrafi w bardzo szerokim zakresie zapewnić bezpieczeństwo połączeń VoIP. Zaliczyć do nich można: OpenVPN , Stunnel .
Serwis internetowy DigiTimes we wrześniu 2004 poinformował, iż pięć państw, w których technologia telefonii internetowej w wersji opartej na sieci P2P jest najpopularniejsza to Stany Zjednoczone, Tajwan, Polska, Brazylia i Chiny. W 2006 roku w Polsce wystartował projekt o nazwie FreecoNet, który umożliwia rozmowy za pośrednictwem wielu operatorów VoIP jednocześnie.Od kwietnia 2009 na podstawie nowej unijnej dyrektywy, dostawcy internetu w UE muszą rejestrować kontakty swoich klientów w sieci m.in. rozmowy VOIP.
ASTER , DRSA - Długie Rozmowy S.A. , GTS Energis , eTel , Exatel , Intelligent Techonologies S.A. , MNI (dawniej Szeptel) , Netia , OSP Polpager - Sferia ,Premium Internet S.A. , Elterix S.A. - SiećT2 , Telefonia Dialog , Telekomunikacja Polska , Telekomunikacja Kolejowa - TK Telekom , ACN , Telefonia Novum .
1011 - Telefonia Dialog S.A. , 1022 - Telekomunikacja Kolejowa (TK Telekom) , 1033 - Telekomunikacja Polska S.A. , 1042 - MNI (dawniej Szeptel S.A.) , 1044 - Niezależny Operator Międzystrefowy Sp. z o.o. , 1051 - Długie Rozmowy S.A. , 1054 - Telia International Carrier Poland Sp. z o.o. , 1055 - Netia Sp. z o.o. , 1061 - Tele2 Polska Sp. z o.o. , 1066 - Energis Polska Sp. z o.o. ,1069 - Przyjazny prefiks 1069 [ Polkomtel s.a.] , 1077 - Premium Internet , 10818 - easyCALL .
Zalety w porównaniu z telefonią tradycyjną:
-niezależność od operatorów/monopolistów państwowych (swoboda wyboru, a potencjalnie także większa prywatność) , bezpłatne rozmowy wewnątrz sieci operatora , niższy koszt połączeń z telefonią stacjonarną (zwykle dopiero przy połączeniach zagranicznych, ew. międzystrefowych) , pełna mobilność użytkownika (problem roamingu ma ograniczone znaczenie) , niski koszt infrastruktury (w porównaniu z tradycyjnymi liniami telefonicznymi) , integracja z przyszłościowymi usługami takimi jak przesyłanie danych czy obrazu .
Wady w porównaniu z telefonią tradycyjną:
-większa zawodność usług , konieczność posiadania dedykowanego sprzętu lub oprogramowania i łącza internetowego , przy realizacji sprzętowej większe koszty zakupu (np. aparatów) dla użytkownika końcowego .
SIP
SIP-( ang. Session Initiation Protocol), protokół inicjowania sesji, to zaproponowany przez IETF standard dla zestawiania sesji pomiędzy jednym lub wieloma klientami. Jest obecnie dominującym protokołem sygnalizacyjnym dla Voice over IP i stopniowo zastępuje H.323.
SIP ma w zamierzeniu dostarczać zestaw funkcji obsługi połączenia i innych cech obecnych w publicznej sieci telefonicznej (PSTN). Jako taki, zawiera funkcje które umożliwiają znane ze stacjonarnej telefonii operacje: wybieranie numeru, dzwonek w telefonie, sygnał zajętości itp. Jednakże ich implementacja i używana terminologia jest odmienna.
SIP implementuje również wiele bardziej zaawansowanych możliwości obsługi połączenia dostępnych w protokole sygnalizacyjnym SS7, mimo to jednak te dwa protokoły bardzo różnią się od siebie. SS7 to wysoce scentralizowany protokół charakteryzujący się złożoną architekturą sieciową i 'nieinteligentnymi' węzłami końcowymi (tradycyjne terminale telefoniczne). SIP to protokół typu peer-to-peer. Wymaga jedynie prostej (a przez to wysoce skalowalnej) sieci szkieletowej. Inteligencja rozproszona jest na brzegach sieci - zaszyta w węzłach końcowych (końcowe urządzenia zaimplementowane sprzętowo lub jako oprogramowanie). Stoi to więc w przeciwieństwie do funkcji oferowanych przez SS7, których dostarcza sama sieć.
Istnieje wiele innych protokołów sygnalizacyjnych dla VoIP, jednakże SIP zdefiniowano pośród społeczności internetowej a nie telekomunikacyjnej. SIP jest standardem zarządzanym przez IETF. Starsze i bardziej złożone protokoły VoIP były zazwyczaj propozycjami zgłaszanymi przez ITU-T.
SIP współgra z kilkoma innymi protokołami i jest zaangażowany jedynie w część sygnalizacyjną sesji komunikacyjnej. SIP występuje jako nośnik Session Description Protocol (SDP), który opisuje transportowane multimedia w sieci, np. używane porty IP, używany kodek itp.
Pierwsza zaproponowana wersja standardu (SIP 2.0) została zdefiniowana w RFC 2543. Protokół następnie uszczegółowiono w RFC 3261 jakkolwiek duża ilość implementacji używa wskazówek z tymczasowych wersji próbnych (ang. draft). Mimo to oficjalny numer ostatniej wersji nadal wynosi 2.0.
SIP jest podobny do HTTP i dzieli z nim wiele zasad konstrukcyjnych: używa zwykłego tekstu (możliwy do czytania bezpośrednio przez człowieka), bardzo prosty mechanizm żądanie-odpowiedź. Jakkolwiek wielu może narzekać, że pomimo pierwotnych zamierzeń prostoty, w swoim obecnym stanie złożoność SIP przypomina złożoność H.323. Ponadto SIP dzieli z HTTP wiele wspólnych oznaczeń kodowych takich jak słynny 'błąd 404'. Identyfikacja terminali końcowych odbywa się z wykorzystaniem adresów podobnych do adresów e-mail: uzytkownik@domena:port , domyślnym portem jest 5060.
Terminale końcowe (nodes) mogą być aplikacjami uruchamianymi na komputerze (softphone) lub urządzeniami podobnymi z wyglądu i w obsłudze do tradycyjnych telefonów (hardphone), ale podłączane do gniazdek sieciowych i używające protokołów SIP oraz RTP do komunikacji. Mogą też występować w postaci bramek, które pozwalają podłączyć tradycyjny telefon do sieci komputerowej. Obecnie są oferowane przez kilku producentów i zdobywają coraz większą popularność. Niezależnie od typu wykorzystywanego terminala, o ile dostawca usług zapewni odpowiednia infrastrukturę sieci (bramkę z PSTN), można z tych terminali prowadzić rozmowy z użytkownikami zwykłej sieci PSTN (inicjowane przez dowolną ze stron).
Rejestrator SIP (registrar) jest specjalną bazą danych, która komunikuje się z węzłami SIP w celu zbierania i archiwizacji informacji na temat użytkowników SIP. Dane te są używane w trakcie nawiązywania połączenia do odnajdywania w sieci węzłów docelowych. Kiedy węzeł rejestruje się w rejestrze, przekazuje mu informacje o adresie IP i porcie węzła, które będą wykorzystywane przy dalszej komunikacji. Rejestrator działa jak router na poziomie protokołu SIP, pozwalając węzłowi inicjującemu połączenie odnaleźć węzeł docelowy.
Połączenia SIP, które nie są lokalne (są podłączone do różnych rejestratorów SIP), muszą być przekazywane przez specjalne serwery pośredniczące, SIP proxy. Serwer proxy ma za zadanie przekazywać do odpowiedniej domeny żądania połączenia. Proxy analizuje polecenie INVITE protokołu SIP i na podstawie zawartego w nim adresu kieruje je do innego węzła w sieci. Taki sposób wykonywania połączeń pozwala ominąć problemy związane z translacją adresów (NAT). SIP proxy może spełniać również inne funkcje. Jednym z ważniejszych zadań serwera SIP proxy jest umożliwienie połączeń pomiędzy terminalami VoIP a siecią PSTN. Jeśli w sieci lokalnej postawi się wymóg korzystania z serwera proxy przy nawiązywaniu połączeń, wtedy taki serwer będzie mógł prowadzić rejestry billingowe, kontrolować plany taryfowe, czy rejestrować rozmowy.
Zaproponowano protokół komunikacji w czasie rzeczywistym oparty na protokole SIP. Nazywa się SIMPLE...
BoczekX-Man