GrabarzPolski002.pdf

# 2

MIRRORS

GRAHAM MASTERTON - DŻINN

TO SIR WITH LOVE

WYWIAD Z F. PAULEM WILSONEM

F. PAUL WILSON - TWIERDZA

VINCENT

DAWID KAIN - NEXTGEN (OPOWIADANIE)

TWARZ (KOMIKS)

MIRRORS

LUSTRA

USA / RUMUNIA 2008

DYSTRYBUCJA: IMPERIAL CINEPIX

REŻYSERIA:

ALEXANDRE AJA

OBSADA:

KIEFER SUTHERLAND

PAULA PATTON

CAMERON BOYCE

ERICA GLUCK

Bo autorskie pozycje Amerykanów nie

dość, że słabe, to jeszcze znikome...

Niemniej Aja udowodnił, że potrai rze-

telnie podejść do tematu i komu podo-

bały się jego poprzednie ilmy, ten i tym

razem się nie zawiedzie.

być spokojnym. Nikogo więc nie trzeba

przekonywać, że do takich elementów

„Mirrors” jak dźwięk, muzyka, zdjęcia

czy lokalizacje nie można mieć żadnych

zastrzeżeń. Z jednej strony są one kla-

syczne do bólu, wręcz urzędowo za-

twierdzone, niemniej odgrywają swą rolę

znakomicie. To jednak scenariusz i reży-

seria świadczy o kunszcie dzieła. I tutaj

pojawiają się pierwsze zgrzyty. Logiczne

wpadki są raczej rzadkie i wpisujące się

w konwencję (niestety, odnoszę ostatnio

wrażenie, że brak logiki jest w nowych

produkcjach nieodzowny). Niestety,

twórcy postanowili wyjaśnić wszystko do

samego końca, tym samym przekreśla-

jąc szansę na ilm wybitny.

Zacznijmy od tego, że Alexandre Aja po

raz kolejny zdecydował się na spraw-

dzone rozwiązania i znów zaserwował

nam przeróbkę, tym razem koreańskiej

produkcji. Smutne, że Amerykanie pre-

zentują nam albo kiepskie nowe wersje

klasycznych produkcji, albo starają się

zarobić na fenomenie azjatyckiego kina.

Ben Carson (grany przez Kiefera Suther-

landa) to były policjant zniszczony przez

nieszczęśliwy wypadek w poprzedniej

pracy, w wyniku którego śmierć poniósł

człowiek. Smutki i frustracje (również

małżeńskie i rodzinne) bohater trady-

cyjnie topi w alkoholu. Decyduje się też

jednak na podjęcie nowej pracy jako

ochroniarz na nocnej zmianie w opusz-

czonym centrum handlowym. Prosta

z pozoru robota szybko okazuje się

śmiertelnie niebezpieczna, mężczyzna

odkrywa bowiem, że w lustrach kryje się

coś złowieszczego, coś co poluje nie tyl-

ko na niego, ale i jego rodzinę.

wprost efekt. W ilmie jest przynajmniej

kilka scen, które na pewno zapadną

w pamięć maniakom horroru. I pierw-

sza połowa robi naprawdę wstrząsają-

ce wrażenie. W drugiej połowie jednak

wyjaśnienia psują nieco wymowę cało-

ści i mimo dobrego zakończenia pozo-

stawiają pewien niedosyt. Choć rzadko

to mówię, to jednak postawienie na tak

dużą nadnaturalność popsuło ostatecz-

ny kształt ilmu, który mógłby być zna-

komity, a tak jest tylko potwierdzeniem

rzetelnego rzemiosła reżysera.

Reżyser znakomicie poradził sobie

z kreacją niesamowitej atmosfery typo-

wej dla azjatyckich produkcji, potraił jed-

nak podbarwić je sporą dawką brutalno-

ści, z której słynął, co dało niesamowity

Poprzednie produkcje reżysera udowod-

niły, że o ich stronę produkcyjną można

Alexandre Aja na dobre wszedł do świata kina grozy dość

brawurowym remakiem horroru „Wzgórza mają oczy”

Wesa Cravena, choć już jego poprzedni ilm pt. „Blady

strach” również zebrał pochlebne opinie. Dość często jed-

nak to dopiero trzecie dzieło potwierdza poziom twórcy,

świadcząc o jego wyjątkowości lub miernocie.

Tym uważniej przyjrzałem się więc najnowszemu

dokonaniu tego reżysera zatytułowanemu „Mirrors”.

GRAHAM MASTERTON - D żinn (The Djin n)

--- ---------- ---------- ---------- -----

Wyda wca: Amber l990 Tłumaczen ie: Mirosław Kośc iuk

Ilość stron: l88

„Ze starych butelek pochodzą

stare prawdy”

Interpretacja perskich le-

gend wypada Masterto-

nowi bardzo przyzwoicie.

Zlepek starych mitów i po-

dań zmiksowany został tu

w przystępnie podaną histo-

rię umieszczoną w czasach

współczesnych.

Kiedy po raz pierwszy czyta-

łem „Dżinna” kilka lat temu,

nie przypadł mi on do gustu.

Pomyślałem wtedy, że jest

krótki, prosty i mało prze-

rażający. Teraz, gdy po latach

ponownie podszedłem do lektury tej

jednej z pierwszych powieści Grahama

Mastertona, moje spojrzenie zmieniło

się diametralnie.

Oprócz genialnego Harry’ego Erski-

ne’a mamy tu raczej typowy dla dzieł

Mastertona zestaw postaci : silna ko-

bieta skrywająca tajemnicę, uczony sta-

nowiący autorytet w walce z demonem,

niepozorna postać potraiąca sporo

namieszać w fabule i obrzydliwego de-

mona, który w końcu i tak daje się po-

konać. Książkę jednak czyta się przy-

jemnie, głównie ze względu na bardzo

zabawne dialogi i interesującą fabułę.

Finał, jak przystało na Mastertona, jest

trochę za szybki, sprawiający wrażenie

zdawkowego i nieco niedbałego. Aku-

rat ta powieść bez wątpienia zyskałaby

gdyby była dłuższa i bardziej rozbu-

dowana, bo w obecnej formie można

odnieść wrażenie, że autor bardzo się

spieszył tworząc ostatnie akapity.

Harry Erskine to sztandarowy boha-

ter wykreowany przez Mastertona

- uczestnik makabrycznych wydarzeń

spowodowanych przez indiańskie-

go szamana Misquamacusa w serii

„Manitou”. Pisarz tylko raz w swojej

karierze użył znanej czytelnikom z jed-

nego cyklu postaci na potrzeby innej

książki, a zrobił to właśnie w „Dżinnie”.

Tym razem Harry musi stawić czoło

najpotężniejszemu demonowi wywo-

dzącemu się z mitologii perskiej.

Książka ta jest wariacją na temat legen-

dy o Ali Babie i Czterdziestu Rozbójni-

kach, utrzymaną oczywiście w kon-

wencji horroru. Prastary duch, ukryty

w magicznym dzbanie znajdującym się

w posiadłości dziadka głównego boha-

tera, postanawia zakosztować wolno-

ści, przy okazji ściągając na Harry’ego

i jego przyjaciół same nieszczęścia.

„Dżinna” polecam fanom powieści Gra-

hama, ludziom interesującym się le-

gendami Dalekiego Wschodu, a także

tym, którzy mają jeden czy dwa wolne

wieczory na dynamiczną, ciekawą po-

wieść z gatunku horroru.

TO SIR WITH LOVE

KOREA PŁD., 2006

DYSTRYBUCJA: BRAK

REŻYSERIA:

LIM DAE-WUNG

OBSADA:

SEONG-WON JANG

EUNG-SU KIM

DONG-KYU LEE

JI-HYEON LEE

zuje się na tyle wytrawnym slalomistą,

że mimo kilku drobnych potknięć (jak wą-

tek zdeformowanego syna nauczycielki),

jazda z nim to prawdziwa przyjemność,

a wspomniany ikołek bynajmniej nie

kończy się upadkiem na głowę.

się osoba jak najbardziej żywa. Ten pro-

sty zabieg wzmacnia jednak wymowę

ilmu. W typowych ghost stories mściwy

upiór był na dobrą sprawę jedynie na-

rzędziem zła, którego spiralę nakręcali

śmiertelnicy. W ilmie Dae-wunga mści-

ciel nie jest już jedynie posłannikiem

zła - on jest jego częścią. Zło, którego

się dopuszcza, niszczy nie tylko jego

dawnych oprawców, lecz również jego

samego. Bo zemsta jest zawsze drogą

ku zatraceniu.

Przyjemności, dość zaskakującej jak na

koreańskie kino grozy, dostarcza także

niezwykła brutalność, ocierająca się

o sadyzm. Sceny tortur w piwnicy, do

której traiają oiary zamaskowanego na-

pastnika, wywołują jednoznaczne skoja-

rzenia z kinem eksploatacji, choć mimo

wszystko są łagodniejsze i nie wypełnia-

ją całej treści ilmu.

latach spotykają się w odludnym domu

letniskowym byłej nauczycielki, by paść

oiarą psychopaty w masce zająca, to je-

dynie pretekst - peridna, ale jakże uda-

na sztuczka reżysera. Intryga w ilmie

Dae-wunga wykonuje bowiem wyraino-

wany slalom między ilmowymi cytatami

i fałszywi tropami, dopiero w zaskakują-

cym inale wychodząc na prostą. Zaczy-

na się jak klon „Piątku 13-tego”, potem

nieznacznie skręca w stronę niezwykle

krwawych historii w rodzaju „Hostela”,

by w końcu wykonać fabularnego i-

kołka. Scenarzysta Park Se-yeol oka-

Wprawdzie przez prawie połowę trwania

ilmowej akcji oglądamy wiernie odtwo-

rzony schemat opowieści o zamaskowa-

nym mordercy wyrzynającym w pień na-

stolatków, jednak „To Sir with Love” jest

historią jak najbardziej azjatycką. Nie ma

bowiem niczego bardziej azjatyckiego

w kinie jak motyw zemsty („Tron we

krwi”, „Oldboy”, „Ringu” itd.). Zatem

opowieść o grupie uczniów, którzy po

Mimo pewnych podobieństw do „Toż-

samości” J. Magnolda, niemrawego po-

czątku i kilku nielogiczności, „To Sir with

Love” pozostaje godnym uwagi przy-

kładem inteligentnego horroru i jedną

z najbardziej udanych prób wszczepia-

nia slashera w klimaty i motywy azjatyc-

kiego kina grozy.

Miłym zaskoczeniem jest także rezygna-

cja z wątków nadprzyrodzonych. Choć

rzeczywistą osią dramaturgiczną „To Sir

with Love” jest motyw zemsty, tym ra-

zem za wyrównywanie krzywdy zabiera

Slasher to wybitnie amerykańska odmiana horroru,

którą Azjaci od lat bezskutecznie próbują przeszczepić

na swój grunt. Jednym z nielicznych chwalebnych

wyjątków wśród azjatyckich slasherów jest koreański

„To Sir with Love” Lim Dae-wunga.

Tylko czy ilm ten jest tak naprawdę slasherem?

Franci s Paul Wilso n

dzione w 1955 roku z Muzeum Pokoju

w Hiroszimie. Ostrze jest wyniszczone,

bardzo podziurawione. Przy okazji rów-

nież niezwykle cenne. Zostało wykona-

ne przez sławnego starożytnego kowa-

la, trudniącego się tworzeniem mieczy

Masamune. Okazuje się, że Jack nie jest

jedynym poszukującym...

„ze słyszenia”. Powiedz mi, jest szan-

sa, że „Repairman Jack” zostanie

przełożony również na język polski?

Francis Paul Wilson zyskał sobie w Polsce miano za-

służonego pisarza horrorów głównie dzięki wyśmienitej

powieści „Twierdza”, a także kilku innych, stanowiących

jej kontynuację: „Odrodzenie”, „Odwet” i „Świat Mroku”.

Nie wszyscy jednak wiedzą, że dorobek literacki tego

twórcy jest znacznie większy. Wilson jest autorem ponad

trzydziestu powieści i wielu opowiadań, które w Polsce

nigdy nie zostały wydane. Zarówno za wschodnią, jak

i zachodnią granicą rekordy popularności bije kilkuna-

stotomowy (i wciąż poszerzany o kolejne pozycje) cykl „Repairman

Jack”, którego bohater, tytułowy Jack Repairman, twardziel i wagabunda, nieustan-

nie zmuszany jest narażać życie w walce z potężnymi siłami zła. Także w Polsce

sporo się o tej serii mówi, jednak jak dotąd, ku nieopisanej trwodze fanów pisarza,

nie znalazł się chętny na nią wydawca.

Szczerze powiedziawszy, nic mi na ten

temat nie wiadomo. Obiło mi się o uszy,

że jedno z bułgarskich wydawnictw -

Riva - ma wkrótce opublikować „Repair-

man Jacka”. Natomiast o Polsce nikt mi

nie wspominał.

Poza tym niedawno, bo 18 września, na

rynku wydawniczym pojawiła się jedena-

sta część przygód z Jackiem w roli głów-

nej, zatytułowana „Bloodline”. Powiem

szczerze, że nigdy nawet nie marzyłem,

że ta seria stanie się tak popularna,

nigdy nie przypuszczałem, że to wła-

śnie z nią będzie kojarzyło się ludziom

moje nazwisko. Tymczasem popyt na

„Repairman Jacka” wciąż wzrasta!

Ale do rzeczy. Tak jak i w poprzednich

częściach serii, tak i w „Bloodline” Jack

jest wynajęty do rozwikłania jakiejś

mrocznej zagadki. Jak zwykle popada

w tarapaty, staje w obliczu sporego

niebezpieczeństwa. Tym razem fabu-

ła dotyczy dziwnego, „niekodującego”

łańcucha DNA, który u pewnych ludzi

okazuje się nie być wcale nadwyżko-

wym... Innymi słowy, tak się składa,

że w pewnych warunkach może się zbu-

dzić i zacząć kodować. Konsekwencji

możemy się domyślać... Taka jest głów-

na idea całej historii.

Twoi polscy fani znają cię głównie

jako autora znakomitych horrorów

takich jak: „Twierdza”, „Odrodze-

nie”, „Odwet” czy „Świat mroku”,

wydanych w latach 90. przez wydaw-

nictwo Amber. Dziś trudno je zdobyć,

gdyż nie pojawiły się wznowienia.

Owe książki wciąż są dostępne na

rozmaitych aukcjach internetowych,

gdzie schodzą za dość wysoką cenę.

Są niezwykle popularne. Może warto

byłoby pomyśleć o ich wznowieniu?

Próbowałeś coś z tym fantem zrobić?

Niektóre utwory Wilsona zostały przeniesione na duży ekran, między innym słynna

„Twierdza”. Pisarz jednak nie ma zbyt pochlebnego zdania na temat ilmu, o czym

szerzej w wywiadzie. W 2006 roku jednym z jego opowiadań - „Pelts”- zajął się

Dario Argento. Film został włączony do znanej serii „Masters of Horror”. W chwi-

li obecnej trwają przygotowania do ekranizacji pierwszego tomu wspomnianego

już cyklu „Repairman Jack”. Autor nie chce na razie zdradzać nazwiska reżysera,

ale ponoć twórca to zacny i niebywale ceniony w świecie ilmowego horroru.

Jak na razie nie próbowałem. Niemniej

byłbym zachwycony, gdyby zostały

wznowione w Polsce. Ktoś powinien

porozmawiać o tym z ludźmi z Ambera.

Być może wkrótce jakaś osoba wpadnie

na ten pomysł.

F. Paul Wilson mieszka w New Jersey, gdzie oprócz pisania czyta Lovecrafta, Brad-

bury’ego i Mathesona, słucha Chucka Berry’ego i Alana Freeda a także udziela się

na wielu konwentach poświęconych literaturze fantastycznej. Poniższy wywiad jest

pierwszym od wielu lat, jaki autor udzielił z myślą o polskich czytelnikach.

Rozmowę zaczęliśmy od nowej powieści z cyklu o Jacku Repairmanie...

Jesteś wszechstronnym autorem.

Oprócz horrorów pisujesz również

powieści przygodowe, science-iction

oraz thrillery. Potraisz wskazać gatu-

nek, który jest Ci najbliższy, w którym

czujesz się najlepiej?

Gdy zwróciłem się do Ciebie z prośbą

o udzielenie wywiadu, odpowiedzia-

łeś, że zrobisz to z przyjemnością,

ale „za chwilę”, bowiem właśnie koń-

czysz pisać nową powieść. Kwestię

planów wydawniczych zwykle powin-

no poruszać się pod koniec rozmowy,

ale odbiegnę od reguły i nieśmiało

spytam - zdradzisz nam, czytelnikom,

co to za „nowa” książka?

Oczywiście. Tak się składa, że dosłow-

nie przed chwilą ją ukończyłem! To dwu-

nasta część cyklu „Repairman Jack”,

w której Jack zostaje wynajęty do od-

nalezienia skradzionego samurajskie-

go miecza - katany. Zleceniodawca nie

może się udać ze swoim problemem na

policję, ponieważ ostrze - które prze-

trwało wybuch atomowy - było skra-

Oprócz tego wiosną ukaże się opowia-

danie dla młodszych czytelników, rów-

nież o Repairman Jacku, lecz nie jako

dorosłym mężczyźnie, a o chłopcu.

Seria „Repairman Jack” stała się

symbolem Twojej twórczości. Przetłu-

maczono ją na wiele języków. Polskim

czytelnikom jednak znana jest jedynie

Lubię myśleć o swoich książkach jako

o thrillerach. Pisanie w tym gatunku

sprawia mi największą frajdę. Oczywi-

ście, uwielbiam też horror i science-ic-

Wywia d

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: